Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Κι όμως! Υπάρχει ΕΛΠΙΔΑ!!!

Οι Ευέλπιδες αρνούνται να φύγουν από την παρέλαση!

Δείτε το βίντεο που υπάρχει μέσα στο post...


Διαβάστε περισσότερα "Κι όμως! Υπάρχει ΕΛΠΙΔΑ!!!"

Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

Πανέμορφα Wallpaper των Windows 8

Κατεβάστε πανέμορφα wallpapers με θέμα τα αρτί αφιχθέντα Windows 8.

Δώστε λοιπόν στον υπολογιστή σας μια νότα από τα νέα Παράθυρα της Microsoft και κατεβάστε από αυτή τη σελίδα...
Διαβάστε περισσότερα "Πανέμορφα Wallpaper των Windows 8"

Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011

Οι 7 πιο άτυχοι άνθρωποι του κόσμου...

1.) Ann Hodges

Γιατί είναι άτυχη: Είναι ο μοναδικός άνθρωπος που έχει χτυπηθεί από μετεωρίτη!
Η Αν Χότζες (1923 - 1972) απο την Sylacauga της Alabama, έγινε γνωστή
όταν, στις 30 Νοεμβρίου 1954, άπλωνε τη μπουγάδα της και είδε τον ήλιο
να δύει στην.... ανατολή. Γυρνώντας προς τη δύση είδε και ένα δεύτερο
ήλιο σε κανονική θέση.
Τελικά αποδείχτηκε ότι ο πρώτος ήλιος ήταν ένας μετεωρίτης ο οποίος
μάλιστα έσπασε σε κομμάτια. Ένα θραύσμα τρύπησε την οροφή της και ένα
την τραυμάτισε στα πόδια. Είναι ο μοναδικός άνθρωπος που έχει χτυπηθεί
από μετεωρίτη στην ιστορία.
Ο μετεωρίτης σήμερα βρίσκεται στο μουσείο φυσικής ιστορίας της
Αλαμπάμα. Ωστόσο, πριν καταλήξει εκεί προκάλεσε πολλά προβλήματα στη
Χότζες.
Η Αμερικάνικη Αεροπορία μετέβη στο σημείο και τον κατάσχεσε. Λίγα
χρόνια αργότερα και μετά από δικαστικούς αγώνες τον απέκτησε ξανά αλλά
η δημοσιότητα και οι επίμονες προσφορές αγοράς την ανάγκασαν να τον
ξεφορτωθεί.

2.) Henry Ziegland

Γιατί είναι άτυχος: Σκοτώθηκε από σφαίρα σφηνωμένη σε δέντρο επί 20 χρόνια!
Το 1883, ο Henry Ziegland χώρισε με τη φίλη του. Εκείνη αναστατωμένη
αυτοκτόνησε. Ο αδελφός της, εξοργισμένος για το θάνατό της άρχισε να
κατηγορεί τον Ziegland σαν υπαίτιο της απώλειας της. Μάλιστα προχώρησε
ένα βήμα πιο πέρα, αφού πήρε την απόφαση να σκοτώσει τον Ziegland.
Ο αδελφός της κοπέλας πήγε στο σπίτι του Ziegland και αφού τον
πυροβόλησε, στη συνέχεια έστρεψε το όπλο στο κεφάλι του και
αυτοκτόνησε. Δυστυχώς για τον αδελφό, η σφαίρα πέρασε ξυστά από τον
Ziegland και κατέληξε να σφηνωθεί στον κορμό ενός δέντρου. Τυχερός,
σωστά; 20 χρόνια αργότερα, ο Χένρι ήθελε να κόψει το δέντρο, και
δεδομένου ότι δεν ήταν σε θέση να το κάνει ο ίδιος, χρησιμοποίησε
δυναμίτη. Αποτέλεσμα:
Η έκρηξη εκτόξευσε τη σφαίρα από το δέντρο κατευθείαν στο κεφάλι του
Ziegland, σκοτώνοντας τον ακαριαία.

3.) Violet Jessop

Γιατί είναι άτυχη: Επιβάτης σε 3 πλοία που ναυάγησαν!
Και τι πλοία ... η Βάιλετ Τζέσοπ, υπάλληλος της Γουάιτ Σταρ Λάιν που
ναυπήγησε τα αδελφά υπερωκεάνια Ολυμπικό, Τιτανικό και Βρετανικό
ξεκίνησε τα θαλάσσια ταξίδια της με το Ολυμπικό. Στο ταξίδι της, στις
20 Οκτωβρίου 1910 το Ολυμπικό συγκρούστηκε με το πλοίο Χοκ.
Δύο χρόνια αργότερα είπε να ταξιδέψει με τον Τιτανικό, με τα γνωστά
αποτελέσματα.
Τέλος, το 1916 υπηρέτησε ως νοσοκόμα του Ερυθρού Σταυρού στο Βρετανικό
ο οποίος βυθίστηκε στο Αιγαίο μετά από σύγκρουση με νάρκη.
Παραδόξως, η Τζέσοπ σώθηκε και στα δύο ναυάγια και τελικά πέθανε σε
ηλικία 84 ετών από ανακοπή.

4.) Roy Sullivan

Γιατί είναι άτυχος: Χτυπήθηκε 7 φορές από κεραυνό!
Η πιθανότητα να χτυπηθεί ένας άνθρωπος από κεραυνό είναι μια προς
τρεις χιλιάδες. Σύμφωνα με τη θεωρία των πιθανοτήτων, η πιθανότητα να
χτυπηθεί εφτά φορές είναι το γινόμενο τους δηλαδή μια στα 22 επτάκις
εκατομμύρια. Και, όμως, αυτό ήταν το «λαχείο» που τράβηξε ο Ρόι
Σάλιβαν, ένας δασοφύλακας στο Εθνικό Πάρκο Σέναντοα στη Βιρτζίνια των
ΗΠΑ.
Κάποιοι επιστήμονες λένε ό,τι η ατυχία του Σάλιβαν οφείλεται στη φύση
του επαγγέλματος και στις καιρικές συνθήκες της περιοχής. Ωστόσο, όσοι
είναι γνώστες του φυσικού περιβάλλοντος μπορούν να αποφεύγουν καλύτερα
τα επικίνδυνα φυσικά φαινόμενα. Ο Σάλιβαν δεν ήταν σε αυτούς.

