Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011

«Εφυγε» σήμερα τα ξημερώματα σε ηλικία 85 ετών η Καίτη Λαμπροπούλου :'-(

Η Καίτη Λαμπροπούλου μαζί με τον σύζυγό της, τον συγγραφέα Γεώργιο Ρούσσο, την Τζένη Καρέζη, την Αλίκη Βουγιουκλάκη με τις οποίες είχε συνεργασθεί.
Ησυχα, μέσα στον ύπνο της, πέθανε σήμερα τα ξημερώματα η Καίτη Λαμπροπούλου, σε ηλικία 85 ετών. Η ηθοποιός που με την παρουσία της άφησε τις δικές της πινελιές στη μεγάλη οθόνη και το σανίδι αλλά και στην τηλεόραση, τα τελευταία χρόνια απείχε από τα καλλιτεχνικά δρώμενα. Μπορούσες όμως εύκολα να τη συναντήσεις στον δρόμο, καθώς κατοικούσε και σύχναζε στο κέντρο της Αθήνας, όπου και είχε γεννηθεί το 1926. Αλλοτε ως γλυκιά, καλή και χαριτωμένη, όπως στην ταινία «Η Αλίκη στο Ναυτικό» κι άλλοτε ως στριμμένη, όπως στη «Σωφερίνα», η σύζυγος του δημοσιογράφου και συγγραφέα Γεώργιου Ρούσου, ταύτισε μεγάλο μέρος της καριέρας της με την Αλίκη Βουγιουκλάκη.



Η Καίτη Λαμπροπούλου έζησε τα πρώτα χρόνια της στην Κωνσταντινούπολη, λόγω των επιχειρηματικών ασχολιών του πατέρας της και κατάφερε να βγει στο σανίδι, ως εξαιρετικό ταλέντο, στην αρχή κρυφά από την οικογένειά της. Με την «Αγριόπαπια» του Ιψεν στο Θέατρο Τέχνης έκανε το ντεμπούτο της και με το θέατρο του Κουν συνεργάστηκε επί μακρώ σε πολλά έργα, μεταξύ των οποίων τα «Σουάνεβιτ», «Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε», «Κωνσταντίνου και Ελένης», «Βυσσινόκηπος», «Στέλλα Βιολάντη», «Το πρώτο έργο της Φάννυ», «Δεν μπορείς να ξέρεις», «Χαρούμενα νιάτα». «Βρικόλακες» κ.ά. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με το Εθνικό «Ζητείται υπηρέτης», «Το φιντανάκι», «Κατά φαντασίαν ασθενής», «Στρατηγήματα εραστών», «Λοκαντιέρα», «Ο κουρέας της Σεβίλλης», «Καινούργια ζωή», «Φοιτητές», «Το χαλάζι», «Οπως με θες» και άλλο. Μετά βρέθηκε στο ελεύθερο θέατρο _σειρά έργων ακολούθησαν στο κλασικό και το σύγχρονο ρεπερτόριο της εποχής, από το Ονειρο Θερινής Νυκτός» ως το «Ο Μιμίκος και η Μαίρη», από τα ιστορικά έργα του Ρούσσου με τη «Βασίλισσα Αμαλία» ως τα μιούζικαλ, πάντα της Αλίκης Βουγιουκλάκη.

Ο κινηματογράφος μπήκε στη ζωή της το 1951 με το μελό «Το παιδί μου πρέπει να ζήσει» και συνέχισε, ξεχωρίζοντας ως φίλη, μητέρα, αντίζηλος ή νύφη της Αλίκης Βουγιουκλάκη, παίζοντας σε περισσότερες από είκοσι ταινίες ενώ στη μικρή οθόνη έδωσε το παρών σε πολλές σειρές («Βασίλισσα Αμαλία», «Αναδυομένη», «Τυχεροί και άτυχοι», «Μυστικοί αρραβώνες»....).

Η κηδεία της θα γίνει την Τετάρτη (2/2) στις 15.00, από το Α΄Νεκροταφείο Αθηνών.

Πηγή: www.tovima.gr
Διαβάστε περισσότερα "«Εφυγε» σήμερα τα ξημερώματα σε ηλικία 85 ετών η Καίτη Λαμπροπούλου :'-("

Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011

Για να γελάσουμε κομματάκι...

Παλιό αλλά καλό ... Μπήτε στο post και διαβάστε... :)



Ξεκινήστε να διάβάζετε.

Αυτός: Ναι, επιτέλους. Δεν μπορούσα να περιμένω άλλο...
Αυτή: Θέλεις να φύγω;
Αυτός: Όχι, ούτε καν να το σκέφτεσαι.
Αυτή: Με αγαπάς:
Αυτός: Φυσικά. Όσο πάει και πιο πολύ.
Αυτή: Μ' έχεις απατήσει ποτέ;
Αυτός: Όχι βέβαια.
Αυτή: Θα με φιλήσεις;
Αυτός: Οπωσδήποτε.
Αυτή: Θα με χτυπήσεις;
Αυτός: Είσαι τρελή; Δεν είμαι τέτοιος τύπος.
Αυτή: Μπορώ να σ' εμπιστευτώ;
Αυτός: Ναι!
Αυτή: Αγάπη μου!

Τώρα διαβάστε το ανάποδα, από κάτω προς τα πάνω...

Διαβάστε περισσότερα "Για να γελάσουμε κομματάκι..."

Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011

Πιτσιρικάς σαρώνει τα downloads


Δημοφιλέστατο παιχνίδι για το iPhone από ένα 14χρονο μαθητή

Ένας 14χρονος μαθητής ανέπτυξε μια εφαρμογή για το iPhone της Apple που λέγεται Bubble Ball που είναι από τις πιο επιτυχημένες εφαρμογές στο ηλεκτρονικό κατάστημα της Apple. Το παιχνίδι δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο, ούτε έχει τρελά γραφικά... είναι όμως αρκετά εθιστικό.

Ο 14χρονος ονομάζεται Robert Nay και κατάφερε να φτάσει στην κορυφή των charts των iTunes με 2 εκατομμύρια downloads. Ο πιτσιρικάς ζει στο Spanish Fork στην Utah και η εταιρία του Nay Games λάνσαρε την εφαρμογή στις 29 Δεκεμβρίου.

To Bubble Ball είναι ένα εθιστικό παιχνίδι της κατηγορίας Puzzle.



Πηγή: http://www.newsbeast.gr

Διαβάστε περισσότερα "Πιτσιρικάς σαρώνει τα downloads"

Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2011

Ξύστε τα μολύβια αλλά μην πετάτε τα ξύσματα!

Χρήσιμα σε κάθε ντουλάπα!

Ξύστε τα μολύβια, κάντε τους ωραία μυτούλα, αλλά τα ξύσματα τα μαζεύετε. Γιατί;

Γιατί διώχνουν τον σκώρο! Βάλτε τα λοιπόν σε μικρά υφασμάτινα σακουλάκια και μέσα στα συρτάρια σας κι ο σκώρος θα σας πει αντίο!



Διαβάστε περισσότερα "Ξύστε τα μολύβια αλλά μην πετάτε τα ξύσματα!"

Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011

Ένας δάσκαλός μας έφυγε από τη ζωή, ο Σπύρος Λινάρδος!

Ένας από τους ανθρώπους της οικογένειας του ΑΝΤ1 έφυγε από τη ζωή. Ο υπεύθυνος του δελτίου καιρού του ΑΝΤ1 για 19 ολόκληρα χρόνια, Σπύρος Λινάρδος, έχασε τη ζωή του σε ηλικία 75 ετών από εγκεφαλικό επεισόδιο.



Σπουδαίος άνθρωπος με ιδιαίτερη μόρφωση γεννήθηκε το 1935 στην Κέρκυρα. Αποφοίτησε από τη Σχολή Ικάρων ως ιπτάμενος αξιωματικός και στη συνέχεια άλλαξε ειδικότητα και ασχολήθηκε με τη Μετεωρολογία, κάνοντας μετεκπαίδευση και στην Αμερική.

Ήταν τελειόφοιτος και της Νομικής. Διετέλεσε οκτώ χρόνια Διευθυντής της Εθνικής Μετεωρολογικής Υπηρεσίας και αποστρατεύτηκε το 1989 με το βαθμό Υποπτεράρχου. Και από τότε καθημερινά, ακούραστα σε εκπομπές και δελτία ειδήσεων, μας συντρόφευε στην τηλεόραση του ΑΝΤ1.

Όλοι τον θυμόμαστε για τον καλό του τρόπο, την άψογη συνεργασία του με όλα τα τμήματα και τους ανθρώπους του σταθμού, αλλά και με τη διάθεσή του να βοηθάει πάντα. Η νεκρώσιμος ακολουθία θα ψαλεί την Πέμπτη στις 15.00 το μεσημέρι, στη Μητρόπολη Αμαρουσίου και η ταφή θα γίνει στο Νεκροταφείο Αμαρουσίου.

Πηγή: http://forum.kairos.gr/viewtopic.php?f=85&t=249

Διαβάστε περισσότερα "Ένας δάσκαλός μας έφυγε από τη ζωή, ο Σπύρος Λινάρδος!"

Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2011

Η μεγαλύτερη λέξη στον κόσμο...

...είναι ελληνική!

Αναφέρεται στις 'Εκκλησιάζουσες' του Αριστοφάνη. Η λέξη αρχίζει στον στίχο 1.169 , φθάνει μέχρι τον στίχο 1.175 και αποτελεί μια ολόκληρη μαγειρική συνταγή που προφέρεται απνευστί επί σκηνής.

Συγκεκριμένα πρόκειται για συνταγή κυκεώνα, στην οποία το φαγητό είναι συνονθύλευμα τροφών.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η αριστοφανική λέξη έχει καταγραφεί ως η μεγαλύτερη πραγματική λέξη στον κόσμο στο ΒιΒλίο των Ρεκόρ "Guinness" (Guinness Book of Records):

Λοπαδοτεμαχοσελαχογαλεοκρανιολειψανοδριμυποτριμματοσιλφιολιπαρομελιτοκατακεχυμενοκιχλεπικοσσυφοφαττοπεριστεραλεκτρυονοπτοπιφαλλιδοκιγκλοπελειολαγωοσιραιοβαφητραγανοπτερυγών.

(Άμα μπορείτε πείτε την απνευστί! ;))

Πηγή: http://www.hellinon.net



Διαβάστε περισσότερα "Η μεγαλύτερη λέξη στον κόσμο..."

Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011

ΕΥΡΗΜΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΣΤΑ ΓΡΕΒΕΝΑ!

Χαυλιόδοντες μήκους 5 μέτρων έφερε στο φως η σκαπάνη επιστημονικής ομάδας Ελλήνων και Ολλανδών στην περιοχή της Μηλιάς Γρεβενών.

Το παλαιοντολογικό αυτό εύρημα, παγκόσμιου ενδιαφέροντος, προέρχεται από μαστόδοντα (mammut borsoni), πρόγονο των ελεφάντων που έζησε στην περιοχή πριν από 2,5-3 εκατ. χρόνια.

Οι χαυλιόδοντες βρέθηκαν κατά τη διάρκεια ανασκαφών σε αμμορυχείο της περιοχής, και έσπασαν το προηγούμενο ρεκόρ ανάλογου ευρήματος που διεκδικούσε μία θέση στο βιβλίο Γκίνες.

> Διαβάστε περισσότερα εδώ...



Διαβάστε περισσότερα "ΕΥΡΗΜΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΣΤΑ ΓΡΕΒΕΝΑ!"

Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2011

Νέα επιχειρηματική δραστηριότητα

Είμαστε στη θέση να σας ανακοινώσουμε ότι ένα νέο blog μπήκε στη συντροφιά μας.


Ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Dotteam αποφάσισε να ασχοληθεί επιχειρηματικά με τα προϊόντα της παγκοσμίου γνωστής εταιρείας διατροφής Herbalife και μας καλεί όλους να δώσουμε το παρών και να ενημερωθούμε.

> Επισκεφτείτε το Herbalife-Evia
Διαβάστε περισσότερα "Νέα επιχειρηματική δραστηριότητα"

Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011

Έφυγε από τη ζωή ο βαρύτονος Τζον Μοδινός

Φτωχότερο το λυρικό μας θέατρο από χθες. Ο βαρύτονος Τζον Μοδινός, με καριέρα στη διεθνή λυρική σκηνή, έφυγε από τη ζωή από ανακοπή, σε ηλικία 82 ετών. Αφησε την τελευταία του πνοή στο Βουγιουκλάκειο Νοσηλευτικό Ιδρυμα, όπου νοσηλευόταν εδώ κι έναν περίπου μήνα. Η κατάσταση του καλλιτέχνη τους τελευταίους μήνες είχε επιδεινωθεί ύστερα από εγκεφαλικά, λοιμώξεις και πτώσεις οι οποίες επιβάρυναν την ήδη εύθραυστη υγεία του.


Ο Τζον Μοδινός γεννήθηκε στην Κύπρο, στη Λεμεσό, στις 25 Οκτωβρίου 1929. Σε νεαρή ηλικία πήγε στην Αμερική, όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές του αποκτώντας Μάστερ Μουσικής. Κερδίζοντας τρεις διεθνείς διαγωνισμούς τραγουδιού «The American Theater Wing Concert Award» έδωσε συναυλία στο Town Hall της Νέας Υόρκης με μεγάλη επιτυχία. Διατέλεσε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βρέμης και για πολλά χρόνια δίδασκε στη Ζυρίχη.

Στην Ελλάδα τραγούδησε για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Αθηνών, στην παγκόσμια πρεμιέρα της όπερας «Ναυσικά», γραμμένης από την Πέγκυ Γκλάνβιλ-Χικς, με πρωταγωνίστρια την Τερέζα Στράτας, ενώ τον επόμενο χρόνο τραγούδησε, πάλι σε παγκόσμια πρεμιέρα, τον «Κωνσταντίνο Παλαιολόγο» του Μανώλη Καλομοίρη. Εκτοτε εμφανίστηκε σε όλα τα μεγάλα θέατρα του κόσμου δίπλα στους διασημότερους λυρικούς τραγουδιστές, τους Λουτσιάνο Παβαρότι, Πλάθιντο Ντομίνγκο, Μονσερά Καμπαγιέ, Μπέβερλι Σιλς, Τζέιμς Κινγκ, Τσέζαρε Σιέπι, Ελενα Νικολαΐδη, Νίκο Μοσχονά και άλλους.

Με τον Παβαρότι τραγούδησε «Ριγκολέτο» 223 φορές σε όλο τον κόσμο, και το όνομά του δέθηκε με τον ρόλο του στον κόσμο της όπερας.

Ο Τζον Μοδινός υπήρξε ο πρώτος τραγουδιστής όπερας που έγινε καλλιτεχνικός διευθυντής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Είχε τιμηθεί με διάφορες διακρίσεις, ανάμεσά τους αυτή του Πατριάρχη Αθηναγόρα, που του απένειμε τον τίτλο του Μεγάλου Αρχοντος - Χοράρχη και Πρωτοψάλτη του Οικουμενικού Πατριαρχείου, και του τέως Πρόεδρου της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλου, που του απένειμε τον Μεγαλόσταυρο του Φοίνικα για την προσφορά του στη μουσική και στην πατρίδα του. Τελευταία του σύζυγος ήταν η Ρουμάνα σοπράνο Ροξάνα Τσετάλι. Η κηδεία του θα γίνει στην Κύπρο.

Πηγή: http://www.e-go.gr/

Διαβάστε περισσότερα "Έφυγε από τη ζωή ο βαρύτονος Τζον Μοδινός"

Κυριακή 2 Ιανουαρίου 2011

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ - ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ

Λόγω κάποιου μπερδέματος με τα προγραμματισμένα άρθρα του blog, δεν βγήκε ποτέ στον αέρα το post με τις ευχές μας για το νέο έτος. Γι' αυτό:

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ!

ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΤΟ 2011 ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!
Διαβάστε περισσότερα "ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ - ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ"

Πώς παρουσιάζεται η Eλληνική Eπανάσταση (1821) στα Τουρκικά σχολικά βιβλία

Κατσουλάκος Θεόδωρος και Τσαντίνης Κώστας

Το κείμενο που ακολουθεί είναι μετάφραση του τουρκικού σχολικού εγχειριδίου (Emin Oktay, Tarih, Lise: III, έκδ. 1988, σσ. 237-240) και καταδεικνύει τον τρόπο που διδάσκονται οι γείτονες την κοινή μας Ιστορία. Τα σχόλια και οι υποσημειώσεις είναι των συγγραφέων Κατσουλάκου Θ.,Τσαντίνη Κ. από το βιβλίο τους “Προβλήματα Ιστοριογραφίας στα Σχολικά Εγχειρίδια των Βαλκανικών Κρατών. Επανάσταση του. ΄21, Βαλκανικοί Πόλεμοι. εκδ. Εκκρεμές”


Η Ελληνική Επανάσταση και η ίδρυση του ελληνικού κράτους (1820-1829), κατά το Τουρκικό εγχειρίδιο

Οι Έλληνες1, οι οποίοι είχαν περισσότερα προνόμια2 απ’ όλους τους χριστιανικούς λαούς που τελούσαν υπό οθωμανική κυριαρχία, ζούσαν κυρίως στην Ελλάδα3, στην Πελοπόννησο, στα νησιά του Αιγαίου, στη Δυτική Μικρασία και στα παράλια της Προποντίδας και του Εύξεινου Πόντου, όπου ήταν εγκαταστημένοι σε πόλεις και κωμοπόλεις και ασχολούνταν με τις τέχνες και το εμπόριο και ιδιαίτερα με τη ναυτιλία.



Οι Έλληνες είχαν υποταχτεί οριστικά στο οθωμανικό κράτος επί Μωάμεθ του Πορθητή4. Είχαν παραχωρηθεί τότε και σ’ αυτούς, όπως και στους άλλους χριστιανούς, ελευθερίες ως προς τα θέματα θρησκείας και γλώσσας. Στην Πελοπόννησο μάλιστα και στα νησιά του Αιγαίου οι Έλληνες ζούσαν σχεδόν αυτόνομοι5.

Οι Οθωμανοί θεωρούσαν ανώτερους τους Έλληνες από τους άλλους χριστιανούς και τους διόριζαν σε ορισμένες θέσεις και ιδιαίτερα σε θέσεις διερμηνέων6. Ορισμένοι μάλιστα Έλληνες άρχοντες από το Φανάρι της Κωνσταντινουπόλεως προωθούνταν σε θέσεις ηγεμόνων της Βλαχίας και της Μολδαβίας7.

Σε σχέση με τους άλλους χριστιανικούς λαούς οι Έλληνες ήταν πιο εύποροι και πιο φωτισμένοι. Οι σχέσεις που είχαν αναπτύξει με τη Ρωσία κατά τον 18ο αιώνα συντέλεσαν στη διάδοση εθνικοαπελευθερωτικών ιδεών μεταξύ τους8. Στην πραγματικότητα οι Ρώσοι ήδη από την εποχή του Μεγάλου Πέτρου9 ξεσήκωναν τους Έλληνες σε κάθε ευκαιρία εναντίον του οθωμανικού κράτους. Όταν στη διάρκεια της εκστρατείας του 1768 ο ρωσικός στόλος είχε καταπλεύσει στην Πελοπόννησο, οι Έλληνες είχαν επαναστατήσει, αλλά η επανάσταση είχε κατασταλεί αμέσως10. Στα χρόνια της Γαλλικής Επανάστασης τα ελληνικά πλοία υπό τουρκική σημαία κυκλοφορούσαν ελεύθερα παντού και μονοπώλησαν το εμπόριο της Μεσογείου11. Έτσι πλούτισαν πολλοί Έλληνες που ζούσαν σε μεγάλες πόλεις της Ευρώπης (όπως η Μασσαλία, η Τεργέστη, η Οδησσός) και ίδρυσαν στην Ελλάδα πολλά σχολεία και διέδωσαν σ’ όλους τους Έλληνες τις ιδέες της εθνικής ελευθερίας και ανεξαρτησίας. Τις ιδέες τις ενίσχυσε η Γαλλική Επανάσταση. Τέλος οι Έλληνες ίδρυσαν μια μυστική οργάνωση που στόχευε στην απόκτηση της ανεξαρτησίας τους και ονομαζόταν Εθνική Εταιρεία12.

Η Εθνική Εταιρεία ιδρύθηκε αρχικά το 1814 στην Οδησσό από τρία άτομα (δύο Έλληνες και ένα Βούλγαρο)13. Ουσιαστικός στόχος της ήταν η επανίδρυση της αρχαίας Βυζαντινής Αυτοκρατορίας14. Ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως και ο τσάρος της Ρωσίας ήταν πληροφορημένοι σχετικά με την ίδρυση της Εταιρείας.

Η Εθνική Εταιρεία ενδυναμώθηκε σε μικρό χρονικό διάστημα και ίδρυσε πολλά παραρτήματα στην Κωνσταντινούπολη και την Ελλάδα. Οι κυριότεροι εύποροι και φωτισμένοι Έλληνες έγιναν μέλη της, ανάμεσά τους και ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως15. Αρχηγός της ήταν ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, γιος του πρώην ηγεμόνα της Βλαχίας και υπασπιστής του τσάρου.

Χάρη στις ενέργειες της Εθνικής Εταιρείας οι Έλληνες είχαν προετοιμαστεί πλήρως για να επαναστατήσουν. Δεν άφηνε όμως περιθώριο για να ξεσπάσει η επανάσταση ο Αλή πασάς16, βαλής των Ιωαννίνων, που ήταν γνώστης όλων των δραστηριοτήτων της Εταιρείας. Όταν πάντως ο Αλή πασάς έκανε τη δική του επανάσταση εναντίον του σουλτάνου, οι Έλληνες επωφελήθηκαν: ενώ οι οθωμανικές δυνάμεις ήταν απασχολημένες μ’ αυτόν, η Εθνική Εταιρεία αποφάσισε να ξεσπάσει η επανάσταση.

