Ο Αδόλφος Χίτλερ, στυγνός δικτάτορας και ο μεγαλύτερος δολοφόνος όλων των εποχών, έδωσε τέλος στη ζωή του στο κρησφύγετο του στο Βερολίνο. Φορούσε ένα απλό, γκρι στρατιωτικό παλτό που είχε πάνω του μόνο δύο μετάλλια, εκ των οποίων το ένα ήταν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Σε όλη του τη ζωή ήταν υπερήφανος για τα μετάλλιά του επειδή ήταν «λερωμένα από το βρόμικο χώμα της Γαλλίας και τη λάσπη της Φλάνδρας».
Ο Χίτλερ υπερηφανευόταν ότι «διακινδύνευε τη ζωή του, πιθανόν κάθε μέρα» και ότι πάντα «κοίταζε το θάνατο κατά πρόσωπο» κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκόσμιου. Με άλλα λόγια, σύμφωνα με τον απολογισμό του, ήταν ένας ήρωας ο οποίος «σαν από θαύμα» έμενε ζωντανός, αψηφώντας τον καταιγισμό από σφαίρες και παραμένοντας σταθερά γενναίος μέσα στις «πιο αξέχαστες και σημαντικότερες στιγμές των νεανικών του χρόνων».
Μια ευρέως διαδεδομένη θεωρία εικάζει πως οι εμπειρίες του Χίτλερ στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο μπορούν να θεωρηθούν ως αφετηρία για την καταστροφή που ακολούθησε την άνοδο του ναζισμού. Για παράδειγμα, στο βιβλίο «Οι Δικτάτορες», ο Βρετανός ιστορικός Richard Overy καταλήγει πως: «Ο πόλεμος έφτιαξε το Χίτλερ, όπως η επανάσταση έφτιαξε τον Στάλιν». Ο συνάδελφός του Briton Ian Kershaw πιστεύει ότι η κοσμοθεωρία του Χίτλερ σφυρηλατήθηκε κυρίως σε αυτή την περίοδο. Ο Joachim Fest, του οποίου το μεγάλο έργο «Opus», αποτέλεσε την επίσημη βιογραφία του Χίτλερ, ήταν επίσης πεπεισμένος για αυτή την αιτιώδη σχέση της εξέλιξης του δικτάτορα με την εμπειρία του στον Πρώτο Παγκόσμιο.
Ένας νέος ιστορικός, όμως, επιχειρηματολογεί υπέρ μιας διαφορετικής άποψης. Ο Γερμανός Thomas Weber, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Aberdeen στη Σκωτία, μελέτησε σειρά εγγράφων τα οποία είχαν παραμείνει άθικτα για χρόνια κάτω από στρώματα σκόνης στο Κρατικό Αρχείο της Βαυαρίας. Στο βιβλίο του «Ο Πρώτος Πόλεμος του Χίτλερ» o Weber χρησιμοποιεί τα έγγραφα αυτά για να φωτίσει την περίοδο των πρώιμων χρόνων του Χίτλερ και για να αποδομήσει ορισμένους μύθους γι’ αυτήν. Για παράδειγμα, ο Weber υποστηρίζει ότι η μονάδα στην οποία ο Χίτλερ υπηρέτησε δεν ήταν σε καμία περίπτωση ένα είδος προπομπού του ναζιστικού κόμματος, όπως πολλοί θεωρούσαν. Ουσιαστικά, όπως ανακάλυψαν ο Weber και οι ερευνητές του, μόνον το 2% των στρατιωτών την συγκεκριμένης μονάδας έγιναν αργότερα μέλη του ναζιστικού κόμματος.
Καταλήγει πως ο Χίτλερ δεν ήταν ποτέ ο στρατιώτης της πρώτης γραμμής που ο ίδιος και οι προπαγανδιστές του παρουσίασαν αργότερα. Αντιθέτως, η «ιστορική» πλύση εγκεφάλου που εφάρμοσε αποτελούσε βασικό σχεδιασμό του στο πλαίσιο της προσπάθειας του για την κατάληψη της εξουσίας. Στην πραγματικότητα, ο Χίτλερ πέρασε σχεδόν όλο το διάστημα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου «πίσω» από το πεδίο της μάχης και απέφευγε να βρίσκεται σε επικίνδυνα σημεία. Όταν επέστρεψε από τον πόλεμο, ο Χίτλερ ήταν «μπερδεμένος», κατά τον Weber, και η πολιτική του ταυτότητα «θα μπορούσε να έχει αναπτυχθεί μέσα από διαφορετικές κατευθύνσεις».
Πηγή: www.tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου