Φορολόγηση για όλους με έσοδα-έξοδα

Πάντοτε είχα την απορία γιατί στη χώρα μας ο τρόπος φορολόγησης των επιχειρήσεων είναι διαφορετικός από τον τρόπο φορολόγησης των φυσικών προσώπων. Γιατί δηλαδή δεν λαμβάνονται υπ’όψη στα φυσικά πρόσωπα τα έξοδα που έχουν πραγματοποιήσει στη διάρκεια του έτους παρά μόνο τα έσοδα που είχαν; Γιατί δύο φορολογούμενοι με το ίδιο εισόδημα πληρώνουν τον ίδιο φόρο εισοδήματος, όταν ο ένας ξοδεύει όλο το εισόδημά του ενώ ο άλλος αποταμιεύει μέρος αυτού;

Η εύκολη απάντηση είναι ότι αφού έχουν το ίδιο εισόδημα είναι δίκαιο να πληρώνουν τον ίδιο φόρο. Δεν είναι όμως έτσι, όταν αυτός που ξοδεύει το εισόδημά του πληρώνει επιπλέον έμμεσο φόρο (ΦΠΑ,ΕΦΚ), ενώ στην άλλη περίπτωση το αποταμιευμένο εισόδημα δίνει ένα μικρό φόρο επί των τόκων.

Το φορολογικό μας σύστημα είναι σίγουρο ότι πρέπει να αναμορφωθεί. Πρέπει να γίνει απλό και δίκαιο με ταυτόχρονο στόχο την εξάλειψη της φοροδιαφυγής. Η καθιέρωση φορολόγησης των φυσικών προσώπων με το σύστημα έσοδα-έξοδα, με καθιέρωση αρχικού συντελεστή 25% θα δώσει πραγματική έννοια σε αυτό που ονομάζεται φορολογητέα ύλη, θα αποκαταστήσει αδικίες, ενώ ταυτόχρονα θα έχει καλύτερα αποτελέσματα.

1. Τέλος στο φαινόμενο μη έκδοσης αποδείξεων
Όλοι οι πολίτες για κάθε συναλλαγή θα ζητούν απόδειξη, διότι διαφορετικά για τη συγκεκριμένη δαπάνη θα φορολογούνται σαν εισόδημα. Η διαπραγμάτευση για το ΦΠΑ όπως γίνεται σε ορισμένες περιπτώσεις δεν έχει έννοια, γιατί αυτό που θα κερδίζει από φόρο είναι μεγαλύτερο από το ΦΠΑ αν δεν εκδοθεί απόδειξη.

2. Αύξηση φορολογητέας ύλης επιχειρήσεων και επαγγελματιών
Η απαίτηση για έκδοση απόδειξης θα διαμορφώσει τα έσοδα επιχειρήσεων και επαγγελματιών στο πραγματικό τους ύψος με αποτέλεσμα μεγαλύτερα έσοδα από ΦΠΑ και φόρο εισοδήματος για το κράτος.

3. Περιορισμός της “μαύρης” εργασίας
Οταν οι επαγγελματίες και οι επιχειρήσεις θα δείχνουν πλέον τα πραγματικά έσοδα, αντίστοιχα θα θέλουν έξοδα ώστε να περιορίσουν το φόρο που θα πληρώσουν. Δεν θα τους συμφέρει πλέον να απασχολούν ανασφάλιστους εργαζόμενους με αποτέλεσμα μεγαλύτερα έσοδα για τα ασφαλιστικά ταμεία. Ταυτόχρονα περιορίζεται στο ελάχιστο η ανεπίσημη δραστηριοποίηση “επαγγελματιών” αφού δεν μπορούν να εκδώσουν αποδείξεις. Έτσι αναγκάζονται να λειτουργήσουν κανονικά με βιβλία και ασφάλιση.

4. Αύξηση επενδύσεων από επαγγελματίες και επιχειρήσεις
Η αύξηση της φορολογητέας ύλης επαγγελματιών και επιχειρήσεων οδηγεί σε επενδύσεις ώστε να μειώσουν το φόρο που προκύπτει, με θετική επίδραση στο ΑΕΠ και την ανεργία.

5. Περιορισμός του παρεμπορίου
Το παρεμπόριο δεν μπορεί να εκδώσει αποδείξεις. Έτσι η ζήτηση θα μειωθεί στο ελάχιστο και είτε θα σταματήσουν κάποιοι τη συγκεκριμένη ενασχόληση είτε θα συνεχίσουν εντασσόμενοι στο οργανωμένο πλέον εμπόριο.

6. Μικρότερος ελεγκτικός μηχανισμός
Το κίνητρο δημιουργεί φορολογική συνείδηση στους πολίτες και έτσι η ανάγκη μεγάλου ελεγκτικού μηχανισμού περιορίζεται με άμεσα οικονομικά οφέλη για το κράτος.

7. Εμπέδωση αισθήματος δικαίου
Το πλέον σημαντικό σε μία κοινωνία είναι η αίσθηση του δικαίου μεταξύ των πολιτών. Κανένα μέτρο και καμία πολιτική δεν έχει τύχη αν οι πολίτες μεταξύ τους αισθάνονται αδικημένοι είτε από το κράτος είτε από κάποιους συμπολίτες τους. Ο συγκεκριμένος τρόπος φορολόγησης δημιουργεί αυτό το αίσθημα δικαιοσύνης.

Είναι σίγουρο ότι η αλλαγή στον τρόπο φορολόγησης των φυσικών προσώπων δεν λύνει όλα τα προβλήματα. Αποτελεί όμως την αρχή για όλες τις αναγκαίες αλλαγές που απαιτούνται. Δεν πλήττει τα χαμηλά εισοδήματα. Αντίθετα μειώνει το φόρο έως και στο μηδέν σε όσους το εισόδημά τους δεν είναι αρκετό για να ανταπεξέλθουν στην διαβίωσή τους, αφού κατευθύνεται όλο στις καθημερινές ανάγκες και όχι σε κάποιο ταμιευτήριο ή σεντούκι.

Βασίλης Τσιαλιαμάνης

Πηγή