Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2022

Πέθανε ο θρύλος του ποδοσφαίρου Πελέ!!!


Σε ηλικία 82 ετών ένας εκ των κορυφαίων ποδοσφαιριστών όλων των εποχών, ο Πελέ, έφυγε από την ζωή.

Μετά από πολυετή μάχη με τον καρκίνο, ο θρυλικός Πελέ έφυγε από την ζωή στα 82 του χρόνια. Ο Βραζιλιάνος θρύλος του ποδοσφαίρου βρισκόταν σε κρίσιμη κατάσταση το τελευταίο διάστημα σε νοσοκομείο του Σάο Πάολο και το βράδυ της Πέμπτης η κόρη του, Κέλι Νασιμέντο, έκανε γνωστό με ανάρτησή της στα social media τον θάνατο του πατέρα της.

Ο Πελέ έγραψε το όνομά του με χρυσά γράμματα στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Μόλις στα 17 του οδήγησε την Βραζιλία στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Το 1962 ήταν μέλος της «σελεσάο» που πήρε το δεύτερο σερί ενώ το 1970 έκανε και πάλι την διαφορά στο Μουντιάλ του 1970 με μυθικές εμφανίσεις.

Στην τροπαιοθήκη του εκτός από τα τρία Παγκόσμια Κύπελλα είχε έξι πρωταθλήματα Βραζιλίας, δύο Copa Libertadores, ισάριθμα διηπειρωτικά και ένα πρωτάθλημα Αμερικής.

Ο ταλαντούχος κ. Ντο Νασιμέντο

Η περιγραφή του, την οποία υπογράφει ένας άλλος αιώνιος θρύλος του αθλήματος, συνοψίζει μια προσωπικότητα που έγινε σχεδόν μεγαλύτερηη από το άθλημά της: «Ο Πελέ ξεπέρασε τα όρια της λογικής». Με μόλις οκτώ λέξεις ο Γιόχαν Κρόιφ έδωσε μια τόσο εύστοχη περιγραφή, σαν να είχε χρησιμοποιήσει χίλιες.

Ο κατά κόσμο Έντσον Αράντες ντο Νασιμέντο εγκατέλειψε τα εγκόσμια την Πέμπτη σε ηλικία 82 ετών, μετά από αρκετά χρόνια κατά τα οποία η υγεία του κυμαινόταν μεταξύ θετικών ειδήσεων και αρνητικών υποτροπών. Ο «Βασιλιάς», το «Μαύρο Διαμάντι», ο θρύλος του ποδοσφαίρου και μοναδικός ποδοσφαιριστής στην Ιστορία με τρία Παγκόσμια Κύπελλα έφυγε μετά από μεγάλη μάχη με την επάρατη νόσο.

Η παρακαταθήκη του μεγάλη και δεν μετριέται σε λέξεις αλλά σε γκολ, που ήταν το σήμα κατατεθέν του. Ορισμένες πηγές αναφέρουν 1.281 ή 1.301 στην καριέρα του. Στον λογαριασμό του στο Instagram, ο ίδιος ανακοίνωσε 1.283. Ποιος νοιάζεται όμως; Με πολύ λίγο ποδόσφαιρο τηλεοπτικά, η εποχή του δεν προσφερόταν για τήρηση ακριβούς λογαριασμού. Τα 767 επιβεβαιωμένα τέρματά του σε επίσημους αγώνες ξεπεράστηκαν  από τον Κριστιάνο Ρονάλντο μόλις τον Μάρτιο του 2021.

Τα πρώτα χρόνια του «φαινόμενου» Πελέ

Γεννημένος στην περιφέρεια Μίνας Γεράις, στο Três Corações (Τρεις Καρδιές), όσες και τα Μουντιάλ που σήκωσε, είδε να εμφανίζονται δύο πιστοποιητικά γέννησης: το ληξιαρχικό μητρώο κι αυτό της ενορίας όπου βαφτίστηκε, με δύο διαφορετικές ημερομηνίες γέννησης (21 και 23 Οκτωβρίου 1940) και ονόματα (Έντισον και Έντσον). Τελικά, παρέμειναν τα δύο τελευταία.

Εντοπίστηκε κι εντάχθηκε στην Μπαούρου Αθλέτικ Κλαμπ σε ηλικία δεκατριών ετών. Δύο χρόνια αργότερα ακολούθησε την ιδέα του ανθρώπου που τον είχε βάλει στο στόχαστρο, του Βαλντεμάρ ντε Μπρίτο και άφησε την οικογένειά του για να εγκατασταθεί στο Σάντος και να γίνει μέλος του τοπικού συλλόγου.

Παρά την ηλικία του, προπονήθηκε αμέσως με την ανδρική ομάδα κι ενσωματώθηκε σε αυτήν σε φιλικό αγώνα τον Σεπτέμβριο του 1956, όπου σημείωσε το πρώτο επίσημο γκολ τέρμα του. Λιγότερο από ένα χρόνο αργότερα, τον Ιούλιο του 1957, έγινε διεθνής με τη Σελεσάο και ξετίναξε τα δίχτυα στους δύο πρώτους αγώνες του με την Αργεντινή, όταν ήταν μόλις 16 ετών!

Το «αχτύπητο» δίδυμο Πελέ – Γκαρίντσα

Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1958 ο πλανήτης ανακάλυψε ένα φαινόμενο, κι ας απουσίασε από τα δύο πρώτα παιχνίδια λόγω τραυματισμού. Ύστερα; καθοριστικό γκολ με την Ουαλία, χατ-τρικ με τη  Γαλλία στο ημίχρονο, δύο γκολ με τη Σουηδία στον τελικό. Ο Σίγκε Πάρλινγκ, μέλος της σουηδικής οπισθοφυλακής, είχε δηλώσει μετά τον τελικό: «Ήθελα να τον χειροκροτήσω».

Ο Πελέ ήταν δεκαεπτά ετών και διακόσιων σαράντα εννέα ημερών. Ρεκόρ νεότητας όλων των εποχών για έναν παγκόσμιο πρωταθλητή, που δεν καταρρίφθηκε ποτέ έκτοτε τότε. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο το 1962, στη Χιλή, τραυματίστηκε στο δεύτερο ματς αφού σκόραρε στο πρώτο. Δεν θα μπορούσε πλέον να συμμετάσχει σε κανένα ματς αυτής της διοργάνωσης, όπου θα έπρεπε να αντικαταστήσει… τον τερματοφύλακα εάν ο τελευταίος τραυματιζόταν στη διάρκεια του αγώνα.

Αλλά ο θρίαμβος της Βραζιλίας, που οδηγήθηκε από έναν μεγάλο Γκαρίντσα, του έδωσε μια δεύτερη πλανητική στέψη στα 21 χρόνια. Θα ακολουθήσει το αποκορύφωμα της διασυλλογικής επιτυχίας του με δύο Copa Libertadores και δύο Διηπειρωτικά Κύπελλα (1962 και 1963), που έφεραν τη Σάντος στην κορυφή του ποδοσφαιρικού πλανήτη.

Ο γύρος του κόσμου, τα «τσεκούρια» του ΄66 και το «γλυκό» Μεξικό

Οι περιοδείες της Σάντος σε όλο τον κόσμο αυξήθηκαν, ειδικά στην Ευρώπη, όπου οι κορυφαίο σύλλογοι προσπάθησαν να τον δελεάσουν πιέζοντας σε τέτοιο σημείο που χρειάστηκε να επέμβει το Κογκρέσο της Βραζιλίας και να… σφυρίξει «τέλος του παιχνιδιού», χαρακτηρίζοντάς τον «μη εξαγώγιμο εθνικό θησαυρό».

Κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1966, ο Βούλγαρος Ζέτσεφ  και ο Πορτογάλος Μοράις, υπό την ανοχή των διαιτητών, «φρόντισαν» με τον στερήσουν από τη Σελεσάο, που αποκλείστηκε από τον πρώτο γύρο, προς όφελος της Αγγλίας που κέρδισε το μοναδικό της σημαντικό διεθνές τρόπαιο.

Η εκδίκηση ήρθε τέσσερα χρόνια αργότερα, στο Μεξικό. Λίγους μήνες αφότου σημείωσε το 1.000ό γκολ της καριέρας του, τον Νοέμβριο του 1969, με πέναλτι εναντίον της Βάσκο ντα Γκάμα που προκάλεσε εικοσάλεπτη διακοπή του αγώνα για έναν γύρο τιμής (η 19η Νοεμβρίου είναι επίσημα η «Ημέρα του Πελέ» στο Σάντος), οδήγησε τη Βραζιλία σε μια τρίτη πλανητική στέψη μέσα σε δώδεκα χρόνια.

