Σύμφωνα με την κατά πλειοψηφία απόφαση του Συμβουλίου, ο οικισμός Δίλοφο Ζαγορίου κηρύσσεται ιστορικός τόπος «λόγω της αρχιτεκτονικής, πολεοδομικής και λαογραφικής σημασίας του».
Πρόκειται για ένα ορεινό χωριό στο κεντρικό Ζαγόρι του νομού Ιωαννίνων και ανήκει διοικητικά στον δήμο Ζαγορίου. Αν και δεν υπάρχουν στοιχεία για το πότε και από ποιους κατοικήθηκε για πρώτη φορά το χωριό υπάρχουν μαρτυρίες ότι γύρω περιοχές κατοικήθηκαν μετά την εισβολή των Σλάβων στην Ήπειρο (540 μ.Χ.) από κατοίκους του χωριου Πιτούρνι.
Από αυτούς πήρε και την πρώτη του ονομασία το χωριό, Σοποτσέλι, που σημαίνει «ο τόπος που έχει νερό». Το 1920 μετονομάστηκε σε Δίλοφο, καθώς είναι χτισμένο πάνω σε δύο λόφους.
Η αρχιτεκτονική διαμόρφωση του χωριού άρχισε στα τέλη του 14ου- αρχές του 15ου αιώνα, ενώ τη μεγαλύτερη ανάπτυξή του γνώρισε ο οικισμός τον 19ο αιώνα. Το Δίλοφο είναι από τα καλύτερα διατηρημένα χωριά του Ζαγορίου, χαρακτηριστικό δείγμα ζαγορίτικης αρχιτεκτονικής, με όλα τα κτίσματά του να είναι φτιαγμένα από τον τοπικό σχιστόλιθο.
Το 1969 το χωριό κηρύχθηκε τόπος ιδιαίτερου φυσικού κάλλους και με προεδρικό διάταγμα του 1979 χαρακτηρίστηκε παραδοσιακός οικισμός. Στο Δίλοφο υπάρχουν 68 παραδοσιακά κτίσματα, από τα οποία επτά είναι ερειπωμένα, οκτώ επανακατασκευασμένα και τα υπόλοιπα σωσμένα σε μέτρια έως καλή κατάσταση. Το χωριό διαθέτει πέτρινες βρύσες, λιθόστρωτα καλντερίμια και εντυπωσιακούς ναούς και εκκλησάκια, όπως ο ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου που χρονολογείται το 1850.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου