Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2010

Είναι μύθος ότι η ελληνική δεν έγινε η επίσημη γλώσσα των ΗΠΑ για μία ψήφο

Τα όμορφα τα λόγια τα μεγάλα αρέσουν σε πολλούς από εμάς. Είναι ωραίο και ανέξοδο να φουσκώνεις από εθνική υπερηφάνεια, όταν, μάλιστα, δεν είσαι υποχρεωμένος να θυσιάσεις τίποτα. Μία από αυτές τις υποθέσεις του εύκολου κλέους (τζάμπα μάγκας, θα έλεγαν κάποιοι) είναι και o αστικός μύθος ότι δήθεν η ελληνική δεν έγινε επίσημη γλώσσα των ΗΠΑ για μία μόνο ψήφο. Κάποιοι, μάλιστα, το παραχοντραίνουν προσθέτοντας ότι αυτή η ψήφος ήταν κάποιου Εβραίου. Σε αυτή την περίπτωση δεν υπάρχει η αφέλεια του μύθου αλλά η δυσωδία του ρατσισμού.



Στην πραγματικότητα δεν έγινε ποτέ τέτοια ψηφοφορία στην Αμερική. Τα Αγγλικά επικράτησαν με φυσικό και αυτονόητο τρόπο, αφού οι πλειοψηφία των πρώτων κατοίκων της Αμερικής τα μιλούσε ως μητρική γλώσσα. Πως θα ήταν, άλλωστε, δυνατόν το 49% των πολιτών να ψηφίσει ως επίσημη γλώσσα του κράτους του μία γλώσσα που δεν την ομιλεί.

Το αστείο της υπόθεσης φαίνεται ότι ο ίδιος μύθος κυκλοφορεί και για τη γερμανική, την Ισπανική τή Γαλλική, τη Λατινική και την Εβραϊκή γλώσσα (μη σπρώχνεστε, βρε παιδιά, όλοι θα βολέψετε τη ματαιοδοξία σας)

Ο μύθος απέκτησε την αληθοφάνεια που χρειάζονταν οι έλληνες, όταν το 1970 ο Τάσκα, πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Αθήνα, τον χρησιμοποίησε για να γίνει αρεστός στους αφελείς ιθαγενείς που «διοικούσε». Τα όμορφα «νέα» αρέσουν σε όλους ακόμα και όταν είναι ψεύτικα. Αφού είναι ωραία, η αλήθεια περιττεύει.

Πηγή: http://www.24grammata.com/?p=290

Διαβάστε περισσότερα "Είναι μύθος ότι η ελληνική δεν έγινε η επίσημη γλώσσα των ΗΠΑ για μία ψήφο"

Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010

Περί Χριστουγέννων…

Γράφει ο Γιώργος Δαμιανός

Γιατί γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου;
Η Ιστορία του Χριστουγεννιάτικου δέντρου.
Πότε στολίστηκε το πρώτο δέντρο στην Ελλάδα και πότε στην Αθήνα, στην Ουάσιγκτον, στο Λονδίνο;



Σήμερα, θεωρούμε δεδομένο και αυτονόητο ότι ο Χριστός γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου. Τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες, όμως, τα γενέθλια του Χριστού ήταν θέμα ατελείωτων συζητήσεων. Το ότι ο Χριστός γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου, αποφασίστηκε, τελικά, το 336 μ.Χ και ο λόγος ήταν ότι έπρεπε να αντικατασταθεί μια σημαντική γιορτή των Ελλήνων και των Λατίνων. Οι πιστοί της προηγούμενης θρησκείας, γιόρταζαν τις ημέρες εκείνες τη μεγάλη γιορτή της γέννησης του Ήλιου (Dies Solis Invectis Natalis). Κατά την αστρονομία, επίσης, 23 – 25 Δεκεμβρίου είναι οι μέρες του χειμερινού ηλιοστάσιου. Μέχρι τον 7ο – 8ο αιων. δεν έβρισκαν ησυχία με τέτοια ζητήματα, για παράδειγμα: ο Επιφάνιος (315 - 403) είχε προτείνει την 6η Ιανουαρίου ως ημέρα γέννησης του Χριστού, ενώ ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς (ο σημαντικότερος θεολόγος του β΄αιων.) είχε προτείνει τη 18η Νοεμβρίου. Αξιοσημείωτη λεπτομέρεια είναι ότι πρώτα προσδιορίστηκε η ημερομηνία της γέννησης του Χριστού (25 Δεκεμβρίου) και στη συνέχεια ορίστηκε η ημερομηνία της γιορτής της σύλληψης του Θεανθρώπου, ακριβώς εννέα μήνες νωρίτερα (Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, 25 Μαρτίου).
 

Όταν ο χριστιανισμός θα διαδοθεί στους βόρειους λαούς της Ευρώπης, τότε, θα εμπλουτιστεί με νέα ήθη και έθιμα, όπως, για παράδειγμα το χριστουγεννιάτικο έλατο.
Το χριστουγεννιάτικο δένδρο καθιερώθηκε τον 8ο αιώνα από τον Άγιο Βονιφάτιο (672- 754), ο οποίος διαδίδοντας τον Χριστιανισμό στους Γερμανούς, έπρεπε να αντικαταστήσει τις δοξασίες των γηγενών πληθυσμών. Συγκεκριμένα, οι αρχαίοι Γερμανοί λάτρευαν τον ιερό δρυ (: βελανιδιά) και ο Βονιφάτιος τους τον αντικατέστησε με το χριστουγεννιάτικο έλατο. Πολλούς αιώνες αργότερα (το 1539) ο Μαρτίνος Λούθηρος θα κρεμάσει πάνω στο έλατο φαγώσιμα ή είδη ρουχισμού. Αυτά τα χρήσιμα δώρα θα αντικατασταθούν, αργότερα, με τα σημερινά άχρηστα στολίδια (μπάλες, λαμπάκια κ.α)

Το πρώτο Χριστουγεννιάτικο δένδρο στην Ελλάδα στολίστηκε το 1833 στο Ναύπλιο, έξω από το σπίτι του Όθωνα. Στη συνέχεια, όταν η πρωτεύουσα μεταφέρθηκε στην Αθήνα, η οικία του Όθωνα (ακόμα δεν υπήρχαν ανάκτορα) ήταν το μοναδικό στολισμένο σπίτι στην Αθήνα. Εμπρός στο σπίτι του βασιλιά, λοιπόν, έκαναν ουρά οι Αθηναίοι για να θαυμάσουν το πρωτόγνωρο δέντρο. Το στολισμένο καραβάκι δεν το γνώριζαν στην Αθήνα παρά μόνο σε ορισμένα νησιά. Συνεπώς, το χριστουγεννιάτικο έλατο ήταν μία νέα μόδα και δεν περιόρισε κάποια προϋπάρχουσα συνήθεια των Αθηναίων (και των περισσοτέρων Ελλήνων). Τώρα, γιατί πρέπει να το στολίζουμε, το δέντρο και τη φάτνη, με ψεύτικο χιόνι αυτό δεν έχει να κάνει με τη Βηθλεέμ, αλλά με τη Γερμανική προέλευση του εθίμου.

Πάντως και στην Εσπερία το έθιμο με το στόλισμα του δέντρο διαδόθηκε την ίδια, περίπου, εποχή. O Λευκός Oίκος απέκτησε το πρώτο του στολισμένο χριστουγεννιάτικο δέντρο το 1856, επί προεδρίας Φράνκλιν Πιρς, ενώ το παλάτι του Oυίδσορ στόλισε για πρώτη φορά χριστουγεννιάτικο δέντρο το 1834. Tο έφερε στο παλάτι ο Πρίγκιπας Aλβέρτος, σύζυγος της Bασίλισσας Bικτόριας για χάρη της βασιλικής οικογένειας.

Πηγή: http://www.24grammata.com/?p=7390
Διαβάστε περισσότερα "Περί Χριστουγέννων…"

Το Άστρο της Βηθλεέμ (απόπειρα αστρονομικής ερμηνείας)

Το αστέρι της Βηθλεέμ, που κατά τη παράδοση καθοδήγησε τους μάγους στο Θείο Βρέφος, είναι μια γνωστή και ισχυρή ιστορία για τους Χριστιανούς. Αλλά ποια εξήγηση δίνουν οι επιστήμονες για αυτό το φαινόμενο;

Η ιστορική έρευνα προτείνει ότι είναι πιθανόν η Γέννηση του Ιησού να έγινε το έτος 7 π.Χ. όταν κατέφθασε στην αυλή του βασιλιά Ηρώδη μια ομάδα σοφών, αστρολόγων και ιερέων που τους ονόμαζαν Μάγους. Οι Μάγοι κατά τον Ηρόδοτο ήταν ιερείς στην Περσία που ασχολούνταν με τον αποκρυφισμό, ιδιαιτέρως με την αστρολογία. Ενώ κατά τον Κέπλερ ήταν Χαλδαίοι, από εκεί που γεννήθηκε η αστρολογία. Επίσης άλλοι αναφέρουν πως οι Μάγοι ήρθαν από την Αίγυπτο.



Όταν έφθασαν στην Ιουδαία η παράδοση αναφέρει πως έψαχναν αυτόν που γεννήθηκε σαν Βασιλιάς των Ιουδαίων για να τον προσκυνήσουν. Η εξήγηση που έδωσαν ήταν ότι είχαν δει ένα άστρο στην Ανατολή.

Το άστρο της Βηθλεέμ αναφέρεται μόνο από τον Ευαγγελιστή Ματθαίου. Κατά αυτόν δεν ήταν ένα έντονο φως στον ουρανό, αλλά ήταν ένα διακριτικό σημάδι, μήνυμα μόνο για εκείνους που έψαχναν. Το άστρο της Βηθλεέμ αναφέρεται επίσης και σε ένα μη-βιβλικό κείμενο το πρωτευαγγέλιο του Αγίου Ιακώβου.

Εδώ όμως η περιγραφή του άστρου είναι πολύ διαφορετική: “Και οι μάγοι είπαν: Είδαμε πώς ένα απερίγραπτα μεγαλύτερο αστέρι από αυτά που βρίσκονται στον ουρανό έλαμψε τόσο, που το φως των αστεριών δεν μπορούσε να φανεί πλέον.”
Η εξήγηση για την διαφορά μεταξύ των δύο αναφορών, μπορεί να βρίσκεται στην ανάγκη να συνδέσει ο συγγραφέας του πρωτευαγγελίου, το Μεσσία με ένα μεγάλο αστέρι πιστεύοντας ότι, χωρίς ένα μεγάλο αστέρι, δεν θα μπορούσε να υπάρξει ο ερχομός κανενός Μεσσία.

Ο σοφός Ωριγένης ήταν ο πρώτος που σύνδεσε την εμφάνιση του άστρου με κάτι το φυσικό. Παραδείγματος χάριν με την εμφάνιση ενός τεράστιου κομήτη.

Ενδείξεις στις Γραφές

Το άστρο έπρεπε να έχει εμφανιστεί πριν πεθάνει ο Βασιλιάς Ηρώδης, που επί των ημερών του έγινε η Γέννηση. Η ιστορία μας καθορίζει το θάνατο του πριν από την 11η Απριλίου του 4 π.Χ.. Γνωρίζουμε επίσης ότι ο λόγος για τον οποίο ο Ιωσήφ και η Παναγία είχαν ταξιδέψει από τη Ναζαρέτ στη Βηθλεέμ ήταν η απογραφή, η οποία θεσπίστηκε από το Ρωμαίο Αυτοκράτορα Αύγουστο περίπου το 8 π.Χ.

Ο Ιησούς όμως πρέπει να ήταν περίπου δύο χρονών όταν διέταξε ο Ηρώδης να σφαγιαστούν τα παιδιά κάτω από 2 χρονών. Άρα αν ο Ιησούς γεννήθηκε κατά την εποχή του Ηρώδη αυτό πρέπει να έγινε περίπου το 6 π.Χ.. Άλλωστε αναφέρεται πως οι Μάγοι πήγαν να προσκυνήσουν εκεί που βρισκόταν “παιδίον” κι όχι το “βρέφος”.

Μια άλλη ένδειξη για τη χρονολογία είναι ότι η άφιξη των Μάγων αποτέλεσε μεγάλη έκπληξη στον Ηρώδη. Αυτό δείχνει ότι οι σύμβουλοί του δεν είχαν δει το άστρο.
Κάτι που πρέπει να παρατηρήσουμε επίσης είναι ότι οι Μάγοι είπαν ότι είδαν το άστρο στην Ανατολή. Αυτό όμως μπορεί να είναι ένα λάθος στη μετάφραση από το “εν τη ανατολή”, που είναι μια φράση η οποία έχει μια ειδική αστρονομική σημασία. Σημαίνει ότι το αστέρι ήταν ψηλά στον Ουρανό όλη τη νύχτα. Ανέτειλε όπως ο ήλιος και στάθηκε όπως ο ήλιος.

Αυτό είναι μια από τις πέντε κύριες αστρολογικές θέσεις των Βαβυλωνίων, όταν θεωρήθηκε ότι έτσι συνέβαινε για να έχει ένα ουράνιο σώμα τη μέγιστη επιρροή του στα παγκόσμια γεγονότα.

Στο Ματθαίο έχουμε ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα για την ερμηνεία του άστρου της Βηθλεέμ. Οι Μάγοι είπαν ότι το άστρο “πήγε πριν από αυτούς” και στάθηκε πάνω από εκεί όπου γεννήθηκε ο Ιησούς. Αυτό δεν μπορούμε εύκολα να εξηγήσουμε.
Έτσι έχουν οι ενδείξεις και οι αναφορές. Υπάρχει όμως κάτι αντικειμενικό που να μας δίνει μια ικανοποιητική εξήγηση για τα γεγονότα;

Μήπως ήταν μια σύνοδος του Δία και του Κρόνου;

Πολλά αστρονομικά αντικείμενα και γεγονότα έχουν προταθεί μεταξύ των άλλων, αστέρια, διάττοντες αστέρες ή μετεωρίτες, ο πλανήτης Αφροδίτη, σύνοδοι του Δία και του Κρόνου και ακόμη το πέρασμα του κομήτη Halley. Μερικές εξηγήσεις μπορούν να απορριφθούν αμέσως. Παραδείγματος χάριν, οι αρχαίοι αστρολόγοι γνώριζαν καλώς την Αφροδίτη, δεν τους ήταν άγνωστη.

Ο κομήτης του Halley επισημάνθηκε πάλι από τους Κινέζους τον Αύγουστο του 12 π.Χ.. και, αντίθετα από την πρόσφατη, μη λαμπρή, παρουσίασή του τότε θα ήταν ένα θεαματικό φαινόμενο στο νυκτερινό Ουρανό. Αλλά είχε εμφανιστεί πολύ νωρίτερα από τη Γέννηση του Ιησού (περίπου 6 π.Χ.).

Υπάρχει, εντούτοις, μια άλλη σημαντική ένδειξη χίλια χρόνια μετά από τη Γένηηση του Χριστού. Το 1377μ.Χ., ένας άγνωστος συγγραφέας έγραψε στο Χρονικό του Κοινοβίου του Worcester για ένα γεγονός που συνέβη το 1285 μ.Χ.. Οι πλανήτες Δίας και Κρόνος είχαν κάνει σύνοδο στον ουρανό κοντά στον αστερισμό του Υδροχόου.
Αιώνες αργότερα, ο Johannes Kepler, ο τελευταίος εκ των των μεγάλων αστρολόγων και συγχρόνως αστρονόμος, πίστευε επίσης ότι μια σύνοδος, μια προσέγγιση Δία και Κρόνου, ήταν το αστέρι της Βηθλεέμ.

Τα Χριστούγεννα του 1603 μ.Χ., από το παρατηρητήριό του στην πόλη Hradcyn κοντά στην Πράγα, είδε πάλι τον Δία και τον Κρόνο να κάνουν πάλι σύνοδο στον ουρανό. Ο Kepler ήταν γοητευμένος επειδή η σύνοδος έγινε στον αστερισμό των Ιχθύων, ένας αστερισμός με ειδική σημασία για το Ισραήλ. Είναι αξιοσημείωτο ότι οι τελευταίες φορές που είχε συμβεί η σύνοδος αυτή ήταν το 799 μ.Χ. και το 7 π.Χ. Ακόμη και ο Τύχων Μπράχε έχει την ίδια άποψη με τον Κέπλερ.

Μπορούμε να υπολογίσουμε πότε συνέβη σύνοδος του Δία και του Κρόνου ανάμεσα στο 8 και στο 7 π.Χ. και βλέπουμε ότι ο Δίας και ο Κρόνος ήρθαν σε στενή επαφή στον Ουρανό τρεις φορές. Στις 27 Μαΐου του 7 π.Χ., σταμάτησαν απέχοντας απόσταση μία μοίρα και δύο μήνες αργότερα ήταν σε απόσταση 3 μοιρών.

Ακολούθως έκαναν σύνοδο δύο περισσότερες φορές, απέχοντας 1 μοίρα στις 6 Οκτωβρίου και στις 1 Δεκεμβρίου του 7 π.Χ. προτού να απομακρυνθούν οριστικά ο ένας από τον άλλον. Ήταν αυτό που οι αστρονόμοι καλούν τριπλή σύνοδος. Ένα αστρονομικό γεγονός που συμβαίνει κάθε 20 χρόνια, έγινε τρεις φορές σε λίγους μήνες.

Στις 25 Φεβρουαρίου μάλιστα συμμετείχε στη σύνοδο Δία-Κρόνου και ο Άρης σχηματίζοντας ένα ισοσκελές τρίγωνο. Αυτό μάλλον ήταν που έκανε τους μάγους να υποθέσουν τη γέννηση ενός Βασιλιά. Μάλιστα αν σκεφθούμε ότι έγιναν στο ζώδιο των Ιχθύων, το σύμβολο των Εβραίων και των Χριστιανών αργότερα, αυτό μάλλον έκανε τους μάγους να συνδέσουν την εμφάνιση των άστρων με το Βασιλιά των Ιουδαίων.

Για τους αστρολόγους της εποχής εκείνης τα γεγονότα αυτά ήταν εκπληκτικά. Ο Κρόνος ταυτιζόταν συνήθως με το Θεό του Ισραήλ και ο Δία με το Μεσσία. Είχαν ενωθεί στον αστερισμό των Ιχθύων, το σημάδι του νερού. Και το νερό πέφτει στη Γη και την καθιστά εύφορη. Κάτι που θεωρήθηκε ότι ήταν ο ρόλος του Ισραήλ μεταξύ των εθνών.
Και κάτι εκπληκτικό. Η ιστορία μας λέει ότι το υπέρλαμπρο άστρο σταμάτησε να φαίνεται για λίγο καιρό, όταν οι Μάγοι βάδιζαν προς την Ιερουσαλήμ για να εμφανιστεί λίγο αργότερα, οδηγώντας τους στη Φάτνη. Έτσι η σύνοδος του Δία-Κρόνου που αρχικά εμφανίστηκε, εξαφανίστηκε και ύστερα επανεμφανίστηκε ίσως είναι το άστρο της Βηθλεέμ και το άστρο της Ανατολής.

Εάν ο Ιησούς γεννήθηκε το 7 π.Χ., όπως πολλοί θεωρούν σωστό, και εάν η θεωρία συνόδου είναι σωστή τότε αυτό δείχνει τη Γέννηση του Ιησού τον Αύγουστο ή το Σεπτέμβριο. Δεν έχουμε κανέναν τρόπο να είμαστε βέβαιοι για την ακριβή ημέρα αλλά θα μπορούσαμε να πάρουμε την ημέρα κατά την οποία ο Δίας και ο Κρόνος όταν ήταν στον ουρανό όλη η νύχτα. Αυτό έγινε τη Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου του 7 π.Χ..
Η ημερομηνία αυτή αντιστοιχεί στον εβραϊκό μήνα Τισρί, (κρατάει από τα μέσα Σεπτεμβρίου έως στις αρχές του Οκτωβρίου). Αν κοιτάξουμε τις Γραφές ο Ζαχαρίας (πατέρας του Ιωάννη του Πρόδρομου) ήταν ιερέας και συνάντησε τον αρχάγγελο Γαβριήλ τις ημέρες της εφημερίας του στον Ναό (δηλαδή στην εποχή του Ταμμούζ (Ιούνιο-Ιούλιο). Μετά την υπηρεσία του, η στείρα γυναίκα του, η Ελισάβετ, συνέλαβε – όπως προανήγγειλε ο αρχάγγελος – τον Ιωάννη τον Πρόδρομο. Τον έκτο μήνα της εγκυμοσύνης της Ελισάβετ, πιθανώς τον μήνα Τεμπέθ (Δεκέμβριος-Ιανουάριος), ο αρχάγγελος Γαβριήλ ανήγγειλε και στην Παρθένο Μαρία ότι πρόκειται να γίνει μητέρα του Υιού του Θεού, γεγονός που συνέβη 9 μήνες αργότερα, πιθανώς τον μηνά Τισρί, δηλαδή τον Σεπτέμβριο, που ίσως είναι ο μήνας γέννησης του Χριστού.

Όσο για την ημερομηνία 25η Δεκεμβρίου αυτό αποφασίστηκε το 355 από την Εκκλησία της Ρώμης και την αποδέχθηκαν όλοι. Την ημερομηνία εκείνη γιορτάζονταν ειδωλολατρικές εορτές προς τιμήν του Μίθρα και η Εκκλησία ήθελε να τις αντικαταστήσει με τη Γέννηση του Χριστού.

Μήπως ήταν μια σύνοδος του Δία και της Αφροδίτης;

Στις 12 Αυγούστου του 3 π.Χ. συνέβη μια σύνοδος του Δία και της Αφροδίτης που θα είχε ειδική σημασία για τους αστρολόγους, που είχαν γνώση των προφητειών για την έλευση του Ιησού. Εκείνο το πρωί η λαμπρή αυτή σύνοδος έλαβε χώρα στον αστερισμό του Λέοντα, πλησίον του άστρου Regulus. Ο Λέων είναι το φυλετικό ζώδιο των Ιουδαίων. Στους Βαβυλωνίους, ο Δίας ήταν ο βασιλεύς των πλανητών και το όνομα που είχαν δώσει στο άστρο Regulus ήταν Sharru, που σήμαινε ο Βασιλιάς. Στην Αφροδίτη είχαν δώσει το όνομα Ishtar, την κύρια βαβυλωνιακή θεότητα και συνδεδεμένη με την θηλυκότητα. Έτσι, αστρολογικά ήταν μια σπουδαία σύνοδος.

Ίσως, το πιο σπουδαίο ενδιαφέρον σημάδι στους αρχαίους αστρολόγους ήταν ότι στις 14 Σεπτεμβρίου του 3 π.Χ. ο Δίας ήρθε σε σύνοδο με το άστρο Regulus, προχώρησε μπροστά, φάνηκε μετά να σταματάει και να κινείται ανάδρομα έως ότου πέρασε από το άστρο Regulus για 2η φορά. Αυτό συνέβη στις 17 Φεβρουαρίου του 2 π.Χ. και στις 8 Μαΐου του 2 π.Χ. πέρασε για 3η φορά. Αναμφισβήτητα ήταν θεϊκό σημάδι για τους αστρολόγους.

Τελικά, στις 17 Ιουνίου του 2 π.Χ. ο Δίας και η Αφροδίτη ήρθαν πάλι σε σύνοδο πλησίον του Regulus, τόσο κοντά που φαινόταν σαν ένα λαμπρό αστέρι στον ουρανό ακόμα και την ημέρα, έως ότου έδυσαν τα δύο άστρα προς δυσμάς (προς την πλευρά της Ιερουσαλήμ όπως φαινόταν από τη Βαβυλώνα).

Σύμφωνα με το σενάριο αυτό, το 3 π.Χ. πρέπει να εκδόθηκε το διάταγμα της απογραφής, ο θάνατος του Ηρώδη να συνέβη στις αρχές του 1 π.Χ. και άρα η γέννηση του Χριστού πρέπει να έγινε στα μέσα περίπου του 2 π.Χ.

Πηγή: http://www.24grammata.com/?p=7348

Διαβάστε περισσότερα "Το Άστρο της Βηθλεέμ (απόπειρα αστρονομικής ερμηνείας)"

Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010

Τα πιο παράξενα Χριστούγεννα στον πλανήτη

Τα Χριστούγεννα είναι μια παγκόσμια γιορτή. Γιορτάζεται ωστόσο διαφορετικά από χώρα σε χώρα, ανάλογα με το κλίμα, την ιστορία ή τη νοοτροπία του κάθε λαού. Ας ρίξουμε μια σύντομη ματιά στα πιο παράξενα για μας χριστουγεννιάτικα έθιμα. Γιατί δεν στολίζουν όλοι χριστουγεννιάτικο δέντρο ούτε τρώνε γαλοπούλα.



Στην Ιρλανδία, τα παιδιά μάλλον δεν αρκούνται στα λίγα δώρα αφού κρεμούν στο τζάκι χριστουγεννιάτικες τσάντες αντί για κάλτσες. Η πρωτοτυπία όμως των Ιρλανδών βασίζεται στην αγάπη τους για το εθνικό τους ποτό, τη μπύρα Guinness: αφήνουν λοιπόν έξω από την πόρτα του σπιτιού τους μια Guinness και μια κρεατόπιτα για να τσιμπήσει κάτι ο κουρασμένος Άη Βασίλης.

Στη Νορβηγία, αφήνουν μια γαβάθα χυλό, το λεγόμενο “nisse” στη σιταποθήκη για να φάει ο καλικάντζαρος που προστατεύει το κτήμα τους, ενώ αφού στολίσουν το χριστουγεννιάτικο δέντρο πιάνονται όλοι χέρι-χέρι γύρω από αυτό και τραγουδούν τρία χριστουγεννιάτικα τραγούδια.

Στην Κένυα, λόγω του κλίματος τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά: το χριστουγεννιάτικο γεύμα θυμίζει καλοκαιρινή ημέρα χαλάρωσης αφού αντί να φάνε γαλοπούλα κάνουν μπάρμπεκιου στον κήπο. Μάλιστα, εκεί στολίζουν τις εκκλησίες με μπαλόνια, λουλούδια και κορδέλες.

Στη Μ.Βρετανία, τα παιδιά δεν ταχυδρομούν το γράμμα τους στον Father Christmas. Το ρίχνουν στη φωτιά στο τζάκι ώστε να ανέβει από την καμινάδα για να ταξιδέψει ως το Βόρειο Πόλο. Αν το γράμμα καεί αμέσως πρέπει να το ξαναγράψουν.

Στη Φινλανδία, μετά τη Χριστουγεννιάτικη λειτουργία, ο κόσμος επισκέπτεται τους νεκρούς του στο νεκροταφείο κρατώντας αναμμένα κεριά. Πριν την επίσκεψη του Άη Βασίλη δεν παραλείπουν βέβαια να κάνουν και μια σάουνα.

Στην Ουκρανία ο Παγωμένος Πατέρας φθάνει με το έλκηθρο το οποίο σέρνουν μόνο τρεις τάρανδοι ενώ τον συνοδεύει και ένα κοριτσάκι, το Κορίτσι-Νιφάδα που φορά ένα λαμπερό μπλε κοστούμι με λευκή γούνα και ένα στέμμα που έχει το σχήμα μιας νιφάδας χιονιού.

Στην Ιταλία δεν υπάρχει Άη Βασίλης αλλά η Strega Buffana η οποία πετά πάνω από την Ιταλία με μια σκούπα και μοιράζει δώρα στα καλά παιδιά και κάρβουνο στα άτακτα παιδιά. Μια άλλη ιταλική παράδοση είναι να δίνουν ένα σακουλακι ξερές φακές στους φίλους τους για να φτιάξουν σούπα. Το φαγητό αυτό τους θυμίζει τις δύσκολες και φτωχές εποχές και την τρώνε για να έχουν τύχη το Νέο Έτος.

Στη Νέα Ζηλανδία, τα Χριστούγεννα έρχονται στη μέση του καλοκαιριού. Παραδοσιακά, οι οικογένειες γιορτάζουν τα Χριστούγεννα στην παραλία.


Και στην Αυστραλία, μετά το χριστουγεννιάτικο γεύμα, όλοι πηγαίνουν μια βόλτα στην παραλία ή πάνε για ένα παιχνίδι κρίκετ. Το αστείο είναι πως το έλκηθρο του Άη Βασίλη δεν το σέρνουν τάρανδοι αλλά οχτώ καγκουρώ.

Στη Χαβάη, ο Άη Βασίλης δεν χρησιμοποιεί έλκηθρο αλλά ένα κανώ. Οι Χαβανέζοι, αφού φάνε χοιρινό, σούπα νουντλ και σολωμό, γλεντούν με κιθάρες και γιουκαλίλι τραγουδώντας τις χριστουγεννιάτικες μελωδίες με χαβανέζικο ρυθμό. Στη συνέχεια, τα παιδιά πηγαίνουν στην παραλία για να δοκιμάσουν το Wind-surf που πήραν για δώρο.

Στην Ιαπωνία, τα Χριστούγεννα δεν αποτελούν επίσημη γιορτή αφού μόνο το 1% του πληθυσμού της είναι Χριστιανοί. Ωστόσο, οι Ιάπωνες έμαθαν τα Χριστούγεννα από τους δυτικούς και πλέον τρώνε και εκείνοι γαλοπούλα και στολίζουν χριστουγεννιάτικο δέντρο. Τα δώρα όμως τους τα φέρνει ο Hoteiosho, μια θεότητα του ιαπωνικού πάνθεον. Πώς ξέρει ποια παιδιά ήταν καλά και ποια όχι; Έχει μάτια και στο πίσω μέρος του κεφαλιού και τα βλέπει όλα.

Πηγή: http://www.24grammata.com/?p=7320

Διαβάστε περισσότερα "Τα πιο παράξενα Χριστούγεννα στον πλανήτη"

Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010

40 εκατομμύρια βαρέλια πετρέλαιο για 30 χρόνια μπορεί να παράγει η Ελλάδα

Όλα δείχνουν ότι οι έρευνες ξεκινούν - επιτέλους – σε ένα με ενάμισι χρόνο. Το νομοσχέδιο μπαίνει σε διαβούλευση ως τις 15 Ιανουαρίου και από κει και μετά μπαίνει στην τελική του ευθεία το σχέδιο για την ανάθεση ερευνών και στη συνέχεια εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων.

Σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται από το ίδιο το υπουργείο τα στοιχεία δείχνουν ότι υπάρχουν κοιτάσματα προς άμεση εκμετάλλευση τα οποία μπορούν να εξασφαλίσουν το 1/3ο των αναγκών της χώρας που σήμερα εκτιμάται στα 120 εκατομμύρια βαρέλια το χρόνο.

Υπολογίζεται μάλιστα ότι τα κοιτάσματα αυτά (ίσως στο μέλλον υπάρξουν και νέα) θα είναι εκμεταλλεύσιμα για 30 χρόνια.

Πηγή: www.newsit.gr


Διαβάστε περισσότερα "40 εκατομμύρια βαρέλια πετρέλαιο για 30 χρόνια μπορεί να παράγει η Ελλάδα"

Κουράγιο καλέ μας άνθρωπε! :(

Σταθερή αλλά κρίσιμη εξακολουθεί να είναι η κατάσταση της υγείας του δημοφιλούς κωμικού Θανάση Βέγγου που νοσηλεύεται διασωληνωμένος στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Ερυθρού Σταυρού.

Ο μεγάλος ηθοποιός, το περασμένο Σάββατο, υπεβλήθη σε χειρουργική επέμβαση απο το νευροχειρουργό κ. Β. Βάρσο. Εκτοτε παραμένει σε καταστολή και οι θεράποντες ιατροί θεωρούν καθοριστικά τα επόμενα εικοσιτετράωρα.

Πάντως, θετικό παραμένει το στοιχείο ότι η κατάσταση της υγείας του είναι σταθερή, κάτι που αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας στους ιατρούς.

Κοντά στον αγαπημένο ηθοποιό βρίσκονται οι οικείοι του, ενώ και το νοσοκομείο «βομβαρδίζεται» απο τηλεφωνήματα φίλων και θαυμαστών που ρωτούν για την πορεία της υγείας του.

Ο Θανάσης Βέγγος μπήκε στο νοσοκομείο την περασμένη Παρασκευή με μικρή εγκεφαλική αιμορραγία.

Πηγή: www.newsit.gr


Διαβάστε περισσότερα "Κουράγιο καλέ μας άνθρωπε! :("

Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010

Πέθανε ο σκηνοθέτης του «Ροζ Πάνθηρα», Μπλέικ Έντουαρτς

Ο Μπλέικ Έντουαρτς, σκηνοθέτης μεγάλων κωμικών και δραματικών ταινιών, σεναριογράφος και παραγωγός, πέθανε την Τετάρτη στη Καλιφόρνια σε ηλικία 88 ετών, ανακοίνωσε ο εκπρόσωπός του.



Ο Έντουαρτς είχε εισαχθεί πριν από δύο εβδομάδες με πνευμονία σε νοσοκομείο στη Σάντα Μόνικα, όπου και κατέληξε. Τα τελευταία δύο χρόνια ήταν καθηλωμένος σε αναπηρική καρέκλα.

Στο πλευρό του είχε τη σύζυγό του, τη γνωστή ηθοποιό Τζούλι Άντριους, και τα παιδιά του.

Ανάμεσα στις δεκάδες ταινίες που σκηνοθέτησε ο Έντουαρντς περιλαμβάνεται το «Πρωινό στο Τίφανι» με την Όντρει Χέμπορν, το «10» και το «Βίκτορ/Βικτόρια».

Οι κωμωδίες του με τον Άγγλο κωμικό Πίτερ Σέλερς είναι γνωστές και αγαπητές μέχρι σήμερα, το «Πάρτι» και ο «Ροζ Πάνθηρας» που είχε τέσσερις συνέχειες.

Λίγο πριν το θάνατό του, ο Έντουαρντς εργαζόταν πάνω στη διασκευή του Ροζ Πάνθηρα για το Μπρόντγουει όπως και ένα άλλο μιούζικαλ.

Πηγή: www.in.gr
Διαβάστε περισσότερα "Πέθανε ο σκηνοθέτης του «Ροζ Πάνθηρα», Μπλέικ Έντουαρτς"

Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010

«Έφυγε» πλήρης ημερών η Τασσώ Καββαδία ;'(

Πλήρης ημερών, στα 91 της χρόνια, έφυγε από τη ζωή η Τασσώ Καββαδία. Η κηδεία της θα γίνει την Τετάρτη, στις 11 το πρωί, από το Α' Νεκροταφείο της Αθήνας.



Πεθερά, αδελφή, νύφη ακόμα και δεσμοφύλακας αναμορφωτηρίου, η Τασσώ Καββαδία καθιερώθηκε στο ρόλο της «κακιάς».

Η ίδια έλεγε: «Ήμουν αυστηρή, όχι κακιά, αλλά σωστή για τα δεδομένα της εποχής. Δεν είχα άδικο να αντιπαθώ την Τζένη Καρέζη που τα' φτιάξε με τον Κούρκουλο, ο οποίος ήταν αρραβωνιασμένος με την κόρη μου, ή με τον Μάνο Κατράκη που η κομμώτρια Λάσκαρη τον απατούσε και του έτρωγε τα λεφτά».

Στο θέατρο, πάντως, έπαιξε ρόλους που κάλυπταν όλο το ρεπερτόριο, με μοναδική εξαίρεση την αρχαία τραγωδία. «Δεν έπαιξα αρχαία τραγωδία γιατί τη σέβομαι πάρα πολύ, είναι κάτι μουσειακό για μένα. Ποτέ δεν μου έγινε πρόταση. Δεν μου αρέσει το μουσειακό θέατρο, μου αρέσει το καθημερινό θέατρο» είχε δηλώσει.

Σπούδασε πιάνο στην Αθήνα, ζωγραφική και διακόσμηση στο Παρίσι, σκηνογραφία και ενδυματολογία κοντά στο Γιάννη Τσαρούχη και υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης κοντά στον Κάρολο Κουν.

Από το 1954 ώς το 1967 εργάστηκε στο ραδιόφωνο ως δημιουργός και εκτελέστρια. Από το 1955 ώς το 1969 εργάστηκε σε εφημερίδες και περιοδικά ως συντάκτρια του ελεύθερου και καλλιτεχνικού ρεπορτάζ. Επίσης, ασχολήθηκε με λογοτεχνικές και άλλες μεταφράσεις.

Έπαιξε σε ελληνικές και ξένες παραστάσεις, σε πολλές κινηματογραφικές ταινίες («Κυριακάτικο ξύπνημα», «Στέλλα», «Διακοπές στην Αίγινα», «Το κλωτσοσκούφι», «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα», «Στεφανία», «Καπετάν φάντης μπαστούνι», «Όλγα αγάπη μου», «Η κραυγή μιας αθώας», «Ξύπνα, Βασίλη!», «Μια τρελή τρελή σαραντάρα», «Προς την ελευθερία», «Θηλυκή εταιρεία» κ.ά), ενώ είχε εμφανιστεί και στην τηλεόραση («Ο χήρος, η χήρα και τα χειρότερα», «Παππούδες εν δράσει», «Για μια γυναίκα και ένα αυτοκίνητο κ.ά).

Πηγή: www.In.gr
Διαβάστε περισσότερα "«Έφυγε» πλήρης ημερών η Τασσώ Καββαδία ;'("

Και ταύλα τα κακόμοιρα τα βαζελάκια...

Μπορεί να κέρδισαν (όπως κέρδισαν) τον Ολυμπιακό Πειραιώς, αλλά τώρα ένας άλλος Ολυμπιακός εκ Βόλου του έκανε δρομείς από ποδοσφαιριστές! Μπείτε στο μήνυμα να δείτε και τον ανάλογο βίντεο από τις επιδόσεις των "πράσινων" στα σπριντς! Και πάντα τέτοια!





Διαβάστε περισσότερα "Και ταύλα τα κακόμοιρα τα βαζελάκια..."

Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010

Γλωσσικές παραχαράξεις

Η «Μακεδονική» των Σκοπίων και τα περί σλαβομακεδονικής μειονότητας

γράφει ο Γεώργιος Μπαμπινιώτης

Είναι αληθινά άξιο περιεργείας (και μελέτης) πώς μια τόσο μικρή χώρα, τα Σκόπια, μπορεί να έχει τόσο μεγάλες φιλοδοξίες (και απαιτήσεις) αλλά και τόσο μικρή επαφή με την πραγματικότητα. Επειδή μάλιστα τις τελευταίες εβδομάδες στην (έξωθεν υπαγορευόμενη) πολιτική των Σκοπίων «παίζει» και το θέμα τής γλώσσας, τής (ψευδώνυμης) «μακεδονικής» γλώσσας των Σκοπίων και τής (επινοηθείσης) «μειονότητας» που μιλάει δήθεν επίσης τη «Μακεδονική» των Σκοπίων, αξίζει να πούμε τα πράγματα με το «επιστημονικό» όνομά τους, όπως το έχουμε ήδη κάνει από το 1992 με τον συλλογικό τόμο που εκδώσαμε με τίτλο «Η γλώσσα τής Μακεδονίας: Η αρχαία Μακεδονική και η ψευδώνυμη γλώσσα των Σκοπίων»1 (Ας σημειωθεί ότι η Ελληνική Πολιτεία δεν έστερξε ποτέ – μολονότι ζητήθηκε – να προβεί σε έκδοση τού βιβλίου στην αγγλική γλώσσα, ώστε να γίνουν ευρύτερα γνωστές οι ελληνικές επιστημονικές θέσεις επί τού θέματος.)
Οσο ενδιαφέρει το θέμα μας και για να καταλάβει ο αναγνώστης τι πράγματι συμβαίνει, εξηγούμε ότι έχουμε τρεις γλώσσες που είτε διαφέρουν τελείως μεταξύ τους (η Ελληνική τής Μακεδονίας από τη σερβοβουλγαρική γλώσσα των Σκοπίων καθώς και από τη βουλγαρικής προελεύσεως διάλεκτο που είναι γνωστή ως Σλαβομακεδόνικα) είτε διαφέρουν μερικώς (η Σερβοβουλγαρική των Σκοπίων από το βουλγαρικό ιδίωμα που μιλήθηκε – σε περιορισμένη έκταση – σε συνοριακές περιοχές τής Ελλάδος από έλληνες ομιλητές, οι οποίοι μαζί με την Ελληνική γνώριζαν – οι μεγαλύτερες ηλικίες – και τα λεγόμενα Σλαβομακεδόνικα).



* Η Ελληνική τής Μακεδονίας

Είναι η κατ’ εξοχήν Μακεδονική, δηλαδή η Ελληνική που μιλούσαν οι Ελληνες τής Μακεδονίας από την αρχαιότητα και – στην εξέλιξή της – μέχρι σήμερα. Πρόκειται για τη γλώσσα τού Φιλίππου, τού Μεγάλου Αλεξάνδρου και των άλλων Ελλήνων τής αρχαίας Μακεδονίας, για μια αρχαία δηλαδή ελληνική διάλεκτο δωρικού περισσότερο χαρακτήρα2, που χρησιμοποιήθηκε κυρίως στον προφορικό λόγο, αφού στον γραπτό λόγο και στον επίσημο προφορικό λόγο υιοθετήθηκε νωρίς, για πολιτικούς λόγους, η αττική διάλεκτος στην οποία σώζονται χιλιάδες επιγραφών από τη Μακεδονία.

* Η Σερβοβουλγαρική των Σκοπίων

Είναι η πρόσφατη – μέσα τού 20ού αιώνα – γλώσσα τού κράτους των Σκοπίων (το οποίο ιδρύθηκε, ως γνωστόν, επί Τίτο το 1944). Πρόκειται για μία βουλγαρική γλώσσα (ο αρχικός πληθυσμός τής περιοχής ήταν βουλγαρικός και πάντοτε οι Βούλγαροι διεκδικούσαν αυτή την περιοχή που θεωρούσαν δική τους – άλλωστε οι κάτοικοι τής περιοχής ονομάζονταν Bugari3 «Βούλγαροι»!). Η γλώσσα αυτή, με τεχνητό καθαρώς τρόπο, από ομάδα γλωσσολόγων που συγκροτήθηκε επί τούτω «εκσερβίστηκε» (!), εισήχθησαν δηλαδή σε αυτήν λεξιλόγιο και γραμματικά στοιχεία από τις γύρω περιοχές που μιλούσαν Σερβικά, ώστε να μειωθεί ο βουλγαρικός γλωσσικός χαρακτήρας της και να αποκτήσει σερβική γλωσσική μορφή, που ήταν απαίτηση τής Ενωμένης Σερβίας τού Τίτο, τής Γιουγκοσλαβικής δηλαδή Δημοκρατίας. Αρα, η γλώσσα των Σκοπίων είναι μια σερβοβουλγαρική γλώσσα4, μια τεχνητά εκσερβισμένη Βουλγαρική, που επιβλήθηκε ως επίσημη γλώσσα για προφανείς λόγους και που οι Βούλγαροι την ονόμασαν «κολισεφσκική» γλώσσα (ως επινόηση και εκτέλεση τού σκοπιανού πολιτικού Κολισέφσκι!). Από μόνοι τους οι Σκοπιανοί έδωσαν σε αυτή τη γλώσσα, τη Σερβοβουλγαρική, την παραπλανητική και ψευδώνυμη ονομασία «Μακεδονική» (!), ώστε να αποφύγουν τις βουλγαρικές διεκδικήσεις και να αποκρύψουν μαζί τη βουλγαρική προέλευση τής γλώσσας τους. Περαιτέρω, για να ιδιοποιηθούν με τον τρόπο αυτόν μιαν ονομασία (Μακεδονική) που τους προσέδιδε κύρος και ιστορικό βάθος (μέσω τής πλαστής ταύτισής τους με το ένδοξο και παγκοσμίως γνωστό όνομα τής Μακεδονίας τού Μ. Αλεξάνδρου) και, τέλος, – επειδή το θράσος τους δεν έχει όρια… (ας θυμηθούμε το αεροδρόμιο «Μ. Αλέξανδρος» των Σκοπίων (!) και τους σκοπιανούς στρατιώτες με αρχαιοελληνική ενδυμασία και σάρισα (!) που υποδέχτηκαν στα Σκόπια τον αρχηγό τής φυλής των Χούνζα στο Πακιστάν ως απογόνους τού Μ. Αλεξάνδρου (!) – για να προβούν σε πιθανές διεκδικήσεις οψέποτε θα δινόταν ευκαιρία αλλαγής των συνόρων στα Βαλκάνια. Με την ανοχή και την αβελτηρία τής επίσημης Ελληνικής Πολιτείας (μην ξεχνάμε ότι στις δεκαετίες ’70 και ’80 εθεωρείτο «εθνικιστικό» να μιλάς για τις παραχαράξεις των Σκοπιανών, στην εποχή δε τού Τίτο, για άλλους λόγους η αναφορά σε τέτοια θέματα εθεωρείτο ταμπού!) η ονομασία «Μακεδονία» για τα Σκόπια και «μακεδονική γλώσσα» για τη Σερβοβουλγαρική των Σκοπίων διαδόθηκαν ευρύτερα και σχεδόν καθιερώθηκαν διεθνώς, δίνοντας έτσι το μοναδικό επιχείρημα που, με κάποια δόση αληθείας, υπερχρησιμοποιούν οι Σκοπιανοί.

* Τα Σλαβομακεδόνικα

Είναι μια διάλεκτος ελάχιστων ελληνοβουλγαρικών συνοριακών περιοχών, όπου ένας μικρός αριθμός Ελλήνων παράλληλα με την Ελληνική γνώριζαν (οι παλαιότεροι) και μια βουλγαρικής προελεύσεως διάλεκτο, όπως συμβαίνει ανέκαθεν και παγκοσμίως με μερικές συνοριακές ομάδες τού πληθυσμού πλείστων χωρών. Ας σημειωθεί ότι λόγω τού δίγλωσσου χαρακτήρα των ομιλητών και λόγω τής διαφορετικής βουλγαρικής διαλεκτικής προέλευσής της και, βεβαίως, λόγω τού ότι αυτή η (αποκλειστικά προφορική) διάλεκτος δεν εκσερβίστηκε, όπως η Βουλγαρική των Σκοπίων, τα Σλαβομακεδόνικα δεν ταυτίζονται με τη Σερβοβουλγαρική των Σκοπίων. Τα Σκόπια, βεβαίως, με (αμερικανικής εμπνεύσεως;) Γκρουεφσκική επινόηση άρχισαν πρόσφατα να προκαλούν, ισχυριζόμενα ότι τα Σλαβομακεδόνικα είναι η ίδια δήθεν γλώσσα με την ψευδώνυμη «Μακεδονική» των Σκοπίων και άρα στην Ελλάδα υπάρχει λόγω τής γλώσσας σκοπιανή μειονότητα, που πρέπει να αναγνωρίσει η Ελλάδα!.. Πρόκειται για παρανοϊκή σύλληψη, που προσφέρεται για ευφάνταστη θεατρική παράσταση με πιθανό τίτλο «Από τον Κολισέφσκι στον Γκρούεφσκι»!

* Οι τρεις γλωσσικές παραχαράξεις

Από τη σύντομη αυτή προσέγγιση ενός πολύ μεγάλου στη σημασία του θέματος με ποικίλες προεκτάσεις (εθνικές, πολιτικές, ιστορικές, πολιτισμικές κ.ά.) φαίνονται, νομίζω, οι γλωσσικές παραχαράξεις που έχουν διαπραχθεί από πολιτικά, κυρίως, πρόσωπα μιας μικρής χώρας που δεν τη χωρίζει, στην πραγματικότητα, τίποτε από την Ελλάδα. Πρώτη γλωσσική παραχάραξη είναι εκείνη τού ονόματος των Σκοπίων, που ανεχτήκαμε – είναι αλήθεια και είναι δική μας ασυγχώρητη ιστορική ευθύνη – να ονομασθεί Μακεδονία ό,τι προηγουμένως αποκαλείτο «περιοχή τού Βαρδάρη» (Vardarska Banovina). Δεύτερη γλωσσική παραχάραξη τής Βουλγαρικής ή Σερβοβουλγαρικής γλώσσας των Σκοπίων ως Μακεδονικής (με προφανείς συνειρμικές συνδέσεις και σκόπιμες συγχύσεις με την Ελληνική τής Μακεδονίας). Τρίτη γλωσσική παραχάραξη – εξίσου απύθμενης θρασύτητας – είναι η προσπάθεια δημιουργίας σλαβομακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα με βάση τη δήθεν ταυτότητα τής γλώσσας μικρής ομάδας Ελλήνων με την ψευδώνυμη Μακεδονική των Σκοπίων και το ψευδεπίγραφο Μακεδονικό κράτος των Σκοπίων.

Η όλη υπόθεση θα ήταν για γέλια, αν είχαμε μόνο δείξει εγκαίρως στη διεθνή Κοινότητα πόσο γελοία είναι. Τώρα έχει γίνει και προκλητική και ίσως έξωθεν πολλαπλώς εκμεταλλεύσιμη καθ’ εαυτήν και στις προεκτάσεις της.

1. Γ. Μπαμπινιώτη (επιστημ. εκδ.): Η γλώσσα τής Μακεδoνίας. Η αρχαία Μακεδoνική και η ψευδώνυμη γλώσσα των Σκoπίων. (Αθήνα, 1992: Ολκός), 276 σελ. [Περιλαμβάνει μελέτες των: Γ. Μπαμπινιώτη, Γ. Χατζιδάκι, Ν. Π. Ανδριώτη, Μ. Σακελλαρίου, Ι. Καλλέρη, Α. Ι. Θαβώρη, Γ. Ντελόπουλου, Α. Παναγιώτου.]
2. Γ. Μπαμπινιώτη: Η θέση τής Μακεδoνικής στις αρχαίες ελληνικές διαλέκτoυς. Περιοδικό Γλωσσoλoγία 7-8 (1989), σ. 53-69.
3. Ο μεγάλος ιταλός ινδοευρωπαϊστής γλωσσολόγος Vittore Pisani (Il Macedonico, περιοδικό Paideia 12, 1957, σ. 250) γράφει «πράγματι ο όρος μακεδονική γλώσσα [εννοεί τη γλώσσα των Σκοπίων] είναι προϊόν πολιτικής ουσιαστικά προέλευσης». Ο δε ειδικός σλαβιστής γλωσσολόγος, ο Γάλλος Αndrι Vaillant (Le probleme du Slave Macidonien περιοδικό Bulletin de la Sociitι de Linguistique de Paris 39, 1938, σ. 205), είναι αυτός που τονίζει ότι «το όνομα Bulgari είναι στην πραγματικότητα η εθνική ονομασία των Σλάβων τής Μακεδονίας, πράγμα που δείχνει πως (οι Σλάβοι τής περιοχής αυτής) υιοθέτησαν το όνομα Βούλγαροι που τους έδωσαν οι Σέρβοι».
4. Ο γερμανός γλωσσολόγος Heinz Wendt, (Sprachen 1961, σ. 285, λ. Slawische Sprachen), μιλώντας για τις σλαβικές γλώσσες, λέει: «Αν κατατάξει κανείς τις σλαβικές γλώσσες με βάση τη σημερινή τους δομή, πρέπει να θεωρήσει τη Βουλγαρική και τη Μακεδονική, [εννοεί τη γλώσσα των Σκοπίων] λόγω των εξεχουσών δομικών ιδιαιτεροτήτων τους, ως αυτοτελή ομάδα και να την αντιπαραθέσει προς όλες τις άλλες σλαβικές γλώσσες».

Ο κ. Γεώργιος Μπαμπινιώτης είναι καθηγητής της Γλωσσολογίας, πρόεδρος του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, τ. πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών.


Πηγή: http://www.24grammata.com
Διαβάστε περισσότερα "Γλωσσικές παραχαράξεις"

Η Δημοτική Αστυνομία της Αθήνας του 1900 (τι σημαίνει το “από δήμαρχος κλητήρας”)

Ποιοι ήταν οι κλητήρες;
Τι σημαίνει η φράση “από δήμαρχος κλητήρας;”
Τι σημαίνουν οι λ. : τραμπούκος, μπράβος, κουτσαβάκης
Ποιος και γιατί διέλυσε το σώμα των κλητήρων;




γράφει ο Γιώργος Δαμιανός

Στα τέλη του 1800 δεν υπήρχε η αστυνομία πόλεων. Για την ασφάλεια της πόλης των Αθηνών υπεύθυνοι ήταν οι Δήμαρχοι.

Ο εκάστοτε δήμαρχος έλεγχε το σώμα των Κλητήρων (έτσι ονομάζονταν οι Δημοτικοί Αστυνόμοι της εποχής και απ’ εδώ παράγεται και η φράση «από Δήμαρχος Κλητήρας»). Οι κλητηρες ήταν η πρώτη Δημοτική Αστυνομία με αυξημένες αρμοδιότητες, αλλά δεν είχαν ούτε την στοιχειώδη εκπαίδευση και ήταν, αποκλειστικά, πολιτικοί φίλοι του Δημάρχου.

Ουσιαστικά αυτή η ιδιότυπη δημοτική αστυνομία αποτελείτο από τα κοινωνικά αποβράσματα και πρώην τραμπούκους με βεβαρημένο ποινικό μητρώο (η λέξη τραμπούκος προέρχεται από τα πούρα Αβάνας μάρκας trabucco, που συνήθιζαν να καπνίζουν οι νταήδες ή οι «φουσκωτοί» της εποχής. Αυτό το πούρο ήταν η αμοιβή τους από τους εντολοδόχους τους , όταν «καθάριζαν» τις δύσκολες υποθέσεις). Οι κλητήρες ήταν πραγματική πληγή για την Αθηναϊκή κοινωνία, γιατί ήταν ασύδοτοι, παρήγαγαν το έγκλημα, και προωθούσαν την αυθαιρεσία του προστάτη τους. Στην ουσία ήταν ένας ιδιωτικός στρατός στην υπηρεσία του παρακράτους.

Αν θέλουμε να κατανοήσουμε ορισμένα από τα αίτια της σύγχρονης δυσπιστίας των Ελλήνων προς τις Αρχές, είναι χρήσιμο να γνωρίσουμε την ιστορία αυτών των πρώτων προσπαθειών για αστυνόμευση και εποπτεία. Και ενώ σε όλες τις Δυτικοευρωπαϊκές χώρες η Δημοτική Αστυνομία εξελίχθηκε σε ένα οργανωμένο Σώμα προστασίας του πολίτη, στη χώρα μας αυτοί οι μπράβοι του υποκόσμου καταπίεζαν συστηματικά τους πολίτες και εξυπηρετούσαν τον κάθε πολιτικό ή πολιτευτάκο. Τέλος, έλυναν τις διαφορές τους με τους αντίπαλους μπράβους [ιταλ. bravo (= θαρραλέος) ; λατιν. barbarus ; αρχ. ελλ. βάρβαρος], με αποτέλεσμα, ακόμα και σήμερα, η επανιδρυθεισα Δημοτική Αστυνομία να μην έχει βρει το δρόμο που της αξίζει. Ο Δημήτριος Μπαϊρακτάρης, αξιωματικός του στρατού και διορισμένος διευθυντής της Αστυνομίας, θα διαλύσει το σώμα των κλητήρων και στη θέση του θα οργανώσει τη στρατιωτική αστυνομία (τη μετέπειτα χωροφυλακή) για να πατάξει το έγκλημα και να αντιμετωπίσει, κυρίως τα κουταβάκια (δηλαδή τους επιδειξίες ψευτόμαγκες, που ονομάστηκαν έτσι γιατί κούτσαιναν (κατά την εφ. Ακρόπολη) ή από τον καβγατζή Δημήτρη Κουτσαβάκη (κατά το «Σκριπ»)

Στην εποχή μας, αποφασίσαμε να επαναφέρουμε το Σώμα της Δημοτικής Αστυνομίας (όπως συμβαίνει στα περισσότερα κράτη της Δυτικής Ευρώπης). Οι αρμοδιότητες του σώματος ακόμα δεν είναι καθορισμένες και, ευτυχώς, ακόμα δεν οπλοφορούν. Ο τρόπος πρόσληψης δεν είναι διαυγής και, άρα, οι σύγχρονοι δημοτικοί αστυνομικοί υπακούουν, πιστά στους δημάρχους – προστάτες τους. Λέτε να ΄χει δίκιο το πανέμορφο τραγούδι, που υποστηρίζει ότι «… τίποτα δεν έχει αλλάξει και τίποτα δεν είναι όπως παλιά…γέλα , γέλα πουλί μου γέλα, είναι η ζωή μια τρέλα…»

Πηγή: http://proslalia.blogspot.com

Διαβάστε περισσότερα "Η Δημοτική Αστυνομία της Αθήνας του 1900 (τι σημαίνει το “από δήμαρχος κλητήρας”)"

Προϊόν Υπερ-κλοπής: Οι πραγματικοί διάλογοι του ΔΣ της Superleague

Αντιγράφουμε από τον Υπέρυθρο του www.redplanet.gr γιατί μιλάμε ο τύπος δεν παίζεται με τίποτα! Χαχαχα!

Τα ΜΜΕ μας είπαν ότι τα γεγονότα έγιναν έτσι. Εμένα ο Υπερ-κοριός μου άλλα κατέγραψε:



Μαρινάκης: Είναι ντροπή οι τραμπουκισμοί που έγιναν στο ΟΑΚΑ.
Πατέρας: Αντιεξουσιαστές ήτανε!
Μαρινάκης: Για την αναμέτρηση ΑΕΚ-Ολυμπιακός λέω.
Πατέρας: Α, ΟΚ. Εκεί δεν ξέρω. Στους δικούς μας αγώνες πάντως αντιεξουσιαστές ήτανε.
Κωνσταντιδίδης: Δεν συνέβη απολύτως τίποτα στο παιχνίδι.
Μαρινάκης: Είσαι φαιδρό υποκείμενο.
Μπέος: Υποκείμενο είναι νομίζω αυτός που κάνει κάτι. Ετούτος δεν κάνει τίποτα. Για επίρρημα τον κόβω.
Κωνσταντιδίδης: Μαρινάκη έχεις ρίξει πολύ το επίπεδο και σου επιστρέφω όλους τους χαρακτηρισμούς που μου είπες
Μαρινάκης: Θα έρθω εκεί και θα σε πιάσω από το σβέρκο, όπως έπιαναν οι μπράβοι σας τον Φουστέρ στο ΟΑΚΑ.
Κωνσταντιδίδης: Φουστέρ είσαι και φαίνεσαι
Μαρινάκης: Κι εσύ είσαι Καφές
Κωνσταντιδίδης: Τι είπες ρε; Έλα πάμε έξω, αλλά χωρίς τους μπράβους
Ψωμιάδης: Αγαπούλες; Άμα θέλετε τίποτα κουμπούρια, έχω εδώ κάτι σε στοκ
Μαρινάκης: Θα σε φάω ρε!
Μπέος: Όντως. Πεινάσαμε. Τι ώρα φέρνουν τα σάντουιτς;
Κομνηνός: Ώπα παιδιά! Χαλαρώστε!
Ψωμιάδης: Μην μπλέκεσαι αγαπούλα. Άσε τα τα παιδιά.
Μαρινάκης: Έλα όξω ρε!
Κωνσταντιδίδης: Όχι δεν έρχομαι. Μ@λ@κ@ς είμαι;
Πατέρας: Έλεος. Κάνετε σαν τους αντιεξουσιαστές που δημιουργούν τα επεισόδια στους αγώνες μας. Ντροπή ρε παιδιά.
Μαρινάκης: Χοντρέ χαλάρωσε κι εσύ. Αν υπήρχε αθλητική δικαιοσύνη δε θα ξαναέβλεπες οπαδό σε παιχνίδι στο ΟΑΚΑ
Κωνσταντιδίδης: Ε και; Εμείς έτσι κι αλλιώς δε βλέπουμε οπαδούς στο ΟΑΚΑ
Πατέρας: Να μιλάς σαν πρόεδρος της Superleague και όχι σαν εκπρόσωπος της Θύρας 7
Μαρινάκης: Γιατί; Θα αρχίσεις να τρέχεις;
Μπέος: Α καλό ε;!;
Πατέρας: Τι θες εσύ εδώ ρε Μ-Πέο; Είσαι υπόδικος και λαμόγιο!
Μπέος: Κι εσύ είσαι Φιλιππίδης!
Ψωμιάδης: Κουμπούρια θα πάρετε αγαπούλες ή να τα ξαναβάλω στην τσάντα; Σκονίζονται.
Πατέρας: Τι θες εσύ ρε Μ-Πέο; Ούτε το 10% των μετοχών του Ολυμπιακού Βόλου δεν έχεις
Μπέος: Είσαι Φιλιππίδης και Μήτσου μαζί. Και δεν εννοώ στα κιλά. Είσαι μπροστινός! Να μας πεις εσύ πόσες μετοχές έχεις.
Κωνσταντιδίδης: Τον Μαρινάκη τον κρατάει κανένας; Να βγω; Πιάστηκα κάτω από το τραπέζι τόση ώρα.
Ψωμιάδης: Κάτσε λίγο ακόμα αγαπούλα. Τον βλέπω αγριεμένο.
Πατέρας: Ευτυχώς που δεν έχω το όνομα Μ-πέος στην κοινωνία, να με κυνηγάει κάθε μέρα η αστυνομία και τα δικαστήρια
Ψωμιάδης: Αστυνομία; Ώπα αγαπούλες, εγώ έχω μια δουλίτσα. Λέω να την κάνω. Αζίζ; Την τσάντα μην ξεχάσεις.

Πηγή: ΥΠΕΡΥΘΡΟΣ από www.redplanet.gr
Διαβάστε περισσότερα "Προϊόν Υπερ-κλοπής: Οι πραγματικοί διάλογοι του ΔΣ της Superleague"

Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010

Η Ελλάδα πάντα "έτρωγε" τα παιδιά της...

Η Ελλάδα πάντα "έτρωγε" τα παιδιά της. Τίποτα δεν έχει αλλάξει στο DNA μας τόσες χιλιάδες χρόνια. Και μετά σου λένε ότι δεν είμαστε καθαρόαιμοι Έλληνες. Αμ δε!



Πυθαγόρας 500 π.Χ. ετών 80: εξορία από πείνα.
Μιλτιάδης 489 π.Χ. ετών 65: φυλακή.
Αριστείδης 468 π.Χ. ετών 72: εξορία από πείνα.
Θεμιστοκλής 461 π.Χ. ετών 66: εξορία.
Αισχύλος 456 π.Χ. ετών 69: εξορία.
Περικλής 429 π.Χ. ετών 66: παραιτήθηκε κατηγορούμενος.
Φειδίας 429 π.Χ. ετών 66: φυλακή.
Αναξαγόρας 428 π.Χ. ετών 72: εξορία.
Ηρόδοτος 429 π.Χ. ετών 59: εξορία.
Ικτίνος 420 π.Χ. ετών: εξορία.
Σοφοκλής 406 π.Χ. ετών 90: εξορία από πείνα.
Ευριπίδης 406 π.Χ. ετών 74: εξορία.
Αλκιβιάδης 404 π.Χ. ετών 48: εξορία.
Σωκράτης 399 π.Χ. ετών 71: ήπιε το κώνειο.
Θουκυδίδης 396 π.Χ. ετών 64: εξορία.
Αριστοφάνης 385 π.Χ. ετών 61: εξορία από πείνα.
Πλάτων 347 π.Χ. ετών 80: εξορία..
Ισοκράτης 338 π.Χ. ετών 99: εξορία.
Δημοσθένης 322 π.Χ. ετών 62: ήπιε δηλητήριο.


Διαβάστε περισσότερα "Η Ελλάδα πάντα "έτρωγε" τα παιδιά της..."

Τα μελομακάρονα, τα μακαρόνια και ο μακαρίτης. Υπάρχει ετυμολογική σχέση ανάμεσα τους;

Είναι εύκολο να συνδυάσουμε την ετυμολογία του χριστουγεννιάτικου παραδοσιακού γλυκίσματος, του μελομακάρονου, από τις λέξεις: μέλι + μακαρόνι. Μη ψάξετε, όμως, να βρείτε ομοιότητα σχήματος ανάμεσα στα μακαρόνια και τα μελομακάρονα.



Ψάχνοντας προσεκτικά σε ελληνικά και ξένα λεξικά θα βρείτε την εκδοχή ότι η λέξη “μακαρόνι” παράγεται από τη μεσ. ελληνική λέξη “μακαρωνία” (: νεκρώσιμο δείπνο με βάση τα ζυμαρικά). Η μακαρωνία με τη σειρά της έρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη “μακαρία”, που δεν ήταν άλλο από την ψυχόπιτα, δηλαδή, ένα κομμάτι άρτου, στο σχήμα του μελομακάρονου, το οποίο το προσέφεραν μετά την κηδεία.

Στους νεότερους χρόνους ένα γλύκισμα που έμοιαζε με τη μακαρία βουτήχτηκε στο μέλι και γι’ αυτό ονομάστηκε μελομακάρονο. Οι Ιταλοί, έθνος με παράλληλο πολιτισμό, διατήρησαν τη λέξη μακαρωνία στη λέξη maccarone (: μακαρόνι).

Οι Έλληνες συνέχισαν, τουλάχιστον, για τρεις χιλιάδες χρόνια να χρησιμοποιούν λέξεις, όπως: μακάρι, μακάριος, μακαρίτης, μακαριστός και τελευταία, μακαρονάς, μακαρονάδα και άλλα. Αξίζει να σημειωθεί ότι από το 1500 μ.Χ γίνεται γνωστό στη Γαλλία και αργότερα στην Αγγλία ένα αμυγδαλωτό μπισκότο, κάτι σαν το δικό μας “εργολάβο”, με το όνομα “macaroon”.

Πηγή: Πληροφόρηση μέσω email

Διαβάστε περισσότερα "Τα μελομακάρονα, τα μακαρόνια και ο μακαρίτης. Υπάρχει ετυμολογική σχέση ανάμεσα τους;"

Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010

Η λέξη καναπές... που μας εκφράζει όλους!! Είναι ελληνική;

«Καναπές»… μία λέξη ξένη; Όχι… Μία Ελληνική λέξη…! Αντιδάνειο και αυτή…


Η λέξη προέρχεται από την Ελληνική λέξη «κωνωπεών» (εκ του κώνωψ: κουνούπι) και αναφέρεται σε ένα έπιπλο, το ανάκλιντρο, στο οποίο οι αρχαίοι ημών είχαν προσαρτήσει ένα λεπτό ελαφρύ ύφασμα, το «κωνωπείον» για να αποφεύγουν τα τσιμπήματα των κουνουπιών…

Από την Ελληνική, πέρασε στη λατινική ως..... “conopeum”, κατόπιν στη μεσαιωνική γαλλική ως “conope” και στη σύγχρονη ως “canapé”, απ’ όπου και μας ξαναήλθε ως «καναπές»…

Μία λέξη επίκαιρη…! Μία λέξη - σύμβολο του σήμερα…!

Πηγή: http://anti-ntp.blogspot.com

Διαβάστε περισσότερα "Η λέξη καναπές... που μας εκφράζει όλους!! Είναι ελληνική;"

Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2010

Απίστευτα προηγμένη τεχνολογία στα Ομηρικά Επη

Τα Ομηρικά έπη, πριν απ’ όλα, δίδαξαν την ελληνική γλώσσα, σε τέτοιο μάλιστα σημείο εξοχότητας, ώστε να αποτελούν κορυφαία λογοτεχνικά αριστουργήματα. Υπήρξαν ένα ευαγγέλιο για τον ελληνικό λαό, ένα ευαγγέλιο απαλλαγμένο γενικά από στοιχεία μαγείας, μεταφυσικής ή δεισιδαιμονίας. Επιπλέον μέσα από αυτά οι Ελληνες διδάχθηκαν πρότυπα τιμής, ευγενούς ανατροφής και ορθής γλώσσας.

Τα Ομηρικά έπη δίδαξαν επίσης ιστορία -την ιστορία των αρχών της μινωικής και της μυκηναϊκής εποχής- ενώ αποτελούν τον προάγγελο μιας νέας εποχής, δίνοντας στον αναδυόμενο ελληνικό λαό το στέρεο εκείνο θεμέλιο, πάνω στο οποίο οικοδόμησε έναν καινούριο πολιτισμό, παρέχοντας του ταυτόχρονα πρότυπα ορθής συμπεριφοράς, περηφάνια κι αξιοπρέπεια.



ΟΜΗΡΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ

Η παλαιά αντίληψη, ότι η αναζήτηση επιστημονικού γνωστικού περιεχομένου στα Ομηρικά έπη είναι άσκοπη, αποδεικνύεται από τα πράγματα ανυπόστατη. Είναι γεγονός ότι σε ένα επικό ποίημα υπάρχουν πολλά δυσεπίλυτα προβλήματα στη σωστή απόδοση εννοιών, πραγμάτων και γεγονότων, ενώ η ανάμιξη του παλαιού με το νέο είναι αναπόφευκτη. Όμως υπάρχουν περιγραφές, οι οποίες για ένα ειδικό επιστήμονα ή τεχνικό, είναι αναμφίβολα εξαιρετικά αποκαλυπτικές.

Το επιστημονικό περιεχόμενο των Ομηρικών επών καταγράφεται από τον Κ. Ζέγγελη ήδη το 1911. Σήμερα όμως, μετά από ένα αιώνα και με δεδομένη την πρόοδο των επιστημών που συντελέστηκε σ’ αυτό το διάστημα, είναι βέβαιο ότι τα επιστημονικά στοιχεία που περιέχονται στα έπη είναι πολύ περισσότερα από όσα αναφέρονται.

Δεν είναι υπερβολή να λεχθεί ότι τα πελώρια αυτά μνημεία της ανθρωπότητας πρέπει, τουλάχιστον κάθε εκατό χρόνια, να επανεξετάζονται από τους επί μέρους ειδικούς, με τη βεβαιότητα ότι θα ανακαλυφθεί καινούρια γνώση!

Όπως μάλιστα αποδεικνύεται στη συνέχεια, δεν πρόκειται για απλές καταγραφές που υπαινίσσονται την ύπαρξη επιστημονικής γνώσης, αλλά σχεδόν για ουσιαστική επιβεβαίωση ότι οι Έλληνες της ομηρικής εποχής ήταν κάτοχοι προηγμένης τεχνολογικής γνώσης. Οι υπάρχουσες περιγραφές επιτρέπουν όχι μόνο τη διαπίστωση αυτή, αλλά καθιστούν δυνατή την ανακατασκευή των εξεταζομένων στοιχείων, ώστε να μπορούν να μελετηθούν πειραματικά για την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων σχετικά με την απόδοση και τις δυνατότητες τους.

Η παρούσα έρευνα ασχολείται με τα αμυντικά όπλα των Ελλήνων και συγκεκριμένα με δύο περιγραφές ασπίδων, οι οποίες εμφανίζουν στοιχεία μιας τεχνογνωσίας που αγγίζει τα επίπεδα της σύγχρονης τεχνολογικής γνώσης! Τα παραδείγματα αυτά βρίσκονται στο κατ’ εξοχήν πολεμικό έπος, την Ιλιάδα.

Ή Ιλίάδα, ως υπέροχο “λογοτεχνικό μνημείο, φαίνεται να έχει συσσωρεύσει τις πολιτιστικές προσπάθειες πολλών γενεών μέσα σε πολλούς αιώνες. Το αξιοσημείωτο είναι ότι δεν εμφανίστηκε κατά το τέλος ή το απόγειο του ελληνικού πολιτισμού, αλλά μάλλον κατά το ξεκίνημα του. Ο Όμηρος εμφανίζεται ως κήρυκας ή προάγγελος του πνευματικού πολιτισμού της Ελλάδας, της Ευρώπης και της Δύσης γενικότερα – ένας κήρυκας με ανάστημα τόσο γιγάντιο που ακόμα και σήμερα μας επισκιάζει. Η Ιλιάδα είναι ένα πολεμικό αφήγημα: οι συγκρούσεις ανάμεσα σε πρόσωπα και εμπολέμους είναι τρομακτικές. Αντίστοιχα το τεχνολογικό περιεχόμενο της είναι ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς τα επινοήματα, τα τεχνάσματα αλλά και η βαθιά γνώση τεχνικών μεθόδων, που σχεδόν ακουμπούν τα σύνορα της σύγχρονης τεχνολογίας, βρίσκονται εκεί σε αφθονία.

ΟΙ ΑΣΠΙΔΕΣ

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΜΗΡΙΚΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ!


Τα εν λόγω παραδείγματα αφορούν στις ασπίδες του Αχιλλέα και του Αίαντα του Τελαμώνιου. Και οι δύο είναι κατασκευές πολύστρωτες (laminatedstructures), αποτελούνται δηλαδή από επάλληλα ελάσματα ή στρώσεις υλικών με διαφορετικές ιδιότητες, κατάλληλα συνδεδεμένες μεταξύ τους, με τρόπο που τελικά οι ιδιότητες της κατασκευής είναι εξαιρετικά αναβαθμισμένες έναντι μιας κατασκευής, φτιαγμένης από ένα και μοναδικό υλικό. Τέτοιες κατασκευές χρησιμοποιούνται σήμερα κατά κόρον στις σύγχρονες βιομηχανικές αλλά και αεροδιαστημικές κατασκευές.

Όμως η λειτουργία κάθε μιας από τις ασπίδες αυτές στηρίζεται σε διαφορετική αρχή της μηχανικής επιστήμης.

Για να μελετηθεί κάθε ασπίδα ως πολύστρωτη κατασκευή, απαιτήθηκε η ανάπτυξη ενός θεωρητικού μοντέλου. Ειδικά για την ασπίδα του Αίαντα, τα απαιτούμενα υλικά δεν ήταν απαγορευτικά από οικονομική άποψη, όπως για την ασπίδα του Αχιλλέα. Έτσι μπόρεσε να κατασκευαστεί και το φυσικό μοντέλο, δηλαδή μια πλήρης σειρά δοκιμίων, η συμπεριφορά των οποίων δοκιμάστηκε πειραματικά!

Η ανάπτυξη των μοντέλων βασίστηκε σε μια σειρά παραδοχών, οι οποίες όμως ήταν απόλυτα ρεαλιστικές. Π.χ., ότι οι επάλληλες στρώσεις ήταν ισοπαχείς, ότι το συνολικό βάρος της ασπίδας δεν ξεπερνούσε τις δυνατότητες του ανθρώπου που τη χρησιμοποιούσε, έστω κι αν ήταν ημίθεος, ότι η κινητική ενέργεια του δόρατος, τη στιγμή που κτυπούσε την ασπίδα, ήταν όση περίπου και του ακοντιστή που κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ στο αντίστοιχο άθλημα κ.λπ.

Τα κείμενα της Ιλιάδας είναι, όπως θα δούμε, εξαιρετικά διαφωτιστικά και παρέχουν επαρκή δεδομένα, ώστε να χρησιμοποιηθούν ως σημείο εκκίνησης για την αριθμητική προσομοίωση του κάθε όπλου και της συμπεριφοράς του: Ένα δόρυ με αιχμή από σκληρό μπρούντζο (ορείχαλκο του κασσιτέρου) έκρουσε την ασπίδα. Αν και η ακριβής γεωμετρία της ασπίδας και του δόρατος δεν είναι επακριβώς γνωστή, από τα αρχαιολογικά ευρήματα προκύπτουν σημαντικά στοιχεία, καθώς σχηματικές και ζωγραφικές αναπαραστάσεις μπορούν να είναι εξαιρετικά εύγλωττες.

Οι ακριβείς ιδιότητες των σχετικών υλικών προσδιορίστηκαν σχετικά εύκολα, είτε μέσα από την αντιστοιχία προς σύγχρονα υλικά με ανάλο γη σύνθεση και μεθόδους παραγωγής είτε μέσα από πειραματικό προσδιορισμό.

Τέλος, η διερεύνηση των ιδιοτήτων και της συμπεριφοράς των ασπίδων έγινε με την αριθμητική επίλυση του προβλήματος της δυναμικής επαφής ανάμεσα σ’ αυτές και το δόρυ. Το πρόβλημα αυτό συγκεντρώνει την προσοχή των ερευνητών κατά τις τελευταίες δύο δεκαετίες, καθώς αφορά στην κρούση βλημάτων με μεγάλες ταχύτητες, τον σχεδιασμό και ανάλυση πυρηνικών όπλων, την ασφάλεια πυρηνικών αντιδραστήρων, την ταχεία διαμόρφωση μετάλλων και πολλά άλλα, οδήγησε δε στην ανάπτυξη νέων, προηγμένων αλγορίθμων και κωδίκων υπολογιστών.

Η ΑΣΠΙΔΑ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ

Οι πληροφορίες που δίνονται στην Ιλιάδα για την ασπίδα του Αχιλλέα, εκτός από τη μακρά περιγραφή των εξωτερικών της παραστάσεων, είναι οι εξής:

α) Η πρώτη περιγραφή ρομπότ στην ιστορία (άποψη του Isaac Asimov για τα χρυσά κορίτσια που βοηθούσαν τον Ήφαιστο, 1412-422):

Και τες φυσούνες μάκρυνεν απ’ την φωτιά και όλα \ Εσύναξε τα σύνεργα σ’ εν’ αργυρό λαρνάκι, \ Και με σφουγγάρι εκάθαρε το πρόσωπο, τα χέρια,\ Τον τράχηλον τον δυνατόν, τα δασερά του στήθη. \ Χιτώνα ενδύθη, εφούχτωσε σκήπτρο παχύ κι εβγήκε \ χωλαίνοντας και ανάλαφρα τον κύριον εστηρίζαν \ θεράπαινες ολόχρυσες, σαν ζωντανά κοράσια. \ Δύναμιν έχουν και φωνήν, νουν έχουν εις τες φρένες, \και τεχνουργήματ’ έμαθαν από τους αθανάτους. \ Εκείνες τον επρόσεχαν. Κι εσυρθη αυτός πλησίον \ στη Θέτιδα κι εκάθησε σ’ ένα θρονί ωραίο.

β) Η πρώτη περιγραφή πλήρως αυτοματοποιημένου εργαστηρίου (Σ 468-473):

Είπε και αυτού την άφησε και πήγε στες φυσούνες, \ στο πυρ τες στρέφει και γοργά να εργάζονται προστάζει. \ Φυσούνες είκοσι φυσούν στες κάψες τους και βγάζουν \ ευκολοφύσητην πνοήν σφοδρήν ή μετρημένην, \ πότε με βία πότε σιγά να υπηρετούν, ως θέλει \ ο Ήφαιστος, ώστ’ εύκολα το έργο να τελειώσει.

γ) Οι κατασκευαστικές λεπτομέρειες της ασπίδας (1474-481):

Σκληρόνχαλκόν, κασσίτερον, πολύτιμο χρυ σάφι \ και ασήμι βάζει στη φωτιά, κατόπιν μέγ’ αμόνι \ εις τον κορμόν τοποθετεί και στο δεξί του χέρι \ σφύραν αδρανεί δυνατήνκαι το διλάβι στ’ άλλο. \ Κι έπλασε πρώτα δυνατήν ασπίδα και μεγάλην \ όληνμε τέχνηνκαι τριπλόν λαμπρόν τριγύρω κύκλον \ με πέντε διπλές έγινεν η ασπίδα και σ’ εκείνην \ λογιών εικόνες έπλαθε με την σοφήν του γνώσιν.

δ) Η συμπεριφορά της ασπίδας στη μονομαχία με τον Αινεία {Υ 261-272):

Κι από το σώμα του μακράν την κράτησε ο Πηλείδης \ Φοβούμενος μην εύκολα τη σπάσει πέρα ως πέρα \Του Αινείου τομακρόσκιον κοντάρι του ανδρειωμένουζ \ Και δεν εννόησε ο μωρός ότι τα δοξασμένα \ Των θεών δώρ’ από θνητούς ευκόλως δεν νικούνται, \ Μηδέ ποσώς υποχωρούν και τότε την ασπίδα \ Δεν έσπασε το δυνατό κοντάρι του ανδρειωμένου. \ Ότι την φύλαξε ο χρυσός, δώρο του Ηφαίστου θείον \ δύο δίπλες εδιαπέρασεν και τρεις ήσαν ακόμη, \ Τι πέντε δίπλες ο χωλός τεχνίτης είχε στρώσει, \ δύο χάλκινες και μέσαθε του κασσιτέρου δύο, \μιανχρυσήν, που κράτησε το φράξινο κοντάρι.

ε) Η συμπεριφορά της ασπίδας στη μονομαχία μετονΑστεροπαίο (Φ 161-164):

Εις τες φοβέρες σήκωσεν ο θείος Αχιλλέας \την λόγχην και τες δύο του ο Αστεροπαίος ήρως, \ Ότι του ερχόταν βολικά και με τα δύο του χέρια. \ Με τηνμιανλόγχη κτύπησε τον κύκλον της ασπίδος, \ αλλά την κράτησε ο χρυσός, το δώρημα το θείο.

Όπως λοιπόν προκύπτει, η ασπίδα αποτελείται από δύο εξωτερικά ελάσματα από σκληρό μπρούντζο (ορείχαλκο κασσίτερου), δύο ελάσματα κασσίτερου και ένα κεντρικό έλασμα από (μαλακό) χρυσό. Πρόκειται δηλαδή για υλικά με πολύ διαφορετικές -μηχανικές και άλλες- ιδιότητες, γεγονός που επιτρέπει την αναστολή διάδοσης της διάτρησης μέσα στα υλικά της ασπίδας. Αυτό το «εμπόδισμα» του τρυπήματος επι τυγχάνεται κατά κύριο λόγο μέσα από την απορ ρόφηση της κρουστικής ενέργειας του δόρατος, από την πλαστική παραμόρφωση του κεντρικού ελάσματος από χρυσό!

Η ΑΣΠΙΔΑ ΤΟΥ ΑΙΑΝΤΑ

Στην Ιλιάδα υπάρχουν οι ακόλουθες περιγραφές για την ασπίδα του Αίαντα του Τελαμώνιου από τη μονομαχία του με τον Έκτορα (Η 219-232, 244-248, 258-267):

Και ο Αίας επροχώρησε μ’ ασπίδα ωσάν πύργον, \ χάλκινην μ’ επτά δέρματα, που του έκαμε ο Τυχίος \ των σκυτοτόμων έξοχος, εγκάτοικος στην Ύλην, \ λαμπρήν την ετεχνούργησεν εφτά-διπληνμε δέρμα \ δυνατών ταύρων, κι έβαλεν δίπλαν χαλκού ογδόην. \ Αυτήν στα στήθη επρόβαλεν ο Τελαμώνιος Αίας. \ Κι εστάθη εμπρός στον Έκτορα και τούπε με φοβέρες: \ «Ω Έκτωρ, θα γνωρίσεις συ, μόνος με μόνον τώρα, \ αν άλλοι εδώ των Δαναών ευρίσκονται ανδρει ωμένοι, \ έξω από τον λεοντόκαρδον Πηλείδην ανδροφόνον, \ Αλλ’ αυτός μένει στα κυρτά θαλασσοπόρο πλοία, \ Αφού στον πρώτον αρχηγόν Ατρείδην εχολώθη. \ Αλλ’ εμείς είμεθ’ αρκετοί με σε να μετρηθούμε \ Και πάμπολλοι, αλλ’ άρχισε πρώτος εσύ την μάχην».

[ο Έκτορας]

είπε και το μακρόσκιον ετίναξε κοντάρι. \ Και την φρικτήν του Αίαντος εκτύπησεν ασπίδα \ Και τον χαλκόν που όγδοος επτά σκεπάζει δίπλες. \Τες έξι δίπλες έσχισε κι εστάθη στην εβδόμην \ Της λόγχης ο σκληρός χαλκός…

και ο Έκτωρ πρώτος έκρουσε στηνμέσην την ασπίδα, \ και η λόγχη δεν την έσπασε, ώστ’ εκυρτώθ’ η άκρη \ τότε πηδώντας έμπηξε την λόγχην στην ασπίδα \ του Έκτορος και απ’ την ορμήν τον έκοφεν ο Αίας, \ και τονλαιμόν του λάβωσε η λόγχη κι έσταξ’ αίμα. \ Και όμως ο Έκτωρ μ’ όλ’ αυτά την μάχην δεν αφήνει. \ Τραβιέται οπίσω κι απ’ την γην με το τρανό του χέρι \ Πέτραν σηκώνει ολόμαυρην, μεγάλην και τραχείαν \ Του Αίαντος την φοβερήν επτάδιπλην ασπίδα \ Μ’ αυτήν κτυπά στον ομφαλόν κι εβρόντησε ο χαλκός της.

Η ασπίδα του Αίαντα περιγράφεται ως αποτελούμενη από επτά επάλληλα στρώματα από βόειο δέρμα και ένα όγδοο εξωτερικό από σκληρό ορείχαλκο. Αναφέρεται και ο κατασκευαστής της, ο Τυχίος από την Ύλη, που ήταν ονομαστός τεχνίτης του δέρματος.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο μηχανισμός λειτουργίας της ασπίδας βασίζεται στην τριβή. Κατά την κρούση του δόρατος, η ασπίδα παρα μορφώνεται και η τριβή ανάμεσα στα στρώματα του δέρματος απορροφά την ενέργεια της κρούσης. Αυτό προϋποθέτει την ύπαρξη ικανού αριθμού στρώσεων και, όπως αποδείχθηκε, οι επτά στρώσεις αποτελούν τον ελάχιστο (και ιδανικό) αριθμό, που κάνει την ασπίδα άτρωτη κάτω από τις δοσμένες συνθήκες (Εικ. 4). Το γεγονός αυτό, που επίσης επιβεβαιώνει απόλυτα τις ομηρικές περιγραφές, επαληθεύεται με τα παρόντα αποτελέσματα τόσο αριθμητικά όσο και πειρα ματικά με βάση τα μοντέλα της προηγούμενης περίπτωσης.

Εκτός από την αριθμητική έγινε και πειραμα τική μελέτη, κατά την οποία τα μοντέλα της ασπίδας κατασκευάστηκαν και δοκιμάσθηκαν σε διάτρηση, με τη βοήθεια αεροβόλου όπλου (Εικ. 5), του οποίου το βλήμα περιείχε ενέργεια όση και το δόρυ, όπως αναφέρθηκε παραπάνω. Δοκιμάστηκαν διάφοροι συνδυασμοί αριθμού και πάχους στρώσεων, με ίο συνολικό πάχος της ασπίδας να παραμένει σταθερό. Επιβεβαιώθηκε απόλυτα ότι ο αριθμός των επτά στρώσεων είναι αναγκαίος για τη μη διά τρηση της ασπίδας και επίσης η ακρίβεια της ομηρικής περιγραφής ότι η τελευταία (όγδοη) στρώση του δέρματος συγκράτησε το δόρυ».

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Η μέχρι κεραίας επαλήθευση των (εξαιρετικά λεπτομερειακών) περιγραφών της Ιλιάδας για την κατασκευή και τη συμπεριφορά στη μάχη των ασπίδων του Αχιλλέα και του Αίαντα του Τελαμώνιου αποτελεί εξαιρετικά σημαντικό γεγονός στην περιοχή της λεγόμενης πειραματι κής αρχαιολογίας. Αποδεικνύεται ότι οι Έλληνες της εποχής εκείνης κατείχαν τεχνολογικές γνώσεις εξαιρετικά προηγμένες ακόμη και με σημε ρινά κριτήρια.

Ασφαλώς δεν υπάρχουν αποδείξεις επιστημονικής γνώσης που να στήριζε τις τεχνολογικές αυτές δυνατότητες και πάλι όμως εγείρονται ερωτηματικά που δύσκολα μπορούν να αγνοηθούν. Ιδιαίτερα εν όψει του τρόπου, με τον οποίο οι περιγραφές αυτές έχουν φτάσει μέχρι τις μέρες μας, δηλαδή προφορικά (τουλάχιστο μέχρι να εφευρεθεί η γραφή) από γενεά σε γενεά, χωρίς όμως να χάσουν την ακρίβεια και την αξιοπιστία τους. Έτσι η ύπαρξη ενός θαυμαστού κόσμου, όχι μόνο γεμάτου με αρμονία και κάλλος αλλά και τεχνολογικά προηγμένου σε εκπληκτικό βαθμό, δεν αποτελεί προϊόν φαντα σίας ή ποιητικής έμπνευσης, αλλά φαίνεται να ήταν απόλυτα χειροπιαστή πραγματικότητα.

Πηγές

1. Η επιστήμη της φύσεως παρ’ Ομήρω, Αθήνα 1891. Βλ. έκδοση 1977 από τις Εκδόσεις Πανεπιστημίου Πατρών με εκτενή εισαγωγή υπό Σ. Α. Παϊτιέτη και πρόλογο, μεταφράσεις χωρίων και παρατηρήσεις υπό Σ. Λ.Σκατσή

2. Τα κείμενα της Ιλιάδας που ακολουθούν είναι από τη μετάφραση του Ιακώβου Πολυλά. Η ιδέα πρωτοπα ρουσιάστηκε στο Πρώτο Συμπόσιο Ποίησης στο Πανεπιστήμιο Πατρών το 1980 (βλ. Πρακτικά, Σ. Α. Παϊπέτη, Ποίηση και τεχνολογία)

3. Οι αριθμητικοί κώδικες που χρησιμοποιήθηκαν στην παρούσα μελέτη βασίζονται σε κώδικες που ανα πτύχθηκαν από το Methods Development Group στο Lawrence Livermore National Laboratory (LLNL) των ΗΠΑ, ίδρυμα που επί τριάντα σχεδόν χρόνια κατέχει τα αναμφισβήτητα πρωτεία στο πεδίο. (Βλ. Κ. Williams, Simulation of Damage Progression in Laminated Composite Plates, 5th International LSDYNA Users Conference. Ed. John Mc Kinney & Tony Taylor. September 21-22,1998. Southfield, Michigan)

4. S. A. Paipetis and V. Kostopoulos, Defensive Weapons in Homer’s Poetry, Part A: The Shield of Achilles, Proceedings, 1st International Symposium on Extraordinary Machines and Structures in Antiquity, International Olympic Academy, Ancient Olympia, 19-24 August 2001

5. S. A. Paipetis and V. Kostopoulos, Defensive Weapons in Homer’s Poetry, Part B: The Shield of Ajax Proceedings, 1st International Symposium on Extraordinary Machines and Structures in Antiquity, International Olympic Academy, Ancient Olympia, 19-24 August 2001.

Του Σ.Α Παϊπέτη
Καθηγητή Μηχανικής του Πανεπιστημίου Πατρών

Πηγή: http://vatopaidi.files.wordpress.com
Διαβάστε περισσότερα "Απίστευτα προηγμένη τεχνολογία στα Ομηρικά Επη"

Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010

Πέθανε ο βετεράνος κωμικός ηθοποιός Λέσλι Νίλσεν :'(

Πέθανε σε ηλικία 84 ετών ο βετεράνος κωμικός ηθοποιός Λέσλι Νίλσεν, που έγινε πασίγνωστος από τις παρωδίες Τρελλή Απίθανη Πτήση (Airplane!) και Τρελλές Σφαίρες (Naked Gun).

Σύμφωνα με τον ατζέντη του, πέθανε σε νοσοκομείο της Φλόριντα, όπου είχε εισαχθεί με πνευμονία.




Γεννημένος στον Καναδά, ο Νίλσεν ξεκίνησε την καριέρα του ως κωμικός μόλις τη δεκαετία του 1980 με την ταινία-παρωδία Τρελλή Απίθανη Πτήση, όπου υποδυόταν έναν γιατρό.

Συνολικά έχει παίξει σε περισσότερες από 100 ταινίες και είχε το δικό του αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας.

Ο Λέσλι Νίλσεν γεννήθηκε στην πόλη Ρετζίνα του Καναδά το 1926 και η καριέρα του εκτείνεται σε έξι δεκαετίες.

Ξεκίνησε να δουλεύει στην τηλεόραση, στη Νέα Υόρκη, στη δεκαετία του 1950. Στα μέσα της δεκαετίας μετακόμισε στο Χόλιγουντ, όπου αρχικά, εκμεταλλευόμενος την εξωτερική του εμφάνιση, έπαιρνε πρωταγωνιστικούς ρόλους.

Αργότερα, στη δεκαετία του 1980 η ερμηνεία του στην παρωδία Τρελλή Απίθανη Πτήση τον καθιέρωσε στο είδος.

Στη συνέχεια, ακολούθησε η τριλογία Τρελλές Σφαίρες.

Ο Νίλσεν εισήχθη στο νοσοκομείο με πνευμονία πριν από δύο εβδομάδες. Η κατάστασή του χειροτέρευσε τις τελευταίες δύο ημέρες και τη Δευτέρα άφησε την τελευταία του πνοή.


Πηγή: www.in.gr
Διαβάστε περισσότερα "Πέθανε ο βετεράνος κωμικός ηθοποιός Λέσλι Νίλσεν :'("

Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

Τέσσερις σαρκοφάγους έφερε στο φως η ανασκαφή στον Κεραμεικό

Νέες ταφές του Δημόσιου Σήματος, συγκεκριμένα τέσσερις σαρκοφάγους που χρονολογούνται από το τρίτο τέταρτο του 4ου αιώνα π.Χ., έφερε στο φως η αρχαιολογική έρευνα σε οικόπεδο της οδού Μυκάλης 66-68 απέναντι από τον Κεραμεικό.



Γιατί η περίφραξη γύρω από τον αρχαιολογικό χώρο του Κεραμεικού δεν σημαίνει κατ' ανάγκην ότι αποτελεί και το όριο του επίσημου νεκροταφείου της Αρχαίας Αθήνας, του περίφημου Δημοσίου Σήματος, όπου ενταφιάζονται οι επιφανείς πολίτες.

Αντιθέτως, οι ανασκαφές στη γύρω περιοχή αποκαλύπτουν διαρκώς νέους τάφους, οι οποίοι ανήκουν στο νεκροταφείο. Στην προκειμένη περίπτωση μάλιστα, όπως αναφέρει Το Βήμα, η μία από τις τέσσερις ταφές ήταν ασύλητη, ενώ όλες οι άλλες περιελάμβαναν σκελετικό υλικό.

Οι τάφοι βρίσκονται σε περίβολο, γεγονός που ενδεχομένως σημαίνει την ταφή οικογένειας, ενώ μεταξύ των ευρημάτων ήταν μια επιτύμβια λήκυθος και ένα μεγάλο επιτύμβιο λιοντάρι (μήκους 2 μ. και ύψους 1,5 μ.) και τα δύο μαρμάρινα.

Η ύπαρξη του λέοντος δείχνει ότι συνόδευε την ταφή επιφανούς νεκρού. Το σύνολο βρίσκεται σε έναν από τους αρχαίους παράδρομους του Δημόσιου Σήματος με πλάτος 3 μέτρα, καθώς εντοπίστηκαν και τα αναλλήμματά του.

Το οικόπεδο, πάντως, θα απαλλοτριωθεί σύμφωνα με απόφαση του ΚΑΣ, καθώς μάλιστα το υπουργέιο Πολιτισμού στοχεύει στην αναβάθμιση της περιοχής και στην ενοποίηση του Κεραμεικού με την Ακαδημία Πλάτωνος.


Πηγή: www.in.gr
Διαβάστε περισσότερα "Τέσσερις σαρκοφάγους έφερε στο φως η ανασκαφή στον Κεραμεικό"

ΠΕΘΑΝΕ ΣΤΑ 86 ΤΟΥ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΟΥΝΤΑΣ. Ο λεβέντης του ελληνικού σινεµά! :΄(

Οι περισσότεροι τον ήξεραν επειδή «κρατάει µαχαίρι». Εκείνος όµως έχει λάβει µέρος σε ταινίες των πέντε Οσκαρ και σε δύο που πήραν Χρυσή Σφαίρα. Ποτέ όµως δεν περηφανεύτηκε.

Παιδί του Λαού ο Νίκος Ξανθόπουλος; Γράψε λάθος. Ο Γιώργος Φούντας ήταν και έτσι θα µείνει στην καρδιά µου. Μακριά από εύκολα δάκρυα. Σεµνός, χαµηλόφωνος, ντόµπρος και αφοσιωµένος οικογενειάρχης. Γεννηµένος το 1924, ο παίδαρος που έλειωνε θηλυκές καρδιές τις δεκαετίες του ‘50 και του ‘60, έµεινε µε την ίδια γυναίκα – τη (χορεύτρια) Χρυσούλα Ζώκα µε τις απίστευτες γάµπες – από το 1954, δηλαδή 56 χρόνια. Σας είπα... Απίστευτος.

Υστερα από τις θρυλικές εµφανίσεις του στη «Στέλλα» του Μιχάλη Κακογιάννη (1955), «Ποτέ την Κυριακή» του Ζυλ Ντασσέν (1960), «Τα κόκκινα φανάρια» του Βασίλη Γεωργιάδη (1961)και το «Αµέρικα, Αµέρικα» του Ηλία Καζάν (1963), βροχή ήταν οι προτάσεις από ξένες παραγωγές. «Ρε Γιώργο» του λέγανε «µάθε επιτέλους αγγλικά να κάνεις καριέρα στην Αµερική». Τρελός ήταν. Το µόνο που επιθυµούσε η καρδούλα του ήταν η γυναίκα του, το αγόρι του, οι φίλοι και λίγο κρασί σε κάποια ταβέρνα της γειτονιάς! Εχουµε και λέµε λοιπόν. Τρία Οσκαρ ο «Ζορµπάς». Ενα το «Ποτέ την Κυριακή», ένα το «Αµέρικα, Αµέρικα», υποψήφια καλύτερης ξενόγλωσσης παραγωγής τα «Φανάρια», Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ξενόγλωσσης η «Στέλλα». Το ίδιο και το «Κορίτσι µε τα µαύρα». Εχουµε ακόµα και λέµε, ηθοποιός µε σκηνοθέτες πολλών αστέρων: Ντασσέν, Κακογιάννης, Καζάν, Κούνδουρος, Γεωργιάδης, Γλυκοφρύδης. Λεβεντόπαιδο µε τα όλα του. Το 1973 σε µια τηλεοπτική σειρά µε τον τίτλο «Η Κατοχή» παίζει µαζί µε τους Κουρτ Γιούργκενς, Μαρία Σελ και Κλάους Κίνσκι. Ολοι γερµανόφωνοι.

Υστερα από µερικά επεισόδια, παίρνει το καπελάκι του και φεύγει. «∆εν µπορούσα να παίζω σε ένα σίριαλ που δείχνει Γερµανούς να σώζουν Ελληνόπουλα στην Κατοχή». Τόσο ήταν το ανάστηµα του Φούντα. Από το Μαύρο Λιθάρι της Παρνασσίδας.

Του 1925. Σπουδάζει θέατρο στο Ωδείο Αθηνών, µε δάσκαλο τον Αιµίλιο Βεάκη. Παίζει στους θιάσους της Κατερίνας και της Καλουτά. Οµως το σινεµά τον κερδίζει και έτσι το θέατρο προς το παρόν το εγκαταλείπει. Θα επιστρέψει αργότερα. «Πρέπει να βάλω ένσηµα, να κερδίσω µια αξιοπρεπή σύνταξη». Πρώτη του κινηµατογραφική εµφάνιση στη «Νεκρή Πολιτεία» του Φρίξου Ηλιάδη, το 1951. Αν και στο Ιντερνετ αναφέρεται ότι συµµετείχε και στα «Χειροκροτήµατα» του Γιώργου Τζαβέλλα το 1944 για τον Αττίκ µε Ζινέτ Λακάζ, Χορν, Αλεξανδράκη. Τελευταία του εµφάνιση το 1993 στο τηλεοπτικό «Γόβα στιλέτο». Τελευταία του κινηµατογραφική στο «Κορίτσι της Μάνης» µε την Αντζελα Γκερέκου του 1986. Με δύο (ελληνικά) βραβεία ερµηνείας. Το πρώτο «Με τη λάµψη στα µάτια» (1966) του Πάνου Γλυκοφρύδη. Με Ανέστη Βλάχο, Γιάννη Φέρτη, Ξένια Καλογεροπούλου, Λαυρέντη ∆ιανέλλο και Ζώρα Τσάπελη. Το δεύτερο «Πυρετός στην άσφαλτο» του Ντίνου ∆ηµόπουλου σε σενάριο Νίκου Φώσκολου µε Τζένη Ρουσσέα, Νόρα Βαλσάµη, Φαίδωνα Γεωργίτση.

Απόδειξη; Κανείς δεν έχει κάτι κακό να πει για τον Φούντα. Φανταστείτε, ο εραστής που κρατάει µαχαίρι και «µαχαιρώνει» τη Μελίνα Μερκούρη στην αλησµόνητη «Στέλλα» ουδέποτε ήθελε να παίζει ρόλους bad guy. Τον στενοχωρούσε. Μερικές φορές δεν το άντεχε. Ταγµένος, από την ψυχούλα του, για το δίκιο, το καλό, την αξιοπρέπεια, για την Ελλάδα ρε γαµώτο. Πάντα το έλεγε. Και κάθε φορά, όταν πριν από είκοσι χρόνια τον έβλεπα στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, χεράκι χεράκι µε τη Χρυσούλα, πάντα από το στόµα του έβγαιναν λόγια γεµάτα ελπίδες για τα νιάτα! Να πω την αλήθεια, δεν σενοχωρήθηκα τόσο για την απουσία του. Εφυγε πλήρης ηµερών και µακάρι πολλοί εξ ηµών να καταφέρουµε το προσδόκιµο του Γιώργου. Ενα πράγµα µε πληγώνει. ∆εν είναι ο Γιώργος, είναι αυτή η σπάνια ράτσα του αληθινού έλληνα λεβέντη που αργοπεθαίνει!