Το γκολ του στον τελικό εναντίον της Ιταλίας έκανε τον αμυντικό της «Σκουάντρα Ατζούρα», Ταρτσίζιο Μπούρνιτς, να υποκλιθεί με σεβασμό: «Πριν τον τελικό νόμιζα ότι ήταν με σάρκα και οστά, όπως εγώ. Μετά κατάλαβα ότι έκανα λάθος». Την ίδια χρονιά, δύο φατρίες που συμμετείχαν στον εμφύλιο πόλεμο της Νιγηρίας διέταξαν σαράντα οκτώ ώρες κατάπαυση του πυρός για να δουν τον Πελέ σε έναν αγώνα έκθεσης στο Λάγος!

Η διεθνής αποχώρησή του ήρθε το 1971. Έφυγε από τη Σάντος τρία χρόνια αργότερα, το 1974. Ο αποχαιρετιστήριος αγώνας του έλαβε χώρα τον Οκτώβριο του 1977 μεταξύ της Κόσμος Νέας Υόρκης και της Σάντος, παίζοντας από ένα ημίχρονο σε κάθε ομάδα. Ο Πελέ εγκατέλειψε το ποδόσφαιρο δακρυσμένος, σε ηλικία τριάντα επτά ετών, αφήνοντας πίσω του μια ανυπολόγιστη κληρονομιά, για την οποία το άθλημα θα τον ευγνωμονεί αιωνίως…

Πηγή

Διαβάστε περισσότερα "Πέθανε ο θρύλος του ποδοσφαίρου Πελέ!!!"

Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2022

Πέθανε ο ηθοποιός Θόδωρος Συριώτης!


Στη θλίψη βύθισε τον καλλιτεχνικό κόσμο η είδηση του θανάτου του ηθοποιού Θόδωρου Συριώτη.

Τη δυσάρεστη είδηση γνωστοποίησε μέσω ανάρτησής του στο Facebook ο γιος του ηθοποιού, Χρήστος. «Αντίο πατέρα μου. Αντίο κόσμε μου. Πέτα ψηλά» έγραψε στον προσωπικό του λογαριασμό.

Η εξόδιος ακολουθία του αγαπημένου ηθοποιού θα γίνει αύριο Παρασκευή 30/12 στον Ιερό Ναό κοιμήσεως της Θεοτόκου, στον Ταύρο, στις 11 το πρωί.

Ο Θεόδωρος Συριώτης ήταν απόφοιτος της Δραματικής σχολής «Ελεύθερου Θεάτρου» Θεσσαλονίκης. Συνεργάστηκε με πολλούς θιάσους, όπως με το Ελληνικό λαϊκό Θέατρο του Μάνου Κατράκη, ενώ εντάχθηκε στο δυναμικό του Εθνικού Θεάτρου το 1959 και παρέμεινε ως μόνιμο στέλεχος επί σειρά ετών μέχρι και το 1989.

Αγαπήθηκε από το ελληνικό κοινό μέσα από τη σειρά «Μικρομεσαίοι». Πρόκειται για μια τηλεοπτική σειρά του Γιάννη Δαλιανίδη που προβλήθηκε την περίοδο 1992-1993 και αναφερόταν στην ελληνική καθημερινότητα της εποχής.

Στη μακροχρόνια συνεργασία του με το Εθνικό Θέατρο ο Θόδωρος Συριώτης συνεργάστηκε με σκηνοθέτες όπως Αλέξη Μινώτη, Αλέξη Σολωμό, Τάκη Μουζενίδη, Κωστή Μιχαηλίδη, Γιώργο Σεβαστίκογλου, Σπύρο Ευαγγελάτο, Ζυλ Ντασέν και άλλους.

Μετά την αποχώρηση του από το Εθνικό Θέατρο συνεργάστηκε με θιάσους του Ελεύθερου Θεάτρου όπως Γιώργου Κωνσταντίνου, Κατερίνας Γιουλάκη, Γ. Νικολαίδη, Θύμιου Καρακατσάνη, Γιώργου Κιμούλη, Αλίκης Βουγιουκλάκη, καθώς και με αρκετά δημοτικά περιφερειακά Θέατρα ,όπως το Θεσσαλικό Θέατρο και το ΔΗΠΕΘΕ Βόλου.

Τα τελευταία χρόνια συνεργάστηκε με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και συμμετείχε σε πολλές θεατρικές εκπομπές της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, σε κινηματογραφικές παραγωγές και πολλές τηλεοπτικές σειρές.

Πηγή

Διαβάστε περισσότερα "Πέθανε ο ηθοποιός Θόδωρος Συριώτης!"

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2022

Πέθανε ο «θρύλος» της αθλητικής δημοσιογραφίας Γιάννης Διακογιάννης!


Πέθανε σε ηλικία 91 ετών ο Γιάννης Διακογιάννης, δημοσιογράφος, συγγραφέας, ραδιο-σχολιαστής και παρουσιαστής αθλητικών εκπομπών της τηλεόρασης.

Κάλυψε με ανταποκρίσεις του πάρα πολλές κορυφαίες διοργανώσεις, μεταξύ των οποίων παγκόσμια κύπελλα ποδοσφαίρου, διεθνείς αγώνες (όπως του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1971 μεταξύ Άγιαξ και Παναθηναϊκού) και παγκόσμια πρωταθλήματα στίβου, τελικούς αγώνες διασυλλογικών ευρωπαϊκών ποδοσφαιρικών διοργανώσεων και άλλα.

Το βιογραφικό του

Γεννήθηκε στη Αθήνα στις 5 Ιανουαρίου 1931. Ασχολήθηκε με τον αθλητισμό από την εφηβική ηλικία, με ιδιαίτερη αδυναμία στον στίβο. Σπούδασε μουσική στη Γαλλία (από όπου καταγόταν η μητέρα του), όμως τελικά τον κέρδισε η δημοσιογραφία.

Στο ποδόσφαιρο, ξεκίνησε την κάλυψη μεγάλων διοργανώσεων με το Μουντιάλ του 1944 στην Ελβετία, ενώ τελευταία φορά που κάλυψε το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου ήταν το 1998 στη Γαλλία.

Υπήρξε σχολιαστής στους αγώνες της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου στο Euro του 2004, τη χρονιά που η Ελλάδα ανακηρύχθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης.

Από το Σεπτέμβριο του 1966 έως το 1983 ήταν ο βασικός παρουσιαστής της εβδομαδιαίας αθλητικής τηλεοπτικής εκπομπής «Αθλητική Κυριακή» (αρχικά «Αθλητικά Νέα»), ενώ τον Σεπτέμβριο του 1969 είχε παρουσιάσει το 9ο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Αθλητισμού που διεξήχθη στο Στάδιο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» και αποτέλεσε την πρώτη μετάδοση αγώνων στίβου από ελληνικό τηλεοπτικό συνεργείο.

Εργάσθηκε επίσης σε ιδιωτικό κέντρο αθλητικού ρεπορτάζ ως καθηγητής δημοσιογραφίας. Ήταν, ακόμη, παραγωγός μουσικών ραδιοφωνικών εκπομπών.

Είχε γράψει και βιβλία, από τα οποία ξεχωρίζουν το τετράτομο «100 Χρόνια Ποδόσφαιρο» (Μίλητος, 2006), το «60 Χρόνια Μουντιάλ» (Λιβάνης, 1990), το «Οι Μεγάλες Μορφές του Αθλητισμού» (Κάκτος, 1979) κ.α. 

Κόρη του (υιοθετημένη) ήταν η δημοσιογράφος Ρίκα Βαγιάνη.

Υπήρξε ο πρώτος που τιμήθηκε για την εν γένει προσφορά του με το βραβείο «Ελένη Βλάχου» το 2003, ως δημοσιογράφος των «Νέων».

Αποτελεί πιθανότατα τον μοναδικό Έλληνα αθλητικό δημοσιογράφο του οποίου το επώνυμο περιλήφθηκε σε στίχο τραγουδιού, συγκεκριμένα στο «Αρχίζει το ματς» σύνθεσης και εκτέλεσης του Λουκιανού Κηλαηδόνη το 1979.

Πηγή

Διαβάστε περισσότερα "Πέθανε ο «θρύλος» της αθλητικής δημοσιογραφίας Γιάννης Διακογιάννης!"

Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2022

Πέθανε σε ηλικία 71 ετών η ηθοποιός Kirstie Alley!


Έφυγε χθες από τη ζωή σε ηλικία 71 ετών, μετά από μια σύντομη μάχη με τον καρκίνο, η ηθοποιός Κίρστι Άλεϊ (Kirstie Alley).

Ο θάνατός της επιβεβαιώθηκε μέσω δήλωσης από τα παιδιά της που δημοσιεύτηκε στον επίσημο λογαριασμό της στο Twitter. 

«Όσο εμβληματική ήταν στην οθόνη, ήταν μια ακόμα πιο καταπληκτική μητέρα και γιαγιά», συνεχίζει η ανακοίνωση, στην οποία αναφέρεται στο πάθος, την αγάπη και τη δημιουργικότητα της Alley και ευχαριστεί τους γιατρούς και τους νοσηλευτές του Ιατρικού Κέντρου Moffitt για τη φροντίδα της.

«Με θλίψη σας ενημερώνουμε ότι η απίστευτη, δυνατή και στοργική μητέρα μας έφυγε από τη ζωή μετά από μάχη με τον καρκίνο, που ανακαλύφθηκε μόλις πρόσφατα» ανέφεραν τα παιδιά της, ο Γουίλιαμ Τρου και η Λίλι Πάρκερ.

Την αγαπημένη ηθοποιό αποχαίρετισε και ο Τζον Τραβόλτα, συμπρωταγωνιστής της στην ταινία «Κοίτα ποιος μιλάει».

«Η Κίρστι ήταν μια από τις πιο πολύτιμες σχέσεις που είχα. Σε αγαπώ, Κίρστι. Ξέρω ότι θα σε ξαναδώ», έγραψε συγκινημένος ο Τραβόλτα στο Instagram.

To βιογραφικό της

Η Κίρστι Άλεϊ γεννήθηκε το 1951 στο Κάνσας των ΗΠΑ και το 1969 γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο του Κάνσας για να σπουδάσει αρχιτεκτονική και διακόσμηση.

Το κινηματογραφικό της ντεμπούτο το πραγματοποίησε το 1982 με τη συμμετοχή της στην ταινία «Star Trek: Η Οργή του Καάν» όπου υποδυόταν τη Σάβικ, την αξιωματικό του αστροστόλου από τον πλανήτη Βούλκαν.

Το 1985 ξεχώρισε με την ερμηνεία της στην τηλεοπτική σειρά του ABC «Βόρειοι και Νότιοι» μαζί με τον Πάτρικ Σουέιζι.

Η καριέρα της εκτοξεύθηκε από την ρομαντική κομεντί «Κοίτα ποιος μιλάει», με συμπρωταγωνιστή τον Τζον Τραβόλτα. Η ταινία έσπασε τα ταμεία με κέρδη 295 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως, με αποτέλεσμα να γυριστούν ακόμα δυο ταινίες.

Η Άλεϊ ήταν γνωστή για το ρόλο της ως Ρεμπέκα στην κωμική σειρά του NBC «Cheers», στην οποία πρωταγωνίστησε από το 1987 έως το 1993, κερδίζοντας το Βραβείο Emmy και Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ηθοποιού, το 1991.

Επίσης πρωταγωνίστησε σε πολλές ταινίες, συμπεριλαμβανομένων τις Θερινό σχολείο (1987), Φονική καταδίωξη (Shoot to Kill) (1988), Κοίτα ποιος μιλάει (1989), Sibling Rivalry (1990), Μπερδέματα για δύο (It Takes Two)(1995), Αποδομώντας τον Χάρι (Deconstructing Harry) (1997), και Drop-Dead Gorgeous (1999).

Έλαβε το δεύτερό της βραβείο Emmy για τη «Μητέρα του Ντέιβιντ» (David’s Mother).

Το 1995 τιμήθηκε με αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλυγουντ. Αποσύρθηκε από το σινεμά τη δεκαετία του 2000 και επέλεξε να κάνει περιορισμένες εμφανίσεις σε τηλεοπτικές σειρές.

Η Κίρστι Άλεϊ ήταν από τους πρώτους που είχε μιλήσει ανοιχτά για το body positivity, καθώς είχε γίνει στόχος αρνητικών σχολίων λόγω του βάρους της. Το 2011 πήρε μέρος ως διαγωνιζόμενη στο τηλεοπτικό σόου Dancing With The Stars», όμως επικρίθηκε για το περιττό της βάρος. Είχε φτάσει να ζυγίσει 103 κιλά. Με την ολοκλήρωση του σόου είχε χάσει 45 κιλά.

Η Άλεϊ παντρεύτηκε δυο φορές. Την πρώτη το 1970 τον μακρινό της ξάδελφο Μπομπ Άλεϊ, με τον οποίο χώρισε το 1977 και στη συνέχεια παντρεύτηκε τον ηθοποιό Πάρκερ Στίβενσον. Υιοθέτησαν δυο παιδιά τον Γουίλιαμ Τρου και την Λίλι, πριν πάρουν διαζύγιο το 1997.

Πηγή

Διαβάστε περισσότερα "Πέθανε σε ηλικία 71 ετών η ηθοποιός Kirstie Alley!"
Related Posts with Thumbnails