Ήταν, κατά γενική ομολογία, ο πλέον δημοφιλής, αξιοσέβαστος και με την μεγαλύτερη επιρροή ιστορικός της Βρετανίας. Ο Έρικ Χόμπσμπαουμ πέθανε σε ηλικία 95 ετών, σε νοσοκομείο του Λονδίνου όπου νοσηλευόταν.
Έγραψε πάνω από 20 βιβλία, με γνωστότερη την τετράτομη ιστορία του για τον 19ο και τον 20ο αιώνα, στην οποία καταγράφει την περίοδο από την Γαλλική Επανάσταση μέχρι την πτώση της ΕΣΣΔ. Ο συνάδελφός του, ιστορικός, Νάιαλ Φέργκιουσον, έχει χαρακτηρίσει το τετράτομο πόνημα, («Η εποχή των επαναστάσεων», «Η εποχή του κεφαλαίου», «Η εποχή των Αυτοκρατοριών», «Η εποχή των άκρων») «το καλύτερο σημείο εκκίνησης για όποιον επιθυμεί να ξεκινήσει την μελέτη της μοντέρνας ιστορίας».
Ο Χόμπσμπαουμ γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 1917, από Εβραίους γονείς και μεγάλωσε στην Βιέννη και το Βερολίνο. Μετακόμισε με την οικογένειά του στο Λονδίνο, το 1933, την ίδια χρονιά που ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία. Σπούδασε στο King’s College, του Κέμπριτζ, ενώ το 1947 έγινε λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Birkbeck. Έγινε μέλος της Βρετανικής Ακαδημίας το 1978 και βραβεύτηκε το 1998.
Αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, λόγω της αφοσίωσής του στον Μαρξισμό και ιδιαίτερα επειδή εξακολούθησε να είναι μέλος του Βρετανικού Κομμουνιστικού Κόμματος μετά την εισβολή των Σοβιετικών στην Ουγγαρία, το 1956, είχε δηλώσει ότι «δεν προσπάθησε ποτέ να υποτιμήσει τα φρικτά πράγματα που συνέβησαν στην Ρωσία». Όμως, είχε πιστέψει ότι «ένας νέος κόσμος γεννιόταν, ανάμεσα σε αίμα και δάκρυα και τρόμο». «Χάρη στην κατάρρευση της Δύσης, είχαμε την ψευδαίσθηση ότι ακόμη και αυτό το ωμό, πειραματικό σύστημα θα λειτουργούσε καλύτερα από τα υπόλοιπα. Ήταν είτε αυτό ή τίποτα» έγραφε.
Ο Χόμπσμπαουμ θεωρείται ότι επηρέασε την γέννηση του νέου Εργατικού Κόμματος της Βρετανίας, παρότι αργότερα είχε εκφράσει την απογοήτευσή του για την διακυβέρνηση του Τόνι Μπλερ. Τα γραπτά του μάλιστα για την πτώση των Εργατικών είχαν σημαντική επίδραση στο κόμμα.
Τα τελευταία χρόνια εμφανιζόταν συχνά σε τηλεόραση και ράδιο, παρουσιάζοντας τις απόψεις του. Το 1998 τιμήθηκε με τον τίτλο Companion of Honour, μία σπάνια διάκριση για κάποιον μαρξιστή.
Εκτός των άλλων, για μια περίοδο έγραφε και κριτική για τζαζ στο New Statesman, ένα «μικρόβιο» που κόλλησε όταν άκουσε τον Ντιουκ Έλινγκτον στο Λονδίνο το ’30.
http://www.guardian.co.uk/books/2012/oct/01/eric-hobsbawm?intcmp=239
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου