Τελικά ο Κοέλιο είχε δίκιο. Τις περισσότερες φορές ο θησαυρός βρίσκεται στην αυλή του σπιτιού μας –στην οποία ποτέ δεν κάναμε τον κόπο να τον ψάξουμε. Αυτήν τη σκέψη γεννά η Βόρεια Εύβοια, ήδη από τα πρώτα χιλιόμετρα διαδρομής. Κατάφυτες πλαγιές, γραφικά χωριουδάκια, μαγευτικές παραλίες με πεντακάθαρα νερά, καταγάλανα ποτάμια και διαδρομές όλο πράσινο, μόλις δύο ώρες από την Αθήνα. Κι εμείς τόσο καιρό για να δούμε φύση παίρναμε αεροπλάνα;Ίσως να φταίει η περιορισμένη προβολή, ίσως και η ευρύτατα διαδεδομένη αντίληψη πως δεν μπορεί η έκπληξη να βρίσκεται τόσο κοντά• θα το ξέραμε. Ίσως πάλι και να μην έχει ιδιαίτερη σημασία τι ακριβώς φταίει. Μπροστά σε εικόνες τέτοιας ομορφιάς οι αναλύσεις περιττεύουν –και το ”γιατί δεν είχαμε έρθει τόσον καιρό;” είναι μόνο μια φευγαλέα σκέψη.
Ανηφορίζοντας από τη Χαλκίδα προς τον Αι Γιάννη τον Ρώσο, το τοπίο γίνεται ολοένα ομορφότερο. Διαδρομή πλαισιωμένη από καταπράσινα δάση, που όσο προχωρά ο δρόμος πυκνώνουν, και μικρές εκπλήξεις σε κάθε στροφή του δρόμου. Ξύλινα γεφυράκια που περνούν πάνω από ποτάμια με κρυστάλλινα νερά, σπίτια με κόκκινες κεραμοσκεπές, υπαίθρια μαγαζάκια που πωλούν ντόπιο μέλι. Μη φύγετε από τη Βόρεια Εύβοια χωρίς να αγοράσετε μέλι.
Από το Προκόπι και μετά, συνεχίζοντας προς Βορρά, η φύση του νησιού γιορτάζει. Το άρωμα των πεύκων συνοδεύει τη διαδρομή, το μάτι χορταίνει πράσινο, οι εικόνες εναλλάσσονται διαρκώς. Δάση κωνοφόρων κρύβουν παραδοσιακούς οικισμούς, σκαρφαλωμένους στις πλαγιές της ενδοχώρας, μικρά ξωκλήσια και μοναστήρια διακρίνονται πίσω από τις στροφές του δρόμου, πηγές αναβλύζουν κρυστάλλινο νερό.
Λίγα χιλιόμετρα βορειότερα, στρίβουμε αριστερά με κατεύθυνση τη Λίμνη. Δύο ακόμη γραφικά χωριά, οι Κεχριές και η Δάφνη, μία τελευταία στροφή και η πρώτη πανοραμική εικόνα της μικρής πόλης είναι μπροστά μας. Παραδοσιακά καπετανόσπιτα αγκαλιάζουν έναν καταγάλανο κόλπο, με νερά τόσο γαλήνια που μετά βίας φαίνονται να κινούνται...
Πηγή: in2life.gr
> Διαβάστε όλο το άρθρο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου