Ποιοι ήταν οι Αλαζόνες και οι Χάλυβες;

 

γράφει ο Κώστας Κρητικός

Από τα αρχαία,ήδη, χρόνια η λ. Αλαζόνας δήλωνε τον αγύρτη, τον περιπλανώμενο, τον απατεώνα. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Ηρόδοτου οι Αλαζώνες (στην αρχαιότητα η παραλήγουσα γράφεται με -ω-, ενώ σήμερα επικρατεί ο μεταπλασμένος τύπος -ονας-, όμικρον σε όλες τις πτώσεις) ήταν Θρακικό φύλο (;), που κατοικούσε στις βόρειες ακτές του Εύξεινου Πόντου (σημερινά σύνορα Γεωργίας και Τουρκίας). Για τον τόπο που έδρασαν και την καταγωγή τους οι απόψεις διίστανται: άλλοι τις αναφέρουν με σκυθικό φύλο, άλλοι με Θρακικό και άλλοι τους συγχέουν με τις θρυλικές Αμαζόνες. Οι Αλαζόνες θεωρούνται ημινομαδικό φύλο, γι αυτό από την αρχαιότητα το εθνωνύμιο συνδυάστηκε με το ρ. Αλάομαι (: περιφέρομαι) > αλήτης. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι το υπεροπτικό ύφος των ιππέων Αλαζόνων έδωσε στη λέξη τη σημασία του υπερόπτη και του καυχησιάρη. Η λέξη με τη σημερινή της σημασία καθιερώθηκε λόγω της αρχ. αττικής κωμωδίας, του Αλαζόνα, ο οποίος αντιδιαστελλόταν στον Είρωνα

Πάντως στην ίδια περιοχή έδρασαν, και για αυτό συχνά συγχέονται, και οι Χάλυβες. Οι Χάλυβες ή Αλιζώνες ή Άλυβες αναφέρονται στον Ξενοφώντα, στην Κάθοδο των Μυρίων. Όπως δηλώνει και η λέξη οι Χάλυβες ήταν ειδήμονες στη μεταλλουργία για αυτό και το εθνωνυμικό Χάλυψ, -υβος έμεινε να δηλώνει μέχρι σήμερα στην ελληνική γλώσσα το μέταλλο. Αυτή η λέξη είναι και το μόνο που απέμεινε από τον ξεχασμένο λαό του Πόντου.

Πηγή