Πηγή: www.tanea.gr
Διαβάστε περισσότερα "ΠΕΘΑΝΕ ΣΤΑ 86 ΤΟΥ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΟΥΝΤΑΣ. Ο λεβέντης του ελληνικού σινεµά! :΄("

«Έφυγε» η Σμάρω Στεφανίδου :'(

Μια από τις σημαντικότερες ηθοποιούς του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου, η Σμάρω Στεφανίδου, έφυγε χθες το βράδυ από τη ζωή. Νοσηλευόταν στο Ιπποκράτειο με καρδιακή ανεπάρκεια.



Η Σμάρω Στεφανίδου είχε γεννηθεί το 1913 στην Αθήνα από Μικρασιάτες γονείς και από πολύ μικρή ανέβηκε στο θεατρικό σανίδι.
Τελείωσε τις θεατρικές της σπουδές στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και το 1937 συνεργάστηκε με τον θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη. Από την δεκαετία του ΄50 συμμετείχε στον θίασο του Βασίλη Λογοθετίδη και παρέμεινε εκεί μέχρι τον θάνατο του τελευταίου.
Σταθμός στην καριέρα της υπήρξε ο ρόλος της Εκάβης στις «Τρωάδες» του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Γιάννη Τσαρούχη, «στην Ακαδημία Τσαρούχη», που όπως έλεγε η ίδια «μαθαίνεις μόνο σοφά πράγματα». Στον κινηματογράφο έκανε την πρώτη της εμφάνιση το 1951 με την ταινία «Τα τέσσερα σκαλοπάτια».

Η Σμάρω Στεφανίδου συνεργάστηκε με όλα τα μεγάλα ονόματα, από την Κατερίνα και την Λαμπέτη μέχρι τον Χόρν, τον Κωνσταντάρα, τον Φέρτη, τον Νίκο Κούρκουλο και πολλούς άλλους. Ευτύχησε να παίξει στα πιο σημαντικά έργα του ελληνικού και ξένου θεατρικού ρεπερτορίου.

Ιδιαίτερα σημαντική ήταν και η παρουσία της στο ραδιόφωνο με σειρές, θεατρικά έργα και αναγνώσεις μυθιστορημάτων και αξέχαστη η φωνή της στη «Βαρώνη Στάφ» και στο «Τρίτο Στεφάνι» του Κώστα Ταχτσή. Στην τηλεόραση πήρε μέρος σε τέσσερις μόνον σειρές.

Από τον γάμο της με τον τραγουδιστή Βασίλη Σεϊτανίδη απέκτησε μια κόρη (1951), τη Λήδα Σάνταλα.
Η παρουσία της σε θεατρικές πρεμιέρες, ακόμη και τα τελευταία χρόνια, ήταν συχνή, και πριν λίγα χρόνια μαζί με την κόρη της δημιούργησαν ένα «Πολιτιστικό στέκι», στο Χαλάνδρι.



Πηγή: www.enet.gr
Διαβάστε περισσότερα "«Έφυγε» η Σμάρω Στεφανίδου :'("

Η "Βασίλισσα"... εβιάσθη! Όχι μια φορά, αλλά ... πέντε!

Η «ΜΠΑΡΤΣΑ» ΤΣΑΛΑΠΑΤΗΣΕ TΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΗΣ ΡΕΑΛ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΟΥΡΙΝΙΟ, ΕΦΤΑΣΕ ΣΕ ΕΝΑ ΑΝΕΤΟ 5-0 ΣΤΟ CLASICO KAI EΠΕΣΤΡΕΨΕ ΣΤΗΝ ΦΥΣΙΚΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ, ΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ.-

Ένα μεγάλο μάθημα στην νεόκοπη Ρεάλ του Ζοσέ Μουρίνιο έδωσε απόψε το βράδυ η Μπαρτσελόνα. Οι πρωταθλητές Ισπανίας διέλυσαν με 5-0 τους «μισητούς» αντίπαλους τους στην Βαρκελώνη, τους υποχρέωσαν στην πρώτη ήττα της σεζόν και τους προσπέρασαν στην βαθμολογία της «Πριμέρα». Πέμπτη σερί νίκη της «Μπάρτσα» σε clasico, Τσάβι, Πέδρο και Βίγια (2) τα γκολ της νίκης των «μπλαουγκράνα», αναιμική και σχεδόν… παραδομένη από την αρχή η «βασίλισσα».

Πηγή: www.sportdog.gr | Διαβάστε τη συνέχεια...
Διαβάστε περισσότερα "Η "Βασίλισσα"... εβιάσθη! Όχι μια φορά, αλλά ... πέντε!"

Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010

Νέος τρόπος εισαγωγής στο Δημόσιο!

Δείτε τον νέο τρόπο εισαγωγής ενός υποψηφίου για δουλειά στο Δημόσιο. Τέρμα το ΑΣΕΠ και οι λοιπές γραφειοκρατικές ταλαιπωρίες. Πατήστε στο "Διαβάστε περισσότερα"!




Ο τρόπος είναι απλός και ταυτόχρονα τσεκάρει την οξυδέρκεια και το IQ του υποψηφίου. 



Τα βήματα είναι τα παρακάτω:

Α. Παρατηρήστε την παραπάνω εικόνα
 Β. Απαντήστε στις παρακάτω απλές ερωτήσεις...

1. Ποιος μαθητής είναι κουρασμένος ή νυσταγμένος;
2. Ποιά είναι τα δίδυμα αγόρια;
3. Ποια είναι τα δίδυμα κορίτσια;
4. Πόσα είναι τα κορίτσια και πόσα τα αγόρια;
5. Ποιος είναι ο δάσκαλος;

Καλή σας επιτυχία:

Πηγή: http://www.contra.gr/Columns/Paparazzi/index.html

Διαβάστε περισσότερα "Νέος τρόπος εισαγωγής στο Δημόσιο!"

Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

Το πείραμα των πέντε πιθήκων

Το ακόλουθο πείραμα, αποδίδεται στον Αμερικανό ψυχολόγο ερευνητή Χάρι Χάρλοου (Harry Harlow) και φέρεται να συνέβη στην δεκαετία του ’60. Ο Χάρλοου είχε πραγματοποιήσει και άλλα πειράματα με πιθήκους, με σκοπό να μελετήσει την κοινωνική τους συμπεριφορά, κάτω από διάφορες συνθήκες.



Στο συγκεκριμένο πείραμα, ο Χάρλοου έκλεισε πέντε πιθήκους σε ένα μεγάλο κλουβί, στην οροφή του οποίου κρέμονταν δεμένη με σκοινί μια μπανάνα. Ακριβώς κάτω από την μπανάνα, ο Χάρλοου τοποθέτησε μια σκάλα, έτσι ώστε οι πίθηκοι να μπορούν ν’ ανεβούν και να την πάρουν.

Όταν ένας πίθηκος επιχειρούσε να ανεβεί την σκάλα για να πιάσει την μπανάνα, τότε όλοι οι πίθηκοι καταβρέχονταν με παγωμένο νερό. Όταν σταματούσε το κατάβρεγμα με το παγωμένο νερό, οι πίθηκοι επιχειρούσαν και πάλι ν’ ανεβούν την σκάλα και να πάρουν την μπανάνα, αλλά η νέα ψυχρολουσία που ακολουθούσε, τους έκανε να σταματούν την προσπάθειά τους. Αφού επαναλήφθηκε η ίδια διαδικασία για μερικές φορές ακόμα, στο τέλος οι πίθηκοι εγκατέλειψαν τελείως την προσπάθεια τους να πάρουν την μπανάνα, συνδέοντας και συσχετίζοντας την τιμωρία τους με το παγωμένο νερό μ’ αυτήν ακριβώς την προσπάθεια.

Στην επόμενη φάση του πειράματος, ο Χάρλοου αντικατέστησε τον έναν από τους πιθήκους, με έναν άλλον που δεν είχε την εμπειρία της ψυχρολουσίας. Όταν αυτός -φυσιολογικά- επιχείρησε να ανέβει την σκάλα για να φτάσει την μπανάνα, τότε οι υπόλοιποι τέσσερις πίθηκοι που γνώριζαν τις συνέπειες της προσπάθειάς του, του επιτέθηκαν εμποδίζοντάς τον να ολοκληρώσει την προσπάθειά του. Το ίδιο σκηνικό συνέβαινε, έως ότου ο νεοφερμένος πίθηκος εμπέδωσε πως η προσπάθειά του να πάρει την μπανάνα εξαγρίωνε τους άλλους τέσσερις πιθήκους που του επιτίθονταν με πολύ άγριες διαθέσεις, οπότε σταμάτησε κι αυτός οριστικά την προσπάθεια του ν’ αποκτήσει την μπανάνα.

Στην συνέχεια, ο Χάρλοου αντικατέστησε έναν ακόμη πίθηκο. Κι αυτός, ο νέος πίθηκος, όπως ήταν αυτονόητο θέλησε να σκαρφαλώσει στη σκάλα και να πιάσει την μπανάνα. Και πάλι όμως εξελίχτηκε η ίδια σκηνή: Οι υπόλοιποι πίθηκοι, μαζί κι αυτός που δεν είχε καταβραχεί με παγωμένο νερό, του επιτέθηκαν ματαιώνοντας την προσπάθειά του.

Η ίδια διαδικασία επαναλήφθηκε, έως ότου αντικαταστάθηκαν όλοι οι πίθηκοι. Έτσι, τώρα, στο κλουβί υπήρχαν πέντε πίθηκοι, που κανένας τους δεν είχε δεχτεί την τιμωρία της ψυχρολουσίας και φυσικά αγνοούσαν για ποιον λόγο συνέβαινε αυτή. Κάθε φορά όμως γίνονταν το ίδιο ακριβώς πράγμα: Ο νεοφερμένος πίθηκος που επιχειρούσε να πάρει την μπανάνα, δέχονταν την επίθεση των υπόλοιπων. Γίνονταν δηλαδή υπερασπιστές ενός κανόνα, χωρίς να γνωρίζουν τον λόγο. Γιατί πολύ απλά, «έτσι βρήκαν τα πράγματα»…

Μήπως βρίσκετε κάποιες ομοιότητες και με την ανθρώπινη πραγματικότητα;…

Διαβάστε περισσότερα: http://www.pare-dose.net/?p=3829#ixzz14jKG555w
Διαβάστε περισσότερα "Το πείραμα των πέντε πιθήκων"

Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010

Τι είναι ο άμπακας; (Έφαγε/ήπιε τον άμπακα)

Η λέξη «άμπακας» (ή «άμπακος»), προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη «άβαξ» (άβακας). Ο άβακας ήταν μια πλάκα με άμμο ή κερί, πάνω στην οποία οι αρχαίοι Έλληνες (κι όχι μόνο αυτοί) έκαναν μαθηματικούς υπολογισμούς. Ήταν δηλαδή ένα αριθμητήριο.



Στην συνέχεια, ο «άβαξ» θα περάσει στα λατινικά ως «abacus» και θα αποκτήσει και την σημασία της Αριθμητικής. Με την ίδια σημασία, θα επιστρέψει αργότερα και πάλι στην ελληνική γλώσσα ως «άμπακας» και «άμπακος» και θα γίνει ευρύτατα γνωστός μετά το 1568, όταν κι εξεδόθη στην Βενετία από τον Μανουήλο Γλυνζώνιο, το πρώτο βιβλίο Αριθμητικής με τον τίτλο «Βιβλίον πρόχειρον τοις πάσι περιέχον την τε πρακτικήν Αριθμητικήν» (ο μακροσκελής τίτλος του βιβλίου συνέχιζε: «…ή μάλλον ειπείν την λογαριαστικήν, και περί του πώς ευρίσκει έκαστος το άγιον Πάσχα και τέλειον Πασχάλιον αεί και πάντοτε. Και περί ευρέσεως σελήνης εν ποία ημέρα γίνεται η γέννα αυτής»). Το βιβλίο αυτό, έμεινε γνωστό στον πολύ κόσμο με την γενική ονομασία «άμπακας» κι επειδή ήταν σχετικά ογκώδες, όποιος το είχε μελετήσει και γνώριζε το περιεχόμενό του, θεωρούνταν λίγο έως πολύ, ως τέρας σοφίας. Έτσι, όταν ήθελαν να πουν πως κάποιος έχει πολλές γνώσεις, λέγαν ότι «αυτός ξέρει τον άμπακα».

Στην πορεία του χρόνου, ο άμπακας έπαψε να είναι αποκλειστικά ταυτόσημος με την Αριθμητική κι έγινε συνώνυμος γενικά με την μεγάλη ποσότητα. Έτσι, έφτασε στις μέρες μας να έχει επικρατήσει η χρήση του όρου, στις φράσεις «έφαγε τον άμπακα» ή «ήπιε τον άμπακα».

Διαβάστε περισσότερα: http://www.pare-dose.net/?p=3838#ixzz14jJR6Sri

Διαβάστε περισσότερα "Τι είναι ο άμπακας; (Έφαγε/ήπιε τον άμπακα)"

Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010

Νέα νομοθεσία για την τηλεόραση: Μείωση της βίας, τέλος στα «κλειδωμένα» αθλητικά

Νέα νομοθεσία για την τηλεόραση προωθεί η κυβέρνηση, η οποία, μεταξύ άλλων, μειώνει τη μετάδοση προγραμμάτων με βία, ορίζει ότι τα κανάλια υποχρεούνται να μεταδίδουν ευρωπαϊκό πρόγραμμα σε ποσοστό 51% του χρόνου εβδομαδιαίως, απαγορεύει τη δραματοποίηση γεγονότων σε δελτία και ενημερωτικές εκπομπές, ενώ βάζει τέλος στις συμβάσεις μεταξύ καναλιών για την απόκτηση αποκλειστικών δικαιωμάτων μετάδοσης αθλητικών αγώνων. Τα πρόστιμα για την καταστρατήγηση της νέας νομοθεσίας ποικίλλουν, από 15.000 έως και 3 εκατ. ευρώ.


Συγκεκριμένα, σύμφωνα με δημοσίευμα του «Έθνους», οι βασικοί άξονες του σχετικού Προεδρικού Διατάγματος είναι οι εξής:

- Απαγορεύεται η δραματοποίηση και η δραματοποιημένη αναπαράσταση γεγονότων σε δελτία και ενημερωτικές εκπομπές. Απαγορεύεται η παρουσίαση ή συμμετοχή ανήλικων μαρτύρων καθώς και ανηλίκων που βρίσκονται σε δύσκολη κατάσταση σε ειδησεογραφικά προγράμματα. Επιτρέπεται μόνο εφόσον είναι αναγκαία για την ενημέρωση του κοινού και δεν προκαλείται βλάβη στην προσωπικότητα του ανηλίκου και μόνο μετά από γραπτή άδεια του γονέα. Απαγορεύεται η παρουσίαση ανήλικου δράστη εγκληματικών πράξεων ή υπαίτιου δυστυχήματος.

- Τα κανάλια οφείλουν να μη μεταδίδουν προγράμματα που ενδέχεται να βλάψουν σοβαρά τη σωματική, πνευματική ή ηθική ανάπτυξη των ανηλίκων με σκηνές πορνό ή βίας (σωματικής ή λεκτικής) χωρίς να είναι αναγκαίο για την πληροφόρηση του κοινού.

- Τα κανάλια υποχρεούνται να μεταδίδουν ευρωπαϊκό πρόγραμμα σε ποσοστό 51% του χρόνου εβδομαδιαίως. Δεν υπολογίζονται ειδήσεις, αθλητικά, παιχνίδια, διαφημίσεις, τηλεπωλήσεις και τρέιλερ. Σύμφωνα με την εφημερίδα, η διάταξη αυτή αναμένεται να ανοίξει ξανά την πόρτα στο ελληνικό πρόγραμμα (σίριαλ και οι επαναλήψεις τους, ταινίες και τηλεταινίες).

- Τα κανάλια δεν μπορούν να μεταδίδουν κατ’ αποκλειστικότητα εκδηλώσεις που θεωρείται ότι έχουν μεγάλη σημασία (Ολυμπιακοί Αγώνες, τουρνουά ποδοσφαίρου, μπάσκετ κλπ.) για την κοινωνία, με τρόπο που παρεμποδίζει την πρόσβαση του κοινού στην προβολή τους. Οι συμβάσεις μεταξύ καναλιών για την απόκτηση αποκλειστικών δικαιωμάτων τηλεοπτικής μετάδοσης μέσα στην Ελλάδα ή σε άλλη χώρα της ΕΕ εκδηλώσεων μεγάλης σημασίας για την κοινωνία είναι ανίσχυρες αν δεν κοινοποιηθούν στο υπ. Εσωτερικών και το ΕΣΡ.