σημειώσεις/ επεξηγήσεις

1 Χρησιμοποιούνται δύο λέξεις στο τουρκικό κείμενο για την απόδοση του όρου «Έλληνες», “Rum” και “Yunan”. Η πρώτη αποδίδεται γενικά στους Έλληνες της Τουρκοκρατίας: ρωμιούς, ραγιάδες, ενώ η λέξη Yunan = Ίωνες, χαρακτηρίζεται η Ελληνική Επανάσταση και το ελληνικό κράτος. Με τον όρο “Rum” χαρακτηρίζεται και σήμερα η ελληνική μειονότητα της Κωνσταντινουπόλεως.
Για ένα μεγάλο διάστημα Ρούμελη ονομαζόταν ολόκληρο το ευρωπαϊκό οθωμανικό κράτος (Rum-eli, χώρα των Ρωμαίων, Ρωμιών, Ελλήνων, πρβλ. Ρωμυλία). Το άλλο τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, το ασιατικό, ονομαζόταν Anadolu (Ανατολή).
2 Το θέμα των προνομίων είναι αρκετά σκοτεινό ως προς την έκταση και την εφαρμογή σε διάφορες περιοχές της τουρκοκρατούμενης Ελλάδας. Βασικό στοιχείο για την εκχώρησή τους υπήρξε η ειδική μνεία στο Κοράνι για τους λαούς της Βίβλου, χριστιανούς και εβραίους. Εδώ λαμβάνονται με την ευρεία έννοια, της παραχωρήσεως δηλαδή ελευθερίας σχετικά με τη θρησκεία, τη γλώσσα, την κοινοτική διοίκηση και άλλα, που ποίκιλλαν κατά τον τρόπο παροχής, το χρόνο και τον τρόπο εφαρμογής. Η πολιτική των προνομίων χρησιμοποιήθηκε από τους Τούρκους για να ενισχυθεί το ανθενωτικό πνεύμα των Ορθοδόξων.
Στο κείμενο, πάντως, έμμεσα τονίζεται η «αχαριστία» των Ελλήνων, οι οποίοι, μολονότι είχαν περισσότερα προνόμια, επηρεασμένοι από τους ξένους, επαναστάτησαν.
3 Εννοεί τη Στερεά Ελλάδα.
4 Βλέπε 15η παρατήρηση του βουλγαρικού κειμένου.
5 Προφανώς υπονοούνται τα προνόμια και οι οικονομικές διευκολύνσεις (αχτναμέδες) που χορηγήθηκαν σε ορισμένες περιοχές, όπως τα νησιά (Χίος, Κυκλάδες), η Ήπειρος (Γιάννενα, Ζαγοροχώρια), η Μακεδονία (Μαντεμοχώρια), που παράλληλα εξασφάλιζαν και τα συμφέροντα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Γ. Κοντογεώργη, 1983, σ. 15. Αντίθετα η Πελοπόννησος δεν έχει προνομιακό καθεστώς και αρχικά παραχωρείται σε Τούρκους τιμαριώτες (βλ. Ι.Ε.Ε., ΙΑ΄, σ. 207). Τον 18ο αι. μεγάλες εκτάσεις κατέχουν Τούρκοι ιδιώτες στο Ναύπλιο, Μεθώνη, Κορώνη (Ι.Ε.Ε. σ. 210), ενώ όλη η Πελοπόννησος διαιρείται σε 24 βιλαέτια, Μ.Β. Σακελλαρίου, Η Πελοπόννησος κατά την δευτέραν Τουρκοκρατίαν 1715-1821, ανατύπωση, Αθήνα 1978, σ. 99. Διοικείται από το «μόρα-βαλεσή» ως πασαλίκι με κέντρο την Τριπολιτσά. Ιδιότυπη εξαίρεση αποτελεί μόνο η Μάνη, που υπάγεται στη δικαιοδοσία του Καπουδάν πασά και αυτοδιοικείται από ντόπιο καπετάνο, τον «μανιάτ-μπέη» (1776-1821), Π. Καλονάρου, Μάνη, εδ. Π. Πατσιλινάκος, Αθήνα 1981, σ. 57.
6 Οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης επάνδρωσαν σε μεγάλο βαθμό τον τουρκικό κρατικό μηχανισμό. Ιδιαίτερα διέπρεψαν ως διερμηνείς (δραγουμάνοι).
7 Η ευνοϊκή μεταχείριση των Φαναριωτών από το σουλτάνο παρουσιάζεται ως αποτέλεσμα της εκτίμησης και της ειδικής μεταχείρισης που είχαν οι Έλληνες από την Υψηλή Πύλη. Άρα το συμπέρασμα για το μαθητή είναι εύλογα η αχαριστία των Ελλήνων προς τον «ευεργέτη» τους σουλτάνο. Αποσιωπάται τελείως η αδήριτη αναγκαιότητα που επέβαλε τους Φαναριώτες στην τουρκική διοίκηση ως Μεγάλους Διερμηνείς και ως ηγεμόνες στις Παραδουνάβιες ηγεμονίες (1709-1821). Η ανάγκη επικοινωνίας με τις χώρες της Δύσης (συνθήκες-διομολογήσεις) κατέστησε απαραίτητη την παρουσία των γλωσσομαθών Φαναριωτών, μια και το Κοράνι απαγόρευε την εκμάθηση γλωσσών των απίστων.
8 Οι απελευθερωτικοί αγώνες των Ελλήνων θεωρούνται κινήματα που προήλθαν αποκλειστικά και μόνο από την επαφή των Ελλήνων με τη Ρωσία. Αγνοούνται όλα τα επαναστατικά κινήματα πριν από τον Μεγάλο Πέτρο. Τον 15ο αι. κατά τον τουρκοβενετικό πόλεμο επαναστατεί η Πελοπόννησος. Τον 16ο αι. η Ήπειρος και η Πελοπόννησος, παραμονές της ναυμαχίας της Ναυπάκτου (1571). Από το 1600 έως το 1611 ο επίσκοπος Διονύσιος Τρίκκης, ο «Σκυλόσοφος», ξεσηκώνει τη Θεσσαλία και την Ήπειρο.
9 Είναι η εποχή που ο Μεγάλος Πέτρος αναπροσαρμόζει την εξωτερική πολιτική της Ρωσίας, αναζητώντας παράθυρο στο Νότο, και καλεί τους Έλληνες «εις το ασκέρι του και εις το μεγάλο φλάμπουρό του». Από τότε διαμορφώνεται η πεποίθηση ότι η απελευθέρωση των Ελλήνων θα έρθει από το ξανθό γένος του Βορρά, και αρχίζουν να διαδίδονται οι προφητείες του Αγαθάγγελου, Κ.Ν. Σάθα, Τουρκοκρατούμενη Ελλάς, Αθήνησι 1869, σ. 213.
10 Πρόκειται για τα Ορλωφικά κατά τη διάρκεια του Α΄ επί Μεγάλης Αικατερίνης Ρωσοτουρκικού πολέμου (1767-1774), που κλείνει με τη Συνθήκη του Κιουτσούκ-Καϊναρτζή, Τ. Αθ. Γριτσοπούλου, Τα Ορλωφικά, εν Αθήναις 1967.
11 Τονίζεται ιδιαίτερα το γεγονός ότι χάρη στη ρωσική σημαία κυκλοφορούσαν ελεύθερα τα ελληνικά πλοία. Η εμπορική και ναυτιλιακή ανάπτυξη των Ελλήνων οφείλεται φυσικά και στη γενικότερη οικονομική και πολιτική συγκυρία στη Μεσόγειο. Επισημαίνουμε ενδεικτικά ορισμένα γεγονότα: την παρακμή της Βενετίας, τη ναυτολόγηση Ελλήνων από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, τις ελληνικές παροικίες, την αδράνεια του εμπορικού αγγλογαλλικού στόλου λόγω των πολέμων, την πλήρη αδιαφορία των οθωμανικού στρατιωτικού κράτους για το θαλασσινό εμπόριο. Ασφαλώς σπουδαίο ρόλο έπαιξε και η ναυτική παράδοση των Ελλήνων. Με ιδιαίτερη συμφωνία (1783), που ουσιαστικά ήρθε ως επεξήγηση των ασαφειών της προηγούμενης συνθήκης (1774), τα ελληνικά πλοία με ρωσική σημαία απέκτησαν το δικαίωμα ελεύθερης ναυσιπλοΐας στα Στενά.
12 Έτσι αποδίδεται η Φιλική Εταιρεία.
13 Προφανώς το σλαβοκατάληκτο όνομα του Γιαννιώτη εμπόρου Αθανασίου Τσακάλωφ οδήγησε τον Τούρκο συγγραφέα να εκλάβει ως Βούλγαρο τον πιο μορφωμένο Έλληνα από τους ιδρυτές της Φιλικής Εταιρείας, του οποίου ουδέποτε αμφισβητήθηκε η ελληνικότητα. Ο Τσακάλωφ είναι γιος του Γιαννιώτη εμπόρου Ιωάννη Τσακάλογλου, που μετοίκησε στη Μόσχα για εμπορικούς λόγους και άλλαξε το όνομά του από Τσακάλογλου στο «ρωσοπρεπές» Τσακάλωφ, κατά τη συνήθεια της εποχής.
14 Ο στόχος της Φιλικής δεν είναι σαφής. Σύμφωνα με την προκήρυξή της «η Εταιρεία συνίσταται από καθ’ αυτό Έλληνας φιλοπάτριδας και ονομάζεται Εταιρεία των Φιλικών. Ο σκοπός των μελών αυτής είναι η καλυτέρευση του Έθνους και, αν ο Θεός το συγχωρέσει, η ελευθερία του» (από κείμενο της Φιλικής στα κρατικά αρχεία της Ρουμανίας, που δημοσιεύτηκε στα Ντοκουμέντα για την ιστορία της Ρουμανίας, τ. Δ΄ σσ. 32-39, βλ. Η Επανάσταση του ’21. ΚΜΕ σ. 76). Η ελληνική άποψη είναι ότι μοναδικός «σκοπός της Φιλικής ήταν η απελευθέρωση της πατρίδας και πέρα από αυτό δεν υπάρχουν μαρτυρίες ότι αποφασίστηκε οτιδήποτε άλλο, π.χ. ποιο θα ήταν το καθεστώς της ανεξάρτητης Ελλάδας βασιλεία ή αβασίλευτη δημοκρατία» (Ι.Ε.Ε., τ. ΙΑ΄, σ. 425).
15 Νεότερες έρευνες πιστοποιούν τη σχέση του πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄ με τους Φιλικούς, Θ. Ζώρα, Ο απαγχονισμός του πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄ εις έκθεσιν του Ολλανδού επιτετραμμένου Κωνσταντινουπόλεως, Παρνασσός ΙΒ (1976), 127-138. Αντίθετα ο τσάρος, που αρχικά αγνοεί την ύπαρξη της Εταιρείας, θα αντιταχθεί στα σχέδια του Υψηλάντη και των Φιλικών, όπως μαρτυρεί ο Καποδίστριας, απαντώντας σε επιστολή Έλληνα της Οδησσού, Βλ. Μέντελσον-Μπαρτόλδυ, σ. 52.
16 Πράγματι από τους βασικούς λόγους που επέβαλαν την επίσπευση της Επανάστασης ήταν η εμπλοκή της Πύλης σε πόλεμο με τον Αλή πασά. Αλλά ο Αλής ήταν εκείνος που περίμενε εναγωνίως την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, όπως μαρτυρεί και το αλβανικό εγχειρίδιο (σ. 162), το οποίο αναφέρει ότι ο Αλής βοήθησε τη Φιλική Εταιρεία και ανυπομονούσε να ξεσπάσει η Ελληνική Επανάσταση στο Μωριά, όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Όταν την Άνοιξη του 1820 η Πύλη τον καταδίκασε σε θάνατο, στήριξε τις ελπίδες του στους σαράντα χιλιάδες στρατιώτες του· ήλπιζε μάλιστα ότι ο σουλτάνος θα ζητούσε να συμβιβαστεί μαζί του.

