Τα Εφήμερα Μνημεία του Jeff Vanderpool στον πειραματικό χώρο αν[ά]μεσα

Στα Εφήμερα Μνημεία του Jeff Vanderpool, στη δεύτερη ατομική του έκθεση στην Αθήνα, ο φωτογράφος πραγματεύεται το σύγχρονο ελληνικό αστικό και φυσικό τοπίο. Πιο συγκεκριμένα, η έκθεση που παρουσιάζεται στον, βιομηχανικού τύπου, χώρο “ανάμεσα” χωρίζεται σε δύο βασικές ενότητες, αφενός στα ανολοκλήρωτα κτίρια τα οποία συναντά κανείς διάσπαρτα ανά την Ελλάδα κι αφετέρου στις πολυκατοικίες που ανεγείρονται στην πρωτεύουσα έχοντας σχεδόν πάντα ως σημείο αναφοράς τη θέαση της Ακρόπολης. Η έκθεση, σε επιμέλεια της Ιωάννας Βασδέκη, προσεγγίζει το θέμα της μέσα από τις ίδιες τις φωτογραφικές εικόνες αλλά και άλλων εικαστικών παρεμβάσεων που παρουσιάζονται πρώτη φορά στο “ανάμεσα”. Σχετικά με το συνολικό έργο του Vanderpool, η επιμελήτρια σημειώνει: “Εφήμεροι σκελετοί στέκουν αγέρωχα μέσα σε υπέροχα, παραθαλάσσια ως επί το πλείστον, φυσικά τοπία και μοιάζουν να αδημονούν για την ολοκλήρωσή τους. To ελληνικό Φυσικό Τοπίο έχει μία “άγρια, οξεία” ομορφιά, όπως πιστεύει ο ίδιος ο φωτογράφος, η φύση είναι σε μία διαρκή “κατάσταση μεταβολής” και τα ανολοκλήρωτα, αυθαίρετα συνήθως κτίρια έρχονται σε μία “εντυπωσιακή αντίθεση” ως φόρμες με το τοπίο. Αλλά υπάρχει και το σύγχρονο ελληνικό Αστικό Τοπίο όπου υπάρχουν οι άλλοι, παγωμένοι στον χρόνο, τσιμεντένιοι σκελετοί οι οποίοι ατενίζουν στην πρωτεύουσα συνήθως το αιώνιο (;) σύμβολο της χώρας: την Ακρόπολη. Ο Vanderpool κρατά την επιλεγμένη του απόσταση από τα κτίρια-μνημεία όταν βρίσκεται στην φύση αλλά μέσα στην πόλη διεισδύει κρυφά στις ατελείωτες, γυμνές οικοδομές κι αποτυπώνει ευφυέστατα την θέα που θα απολαμβάνουν κάποτε οι μελλοντικοί κάτοικοι της άχτιστης, απρόσωπης μέχρι σήμερα οικείας. Αποτυπώνει τα κτίρια πριν αποκτήσουν την ταυτότητα που θα τους αποδώσει ο εκάστοτε ιδιοκτήτης. Μέσα στις εικόνες αυτές, τα κτίρια αποκτούν την ταυτότητα τους μόνο μέσα από τον περιβάλλοντα χώρο αλλά και το “πρόσωπο” το οποίο τους προσδίδει ο ίδιος ο φωτογράφος εντέλει. O Jeff Vanderpool συλλαμβάνει τα κτίρια της σύγχρονης Ελλάδας στην πιο μετέωρη κατάσταση της ύπαρξής τους: εκεί που η ολοκλήρωσή τους παραμένει αβέβαιη, εκεί που το προσωρινό μπορεί να γίνει και μόνιμο, εκεί που το εφήμερο γίνεται Μνημειώδες.”
Πηγή