Γ.Ρωμανιάς: Γιατί δεν «αγγίζουν» άλλες μορφές κόστους;

 

Περισσότεροι από 50 παράγοντες οι οποίοι επιβαρύνουν το κόστος λειτουργίας μιας επιχείρησης έχουν καταγραφεί πέραν των μισθών και των ασφαλιστικών εισφορών, τονίζει στο tvxs.gr ο Γιώργος Ρωμανιάς, οικονομολόγος και πρώην συνεργάτης του ΙΝΕ ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ. Με τις διαπραγματεύσεις για τους όρους της νέας δανειακής σύμβασης να είναι σε πλήρη εξέλιξη, περιγράφει τις επιπτώσεις από τις επιλογές στις οποίες καταλήγουν κυβέρνηση και τρόικα.

Μείωση κατώτατου μισθού

Με αυτόν τον τρόπο, δημιουργείται ένα σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα για τους πλέον ασθενείς πολίτες της χώρας, για τα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα, γι’ αυτούς οι οποίοι προσπαθούν να επιβιώσουν. Αν λάβουμε υπόψη ότι ο υφιστάμενος κατώτατος μισθός στην Ελλάδα είναι ήδη χαμηλότερος από τον αντίστοιχο σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αντιλαμβανόμαστε ότι το κοινωνικό πρόβλημα από τη συγκεκριμένη παράμετρο γίνεται ακόμη εντονότερο.

Κατάργηση της μετενέργειας

Αυτό είναι ένα καινούριο ‘φρούτο’. Πλέον, με τη λήξη της Συλλογικής Σύμβασης, εφόσον αυτή δεν ανανεώνεται, θα υπάρχει η δυνατότητα σύναψης ατομικών συμβάσεων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ουσιαστικά, νομιμοποιείται μια κατάσταση η οποία ισχύει και σήμερα, καθώς στο μέγιστο αριθμό των επιχειρήσεων οι εργαζόμενοι οι οποίοι υπάγονται στη Συλλογική Σύμβαση καλούνται απροκάλυπτα να αποδεχτούν ατομική σύμβαση με μείωση του μισθού και σε πολλές περιπτώσεις με διατήρηση του ίδιου ωραρίου. Με την κατάργηση της μετενέργειας, νομιμοποιείται η συγκεκριμένη διαδικασία.

Μειώσεις επικουρικών συντάξεων

Επικουρικές συντάξεις και επικουρικές απάτες. Εδώ έχουμε πλέον ένα φαινόμενο αναξιοπιστίας χωρίς προηγούμενο. Τον Ιούλιο του 2010 ψηφίστηκε ο νόμος 3863, με τον οποίο προβλέπεται ότι θα γίνουν αναλογιστικές μελέτες για όλα τα επικουρικά ταμεία (περίπου 40). Σε όσα ταμεία θα προέκυπτε πρόβλημα οικονομικής βιωσιμότητας, θα αποφασιζόταν ανάλογη μείωση των επικουρικών συντάξεων. Τώρα μας λένε πως άσχετα από το αν τα επικουρικά ταμεία αντιμετωπίζουν ή δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα βιωσιμότητας, η μείωση των συντάξεων θα ισχύσει για όλες τις περιπτώσεις. Βγάζουν αυθαίρετα ένα μεσοσταθμικό νούμερο, στο οποίο συμμετέχουν και τα ταμεία τα οποία δεν παρουσιάζουν κανένα οικονομικό πρόβλημα, όπως το επικουρικό των εργαζομένων στα ασφαλιστικά ταμεία, το ταμείο των εργαζομένων στο Δημόσιο, το πανίσχυρο ταμείο των εργαζομένων στις ασφαλιστικές εταιρείες (εκεί στα έσοδα περιλαμβάνονται και ποσοστά επί των ασφαλιστιρίων συμβολαίων) κ.ά. Με ποια λογική λοιπόν θα ενοποιήσουν αυτά τα ταμεία με άλλα - ελλειμματικά, στα οποία θα διαθέσουν τα χρήματα τα οποία επί χρόνια και με κόπο έχουν συγκεντρώσει κάποιες κοινωνικές ομάδες;

Ισοδύναμα μέτρα (μη μισθολογικό κόστος)

Μια σειρά μελετών έχει αποδείξει δύο πράγματα: 1. Πράγματι το μη μισθολογικό κόστος στην Ελλάδα είναι πολύ υψηλότερο σε σχέση με το αντίστοιχο μη μισθολογικό κόστος άλλων ευρωπαϊκών κρατών. 2. Το μη μισθολογικό κόστος δεν προκύπτει μόνο από τις ασφαλιστικές εισφορές αλλά και από άλλες πρόσθετες εισφορές οι οποίες επιβαρύνουν τον εκάστοτε εργοδότη, γεγονός το οποίο αποκρύπτεται επιμελώς. Με μία πρόχειρη εκτίμηση, διαπιστώνω ότι σε μερικές περιπτώσεις η επιβάρυνση από διάφορους άλλους παραπληρωματικούς παράγοντες ανέρχεται έως και στο 58% του μισθού. Οφείλει να γίνεται η διάκριση ανάμεσα στο μη μισθολογικό κόστος από τις ασφαλιστικές εισφορές και στο μη μισθολογικό κόστος από άλλες παραμέτρους. Δεδομένου, άλλωστε, ότι οι μειώσεις στις ασφαλιστικές εισφορές θα οδηγήσουν σε περαιτέρω συρρίκνωση των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, οι όποιες μειώσεις θα πρέπει να αφορούν τη δεύτερη κατηγορία. Έχουν καταγραφεί από πολλούς οργανισμούς άλλα 53 παράγοντες οι οποίοι επιβαρύνουν το κόστος, ανάμεσα στους οποίους η οργάνωση - λειτουργία, το είδος της παραγωγικής δραστηριότητας (αν για παράδειγμα είναι επιδοτούμενη) κ.ά. Προσωπικά, δεν κατανοώ γιατί ξεκινάμε από τα επώδυνα και υφεσιακά μέτρα, αφήνοντας ‘απείραχτους’  τους υπόλοιπους παράγοντες οι οποίοι διαμορφώνουν το υψηλό κόστος σε μια επιχείρηση.

*Η κατάργηση του 13^ου και 14^ου μισθού συνδέεται με μία οριζόντια μείωση της τάξης του 17% επί του συνόλου των αποδοχών. 

Πηγή