“Είμαι πλέον και επισήμως εξοργισμένος!
Απευθύνομαι σε όλους εκείνους που ζουν εδώ και “ντρέπονται που είναι Έλληνες” και σε εκείνους που ζουν έξω και “ντρέπονται που είναι Έλληνες”. Επίσης απευθύνομαι, από αυτόν τον ελεύθερο χώρο, σε εκείνους που φοβούνται για τα μελλούμενα.
Μέχρις εδώ! Όποιος ντρέπεται που είναι Έλληνας, κατάθεση διαβατηρίου, ταυτότητας, ασφαλιστικών βιβλιαρίων και λοιπών εγγράφων της Ελληνικής Δημοκρατίας και να μας αδειάσει την γωνιά, πάραυτα. Υπογραφή υπεύθυνης δήλωσης, ότι αποποιείται του “Ελληνισμού” του και όλα όσα έχουν να κάνουν με τον Άγιο τούτο τόπο και γρήγορα, έξω μαζί με τους ομοίους του. Καιρός να μετρηθούμε επιτέλους και να δούμε πόσοι δεν “ντρέπονται”. Μην συγχέετε τα χάλια του κράτους με την πατρίδα μου. Κατανοητόν;
Αν θέλετε για κάτι να ντρέπεστε, να ντρέπεστε για τα χάλια σας, κυρίες και κύριοι.
Εγώ ούτε ντρέπομαι, ούτε φοβάμαι. Κανέναν και τίποτα. Ούτε τον Θεό φοβάμαι. Τον σέβομαι αλλά δεν τον φοβάμαι, γιατί χωρίς εμένα και την Αγία Γλώσσα μου, θα τον λάτρευαν ακόμα, σε σκηνές, στην έρημο, γιδοβοσκοί. Χωρίς να θέλω να γίνω βλάσφημος, ακόμα και Εκείνος μου χρωστάει. Πολλά…
Περνάμε δύσκολους καιρούς και πολλοί φοβούνται για τα μελλούμενα. Εμείς τα φέραμε σε αυτό το σημείο, εμείς και θα τα διορθώσουμε πάλι. Ερώτηση: πότε ο Άγιος τούτος Τόπος, η πατρίδα μας, πέρασε εύκολους καιρούς; Μια ζωή μέσα στην πίεση και στην θυσία ζούμε. Όσο υπάρχει ακόμα και ένας (1) Έλληνας, όσο ζει και αναπνέει ένας (1) Έλληνας, ακόμα και αν βρίσκεται στις εσχατιές του πλανήτη τούτου, εγώ δεν φοβάμαι. Ο χρόνος μας εδώ, στον γαλάζιο τόπο, στην μέση του πουθενά, δεν τελείωσε.
Ποτέ δεν κατάφεραν να μας εξαφανίσουν και ποτέ δεν θα τα καταφέρουν! Προσπαθούν, αλλά την χάρη δεν θα τους την κάνουμε. Και σίγουρα δεν θα τα καταφέρει ο “μικρός” και οι συνοδοιπόροι του…
Θα μας δυσκολέψουν, θα μας ταλαιπωρήσουν, θα αφήσουν συντρίμια στο διάβα τους, θα πονέσουμε, θα κλάψουμε, θα ματώσουμε, όπως κάνουμε από την αρχή των αιώνων, σε αυτά τα άγια χώματα, αλλά αυτοί θα φύγουν, αργά ή γρήγορα και εμείς θα είμαστε ακόμη εδώ!
Μιλάει το συνονθύλευμα λιπώδη ιστού, ότι πρέπει να φύγουμε από το “Δίκαιο του αίματος.” Θα του πω , ότι αυτό το Δίκαιο, είναι το μόνο που αναγνωρίζουμε! Το μόνο που έχει αξία για εμάς! Το Δίκαιο του αίματος, των παππούδων μας και των προπαππούδων μας. Των ωκεανών του αίματος, που έχουν ποτίσει, απ’άκρη σ’άκρη, τα άγια χώματα, που εκείνος και οι όμοιοι του σήμερα μολύνουν.
Εκείνοι πρέπει να μας φοβούνται. Μικρός ο χρόνος ζωής τους. Προδότες μας ταλαιπωρούσαν πάντα. Οι αγώνες, όμως των προγόνων μας και αν χρειαστεί και οι δικοί μας, τα μιάσματα τα ξέπλεναν. Με αίμα , κόπο , δάκρυα και ιδρώτα.
Δεν είμαστε έθνος ανάδελφον, είμαστε έθνος μόνον… Ατίθασοι, επαναστάτες, απρόβλεπτοι…Έχουμε σχέση με την πατρίδα, παρόμοια με εκείνη που έχουμε με την μάνα μας. Την ταλαιπωρούμε, την στεναχωρούμε με τις επιλογές των ανθρώπων που παίρνουμε κοντά μας, της ανοίγουμε το πορτοφόλι για χαρτζιλίκι, την βρίζουμε γιατί μας πιέζει και προσπαθεί να μας “βάλει μυαλό”, αλλά την αγαπάμε παθολογικά. Ρωτήστε, όποιον Έλληνα θέλετε, ποιο πράγμα είναι το πιο βαρύ να του βρίσεις και να του λοιδορήσεις. Την μάνα του θα σας πει. Συγχωρούμε, γιατί είμαστε μεγάθυμοι, τα πάντα σε όλους. Αν κάποιος διανοηθεί να βρίσει ή αποπειραθεί να πειράξει μία τρίχα απ’ τα μαλλιά της ΜΑΝΑΣ, θα του πιούμε το αίμα, κυριολεκτικά. Μαύρο φίδι που τον έφαγε. Θα τον ξετρυπώσουμε από την πιο βαθιά τρύπα που έχει κρυφτεί και ουαί και αλίμονο αν πέσει στα χέρια προσβεβλημένου γιου και κόρης…
Γι’ αυτό λοιπόν καθάρματα προδότες, μακριά από την μάνα…Μακριά από την πατρίδα μας…
Αν σας βαστάει ελάτε. Έχουμε ξεσκίσει πολλούς πριν από σας…Θα είστε απλώς οι επόμενοι.!”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου