Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2015

Υφαιναν λινάρι κάτω από τη Βουλιαγμένης

Αγγείο όπου απεικονίζεται η προετοιμασία του μαλλιού και η διαδικασία ύφανσης σε όρθιο αργαλειό.
Αγγείο όπου απεικονίζεται η προετοιμασία του μαλλιού και η διαδικασία ύφανσης σε όρθιο αργαλειό.
Οι βιαστικοί επιβάτες του μετρό που έχουν προορισμό τον Aλιμο ίσως δεν γνωρίζουν τα μυστικά του σταθμού που χρησιμοποιούν για τις καθημερινές τους μετακινήσεις. Πολύ περισσότερο ότι εκεί υπήρχε ολόκληρη μυκηναϊκή εγκατάσταση επεξεργασίας λιναριού! Κατά τις εργασίες κατασκευής του σταθμού, αποκαλύφθηκαν σημαντικές αρχαιότητες, μέρος των οποίων αποσπάσθηκε από τον Δημήτρη Κορρέ και επανατοποθετήθηκε στην επιφάνεια. Εκεί, οι αρχαίοι εργάτες επεξεργάζονταν το λινάρι, υλικό πολύτιμο για τα πανιά των πλοίων που έστειλαν οι Αθηναίοι στην Τροία.

Δεν είναι μόνο τα κατάλοιπα εργαστηριακής εγκατάστασης της μυκηναϊκής εποχής που βρέθηκαν, αλλά και τμήμα από την απότομη κοίτη ενός χειμάρρου με παρόχθιες και εντός της κοίτες. Ένα ολόκληρο σύστημα διαχείρισης υδάτων από αγωγούς και ορύγματα που απλωνόταν σε 3.000 τ.μ. για το πρώτο στάδιο επεξεργασίας.

Το βιβλίο «Η αρχαία Αστική Οδός και το μετρό κάτω από τη λεωφόρο Βουλιαγμένης», που έγραψε η αρχαιολόγος Κωνσταντίνα Καζά-Παπαγεωργίου, αναφέρεται σε πολλά ακόμη μυστικά της πολυσύχναστης σήμερα λεωφόρου. Η μεγάλη έκταση και ο μεγάλος επίσης όγκος του κατεργαζόμενου προϊόντος οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η μυκηναϊκή εγκατάσταση βρισκόταν υπό τον έλεγχο του ηγεμόνα που κατοικούσε στην Ακρόπολη των Αθηνών.

Τι έκαναν ακριβώς οι εργάτες; Μέσα στους λαξευμένους χώρους μούσκευαν μικρά δεμάτια του λίνου, αφού τα σκέπαζαν για να τα προστατέψουν από τον ήλιο με πέτρες και χώμα. Μετά το μούσκεμα, καθάριζαν τα δεμάτια από τις ρίζες, τα άπλωναν για να στεγνώσουν και έπειτα σε άλλους χώρους τα χτυπούσαν με ξύλινα εργαλεία για να εξαχθούν οι ίνες του λιναριού.

Η κεντρική εξουσία που είχε την έδρα της στο ανάκτορο της Ακρόπολης φρόντιζε για τη διαχείριση του προϊόντος. Αλλωστε, το λινάρι ήταν χρήσιμο όχι μόνο για την ένδυση αλλά και για τη ναυπηγική, η οποία απορροφούσε μεγάλες ποσότητες για τα πανιά, τα σχοινιά και το καλαφάτισμα των πλοίων. «Ας μην ξεχνάμε ότι εκείνη την εποχή οι Αθηναίοι, σύμφωνα με τον κατάλογο των πλοίων που αναφέρεται στην “Ιλιάδα”, έλαβαν μέρος στον τρωικό πόλεμο με πενήντα πλοία υπό τον Μενεσθέα. Για τα πανιά των πλοίων και μόνο, χρειάζονταν πολλά μέτρα λινού υφάσματος», μας θυμίζει η συγγραφέας.

Η καλογραμμένη και κυρίως κατανοητή έκδοση έχει πολλές ιστορίες-αλήθειες για την πόλη, κάτω από τη στενάχωρη σήμερα λεωφόρο Βουλιαγμένης. Στη Δάφνη, για παράδειγμα, 1.200 μέτρα από τον σταθμό του μετρό, αποκαλύφθηκε τάφος με σκελετό, λευκές λήκυθοι (430-420 π.Χ.) ενώ ένας δεύτερος τάφος έκρυβε σπάνια μουσικά όργανα και αντικείμενα. Μια μορφή άρπας, λύρα από κέλυφος χελώνας, ξύλινος αυλός, χάλκινο μελανοδοχείο, γραφίδα, σπαράγματα από πάπυρο (το αρχαιότερο ελληνικό χειρόγραφο κατά τη συγγραφέα), τέσσερα πήλινα κερωμένα πινακίδια που ήταν δεμένα σε βιβλίο.

Μια μεγάλη διαδρομή σε μια έκδοση 192 σελίδων και 322 φωτογραφιών που, όπως γράφει στον πρόλογο ο ακαδημαϊκός Μιχάλης Τιβέριος, «με τη βοήθεια επιγραφικών ευρημάτων γνωρίζουμε σήμερα καλύτερα τα όρια ορισμένων αρχαίων δήμων, όπως του Ευωνύμου που φαίνεται ότι καταλάμβανε τμήματα της Ηλιούπολης, του Αλίμου, της Αργυρούπολης και του Ελληνικού». Εχει ενδιαφέρον ότι η συγγραφέας δεν στέκεται μόνο στα αρχαία που αποκαλύφθηκαν στις εργασίες του μετρό αλλά συμπεριέλαβε και αρχαιολογικά δεδομένα που ήρθαν στο φως κατά τη διάρκεια εκτέλεσης δημόσιων και ιδιωτικών έργων από τη δεκαετία του ’80, συμπληρώνοντας τις γνώσεις για την αρχαία και νεότερη τοπογραφία της περιοχής.

Μαθαίνουμε ότι «το αττικό τοπίο με το εύκρατο και υγιεινό κλίμα και η γειτνίαση της περιοχής με το άστυ και τη θάλασσα υπήρξαν οι κύριοι παράγοντες της συνεχούς κατοίκησης που παρατηρείται στη ζώνη ξηράς ανάμεσα στον Υμηττό και τον Σαρωνικό». Αλλά και ότι σύγχρονες κακές συνήθειες έχουν αρχαίες βάσεις. Από την 3η χιλιετία π.Χ. μπάζωναν ρέματα, όπως δείχνει η κατάχωση και παράλληλη εκτροπή τουλάχιστον δύο χειμάρρων στο Κοντοπήγαδο Αλίμου. Ευτυχώς το ρέμα της Πικροδάφνης των 5,5 χλμ. διατηρεί ακόμη την κοίτη και τις όχθες του στη φυσική τους μορφή.

Το αεροδρόμιο του Ελληνικού, όπως και ο δήμος, πήρε το όνομά του από μνημειώδη ταφικό περίβολο που ήταν ορατός ανά τους αιώνες στη ΝΑ πλευρά του. Το μεγαλύτερο ταφικό μνημείο σχήματος Π στην Αττική, που «δήλωνε ανά τους αιώνες την ελληνικότητά του».

Οι αρπαγές στην Αιξωνή

Η επιτύμβια στήλη της Αρχεστράτης, που σήμερα στολίζει το Αρχαιολογικό Μουσείο του Leiden στην Ολλανδία, αποδεικνύει πως το «άθλημα» της αρπαγής αρχαιοτήτων είναι πολύ παλιό. Τα ταφικά μνημεία της αστικής οδού και των εσωτερικών της Αιξωνής (η σημερινή Γλυφάδα) ήταν γεμάτα από στήλες, αγγεία, αγάλματα και κιονίσκους, τα οποία ανήκαν σε εύπορες και μη οικογένειες Αιξωνέων. Πολλά απ’ αυτά τα θαυμάζουμε στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας και στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Πειραιά, όμως άλλα φυγαδεύτηκαν παράνομα τον 19ο αιώνα και βρίσκονται σε μουσεία του εξωτερικού. Η συγκεκριμένη στήλη βρέθηκε τον 1819 σε ανασκαφή τάφων κοντά στο σημείο όπου βρισκόταν ο δήμος Αιξωνής, «σε απόσταση τριών λευγών ή εννέα μιλίων από την Αθήνα, πάνω στον αρχαίο δρόμο προς το Σούνιο», όπως έγραφε το 1821 ο περιηγητής Bernard Rottiers. Δεν του αρκούσε όσα έβρισκε, έγραφε και καταλόγους για την πώληση.

Διαβάστε περισσότερα "Υφαιναν λινάρι κάτω από τη Βουλιαγμένης"

Η Μεσόγειος πέθανε πριν από 5,6 εκατ. χρόνια και αναστήθηκε!



Πριν από 5,6 εκατομμύρια χρόνια, η Μεσόγειος Θάλασσα εξατμίστηκε και μεταμορφώθηκε σε μια απέραντη έρημο από αλάτι πάχους εκατοντάδων ή χιλιάδων μέτρων.

Το φαινόμενο επιβεβαιώθηκε κατά τη δεκαετία του 1970 και ονομάστηκε «κρίση αλατότητας του Μεσσηνίου», από το όνομα της γεωλογικής περιόδου κατά την οποία συνέβη.

Δύο είναι οι κυρίαρχες θεωρίες που επιχειρούν να εξηγήσουν την εξάτμιση της Μεσογείου. Η πρώτη υποστηρίζει ότι η Μεσόγειος απομονώθηκε από τον Ατλαντικό λόγω μιας λωρίδας ξηράς που σχηματίστηκε από τη μετακίνηση των τεκτονικών πλακών στην περιοχή του Γιβραλτάρ.

Η δεύτερη αποδίδει το συμβάν σε μεγάλη υποχώρηση της στάθμης του ωκεανού, η οποία σταμάτησε τη ροή νερού προς τη λεκάνη της Μεσογείου.

Μια νέα μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Οτάγκο της Νέας Ζηλανδίας με επικεφαλής τον Δρ Κρίστιαν Ονέιζερ υποστηρίζει ότι η δεύτερη θεωρία εξηγεί πιο πειστικά την αποξήρανση της Μεσογείου.

Οι ερευνητές εξέτασαν δείγματα από 60 σημεία του πυθμένα γύρω από την Ανταρκτικήκαι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η παγωμένη σήμερα ήπειρος συσσώρευε πάγο κατά την ίδια γεωλογική περίοδο που συνέβη η απονέκρωση της Μεσογείου.

Η στάθμη των ωκεανών τότε έπεσε σε όλη τη Γη διότι το νερό τους μετατράπηκε σε πάγο που συσσωρεύθηκε στην ξηρά της Ανταρκτικής.

Η πτώση της στάθμης δεν ήταν ομοιόμορφη σε όλη τη Γη λόγω μιας «περίπλοκης αλληλεπίδρασης ανάμεσα στη βαρύτητα, την περιστροφή του πλανήτη και τις παραμορφώσεις του γήινου φλοιού από την επέκταση και την υποχώρηση των πάγων» λέει ο Δρ Ονέιζερ.

Στην περιοχή της Μεσογείου, η πτώση της στάθμης οδήγησε σε μείωση της πίεσης που ασκούσε το νερό στο βυθό της θάλασσας. Και όταν το βάρος του νερού μειώθηκε, ο βυθός γύρω από το Στενό του Γιβραλτάρ ανυψώθηκε.

«Αυτό κράτησε τη Μεσόγειο απομονωμένη από τον Ατλαντικό μέχρι που ο γήινος φλοιός χαλάρωσε και άρχισε να βυθίζεται. Την ίδια εποχή, οι πάγοι της Ανταρκτικής άρχισαν να λιώνουν, ανεβάζοντας και πάλι τη στάθμη της θάλασσας».

Σχεδόν 300.000 χρόνια μετά την απονέκρωση της Μεσογείου, πριν από 5,33 εκατ. χρόνια, η στάθμη ήταν αρκετά υψηλή για να μπορέσουν τα νερά του Ατλαντικού να διαλύσουν τη στενή λωρίδα ξηράς στο Γιβραλτάρ.

Αυτό που ακολούθησε ήταν μια πλημμύρα βιβλικών διαστάσεων που γέμισε ξανά τη μεσογειακή λεκάνη.

Οι εκτιμήσεις για το πόσος χρόνος χρειάστηκε μέχρι να αναστηθεί η Μεσόγειος ποικίλουν. Σύμφωνα πάντως με μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Nature το 2009, η ροή ήταν τόσο μεγάλη ώστε ολόκληρη η μεσογειακή λεκάνη ξαναγέμισε σε λιγότερο από δύο χρόνια.

Τη νεκρανάσταση της Μεσογείου σήμερα μαρτυρά ένα παχύ στρώμα αλατιού που κείται μερικές εκατοντάδες μέτρα κάτω από τον βυθό. Είναι αλάτι από την αρχαία Μεσόγειο Θάλασσα που ξεράθηκε.

Η μελέτη δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Nature Communications.


Διαβάστε περισσότερα "Η Μεσόγειος πέθανε πριν από 5,6 εκατ. χρόνια και αναστήθηκε!"

Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2015

«Έφυγε» ο αγαπημένος ηθοποιός Κώστας Τσάκωνας :'-(


efuge-apo-ti-zwi-o-agapimenos-ithopoios-kwstas-tsakwnas


Πέθανε το βράδυ της Τετάρτης ο γνωστός και αγαπημένος ηθοποιός Κώστας Τσάκωνας. Ηταν 72 χρονών και υπέκυψε στη μάχη που έδινε εδώ και καιρό με τον καρκίνο.

Σύμφωνα με το οικείο περιβάλλον του μέχρι και την τελευταία στιγμή αντιμετώπιζε την κατάσταση της υγείας του με το γνωστό χιούμορ που τον χαρακτήριζε.

Σε παλαιότερη συνέντευξή του στην εφημερίδα Espresso ο Κώστας Τσάκωνας είχε εξομολογηθεί: «Κάνω χημειοθεραπείες από πέρυσι το καλοκαίρι. Όμως δεν το βάζω κάτω. Το παλεύω γιατί ξέρω ότι κάποια στιγμή όλοι θα φύγουμε από τη ζωή. Τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα. Mε το γέλιο προσπαθώ να την παλέψω αλλιώς θα είχα “φύγει” προ πολλού. Να μη ζήσει άλλος τους δικούς μου πόνους. Είναι ανυπόφοροι. Θα το παλέψω όμως».

Ο Κώστας Τσάκωνας, γεννήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 1943 στην Αθήνα. Φοίτησε στη «Δραματική Σχολή του Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου» του Λεωνίδα Τριβιζά και στη δραματική σχολή «Βεάκη». Η πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο ήταν σε μια ταινία μικρού μήκους του Κώστα Ζυρίνη. Στη συνέχεια έπαιξε σε πολλούς πρωταγωνιστικούς ρόλους στον κινηματογράφο, το θέατρο αλλά και στην τηλεόραση.

Χαρακτηριστικός ήταν ο ρόλος του στην ταινία του Θόδωρου Μαραγκού «Μάθε παιδί μου γράμματα», όπου ο Κώστας Τσάκωνας υποδύεται τον γιο ενός καθηγητή (Βασίλης Διαμαντόπουλος) που παρά τις σπουδές του στο εξωτερικό κοντεύει να γίνει επαγγελματίας άνεργος από την στιγμή που επιστρέφει στην Ελλάδα. Η ατάκα του «έξι χρόνια στο δημοτικό, έξι στο γυμνάσιο κ.ο.κ.» έχει μείνει παροιμιώδης.

Ο μονόλογος του στην ταινία του 1981 είναι ακόμα επίκαιρος, εκεί όπου μιλάει για την αξιοποίηση του πλούτου της Ελλάδας, με τα χαρακτηριστικά λόγια: «Ένας βιομήχανος στο Λονδίνο, μου είπε ότι ο πλούτος της είναι η προίκα της καθυστερημένης Ελλάδας για τον γάμο της με την προηγμένη Ευρώπη. Σκέφτηκα τότε και είπα "τι πάει να κάνει αυτός, να τα βάλει με το κράτος;". Πού να ξέρω, όμως, ότι στην ουσία κράτος είναι αυτός».

Η κηδεία του θα γίνει το Σάββατο 7/11, από το νεκροταφείο της Αργυρούπολης, στις 11:00.

Πηγή
Διαβάστε περισσότερα "«Έφυγε» ο αγαπημένος ηθοποιός Κώστας Τσάκωνας :'-("
Related Posts with Thumbnails