Δευτέρα 21 Αυγούστου 2017

Πέθανε ο Αμερικανός κωμικός Τζέρι Λιούις :(

«Έφυγε» από την ζωή σε ηλικία 91 ετών ο βετεράνος Αμερικανός κωμικός ηθοποιός την Κυριακή το βράδυ 20/8 στο σπίτι του.

Το τραγικό γεγονός δημοσιοποίησε ο εκπρόσωπος του καλλιτέχνη.

Ο Τζέρι Λιούις ήταν Αμερικανός κωμικός, ηθοποιός, τραγουδιστής, σκηνοθέτης και ιδιαίτερα γνωστός για το Slapstick χιούμορ του σε ταινίες, τηλεόραση, ραδιόφωνο και στο θέατρο.

O Λιούς γεννήθηκε τον Μάρτιο του 1926 στο Νιού Τζέρσει από Ρωσοεβραίους γονείς, που ασχολούνταν με τα καλλιτεχνικά.

Ο ίδιος, μάλιστα, άρχισε να ανεβαίνει στη σκηνή από τα πέντε του χρόνια, μαζί με τους γονείς του, μεγαλώνοντας στην ουσία στο θεατρικό σανίδι.

Η καριέρα του ξεκίνησε στα είκοσι του χρόνια,  το 1946, όπου ήταν δίδυμο κωμικών με τον ηθοποιό Ντιν Μάρτιν, δημιουργώντας το ντούο Martin and Lewis, δίνοντας παραστάσεις σε νυχτερινά κέντρα, σε τηλεοπτικές εκπομπές, σε ραδιοφωνικά σόου, και σε θεατρικές ταινίες. Όλα αυτά μέχρι το 1956, καθότι μετά έκαστος ακολούθησε διαφορετικές πορείες στον χώρο.

Μετά το 1957, ο Λιούις, στη σόλο καριέρα του, πρωταγωνίστησε σε πολλές κινηματογραφικές ταινίες, όπως το The Delicate Delinquent, (στην οποία έκανε για παρθενική του φορά την παραγωγή), The Bellboy (στην οποία έκανε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο, γράφοντας για πρώτη φορά και το σενάριο), το The Nutty Professor, αλλά και σε πολλές άλλες ταινίες, σε τηλεοπτικές εκπομπές, ενώ έβγαλε και άλμπουμ, δίνοντας και ζωντανές ερμηνείες, και άλλα πολλά. Από το 1966 έως και το 2010, ο Λιούς ήταν ο παρουσιαστής του Labor Day Telethon, ένας ετήσιος τηλεμαραθώνιος, που γινόταν την Ημέρα της Εργασίας, για την Muscular Dystrophy Association.

Ο Λιούις βραβεύθηκε, σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, με πολλά βραβεία από Βραβεία American Comedy, το Los Angeles Film Critics Association, το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας, το Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών, αλλά και δύο αστέρια στη Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλυγουντ.

Πηγή
Διαβάστε περισσότερα "Πέθανε ο Αμερικανός κωμικός Τζέρι Λιούις :("

Σάββατο 19 Αυγούστου 2017

Έφυγε ξαφνικά από τη ζωή η Ζωή Λάσκαρη, σε ηλικία 77 ετών! :-(


Θλίψη στον καλλιτεχνικό κόσμο σκόρπισε η είδηση του αιφνίδιου θανάτου της ηθοποιού Ζωής Λάσκαρη η οποία  βρέθηκε νεκρή την Παρασκευή, στο σπίτι της στο Πόρτο Ράφτη.

Η κηδεία της θα γίνει την Τρίτη, στη 1 το μεσημέρι, στον ιερό ναό του Αγίου Διονυσίου και η ταφή στο Α' Νεκροταφείο.

Η Ζωή Λάσκαρη, μια από τις διασημότερες σταρ του παλιού ελληνικού κινηματογράφου,  ξεκίνησε την καριέρα της κερδίζοντας τον τίτλο της «Σταρ Ελλάς», το 1959.

Το πραγματικό της όνομα ήταν Ζωή Κουρούκλη. Γεννημένη στη Θεσσαλονίκη στις 12 Δεκεμβρίου του 1940, σύμφωνα με την εφημερίδα «Aπογευματινή», διοργανώτρια των καλλιστείων, ή του 1944 σύμφωνα με την ίδια την ηθοποιό. Στα τέλη της δεκαετίας του ’60 υπήρξε –μαζί με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και την Τζένη Καρέζη– μια από τις εμπορικότερες σταρ του ελληνικού κινηματογράφου.

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

O τίτλος της Σταρ Ελλάς αλλά και η κοινή καταγωγή της με τον Γιάννη Δαλιανίδη ήταν η αφορμή ώστε ο τελευταίος να την επιλέξει για πρωταγωνίστρια της ταινίας «Ο Κατήφορος», το 1961. Η τεράστια επιτυχία της ταινίας έκανε τη Λάσκαρη μία από τις μεγαλύτερες σταρ της εποχής και μόνιμη πρωταγωνίστρια του ελληνικού κινηματογράφου, και έφερε αποκλειστικό συμβόλαιο με τη σημαντικότερη ελληνική εταιρεία παραγωγής, τη Φίνος Φιλμ. Από τότε, πρωταγωνίστησε σε πολύ μεγάλες κινηματογραφικές επιτυχίες και στα περισσότερα είδη ταινιών της εποχής -κωμωδία, κοινωνικό δράμα, μιούζικαλ- κατά την χρυσή περίοδο του ελληνικού κινηματογράφου.

Ο Φιλοποίμην Φίνος επέλεξε να μην κρατήσει το πραγματικό της επίθετο, προκειμένου να μη γίνεται σύγχυση με την πρώτη της εξαδέλφη, Ζωή Κουρούκλη, η οποία ήταν ήδη γνωστή τραγουδίστρια. Το επίθετο Λάσκαρη επέλεξε ο Γιάννης Δαλιανίδης, από την ονομασία ενός Ιταλού.

Η εικόνα που διαμόρφωσε μέσα από τις ταινίες της ήταν αυτή μιας δυναμικής και μοιραίας γυναίκας, ενώ αποτελούσε το κρυφό απωθημένο πολλών αντρών. Πολλές οι επιτυχίες στις οποίες πρωταγωνίστησε όπως οι «Μερικοί το προτιμούν κρύο», «Νόμος 4000», «Κορίτσια για φίλημα», «Στεφανία», «Μια κυρία στα μπουζούκια», «Οι θαλασσιές οι χάντρες» και πολλές άλλες.

Συνεργάστηκε με άλλα μεγάλα και αγαπημένα ονόματα, όπως οι Ρένα Βλαχοπούλου, Ντίνος Ηλιόπουλος, Κώστας Βουτσάς, Μάρθα Καραγιάννη, Μαίρη Χρονοπούλου, Αλέκος Αλεξανδράκης, Φαίδων Γεωργίτσης, Νίκος Κούρκουλος κ.ά.

Το 1982 πρωταγωνιστεί στην ταινία του Γιώργου Καρυπίδη «Αναμέτρηση», ενώ θα μείνει στην ιστορία η θρυλική γυμνή φωτογράφησή της για το περιοδικό «Playboy» το 1985 -η πρώτη Ελληνίδας πρωταγωνίστριας- που προκάλεσε θυελλώδες πολιτικό ζήτημα. Στον κινηματογράφο εμφανίστηκε για τελευταία φορά το 2015, στην ταινία «The Republic» του Δημήτρη Τζέτζα.

ΘΕΑΤΡΟ

Το 1966 έκανε την πρώτη της θεατρική εμφάνιση στην Κύπρο με τα έργα «Μιας πεντάρας νιάτα» των Γιαλαμά-Πρετεντέρη, «Η παγίδα» του Pομπέρ Τομά και το «Βαθιά γαλάζια θάλασσα» του Ράτιγκαν. Στις θεατρικές σκηνές της Αθήνας εμφανίστηκε το 1970 με το έργο του Γιάννη Δαλιανίδη «Μαριχουάνα Στοπ» ενώ ακολούθησε η μεγάλη θεατρική επιτυχία «Εραστές του ονείρου» του Γιάννη Δαλιανίδη μαζί με τον Tόλη Bοσκόπουλο (1972). Aκολούθως, «Ο άνθρωπος που γύρισε από τον γύψο» των Κώστα Καραγιάννη και Νίκου Καμπάνη, «Πώς να κερδίσετε τον άντρα σας» του Σμιθ (1975), «Ξυπόλητη στο Πάρκο» του Νηλ Σάιμον (1977) και «Η κυρία του Μαξίμ» του Ζωρζ Φεϊντό (1979). Παράλληλα, συμμετείχε σε μεταφορές θεατρικών έργων για την τηλεόραση, από το αντίστοιχο τμήμα της EPT.

Στη συνέχεια, συμμετείχε στα θεατρικά έργα: «Φρύνη η εταίρα» του Γιώργου Ρούσσου (1980), «Παντρεύομαι τον άντρα μου» του Νόρμαν Κράσνα (1980), «Εγώ, εσύ και ο άλλος» του Τζιν Κερ (1982), «Οι άντρες προτιμούν τις ξανθές» της Ανίτα Λος (1983), «Μις Πέπσι» του Μπρουνό (1984) και «Η Ντόρις και ο γυαλάκιας» του Μπιλ Μάνχοφ (1984).

Το 1990, ο Μίνως Βολανάκης την σκηνοθέτησε στη μεγάλη θεατρική επιτυχία «Καινούρια Σελίδα» του Νηλ Σάϊμον και το 1994 ο Ανδρέας Βουτσινάς στο «Ορφέας στον Άδη» του Τ. Ουίλιαμς, σε συνεργασία με το ΚΘΒΕ. Aκολούθησαν τα έργα: «Τρελοί για έρωτα» του Σαμ Σέπαρντ (1995), «Ποιος φοβάται» την Βιρτζίνια Γουλφ του Άλμπι (1996), πάλι σε συνεργασία με το ΚΘΒΕ, «Τρεις ψηλές γυναίκες» του Άλμπι (1996), «Τρωάδες» του Ευριπίδη (1996), «Το μακρύ ταξίδι μιας μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα» του Eυγένιου Ο’ Νηλ (1997),  «Σκηνές Γάμου» του Άλμπι (2000), σε συνεργασία με το ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας, «Διαμάντια και μπλουζ» της Λούλας Αναγνωστάκη (2006), «Άλμα Μάλερ» του Ρον Χάρτ (2009), «Ρόουζ του Μάρτιν Σέρμαν» (2011) και «Ωραία Xρόνια» του Xάρολντ Πίντερ (2013).

Στο θέατρο συνεργάστηκε με τους σκηνοθέτες Μιχάλη Κακογιάννη, Ανδρέα Βουτσινά, Μίνω Βολανάκη, Σταμάτη Φασουλή, Άντολφ Σαπίρο, Σταύρο Τσακίρη, Αθανασία Καραγιαννοπούλου, Γιώργο Ρεμούνδο, Γιώργο Θεοδοσιάδη, Δημήτρη Νικολαΐδη, Κωστή Μιχαηλίδη, Κώστα Μπάκα, Αντώνη Αντωνίου, Γιάννη Δαλιανίδη.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΖΩΗ

Η προσωπική της ζωή πάντα απασχολούσε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και πολλές σχέσεις της είχαν συζητηθεί –κυρίως αυτή με τον Τόλη Βοσκόπουλο. Ήταν παντρεμένη με τον δικηγόρο Αλέξανδρο Λυκουρέζο, από το 1976, με τον οποίο απέκτησαν μία κόρη, την Μαρία – Ελένη. Από προηγούμενο γάμο της, με τον Πέτρο Κουτουμάνο απέκτησε άλλη μία κόρη, τη Μάρθα. Είχε διατελέσει δημοτική σύμβουλος στον δήμο Αθηναίων έχοντας εκλεγεί με το ψηφοδέλτιο του Δημήτρη Αβραμόπουλου.

Πηγή
Διαβάστε περισσότερα "Έφυγε ξαφνικά από τη ζωή η Ζωή Λάσκαρη, σε ηλικία 77 ετών! :-("

Τετάρτη 9 Αυγούστου 2017

Πέθανε η Αρλέτα! Σε ηλικία 72 ετών






 Την τελευταία της πνοή, σε ηλικία 72 ετών, άφησε  η γνωστή τραγουδοποιός Αρλέτα, αφήνοντας -με τη φωνή της- ανεξίτηλο το σημάδι της στο ελληνικό τραγούδι του Νέου Κύματος και των μπουάτ.

Η Αρλέτα νοσηλευόταν τους τελευταίους μήνες στην εντατική του νοσοκομείου «Αγία Όλγα», καθώς είχε υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο παράλληλα με έμφραγμα.

«Ήδη έχω κερδίσει τρεις φορές τον "κύριο" που λέγεται θάνατος. Τι να πω, νομίζω ότι μάλλον έχουν σωθεί οι φορές μου. Το ότι ζω αυτή τη στιγμή μάλλον είναι θαύμα», είχε πει η ίδια σε συνέντευξή της τον Νοέμβριο του 2016.

Το πραγματικό της όνομα ήταν Αργυρώ - Νικολέτα Τσάπρα, αλλά από μικρή όλοι την φώναζαν «Αρλέτα». Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 3 Μαρτίου του 1945 και μεγάλωσε στο «τρίγωνο του θανάτου», όπως χαρακτηρίζει η ίδια την περιοχή Μεταξουργείο, Εξάρχεια, Κυψέλη.

Το τραγούδι μπήκε από πολύ νωρίς στη ζωή της, καθώς από παιδί έμαθε να τραγουδά από τον πατέρα της, ο οποίος μπορεί να ήταν ιατρός στο επάγγελμα, αλλά ήταν και εξαιρετικός τραγουδιστής. Τα μοναδικά ερεθίσματα ήταν ένα ραδιόφωνο που έπαιζε οπερέτες και τα δημοτικά τραγούδια που άκουγε στο χωριό από όπου καταγόταν, τη Λιβαδειά Ορχομενού.

Πριν ακόμα τελειώσει το γυμνάσιο, έδωσε εξετάσεις για τη Σχολή Καλών Τεχνών. Είχε την τύχη τότε να γνωρίσει μεγάλες προσωπικότητες και να διδαχτεί πολλά από δασκάλους σαν τον Μόραλη, τον Σαραφιανό και τον Πρεβελάκη, προσωπικότητες που σημάδεψαν και χάραξαν βαθιά τον χαρακτήρα και τις ιδέες της.

Όταν ακόμα ήταν πρωτοετής, συναντήθηκε για πρώτη φορά με τον Γιώργο Παπαστεφάνου σε μια εκδρομή, όπου την άκουσε να τραγουδά το «Άξιον Εστί». Ενθουσιάστηκε και την ρώτησε αν ήθελε να κάνει δίσκο. Κάπως έτσι και χωρίς να ρωτήσει κανέναν έκανε τον πρώτο της μεγάλο δίσκο που είχε τίτλο «Τραγουδά η Αρλέτα».

Λογοκρίθηκε έντονα από τη χούντα και σταμάτησε να τραγουδά. Τρία χρόνια αργότερα, δέχτηκε ένα τηλεφώνημα εκ μέρους του Ζορζ Μουστακί. Πήγε στις Σπέτσες στο σπίτι της Ναταλίας Μελά, που ήταν φίλη με τον Μουστακί και την κάλεσε να τραγουδήσει στο Bobino, στο Παρίσι.


Παρόλο που την κέρδισε το τραγούδι, δεν εγκατέλειψε ποτέ τη ζωγραφική. Είχε κάνει δύο εκθέσεις, ενώ είχε σχεδιάσει όλα τα εξώφυλλα για τους δίσκους της. Επίσης, η καλλιτεχνική της φλέβα φάνηκε και μέσα από τη γραφή της. Το ’97 κυκλοφόρησε το βιβλίο «Από πού πάνε για την άνοιξη;», με ποιητικά και πεζά κείμενα, αλλά και με δικά της σχέδια.

Στα πρώτα της δισκογραφικά βήματα συνεργάστηκε με αρκετούς γνωστούς συνθέτες, όπως οι Γιάννης Σπανός,  Μάνος Χατζιδάκις, Μίκης Θεοδωράκης, συμμετέχοντας στο λεγόμενο Νέο Κύμα της ελληνικής μουσικής. Στο ενεργητικό της υπάρχουν πολλά επιτυχημένα μουσικά κομμάτια, αλλά τρία έγιναν «σουξέ»: το «Μια φορά θυμάμαι», η «Σερενάτα», και το «Μπαρ το Ναυάγιο». Η συνεργασία που ξεχώρισε στη ζωή της ήταν αυτή με τον Λάκη Παπαδόπουλο, ο οποίος ήταν και η αιτία που παρέμεινε στον χώρο του τραγουδιού. Μαζί έκαναν δύο δίσκους που αγαπήθηκαν ιδιαίτερα.

«Η συνεργασία μας ξεκίνησε από τον Λάκη. Ο ίδιος ήθελε να συνεργαστεί μαζί μου και τον ευχαριστώ πάρα πολύ γι’ αυτό, εκ των υστέρων. Ζήτησε από τον διευθυντή της Λύρα, τον Αλέξανδρο Πατσιφά, να συνεργαστεί μαζί μου, αλλά εκείνος του είπε “άστην αυτήν παιδάκι μου, είναι τρελή, δεν θέλει να συνεργαστεί με κανέναν”. Παρόλα αυτά, ο Λάκης το θεώρησε αυτό προσόν, και επέμενε και ήρθε στο σπίτι μου και μου ζήτησε να μου παίξει τρία τραγούδια. Μου άρεσαν πολύ αυτές οι μπαλάντες, που μου έπαιξε (ήξερε, φυσικά, τι να μου παίξει!), και καθίσαμε και δουλέψαμε και, τελικά, αντί για τρία τραγούδια, κάναμε δύο ολόκληρους δίσκους μαζί. Δύο πολύ καλούς δίσκους, μπορώ να πω. Αυτή ήταν η αρχή της συνεργασίας μας. Πέρα από το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του, ο Λάκης έχει και άλλο ένα πολύ σημαντικό για μένα στοιχείο: δεν είναι δήθεν, γι’ αυτό και μου έγινε αμέσως συμπαθής. Γι’ αυτό μου άρεσε πολύ τότε και συνεχίζει να μου αρέσει και σήμερα», είχε αναφέρει η Αρλέτα σε συνέντευξή της στη «Ναυτεμπορική»

Πηγή
Διαβάστε περισσότερα "Πέθανε η Αρλέτα! Σε ηλικία 72 ετών"
Related Posts with Thumbnails