- Επιτρέπεται η «τοποθέτηση προϊόντος» σε κινηματογραφικά ή τηλεοπτικά έργα όταν: α) το περιεχόμενό τους δεν επηρεάζεται κατά τρόπο που να θίγει την ευθύνη και την ανεξαρτησία του καναλιού, β) δεν εμπεριέχεται ευθεία προτροπή σε αγορά ή μίσθωση προϊόντων, γ) δεν δίνεται υπερβολική προβολή σε αυτά τα προϊόντα.



Πηγή:  http://tvxs.gr/node/70382

Διαβάστε περισσότερα "Νέα νομοθεσία για την τηλεόραση: Μείωση της βίας, τέλος στα «κλειδωμένα» αθλητικά"

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΚΡΟΥΣΗ

Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου

Η κατάσταση στη χώρα βρίσκεται πραγματικά εκτός ελέγχου. Ο παραλογισμός που επικρατεί κόβει δίχως άλλο την ανάσα. Πρέπει να είμαστε η μοναδική χώρα στην υφήλιο που αμφισβητούμε την τετράγωνη λογική και ενθουσιαζόμαστε με επιλογές εξωπραγματικές και παράλογες. Μπροστά στην εντελώς αναπάντεχη βουτιά στο οικονομικό αδιέξοδο οι πάντες αναζητούν ενόχους εξαιρώντας τον εαυτό τους από την όποια ευθύνη. Η συλλογική υστερία με την οποία η ελληνική κοινωνία είχε στρατευθεί πίσω από το όραμα του μεγάλου κράτους που άκοπα εξασφάλιζε πλουτισμό και ευδαιμονία οι πάντες προσποιούνται πως δήθεν τάχα δεν τους αφορά.



Η περίπτωση της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι χαρακτηριστική. Εγινε τότε προσπάθεια να βγούμε από τον λήθαργο και να συνειδητοποιήσουμε την πραγματικότητα. Οι ΔΕΚΟ τέθηκαν μπροστά στις ευθύνες τους, δαπάνες δημόσιες ψαλιδίσθηκαν, ιδιωτικοποιήσεις προωθήθηκαν, φορείς μπήκαν σε σειρά άλλοι για να κλείσουν κι άλλοι να καταργηθούν. Οι αγορές άρχισαν να ανοίγουν, οι ευνοιοκρατίες να περιορίζονται και δημόσιες εργολαβίες και προμήθειες να περικόπτονται. Για πρώτη φορά η χώρα βρέθηκε με ετήσιο δημοσιονομικό πλεόνασμα. Κι όμως με μεγάλη πλειοψηφία η ελληνική κοινωνία στράφηκε εναντίον της. Γιατί έβαζε τέλος στο πάρτυ. Θίγοντας βαθειά ριζωμένα συμφέροντα. Με άλλοθι την καταδίκη του νεοφιλελευθερισμού τα βολεμένα στη διαφθορά στρώματα συνέχισαν ανενόχλητα την πορεία στην καταστροφή.

Το οξύμωρο είναι πως ορισμένοι σήμερα κραυγάζουν για την πολιτική τάξη που ποτέ δεν ύψωσε δήθεν την φωνή της για την καταστροφή στην οποία βαδίζαμε. Λησμονώντας την σκόπιμη δαιμονοποίηση όσων είχαν διαφορετική γνώμη και τον συνακόλουθο εξοβελισμό τους στο περιθώριο, καταγγέλλονται τώρα συλλήβδην οι πολιτικοί για να καλυφθούν οι ενοχές της υπόλοιπης κοινωνίας. Ο παραλογισμός όμως και η υποκρισία δεν τελειώνουν εδώ. Το σύστημα, μαζί και με την νοοτροπία του κόσμου, δεν εννοεί να αλλάξει. Η εύκολη εμμονή με την εξασφάλιση εσόδων φορτώνει με φόρους την οικονομία και γονατίζει τον δυναμισμό της οικονομίας. Και περιέργως αδιαφορούν όλοι με την ανεργία που αρχίζει να καλπάζει στον ιδιωτικό τομέα.

Νυστέρι όμως περικοπών στα έξοδα του δημόσιου τομέα μπαίνει μοναχά σε περιπτώσεις που και πάλι θύμα είναι η ιδιωτική οικονομία. Δεν αποδίδεται έτσι ο ΦΠΑ, δεν πληρώνονται ιδιώτες στους οποίους χρωστάει το κράτος (προμηθευτές νοσοκομείων, κατασκευαστικές εταιρίες, βενζινάδικα) και δεν συμψηφίζονται χρέη του δημοσίου με υποχρεώσεις των ιδιωτών απέναντί του. Το δημόσιο όμως προωθεί αμέσως συμψηφισμούς όταν αυτό χρωστάει.

Όταν όμως φθάνουμε στην απασχόληση στο δημόσιο σύσσωμη η κοινωνία κινητοποιείται ενάντια σε τυχόν απολύσεις. Συμβασιούχοι απαιτούν μονιμοποιήσεις ενώ η εργασιακή τους σχέση έχει ολοκληρωθεί. Κόμματα και ΜΜΕ, που αδιαφορούν για ιδιωτικές επιχειρήσεις και εργοστάσια που κλείνουν, χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για συμβασιούχους που κλειδώνουν την Ακρόπολη (μόνο οι Ρωμαίοι του Σύλλα, οι βάρβαροι Ερούλοι εισβολείς και οι Ναζί το έκαναν στο παρελθόν) και αντιδρούν στην προσπάθεια των Αρχών (εισαγγελείς και αστυνομία) να αποκαταστήσουν την τάξη.

Το χειρότερο είναι πως ουδείς μαθαίνει από το παρελθόν. Τυφλωμένη η κυβέρνηση από τις σοσιαλίζουσες ιδεοληψίες της επιμένει σε φοροεπιδρομές δίχως προοπτική. Αγνοώντας πέρα από την κοινή λογική και την διεθνή σχετική εμπειρία (βλ. Grigore Pop-Eleches, From Economic Crisis to Reform: IMF Programs in Latin America and Eastern Europe, 2008). Και στην Αργεντινή ο σοσιαλιστής Ντε Λα Ρούα διαδέχθηκε τον «νεοφιλελεύθερο» Κάρλος Μένεμ στοχεύοντας στην αποκατάσταση των υποτιθέμενων κοινωνικών αδικιών και στη «διάσωση» της χώρας. Με καταιγισμό φόρων βέβαια. Το αποτέλεσμα ήταν η κατάρρευση της αγοράς, η γενική φτώχεια και οι λεηλασίες από εξαγριωμένους όχλους πολλών πόλεων. Τελικά η Αργεντινή χρεοκόπησε ολοκληρωτικά και ακόμη δυσκολεύεται να συνέλθει.

Η θεοποίηση της παραφροσύνης όμως γίνεται κυρίαρχο φαινόμενο της δημόσιας ζωής της χώρας όταν η Αριστερά, της οποίας οι ιδέες κυριάρχησαν στα μεταδικτατορικά χρόνια στον τόπο και οδήγησαν ουσιαστικά στα τραγικά οικονομικά αδιέξοδα, εμφανίζεται τιμητής των πάντων. Προπαγανδίζοντας μάλιστα πολιτικές πάνω στην γραμμή του κρατισμού που, εφαρμοζόμενες, θα εμβάθυναν ακόμη περισσότερο τα αδιέξοδα. Να μην ξεχνάμε πως προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ υποστήριζε πως η ανεργία μπορεί να καταπολεμηθεί μοναχά μέσω του διορισμού όλων των ανέργων στο …δημόσιο!

Δεν είναι τυχαίο λοιπόν πως η εσωτερική βιτρίνα της χώρας, η ιδιωτική δηλ. τηλεόραση, πλημμυρίζει από αγράμματες ασημαντότητες και άνευ προσωπικότητας αλλά πλήρους αλαζονείας πολύξερους πολυλογάδες. Η παραφροσύνη οφείλει από κάπου να διακρίνεται. Και τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ φροντίζουν να εξυπηρετούν την σχετική ανάγκη.

Πηγή: http://www.sofokleous10.gr/
Διαβάστε περισσότερα "Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΚΡΟΥΣΗ"

Ο ''βασιλιάς της γαρίδας'' ξεκίνησε από την Εύβοια!

Όταν ένας φτωχός ψαράς έφευγε μετανάστης το 1957 για την Αυστραλία, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα δημιουργούσε τη μεγαλύτερη αλιευτική επιχείρηση της Αυστραλίας...

Πρόκειται για τον αείμνηστο Άρθουρ Ράπτη, που ξεκίνησε ως ψαράς τη δεκαετία του 1950 στην Εύβοια και έφτασε στο σημείο να δημιουργήσει μία οικογενειακή επιχείρηση, που πλέον συγκαταλέγεται στις 100 πλουσιότερες της Κουινσλάνδης, σύμφωνα με σχετική λίστα της εφημερίδας "The Sunday Mail".



Η Raptis Group ιδρύθηκε από τον Άρθουρ Ράπτη στα μέσα της δεκαετίας του 1960. Ο Άρθουρ Ράπτης πήγε μετανάστης στην Αυστραλία το 1957 και άρχισε την επαγγελματική του ζωή στην ξένη χώρα, κάνοντας αυτό που έκανε και στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Εύβοια, δηλαδή ψαρεύοντας. Λίγο αργότερα, προσελήφθη από αλιευτική εταιρία της Αδελαΐδας και βήμα-βήμα έχτισε την επιχείρηση-κολοσσό!

Η περιουσία της οικογένειας Ράπτη, μέσω της εταιρίας Raptis Group, που δραστηριοποιείται στον τομέα της αλιείας και της εξαγωγής ψαριών σε όλο τον κόσμο, φτάνει τα 172 εκατ. δολάρια (Αυστραλίας), γεγονός που την κατατάσσει ανάμεσα στους 100 πλουσιότερους ομίλους της Κουινσλάνδης, αφενός, αλλά και στους 200 πλουσιότερους της Αυστραλίας.

Όπως έγραψε ο "Νέος Κόσμος", η Raptis Group και οι ιδιοκτήτες της, ο Γιώργος, ο Κώστας και ο Τζιμ Ράπτης, θεωρούνται σήμερα οι "βασιλιάδες της γαρίδας", αφού η Raptis Group είναι η μεγαλύτερη αλιευτική επιχείρηση της Αυστραλίας, με κύριο προϊόν παραγωγής και εξαγωγής τη γαρίδα.

Η ομογενειακή οικογενειακή επιχείρηση έχει στην ιδιοκτησία της 100 αλιευτικά πλοία, ιχθυοτροφεία, γραφεία σε κάθε μεγάλο λιμάνι της χώρας και εξάγει φρέσκα, αλλά και κατεψυγμένα ψάρια και γαρίδες σε κάθε γωνιά του κόσμου. Οι γαρίδες και τα ψάρια της ομογενειακής επιχείρησης πηγαίνουν από τη Νοτιοανατολική Ασία έως την Ευρώπη, σερβίρονται σε ελληνικά πιάτα, ενώ εξάγονται, επίσης, σε Αφρική και Βόρεια Αμερική.

Πηγή: http://www.newsit.gr

Διαβάστε περισσότερα "Ο ''βασιλιάς της γαρίδας'' ξεκίνησε από την Εύβοια!"

Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010

Αποκάλυψη για το Μνημόνιο


Ένα αποκαλυπτικό άρθρο για το λάκκο που μας σκάβει η κυβέρνηση, ανεβάζει το antinews με σκοπό να μάθετε ότι τα δεινά που ζούμε τώρα είναι ελάχιστα, μπροστά σε όσα μας περιμένουν για άλλα τέσσερα χρόνια.

Η κυβέρνηση υπέγραψε ένα Μνημόνιο που έχει χρονική ισχύ μέχρι και το 2014, με συνεχή μέτρα, φόρους και περικοπές που στόχο έχουν να αποφέρουν έσοδα 30 δισεκατομμύρια ευρώ, ή το 13% του ΑΕΠ. Με τα μέτρα που έλαβε φέτος και όλοι λέμε ότι είναι σκληρά, θα εξοικονομήσει πόρους της τάξης των 5,8 δισ. ευρώ. Οπότε όλοι θα πρέπει να ξέρουμε τι υπέγραψε η κυβέρνηση με την Τρόικα. Ένα μνημόνιο που προβλέπει για τα έτη 2011,2012,2013,2014 εξεύρεση πόρων της τάξης των 24,2 δισ. ευρώ.



Αναλύοντας ορισμένους πίνακες που υπάρχουν στο παράρτημα του ντροπιαστικού νόμου 3845/2010 βλέπουμε ότι στο λαιμό του ελληνικού λαού κρύβεται μια θηλιά που θα σφίγγει χρόνο με το χρόνο. Παράλληλα, αποκαλύπτονται στοιχεία που η κυβέρνηση δεν μας έχει εξηγήσει κι αν ισχύουν τότε κάνουν ακόμη πιο αποικιοκρατική τη συμφωνία.

Σύμφωνα λοιπόν με τους πίνακες:

Το 2011 προβλέπονται εξοικονομήσεις πόρων 9,65 δισ. ευρώ που προέρχονται είτε από φόρους είτε από περικοπές. Για παράδειγμα υπολογίζονται έσοδα από τα αυθαίρετα 800 εκατ. ευρώ. Πράσινα τέλη 300 εκατ. ευρώ, αύξηση των αντικειμενικών αξιών 400 εκατ. ευρώ, ημιυπαίθριοι 500 εκατ. ευρώ, 1 δισ. από τον ΦΠΑ, περικοπές 150 εκατ. στις υψηλές συντάξεις, και μείωση κατά 500 εκατ. ευρώ στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων.

Το 2012 τα έσοδα που προβλέπονται ανέρχονται σε 5,57 δισ. ευρώ και περιλαμβάνονται έσοδα από ΦΠΑ, τεκμήρια, 200 εκατ. από νέα αύξηση των αντικειμενικών αξιών, νέα μείωση 500 εκατ. ευρώ από το ΠΔΕ, 300 εκατ. από φόρους στην κατανάλωση μη αλκοολούχων ποτών. Μάλιστα προβλέπεται εξιοκονόμηση πόρων 600 εκατ. από τη μείωση των προσλήψεων των δημοσίων υπαλλήλων πέραν του 5:1. Εχει πει δηλαδή η κυβέρνηση ότι θα φεύγουν 5 και θα προσλαμβάνεται ένας αλλά τώρα φαίνεται ότι σχεδιάζει απολύσεις επιπλέον.

Το εντυπωσιακό είναι ότι εμφανίζεται κι ένας κωδικός με την ονομασία “Μη καθορισμένα μέτρα για λειτουργικά έξοδα” που θα φέρουν 900 εκατ. ευρώ.

Το 2013 τα έσοδα έχουν προϋπολογιστεί σε 4,77 δισ. ευρώ με τον κωδικό “Μη καθορισμένα μέτρα για λειτουργικά έξοδα” να έχει έσοδα 4,2 δισ. ευρώ και άλλα 500 εκατ. από νέες απολύσεις πέραν του 5:1.

Και το 2014 τα μη καθορισμένα μέτρα δίνουν 5,7 δισ. ευρώ, όσα δηλαδή θα εισπραχθούν φέτος με τα ήδη ληφθέντα μέτρα.

Τα ερωτήματα είναι πολλά και βασανιστικά. Θα απαντήσει, όμως, κανείς; Εμείς θα τα θέσουμε διότι κάποιος πρέπει να τα πει, να τα αποκαλύψει για να ξέρει ο κόσμος τι να περιμένει.

Τη σημαίνει μη καθορισμένα μέτρα; Είναι απλά ένα “μαξιλάρι” ή μήπως πρόκειται για κρυφά μέτρα που δεν ξέρει κανείς παρά μόνο οι κυβερνητικοί εγκέφαλοι;
Τι σημαίνει ότι θα μειωθούν περαιτέρω οι δημόσιοι υπάλληλοι. Από που θα γίνουν απολύσεις ή μήπως θα κοπούν και οι προσλήψεις που έχουν προαναγγελθεί στο πλαίσιο του ποσοστού 5:1;
Γιατί το Μνημόνιο πάει μέχρι το 2014; Τριετής δεν είναι ο εναγκαλισμός με το ΔΝΤ;
Γιατί να βρεθούν 30 δισ. ή το 13% του ΑΕΠ; Εμείς δε θέλουμε να το μειώσουμε κάτω από το 3%; Γιατί μιλάνε εδώ για έλλειμμα ουσιαστικά 0,5%; Ή μήπως είναι μεγαλύτερο απ’ ότι σήμερα λένε, δηλαδή 13,5%-13,7%;
Αν η οικονομία, η αγορά, οι οικογένειες, οι επιχειρήσεις έχουν διαλυθεί με μέτρα ύψους 5,8 δισ. τι θα κάνουν όταν θα πρέπει να βρεθούν 30 δισ.;


Ιδού και οι πίνακες:







Πηγή: www.antinews.gr
Διαβάστε περισσότερα "Αποκάλυψη για το Μνημόνιο"
Related Posts with Thumbnails