Πηγή: http://www.24grammata.com/?p=2905

Διαβάστε περισσότερα "Πώς παρουσιάζεται η Eλληνική Eπανάσταση (1821) στα Τουρκικά σχολικά βιβλία"

Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2011

Η 1η Ιανουαρίου δεν ήταν πάντα πρωτοχρονιά

Ολα τα ημερολογιακά συστήματα είναι επινοήσεις. Αυτό όμως που τα συνδέει είναι η ύπαρξη κάποιου σημείου αναφοράς, όπως στο χριστιανικό ημερολόγιο, στο οποίο κεντρικό σημείο είναι η γέννηση του Ιησού Ολα τα ημερολογιακά συστήματα είναι επινοήσεις. Αυτό όμως που τα συνδέει είναι η ύπαρξη κάποιου σημείου αναφοράς, όπως στο χριστιανικό ημερολόγιο, στο οποίο κεντρικό σημείο είναι η γέννηση του Ιησού Μέρες που είναι, ας κάνουμε ένα πρωτοχρονιάτικο ταξίδι στα χρονολογικά-ημερολογιακά συστήματα. Μια πρώτη, πολύ γενική, διαπίστωση είναι ότι όλα είναι επινοήσεις και κατασκευές. Συνδέονται, βεβαίως, με αστρονομικά φαινόμενα, και ειδικά τον ήλιο και τη σελήνη ή τον συνδυασμό των κινήσεών τους (αστρονομικό έτος), αλλά η Πρωτοχρονιά είναι μια επαναλαμβανόμενη εφεύρεση, μέχρι να επιβληθεί η 1η Ιανουαρίου.



Η 1η Ιανουαρίου δεν ήταν πάντα… Πρωτοχρονιά Η ημερολογιακή αρχή της χρονιάς ήταν διαφορετική πολλές φορές σε διάφορες εποχές. Διέφερε ακόμη και μέσα σε ίδιες εποχές από διάφορες εθνικές ή άλλες ομάδες. Βεβαίως, κι όλα τα πολιτικά ημερολόγια του κόσμου. Αυτό που συνδέει, όμως, τις πρωτοχρονιές όλου του κόσμου στη διαδρομή της Ιστορίας είναι η ύπαρξη κάποιου σημείου αναφοράς. Απ αυτήν ακριβώς την οπτική ο κυρίαρχος σήμερα τρόπος μέτρησης του πολιτικού και εκκλησιαστικού χρόνου, που εισηγήθηκε ο μοναχός Διονύσιος ο Μικρός (6ος αιώνας), ήταν η ωριμότερη έως τότε σκέψη. Η αφετηρία Η ιστορία δεν είχε πια απλώς ένα σημείο εκκίνησης, αλλά ένα κέντρο. Ολα τα συμβάντα μπορούσαν να τοποθετηθούν ΠΡΙΝ ή ΜΕΤΑ από την εμφάνιση του Ιησού. Μέχρι τότε στα περισσότερο γνωστά συστήματα οι χρονολογήσεις τοποθετούσαν τα γεγονότα ΜΕΤΑ μια αφετηρία: Την άλωση της Τροίας, την πρώτη Ολυμπιάδα, την κτίση της Ρώμης, την άνοδο του Διοκλητιανού στην εξουσία, τη δημιουργία του κόσμου κλπ. Είναι φανερό ότι ο καθορισμός ενός γεγονότος-σημείου αναφοράς είναι πολύπλοκος, αλλά πάντα προϋποθέτει τη βούληση μιας εξουσίας (πολιτική, θρησκευτική κλπ.) για να επιβληθεί. Χωρίς να σημαίνει πάντα ότι αυτή η βούληση αρκεί για την καθιέρωση, αφού η αποδοχή ή η απόρριψή του επηρεάζεται και από άλλους παράγοντες (πολιτιστικοί, χρηστικοί κ.ά.). Ετσι, για παράδειγμα, η χρονολόγηση με τα πρόσημα π.Χ. ή μ.Χ., προϋποθέτει την εγκαθίδρυση του χριστιανισμού στη Δύση. Το Ιουλιανό ημερολόγιο την επιβολή της θέλησης του Ιούλιου Καίσαρα, το βυζαντινό τον αυτοκράτορα Διοκλητιανό, το Γρηγοριανό τον Πάπα Γρηγόριο. Για να πάμε πιο πίσω, το πρώτο αρχαίο αθηναϊκό τον Κέκροπα, το αργολικό την Ηρα, της Μεσοποταμίας συγκεκριμένους άρχοντες-βασιλιάδες και πάει λέγοντας… Τα χρονολόγια και τα ημερολόγια μοιάζουν ουδέτερα, α-πολιτικά, αλλά σε τελευταία ανάλυση δεν είναι τέτοια. Ο δεσμός ανάμεσα στον χρόνο και την όποια εξουσία είναι τόσο παλιός όσο και τα συστήματα μέτρησης του χρόνου από τα συστήματα εξουσίας. «Ελαβε το ημερολόγιο…», έλεγαν οι αρχαίοι Κινέζοι, όταν ήθελαν να πουν ότι κατέκτησαν μια περιοχή. Οι… ρίζες Ο 11ος ρωμαϊκός μήνας Ιανός Η καθιέρωση και η γενίκευση της 1ης Ιανουαρίου είναι σχετικά πρόσφατη. Ευρύτερα αποδεκτή έγινε μόλις τον προηγούμενο αιώνα και αμφισβητήθηκε αρκετές φορές στη διάρκειά του. Το παράδοξο είναι ότι δεν αντιστοιχεί ακριβώς σε κάποιο αστρονομικό φαινόμενο. Οπως, λόγου χάρη, στη χειμερινή ισημερία (22 Δεκεμβρίου), όταν η μέρα αρχίζει να μεγαλώνει και η νύχτα να υποχωρεί. Ούτε, φυσικά, στα Χριστούγεννα (25 Δεκεμβρίου), ημερομηνία από την οποία ξεκινά η χρονολόγηση και, φυσιολογικά, τότε ακριβώς έπρεπε ν αρχίζει να μετρά η νέα χρονιά. Παρ όλα αυτά, ως αρχή του πολιτικού έτους ίσχυε πριν από την καθιέρωση του παλιού Ιουλιανού ημερολογίου (μέσα 1ου π.Χ. αιώνα), συνεχίστηκε μ αυτό και διατηρήθηκε στο ισχύον Γρηγοριανό. Αν και το μόνο αστρονομικό γεγονός είναι ότι απλώς τότε η Γη βρίσκεται στο περιήλιο της τροχιάς της (το πλησιέστερο σημείο στον ήλιο). Το δεδομένο, όμως, αυτό δεν φαίνεται να έχει παίξει ρόλο στην εξίσωση Πρωτοχρονιά=1 Ιανουαρίου. Οι ρίζες της καθιέρωσης βρίσκονται μάλλον στην αρχαία Ρώμη και ειδικά στο ημερολόγιο του Νουμά -διαδόχου του Ρωμύλου. Σε αυτόν αποδίδεται η προσθήκη του Ιανουαρίου στο δεκάμηνο τότε ρωμαϊκό ημερολόγιο. Ως 11ος μήνας αφιερώθηκε στον Ιανό, ο οποίος, εκτός των άλλων, θεωρούνταν και θεός κάθε αρχής. Με τη διάσταση αυτή ήταν ζήτημα χρόνου ο τελευταίος μήνας να γίνει πρώτος και η πρώτη μέρα του Πρωτοχρονιά. Γύρω στο 150 π.Χ. η έναρξη του ρωμαϊκού πολιτικού έτους θα τοποθετηθεί επισήμως κατά τον Ιανουάριο. Φαίνεται ένας από τους λόγους ήταν πως στις καλένδες του (αρχές του μήνα) ορκίζονταν οι άρχοντες (ετήσιοι ύπατοι, πραίτορες). Στις τελετές που ακολουθούσαν και συνεχίστηκαν από τους μετέπειτα αυτοκράτορες, πολλοί ειδικοί εκτιμούν ότι έχουν τις ρίζες τους τα σύγχρονα κάλαντα, αλλά και τα «δώρα» των Χριστουγέννων…Παρά τις βαθιές ρίζες της η 1η Ιανουαρίου μόλις μετά τον 10ο αιώνα, βαθμιαία και αργόσυρτα, θα αρχίσει να καθιερώνεται στην Ευρώπη ως η αρχή του πολιτικού έτους. Το μπέρδεμα με το έτος γέννησης του Χριστού Η χρονιά της γέννησης Σύμφωνα με το σημερινό γενικευμένο σύστημα χρονολόγησης ο Χριστός δεν γεννήθηκε το 1 μ.Χ. ή το έτος 0 (μηδέν). Οι υπολογισμοί, εφόσον ισχύουν όσα παραδίδουν οι Ευαγγελιστές, τοποθετούν τη γέννηση μεταξύ του 4 και 6 μ.Χ. Το σκεπτικό Το εκκλησιαστικό σκεπτικό για τον καθορισμό του πρώτου χριστιανικού έτους ήταν το εξής: Η σύλληψη-ενσάρκωση του Ιησού έγινε την 25η Μαρτίου και άρα η επομένη 1η Ιανουαρίου ισούται με την πρώτη μέρα του 2 μ.Χ. Το υπολογιστικό λάθος Το λάθος του μοναχού Διονυσίου ήταν ότι δεν «μέτρησε» κατά τους υπολογισμούς του για τον καθορισμό της γέννησης του Χριστού το έτος μηδέν. Τον καιρό του και αργότερα ο λάθος υπολογισμός του δεν είχε κάποια πρακτική σημασία. ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΟ ΑΛΑΛΟΥΜ Ταξίδι στον… χρόνο κατά τον Μεσαίωνα Δεν είναι και τόσο μακρινή η εποχή, με αστρονομικά μέτρα, που ταξιδεύοντας στην Ευρώπη, μπορούσες να ξεκινήσεις μια χρονιά από ένα μέρος και, ύστερα από πολλές μέρες, να φτάσεις σ’ ένα άλλο την προηγούμενη χρονιά! Ετσι, για παράδειγμα, ένας έμπορος που αναχωρούσε την 1η Μαρτίου του 1250 από τη Βενετία, φθάνοντας στη Φλωρεντία βρισκόταν το 1249. Συνεχίζοντας, μάλιστα, την πορεία του προς την Πίζα βρισκόταν στο 1251! Το ταξίδι στο… παρελθόν ή το μέλλον, κατά το Μεσαίωνα, δεν οφειλόταν, φυσικά, σε κάποια «μηχανή του χρόνου». Αλλά στα ανόμοια ημερολόγια που ίσχυαν την ίδια εποχή σε διαφορετικές περιοχές. Αλλού στην ιταλική χερσόνησο η χρονιά άρχιζε την 1η Ιανουαρίου, αλλού την 1η ή και την 25η Μαρτίου. Το ίδιο συνέβαινε σε πανευρωπαϊκή και πολύ περισσότερο σε παγκόσμια κλίματα. Στην Ισπανία και τη Γερμανία του Μεσαίωνα το έτος άρχιζε τα Χριστούγεννα, ενώ στη Γαλλία για ένα διάστημα την 1η Απριλίου… Αλλά και στη βυζαντινή Κωνσταντινούπολη, που ενδιαφέρει περισσότερο στα «καθ ημάς», η Πρωτοχρονιά οριζόταν διαφορετικά. Τοποθετούνταν την 1η Σεπτεμβρίου, αν και την πρωτομηνιά (καλένδες, νουμηνίες – νεομηνίες) του Ιανουαρίου γίνονταν παραδοσιακά λαϊκά πανηγύρια. Συνεχίζονταν, έτσι, οι αντίστοιχες ρωμαϊκές εκδηλώσεις, που αντανακλούσαν παλιότερες θρησκευτικές πεποιθήσεις, οι οποίες σχετίζονταν με το χειμερινό ηλιοστάσιο (22 Δεκεμβρίου). Μεταθέσεις… Στην Αγγλία η Πρωτοχρονιά ακολουθούσε άλλους ρυθμούς. Μέχρι τον 14ο αιώνα τοποθετούνταν την 25η Δεκεμβρίου. Μετά και μέχρι τα μέσα του 18ου αιώνα μετατέθηκε την 25η Μαρτίου. Η τελευταία, όπως και η 1η Μαρτίου, οριζόταν για μεγάλα διαστήματα και από πολλούς Ευρωπαίους ως Πρωτοχρονιά. Ο ορισμός αυτός είχε κάποια λογική, αφού ο Μάρτιος είναι ο μήνας της εαρινής ισημερίας (21 Μαρτίου εξίσωση της ημέρας με τη νύχτα). Είχε, επίσης, τη λογική της και η θέσπιση της Πρωτοχρονιάς την 1η Σεπτεμβρίου. Η ημερομηνία ήταν ταυτισμένη με το άνοιγμα και την αναθεώρηση των φορολογικών καταλόγων και από την εποχή ακόμη του Μ. Κωνσταντίνου άρχιζε να μετρά τότε το πολιτικό έτος των Βυζαντινών. Αυτή η «αρχή της Ινδίκτου» (δεκαπενταετές σύστημα μέτρησης του χρόνου) θα υιοθετηθεί από την Εκκλησία και θα αποτελέσει την αφετηρία του εκκλησιαστικού έτους. Η έναρξη της νέας χρονιάς, λοιπόν, είτε για το πολιτικό είτε για το εκκλησιαστικό ημερολόγιο στο χριστιανικό κόσμο, δεν οριζόταν πάντα με τον ίδιο τρόπο από τους ίδιους λαούς την ίδια εποχή. Πολύ περισσότερο δεν συνέβαινε αυτό σε όλους τους λαούς σε όλες τις ιστορικές περιόδους. Ακόμη και σήμερα, άλλωστε, μουσουλμάνοι, εβραίοι και άλλες πολλές ομάδες έχουν τη δική τους Πρωτοχρονιά. Κοινός, όμως, παρανομαστής, ανεξαρτήτως συγκεκριμένης ημερομηνίας, είναι ο εορτασμός της νέα χρονιάς παντού και σε απροσδιόριστο βάθος χρόνου. Η προσδοκία για καλύτερες μέρες.

Αρχαία Ελλάδα και Ρώμη

* Αρχαϊκή και κλασική Ελλάδα: Τα διάφορα ελληνικά ημερολόγια έχουν διαφορετικές πρωτοχρονιές, σύμφωνα με αντίστοιχες φυσικο-θρησκευτικές γιορτές (θερινό ή χειμερινό ηλιοστάσιο, εαρινή ή φθινοπωρινή ισημερία).

* Μέσα 2ου π.Χ.: Καθιερώνεται η 1η Ιανουαρίου ως έναρξη του πολιτικού ρωμαϊκού έτους, που συμπίπτει με τις γιορτές για το χειμερινό ηλιοστάσιο και τα Σατουρνάλια. * Μέσα 1ου π.Χ.: Το Ιουλιανό ημερολόγιο διατηρεί την Πρωτοχρονιά κατά την 1η Ιανουαρίου. Χριστιανική εποχή

* 4ος αιώνας: Από την εποχή του Μ. Κωνσταντίνου το έτος στην αυτοκρατορία ξεκινά την 1η Σεπτεμβρίου. Διατηρούνται τα προϋπάρχοντα λαϊκά πανηγύρια και οι γιορτές κατά τις καλένδες-νεομηνίες του Ιανουαρίου.

* Πρώτοι μεταχριστιανικοί αιώνες: Η χριστιανική εκκλησία θεωρεί αρχή του έτους τον Ευαγγελισμό (25 Μαρτίου). Αργότερα καταδικάζει ως ειδωλολατρική την Πρωτοχρονιά της 1ης Ιανουαρίου. Το εκκλησιαστικό έτος αρχίζει από την 1η Σεπτεμβρίου. Νέα και νεότερη περίοδος

* Τέλη 16ου αιώνα: Μαζί με την εισαγωγή του νέου (Γρηγοριανού) ημερολογίου ο Πάπας Γρηγόριος ΙΓ καλεί τους χριστιανούς να υιοθετήσουν ως Πρωτοχρονιά την 1η Ιανουαρίου.

* 17ος -19ος αιώνας: Η Ευρώπη γιορτάζει πολλές και διαφορετικές πρωτοχρονιές, ενώ ο κόσμος ακόμη περισσότερες.

* Οι διάφορες παραδόσεις δύσκολα εγκαταλείπονται.

* Αρχές 20ού αιώνα: Γενίκευση του γιορτασμού της Πρωτοχρονιάς την 1η Ιανουαρίου, με παράλληλη διατήρηση δύο δεκάδων άλλων βασικών ημερολογίων. (εφ. ελευθεροτυπία)

Πηγή: http://www.24grammata.com/?p=7304
Διαβάστε περισσότερα "Η 1η Ιανουαρίου δεν ήταν πάντα πρωτοχρονιά"
Related Posts with Thumbnails