5.) Robert Todd Lincoln

Γιατί ήταν άτυχος: Ήταν παρών σε 3 δολοφονίες Αμερικανών προέδρων
Ο γιος του προέδρου Λίνκολν, Ρόμπερτ Τοντ, ήταν μόλις 21 ετών όταν
δολοφονήθηκε ο πατέρας του στις 15 Απριλίου 1865. 16 χρόνια μετά, τον
Ιούλιο του 1881, και ενώ διατελούσε Υπουργός Πολέμου για μόλις
τέσσερις μήνες, κλήθηκε από τον Πρόεδρο Τζέιμς Γκάρφιλντ να τον
συνοδέψει σε ένα ταξίδι στο Νιου Τζέρσεϊ. Προτού επιβιβαστούν στο
τρένο, ένας άντρας τους πλησίασε και πυροβόλησε τον Γκάρφιλντ στην
πλάτη. Μετά από 80 μέρες εξέπνευσε.
Και επειδή δύο πρόεδροι δεν είναι ποτέ αρκετοί, ο Ρόμπερτ Λίνκολν ήταν
παρόν και στη δολοφονία του Προέδρου Γουίλιαμ Μακ Κίνλεϊ, στις 6
Σεπτεμβρίου 1901. Αν και δεν ήταν αυτόπτης μάρτυρας, ήταν σε διπλανό
δωμάτιο και άκουσε τους πυροβολισμούς. Ο πρόεδρος Μακ Κίνλεϊ πέθανε
οχτώ μέρες μετά.
Μετά τις τρεις δολοφονίες, ο Λίνκολν απέρριψε οποιαδήποτε πρόσκληση
από πρόεδρο των ΗΠΑ δηλώνοντας ότι «υπάρχει μια ανησυχητική
θνησιμότητα σε όποια προεδρική εκδήλωση είναι παρών». Δεν του κράτησε
κακία κανείς.

6.) Jason and Jenny Cairns-Lawrence

Γιατί είναι άτυχοι: Σε όποια πόλη αποφάσιζαν να πάνε διακοπές,
γίνονταν τρομοκρατική επίθεση!
Άν αντιληφθείτε αυτό το ζευγάρι να έρχεται διακοπές στην πόλη σας,
καλύτερα να φύγετε εσείς διακοπές κάπου μακρυά.. Στις 11 Σεπτεμβρίου
2001, οι Λόρενς έκαναν διακοπές στη Νέα Υόρκη. Η τρομοκρατική επίθεση
στους Δίδυμους Πύργους ήταν εμπειρία ζωής για τους περισσότερους
τουρίστες που βρίσκονταν εκεί. Για τους Λόρενς, όμως, όχι αφού τέσσερα
χρόνια μετά, στις 7 Ιουλίου 2005, βρίσκονταν στο Λονδίνο. Η βομβιστική
επίθεση στο μετρό του Λονδίνου ήταν η δεύτερη τρομοκρατική επίθεση
στην «καριέρα» τους.
Σπάνιο άλλα όχι απίθανο θα πει κανείς. Από τις χιλιάδες τουρίστες που
βρίσκονταν στη Νέα Υόρκη, αρκετοί ήταν Λονδρέζοι και κάποιοι από
αυτούς ήταν στο Λονδίνο τον Ιούλιο του 2005. Πόσοι, όμως, από αυτούς
ήταν στο Μουμπάι το Νοέμβριο του 2008.
Σωστά μαντέψατε. Δύο. Ο Τζέισον και η Τζένη έκαναν χατ τρικ και
αποφάσισαν ότι εκείνη τη φορά, ο κόσμος να χαλάει, θα κάνουν διακοπές.
Και έκαναν!

7.) Tsutomu Yamaguchi

Γιατί είναι άτυχος: Ήταν παρών και στη Hiroshima αλλά και στο Nagaski
κατά την διάρκεια των βομβαρδισμών!
Γεννημένος το 1916, ο Τσουτόμου Γιαμαγκούτσι ταξίδεψε στη Χιροσίμα τον
Αύγουστο του 1945 για επαγγελματικούς λόγους. Στις 6 Αυγούστου και ενώ
κατέβαινε από ένα τραμ είδε μια μεγάλη λάμψη στον ορίζοντα. Προσωρινά
τυφλωμένος και με τα τύμπανα κατεστραμμένα πήγε σε ένα καταφύγιο και
επέστρεψε σπίτι του στο Ναγκασάκι.
Τρεις μέρες αργότερα και ενώ προσπαθούσε να εξηγήσει στο αφεντικό του
γιατί είναι δύσκολο να πουλήσεις αυτοκίνητα σε μια πόλη που έχει
ισοπεδωθεί από μια πυρηνική βόμβα, ο Tsutomu δέχτηκε και δεύτερη
επίθεση.
Μια ακόμα ατομική βόμβα ισοπέδωνε το Ναγκασάκι.

Πηγή : Internet
Διαβάστε περισσότερα "Οι 7 πιο άτυχοι άνθρωποι του κόσμου..."

Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011

Διαβολικές συμπτώσεις...

Ένα μωρό που έπεσε απο παράθυρο δύο φορές και σώθηκε απο τον ίδιο άνθρωπο

Στο Detroit γύρω στο 1930 μια νεαρή μητέρα θα πρέπει να ευχαριστεί για
πάντα έναν άντρα με το όνομα Joseph Figlock. Καθώς ο Figlock
περπατούσε στο δρόμο, το μωρό της γυναίκας αυτής έπεσε πάνω στον
Figlock, με αποτέλεσμα να ανακοπεί η πτώση και να μην πάθει κακό
κανείς απο τους δυο. Ένα χρόνο αργότερα η ίδια ακριβώς σκηνή
επαναλήφθηκε με το ίδιο μωρό να πέφτει, απο το ίδιο παράθυρο στο ίδιο
άτομο. Και πάλι δεν χτύπησε κανείς απο τους δυο.

Δίδυμα αγόρια, δίδυμες ζωές

Η ιστορίες με δίδυμα παιδία και σχεδόν δίδυμες ζωές είναι εκπληκτικές
αλλα ίσως όχι όσο των δύο διδύμων απο το Ohio. Τα δίδυμα αδέλφια
χωρίστηκαν μετά τη γέννησή τους και υιοθετήθηκαν απο διαφορετικές
οικογένειες. Χωρίς να υπάρχει επαφή μεταξύ των οικογενειών, και οι δύο
οικογένειες ονόμασαν τα παιδία James. Και οι δύο μεγάλωσαν χωρίς ο
ένας να γνωρίζει τον άλλον και όμως και οι δύο ενδιαφέρθηκαν να
εκπαιδευτούν για την επιβολή του νόμου, και οι δύο έχουν δεξιότητες
στο σχεδιασμό και στην ξυλουργική και παντρεύτικαν και οι δύο γυναίκες
με το όνομα Linda. Και οι δύο είχαν γιούς, και ο ένας τον είχε
ονομάσει James Alan και ο άλλος James Allan. Και οι δύο δίδυμοι
χώρισαν τις γυναίκες τους και μετά παντρεύτηκαν ξανά γυναίκες με το
όνομα Betty. Επίσης είχαν σκύλο και οι δύο με το όνομα Toy. 40 χρόνια
μετά το αποχωρισμό τους, τα αδέλφια συναντήθηκαν ξανά και ανακάλυψαν
τις καταπληκτικές ομοιότητες στη ζωή τους.

Ακριβώς όπως το βιβλίο του Edgar Allan Poe

Το δέκατο ένατο αιώνα ο φημισμένος συγγραφέας , Edgar Allan Poe έγραψε
ένα βιβλίο με το όνομα " Η αφήγηση του Άρθουρ Γκόρντον Πυμ" . Έχει
θέμα τέσσερις επιζώντες ενός ναυαγίου που ήταν σε μια βάρκα για πολλές
μέρες πριν αποφασίσουν να σκοτώσουν και να φάνε τον καμαρότο που το
όνομα του ήταν Richard Parker. Κάτι χρόνια αργότερα, το 1884, το πλοίο
Mignonette ναυάγησε με μόνο 4 επιζώντες που ήταν σε μια βάρκα για
αρκετές μέρες. Τελικά, τα 3 ανώτερα μέλη του πληρώματος, σκότωσαν και
έφαγαν τον καμαρότο. Το όνομα του ήταν Richard Parker.

Δίδυμοι σκοτώθηκαν στον ίδιο δρόμο με δύο ώρες διαφορά

Το 2002 , 2 εβδομηντάχρονοι δίδυμοι πέθαναν με διαφορά δύο ωρών στον
ίδιο δρόμο, σε δύο διαφορετικά ατυχήματα. Ο πρώτος απο τους διδύμους
πέθανε όταν τον χτύπησε φορτηγό ενω βρισκόταν στο ποδήλατό του στο
Raahe, 600 χιλιόμετρα μακριά απο την πρωτεύουσα Helsinki. Πέθανε μόλις
ενάμιση χιλιόμετρο μακριά απο το σημείο που πέθανε κ ο αδελφός του.
Ένας αστυνομικός δήλωσε οτι παρόλο που ο δρόμος είναι πολυσύχναστος,
δεν γίνονται συχνά ατυχήματα πράγμα που κάνει το γεγονός ακόμα πιο
απίστευτο.

Τρεις απόπειρες αυτοκτονίας όλες διακόπηκαν απο τον ίδιο μοναχό

Ο Joseph Aigner ήταν ένας γνωστός ζωγράφος τον δέκατο ένατο αιώνα και
απ΄οτι φαίνεται δεν ήταν και πολύ χαρούμενος αφού αρκετές φορές
προσπάθησε να αυτοκτονήσει. Όταν ήταν 18 χρονών προσπάθησε να
κρεμαστεί αλλα διέκοψε τα σχέδια του λόγο της μυστηριώδης παρουσίας
ενός μοναχού. Στην ηλικία των 22 ξαναπροσπάθησε αλλα και πάλι ο ίδιος
μοναχός τον διέκοψε. 8 χρόνια αργότερα τον καταδίκασαν σε θάνατο με
κρεμάλα, λόγο των πολιτικών του απόψεων. Και πάλι η ζωή του σώθηκε απο
την παρέμβαση του ίδιου μοναχού. Στην ηλικία των 68 χρόνων επιτέλους
κατάφερε να αυτοκτονήσει χρησιμοποιώντας ένα πιστόλι. Την κηδεία έκανε
ο ίδιος μοναχός το όνομα του οποίου ο Aigner ποτέ δεν έμαθε.

Κέρδη απο το Poker στο ανυποψίαστο γιό

Το 1858 ο Robert Fallon πυροβολήθηκε ως πράξη εκδίκησης απο αυτούς που
έπαιζαν μαζί του Poker. Ισχυρίστηκαν οτι ο Fallon κέρδισε 600 δολλάρια
κλέβοντας. Με την θέση του Fallon άδεια και ενώ κανείς δεν ήθελε να
την πάρει γιατί το θεωρούσαν γρουσουζιά , βρήκαν ένα νέο παίκτη για να
συνεχίσουν και του φόρτωσαν τα 600 δολλάρια του νεκρού άντρα. Μέχρι να
έρθει η αστυνομία να ερευνήσει το φόνο, ο άντρας είχε μετατρέψει τα
600 δολλάρια σε 2200 δολλάρια. Η αστυνομία απαίτησε τα 600 δολλάρια (
που αρχικά κέρδιζε ο Fallon) να πάνε στον πιο κοντινό συγγενή του, και
εκεί ανακάλυψαν οτι ο νέος παίκτης ήταν ο γιος του Fallon ο οποίος δεν
είχε δεν τον πατέρα του για 7 χρόνια!

Μία νουβέλα που περιέγραφε τον κατάσκοπο της διπλανής πόρτας

Όταν ο Norman Mailer ξεκίνησε να γράφει τη νουβέλα του Barbary Shore,
δεν είχε σχέδια να περιλάβει έναν Ρώσο κατάσκοπο σαν χαρακτήρα. Καθώς
δούλευε πάνω στο βιβλίο του περιέλαβε ένα Ρώσο κατάσκοπο στην Αμερική
σαν χαρακτήρα. Όσο προχωρούσε η νουβέλα, ο κατάσκοπος έγινε ο κύριος
χαρακτήρας του βιβλίου. Μετά την ολοκλήρωση του βιβλίου το γραφείο
μετανάστευσης της Αμερικής, συνέλαβε έναν άντρα που έμενε ακριβώς πάνω
απο τον Norman Mailer. Ήταν ο Colonel Rudolf Abel, υποτιθέμενος
μεγάλος κατάσκοπος της Ρωσίας που δούλευε στην Αμερική εκείνη την
εποχή.

Πηγή : Internet
Διαβάστε περισσότερα "Διαβολικές συμπτώσεις..."

Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011

Αναπόληση των θετικών στοιχείων του Γιώργου...

Παρακολουθώντας τις συγκεντρώσεις, στην Αθήνα, αλλά και σε όλη την χώρα, μελαγχόλησα.  Απογοητεύτηκα, γιατί συνειδητοποίησα, ότι είναι πια μετρημένες οι μέρες του Γιώργου, στην πρωθυπουργία. Την μελαγχολία μου αυτή, ήρθε να απαλύνει, όπως πάντα, η αναπόληση. Αναπόληση, των θετικών στοιχείων του Γιώργου.

Ήταν το λιγότερο που μπορούσα να κάνω για να τον σκέφτομαι. Ύστερα από περίσκεψη, μισής ώρας κατέληξα ότι ο Γιώργος έχει ΜΟΝΟ, προτερήματα. Τα οποία και σας παραθέτω, με τυχαία σειρά.

Κατάγεται από τζάκι και μάλιστα διπλό, καθότι είναι και γιός και εγγονός, πρωθυπουργών.

Είναι πολύγλωσσος. Μιλά άριστα την μητρική του γλώσσα, μέτρια γαλλικά, ιταλικά και σουηδικά,  ενώ μπορεί να συνεννοηθεί και στα ελληνικά.

Είναι σοσιαλιστής. Τόσο πολύ, που το διαλαλεί όπου σταθεί. Είναι επίσης αστροφυσικός, καπετάνιος αεροπλανοφόρου, γναθοχειρουργός, και μητροπολίτης. Τι; Δεν είναι; Γιατί είναι σοσιαλιστής;

Είναι καλός και αφοσιωμένος υπάλληλος. Εκτελεί τις εντολές των αφεντικών του, χωρίς άρνηση και με οποιοδήποτε κόστος.

Είναι άξιος. Χώμα πιάνει και γίνεται χώμα. Επίσης κάνει τέλεια γεμιστά.

Είναι φιλέλληνας. Συμπαθεί τους αρχαίους έλληνες, τόσο που καταβάλλει κάθε προσπάθεια, ώστε οι  νεοέλληνες, να ζουν όπως εκείνοι. (τρώγοντας χαρούπια, ρίζες κλπ)

Είναι πρόθυμος. Νομίζω για τα πάντα.

Είναι πατριώτης. Πως λέμε, «πατριώτη πιάσε μια γκαζόζα».

Είναι κωμικός, με μια  ιδιαίτερη φλέβα χιούμορ. Αρκεί κανείς να τον ακούσει, όταν διαβάζει κείμενα στο Εθνικό συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ. Καλύτερος, είναι όταν τα λέει προφορικά. Και ακόμη καλύτερος, όταν είναι συγχυσμένος και μιλάει εκτός κειμένου.

Είναι ΠΑΣΟΚ. (…)

Είναι αγωνιστής, σε έναν αγώνα που δεν τον επέλεξε, για έναν αγώνα που τον έχασε αν και δεν τον έδωσε ποτέ.

Είναι αριστερός. Πολύ χρήσιμο στοιχείο, τουλάχιστον για τον ράφτη του.

Είναι σαδιστής, γιατί  μεθοδικά και βασανιστικά… δύο χρόνια τώρα, απολαμβάνει την καταστροφή.

Είναι ψηλός. Άσχετο, αλλά αληθινό.

Είναι κωπηλάτης και ποδηλάτης, δύο πολύ χρήσιμα χόμπι, με τα οποία σύντομα θα ασχοληθεί… στον Νότιο Ειρηνικό.

Είναι χρήσιμος. Αυτό το υποστηρίζει μόνο ο ίδιος, κυρίως όταν μιλά για το πατριωτικό του καθήκον.

Είναι σωτήρας. Και αυτό το υποστηρίζει μόνο ο ίδιος. Σώζει έναν λαό, που δεν θέλει, να σωθεί, με αυτόν τον τρόπο και από αυτόν τον άνθρωπο.

Είναι ευφυής… (ε, λέμε που και που καμιά μαλακία)

Είναι ευγενής. Αφού δεν μπορεί να είναι κάτι άλλο.

Είναι ηγέτης. Του εαυτού του… ή τουλάχιστον μεγάλου μέρους του.

Είναι γέρος (κάθε μέρα που περνά ασπρίζει περισσότερο), χωρίς να είναι σοφός. Αποπνέει ακόμη έναν αέρα ανεξέλεγκτης εφηβικής ορμής.

ΕΙΝΑΙ ΗΡΩΑΣ… ταινίας, κινουμένων σχεδίων, παιδικών ονείρων, θεάτρου σκιών, κόμικ, σήριαλ, και του 1821.

Θύμιος Κ.

Πηγή
Διαβάστε περισσότερα "Αναπόληση των θετικών στοιχείων του Γιώργου..."

Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011

Χαρούκι Μουρακάμι: Ο Ιάπωνας συγγραφέας που κατέκτησε τον κόσμο

Όταν πριν 2 χρόνια, το νέο βιβλίο του Μουρακάμι, 1Q84, κυκλοφόρησε στα ιαπωνικά... εξαντλήθηκε την ίδια μέρα! Το μεγαλύτερο βιβλιοπωλείο της χώρας Kinokuniya πουλούσε πάνω από ένα αντίτυπο την ώρα και μέσα σε ένα μήνα είχαν ήδη πωληθεί ένα εκατομμύριο αντίτυπα.

Στη Γαλλία, τυπώθηκαν 70.000 αντίτυπα τον Αύγουστο, τα οποία και εξαντλήθηκαν σε μια μόνο εβδομάδα. Το βιβλίο ήδη βρίσκεται στο Top 20 των ιντερνετικών βιβλιοπωλείων Amazon.com, κυκλοφορεί από χθες τα μεσάνυχτα στον Ηνωμένο Βασίλειο και από την επόμενη εβδομάδα θα υπάρχει στις προθήκες όλων των αμερικανικών βιβλιοπωλείων από τη Νέα Υόρκη μέχρι και το Σηάτλ.

«Τελευταία φορά που συνέβη κάτι τέτοιο ήταν με το Χάρι Πότερ», λέει η Μίριαμ Ρόμπινσον των βρετανικών βιβλιοπωλείων Foyles.

Η θρησκεία, ο έρωτας και η μοναξιά, παράλληλοι κόσμοι και σουρεαλισμός, αινιγματικοί χαρακτήρες και άνθρωποι που αν και δείχνουν απαθείς συγκλονίζονται από βαθιά συναισθήματα, είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά των διηγημάτων του Μουρακάμι.

Έτσι και η πλοκή του 1Q84 διαδραματίζεται το 1984 και οι δύο βασικοί του χαρακτήρες, ένας συγγραφέας και μια κατά συρροή δολοφόνος, ζουν σε παράλληλα σύμπαντα και προσπαθούν απεγνωσμένα να συναντηθούν.

Η ιαπωνική λογοτεχνία δεν ήταν ποτέ ιδιαιτέρως δημοφιλής στη Δύση. Τα βιβλία όμως του Μουρακάμι έχουν μεταφραστεί σε 42 γλώσσες, με παρουσία στις λίστες των best sellers σε όλο τον κόσμο, από τη Νότια Κορέα και την Αυστραλία μέχρι την Ιταλία, τη Γερμανία και την Κίνα.

Τα πρώτα μυθιστορήματα του Μουρακάμι δεν έκαναν καλή εντύπωση στους Ιάπωνες κριτικούς λογοτεχνίας. Η εμφανής περιφρόνησή του για την ιαπωνική λογοτεχνική παράδοση, το «ανεπίσημο» στυλ γραφής του και οι συνεχείς αναφορές στη δυτική κουλτούρα, θεωρήθηκαν σχεδόν προσβλητικά.

Ο Philip Gabriel του Πανεπιστημίου της Αριζόνα, ο ένας από τους δύο μεταφραστές του 1Q84, θεωρεί τον Μουρακάμι την πεμπτουσία του σύγχρονου συγγραφέα, ενός συγγραφέα που «μιλά» σε έναν πραγματικά παγκοσμιοποιημένο κόσμο. «Μερικά μυθιστορήματα είναι τόσο συνδεδεμένα με μια συγκεκριμένη κουλτούρα που χάνονται στη μετάφραση. Οι ιστορίες του Μουρακάμι πετυχαίνουν ακριβώς το αντίθετο».

Πηγή
Διαβάστε περισσότερα "Χαρούκι Μουρακάμι: Ο Ιάπωνας συγγραφέας που κατέκτησε τον κόσμο"

Επιστολή-κόλαφος για Βενιζέλο

Από τον δημοσιογράφο Κώστα Βαξεβάνη, ως συνέχεια της τηλεοπτικής αντιπαράθεσής τους.

«Ασπίδα προστασίας» του πανταχόθεν βαλλόμενου πολιτικού συστήματος, αποκαλεί τα νομοθετήματα του Ε. Βενιζέλου, ο δημοσιογράφος Κώστας Βαξεβάνης, με ανοιχτή επιστολή του προς τον υπουργό Οικονομίας, δίνοντας έτσι συνέχεια στην προ ημερών τηλεοπτική αντιπαράθεσή τους.

Ο κ. Βαξεβάνης καταλογίζει στον κ. Βενιζέλο το "έκτρωμα" του νόμου περί ευθύνης υπουργών "που οδηγεί στην ατιμωρησία" και τον εγκαλεί για μια σειρά ρυθμίσεων, όπως η λειτουργία των τηλεοπτικών καναλιών χωρίς άδεια, το χάρισμα χρεών στις ΠΑΕ και τη σκανδαλώδη ρύθμιση υπέρ της τράπεζας Proton του Λ. Λαυρεντιάδη.

Αναλυτικά η επιστολή, που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα "Το Κουτί της Πανδώρας", έχει ως εξής:

    "Κύριε Βενιζέλο,

    Αυτά που σας  γράφω τα ξέρετε και εσείς και  εγώ. Τα υποψιάζεται, φαντάζομαι, πλέον και ο κόσμος. Θα περιοριζόμουν στην “αντιπαράθεσή” μας στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου, αν δεν μου πατούσατε τον “κάλο” με αυτό το “είσαι δημοσιογράφος της κρατικής τηλεόρασης και πληρώνεσαι από τον ελληνικό λαό”. Εύχομαι να μην εννοείτε αυτό που όλοι κατάλαβαν.

    Είμαι λοιπόν δημοσιογράφος και αυτή την εποχή τυγχάνει να εργάζομαι στη Δημόσια Tηλεόραση και όχι Κρατική, όπως την αποκαλείτε εσείς. Έχει ιδιαίτερη σημασία αυτό, γιατί αντικατοπτρίζει την αντίληψη που έχει ο καθένας για την ΕΡΤ. Η δουλειά του δημοσιογράφου είναι να ελέγχει την εξουσία. Αυτή είναι η υποχρέωσή μου, άσχετα αν αυτό δεν σας αρέσει. Το γεγονός επιπλέον πως “με πληρώνει ο ελληνικός λαός” είναι μια ακόμη ευθύνη για μένα, καθώς πρέπει να “αξίζω το μισθό μου”. Το συμπέρασμα λοιπόν είναι πως και τους δυο μας πληρώνει ο ελληνικός λαός. Εσάς από το 1989, εμένα για τα 2-3 χρόνια που είμαι στην ΕΡΤ.
    Το δεύτερο που ακούστηκε ως απειλή σε αυτή την  εκπομπή είναι πως θα δημοσιοποιήσετε το πόθεν έσχες των δημοσιογράφων. Αμήν! Προς το παρόν δημοσιοποιήστε στο ίντερνετ το πόθεν έσχες των βουλευτών, όπως ορίζει ο νόμος 3979 του 2011 (νόμος Ραγκούση), γιατί ως την ώρα που σας γράφω είσαστε παράνομοι. Θα πρότεινα επίσης να ελέγξετε το “πόθεν” και όχι το “έσχες” των εκατομμυριούχων βουλευτών και βεβαίως να το φορολογήσετε. Είναι πιο ηθικό και αποδοτικό από το να κόβετε συντάξεις των 300 ευρώ. Δεν κατηγορώ κανέναν Έλληνα πολιτικό για κλέφτη. Αλλά ξέρετε τα περί της γυναικός του Καίσαρα. Αν και στην ελληνική Βουλή δίνεται η εντύπωση πως ο Καίσαρας είναι η γυναίκα του βουλευτή, που απλώς έτυχε να έχει προίκα.
    Πάμε τώρα στα πιο  δύσκολα. Κύριε Βενιζέλο, είσαστε μια πολύ σημαντική μονάδα αυτού που ονομάζουμε πολιτικό σύστημα. Του συστήματος που ευθύνεται, σε μεγάλο βαθμό, γι αυτό που είναι η χώρα. Μας αρέσει να μιλάμε αορίστως γι αυτό, αλλά εγώ έχω μάθει να μιλώ συγκεκριμένα. Στα υπουργεία που υπηρετήσατε, τα νομοθετήματά σας (ναι, ξέρω είναι της Βουλής, αλλά καταλαβαίνετε τι εννοώ) τα συναντώ συνεχώς σε έρευνές μου, ως “ασπίδα προστασίας” του πολιτικού συστήματος και του ζωτικού του χώρου. Ο νόμος “περί ευθύνης υπουργών”, περί μη ευθύνης δηλαδή, είναι δικό σας δημιούργημα. Αυτό το έκτρωμα που οδηγεί στην ατιμωρησία, που μετρά την παραγραφή όχι με χρόνια αλλά (άκουσον άκουσον) με θητείες στη Βουλή, που είναι μια πρόκληση για την κοινωνία. Αυτό το νόμο χρησιμοποίησε ο κύριος Καραμανλής για να παραγράψει τα αδικήματα των υπουργών του στο σκάνδαλο του Βατοπεδίου και όχι μόνο.
    Δικός σας νόμος είναι και αυτός που ορίζει τα περί λειτουργίας των καναλιών. Σε όλη τη χώρα, δεν μπορεί να λειτουργήσει ούτε περίπτερο χωρίς άδεια. Μπορούν όμως τα κανάλια. Αυτά τα κέντρα εξουσίας, λειτουργούν με προσωρινές άδειες. Έτσι καναλάρχες και κυβερνήσεις μπορούν να αλληλοεκβιάζονται και να “αυτορυθμίζονται”.
    Δικός σας είναι ο νόμος που ρύθμισε τα χρέη των ΠΑΕ, δηλαδή Ανωνύμων Εταιριών, κάτω από την «λαϊκή απαίτηση» των οπαδών. Οι ΠΑΕ αυτές χρεώθηκαν από τους ιδιοκτήτες τους (μέχρι και πλαστά τιμολόγια έκοβαν) και εσείς χαρίσατε τα χρέη. Τα κλεμμένα. Πήρατε δηλαδή τα δικά μου λεφτά και τα δώσατε στα λαμόγια και τις παράγκες.
    Ας αφήσουμε το παλιό σας νομοθετικό έργο και ας πάμε στο δεύτερο. Δηλαδή στο Proton. Σημειώνω προκαταβολικά πως όλα τα στοιχεία δείχνουν πως είναι μια προσωπική σας μεθόδευση και όχι μια κυβερνητική απόφαση. Αυτό δεν έχει να κάνει με την δική μου “επιθετική σχεδίαση” αλλά με την πραγματικότητα. Στο υπουργικό συμβούλιο δεχθήκατε σφοδρή επίθεση για την υπόθεση Proton, αλλά προχωρήσατε.
    Η εφημερίδα Ελευθεροτυπία  αποκάλυψε πως τον Ιούλιο του 2011, πήρατε την απόφαση να δώσετε 100 εκατομμύρια από τα αδιάθετα του Δημοσίου στην Τράπεζα Proton του κυρίου Λαυρεντιάδη. Την εποχή εκείνη ο κύριος Λαυρεντιάδης και η Τράπεζά του ήταν υπό έλεγχο για υπεξαιρέσεις. Επίσης ο νόμος 2362/95 (νόμος που έγινε ακριβώς για να μην υπάρχουν σκάνδαλα Κοσκωτά) δεν επέτρεπε αυτή την χρηματοδότηση. Τα στελέχη του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους με επιστολή τους σας είχαν πει πως αυτό είναι παράνομο. Εσείς όμως το κάνατε. Στην εκπομπή είπατε πως η απόφαση αυτή των στελεχών του Λογιστηρίου του Κράτους «ήταν παράνομη γιατί δημοσιεύτηκε σε εφημερίδα» Πρωτοτυπία νομική. Κάτι είναι ή όχι παράνομο, με βάση το αν συμπορεύεται με το νόμο και όχι με την κυκλοφορία των εφημερίδων. Πέρα βέβαια από το γεγονός πως όταν σας κοινοποιήθηκε η διαφωνία, δεν είχε δημοσιευτεί σε καμιά εφημερίδα. Ο παράνομος ήσασταν εσείς, με βάση το νόμο του 1995.
    Αυτό το ξέρατε καλά. Γι αυτό προχωρήσατε σε ένα άλλο «νομοθέτημα». Σε άσχετο νόμο, τον 4002/2011 προσθέσατε άρθρο που σας αμνηστεύει προκαταβολικά. Νομοθετήσατε δηλαδή πως αν πρόκειται για θέματα συστημικής ευστάθειας των Τραπεζών, έχετε το δικαίωμα να πάρετε αποφάσεις χρηματοδότησης των Τραπεζών. Αυτό το «συστημικής» είναι μια νέα εφεύρεση. Μάλιστα ο νόμος φροντίζει να αμνηστεύσει τους υπουργούς Οικονομίας (και εσάς βέβαια) από το 1997. Γιατί από το 1997; Είχαμε συστημική αστάθεια από τότε ή παρουσιάζει αστάθεια κάποιος υπουργός της κυβέρνησης Σημίτη;
    Αφού δώσατε τα 100 εκατομμύρια  τώρα χρεώνετε το Δημόσιο με άλλα 800 για την κρατικοποίηση της  Τράπεζας. Η πτώση βεβαίως της Τράπεζας Proton δεν έχει καμία σχέση με την κρίση. Είναι αποτέλεσμα της διαχείρισης της από τα αφεντικά της. Επιχορηγούσαν τον εαυτό τους. Αντί να ασκήστε έλεγχο (με την Τράπεζα της Ελλάδας, (άλλη μεγάλη αμαρτία μια ιδιωτική Τράπεζα που εμφανίζεται ως θεσμικό όργανο του κράτους) τους χρηματοδοτήσατε και τελικώς μας τα φορτώσατε στην πλάτη.
    Αλλά δεν σταματήσατε  εκεί. Ο κύριος Λαυρεντιάδης, ο οποίος φέρεται να έχει καταχραστεί 51 εκατομμύρια, δεν θα πάει φυλακή. Δεν θα υπάρξει καν ποινική δίωξη. Ο λόγος είναι ένας άλλος νόμος που έχετε ψηφίσει. Πάλι εδώ η υπογραφή σας. Με τον νόμο 3904/2010, θεσμοθετείτε το ακαταδίωκτο γι’ αυτούς που θα καταχραστούν χρήματα αλλά θα τα επιστρέψουν πριν διωχθούν ποινικά. Ετσι ο κύριος Λαυρεντιάδης, επιστρέφοντας τα 51 εκατομμύρια (αφού τα επένδυσε, κέρδισε απ αυτά ή οτιδήποτε άλλο) δεν διώκεται. Πρόκειται για μία ακόμη νομική «επανάσταση» που γίνεται με το πρόσχημα της αποσυμφόρησης των φυλακών. Ως πρώην υπουργός Δικαιοσύνης, γνωρίζετε πως κατά καιρούς νόμοι για «αποσυμφορήσεις» κρύβουν την απελευθέρωση ολίγων επωνύμων που καταδικάστηκαν. Έτσι στο παρελθόν έχουν αποφυλακιστεί, «για την αποσυμφόρηση του σωφρονιστικού συστήματος» ο Μάκης Ψωμιάδης, ένας καναλάρχης και κάποιοι απατεώνες δικηγόροι εκ Θεσσαλονίκης…
    Μπορώ να σας πω πολλά ακόμη. Πολλά, τα οποία είναι η δουλειά μου να σας τα πω. Πώς τα λένε στα δικαστήρια στις αγωγές κατά δημοσιογράφων (άλλος δικός σας νόμος); «Γεγονότα και αξιολογικές κρίσεις». Αυτό ακριβώς κάνω. Ένας λόγος παραπάνω γιατί πληρώνομαι «από τα λεφτά του Ελληνικού Λαού», όντας εργαζόμενος στην πολύπαθη Δημόσια Τηλεόραση που οι κυβερνήσεις θεωρούν τσιφλίκι τους. Θα σας παρακαλούσα να το σεβαστείτε. Και να σπαταλήσετε λίγη από την φημολογούμενη ευφυΐα και ρητορεία σας, να μου απαντήσετε. Γιατί αυτή είναι η δικιά σας υποχρέωση. Εκτός αν προτιμάτε να με απολύσετε".

Πηγή
Διαβάστε περισσότερα "Επιστολή-κόλαφος για Βενιζέλο"

Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011

Δεν χαρίζουμε κάστανα...

Η φράση αυτή, λέγεται για όσους είναι άτεγκτοι, σκληροί κι αδέκαστοι και φαίνεται να ξεκίνησε από την Μάνη…

Άντρες, γυναίκες και παιδιά της Μάνης, το μόνο επάγγελμα που ήξεραν να κάνουν στα παλιά τα χρόνια, ήταν τα όπλα. Για τα χωριά τους δεν έλεγαν, ότι έχουν τόσους κατοίκους, παρά τόσα τουφέκια…

Κανένας κατακτητής δεν πάτησε εκεί το πόδι του, ούτε οι Φράγκοι ούτε οι Αλβανοί. Ο ίδιος ο Ιμπραήμ, που έκαψε την Πελοπόννησο, μόνο τη Μάνη δεν μπόρεσε να πάρει.

Στα 1826 προσπάθησε να τους ξεγελάσει. Χώρισε στα δύο τον στρατό του και τράβηξε τους Μανιάτες προς τον Αλμυρό, ενώ η άλλη φάλαγγά του -από τον όρμο του Δηρού- ανέβηκε στα έρημα χωριά τους, αλλά τα γυναικόπαιδα, που βρέθηκαν εκεί, τους έδιωξαν με πέτρες και δρεπάνια. Ωστόσο, ο Ιμπραήμ, που κατάλαβε γρήγορα, ότι δεν επρόκειτο να τους νικήσει με πόλεμο, αλλά μονάχα με μπαμπεσιά, έστειλε μέσα στα χωριά της Μάνης τους κατασκόπους του, ντυμένους…καστανάδες. Αυτοί, για να πληροφορηθούν από τις γυναίκες και τα παιδιά, πού βρίσκονται κρυμμένοι οι όντρες τους, άρχιζαν να χαρίζουν τα κάστανά τους, αντί να τα πουλάνε. Αυτό έκανε εντύπωση σε όλους και τους έβαλε σε υποψία. Αμέσως τότε ειδοποίησαν για τα καθέκαστα κι ύστερα από λίγο, κατέβηκαν οι αρματολοί στα χωριά, έπιασαν τους καστανάδες και τους ανάγκασαν να ομολογήσουν την αλήθεια. Όταν οι κατάσκοποι ρώτησαν τρέμοντας, τι θα τους έκαναν τώρα που είπαν την αλήθεια, οι Μανιάτες αποκρίθηκαν: «Εμείς δεν χαρίζουμε κάστανα…».

Πηγή
Διαβάστε περισσότερα "Δεν χαρίζουμε κάστανα..."

Νεκρός ο Μουαμάρ Καντάφι μετά την πτώση της Σύρτης

Το τέλος του Μουαμάρ Καντάφι σφραγίστηκε μαζί με την πτώση της γενέτειράς του, Σύρτης, στα χέρια της νέας ηγεσίας της Λιβύης. «Ο Καντάφι σκοτώθηκε στα χέρια της επανάστασης» δήλωσε ο αντιπρόεδρος του Εθνικού Μεταβατικού Συμβουλίου, δίνοντας τέλος στο «θρίλερ» που εκτυλίχθηκε με τις πληροφορίες περί τραυματισμού και σύλληψής του. Εικοσάχρονος Λίβυος λέει ότι εντόπισε τον συνταγματάρχη σε λαγούμι και η τελευταία του κραυγή ήταν «μην πυροβολείτε». Πανηγυρισμοί στην Τρίπολη...

Φωτογραφίες που απεικονίζουν τον Μουαμάρ Καντάφι νεκρό μεταδίδονται διεθνώς. Μαζί τους και η φωτογραφία του 20χρονου Μοχάμεντ αλ-Μπίμπι ο οποίος δήλωσε σε ανταποκριτή του BBC ότι ήταν αυτός που βρήκε τον Καντάφι στο λαγούμι στο κέντρο της Σύρτης. Ο συνταγματάρχης ικέτεψε «μην πυροβολείτε».

Ο 20χρονος μαχητής του Εθνικού Συμβουλίου επιδείκνυε εν μέσω πανηγυρισμών στους δημοσιογράφους ένα χρυσό πιστόλι που δηλώνει ότι πήρε από τον πρώην ηγέτη της Λιβύης -ο οποίος είχε επικηρυχθεί για 20 εκατομμύρια δολάρια.

Η λιβυκή τηλεόραση μετέδωσε πλάνα από στρατιώτες να περικυκλώνουν δύο μεγάλους αγωγούς αποχέτευσης κάτω από λεωφόρο, όπου φέρεται να κρυβόταν ο Καντάφι. Πάνω από το άνοιγμα των αγωγών ήταν γραμμένο με σπρέι «τιποτένιε Καντάφι» και «Ο Θεός είναι μεγάλος». Δίπλα βρισκόταν μία σορός, πιθανώς υποστηρικτή του συνταγματάρχη.

Το δίκτυο Al Jazeera μετέδωσε φωτογραφίες του Μ.Καντάφι, τραυματισμένου, αλλά ζωντανού, μετά τη σύλληψή του. Σύμφωνα με το δίκτυο, οι φωτογραφίες δημοσιοποιήθηκαν για πρώτη φορά από λιβυκό τηλεοπτικό κανάλι.

Σύμφωνα με το Al Jazeera, η σορός του Καντάφι έχει μεταφερθεί σε τέμενος στη Μιζουράτα.

Σε μάχη με τις δυνάμεις του Εθνικού Μεταβατικού Συμβουλίου φέρεται να έπεσε νεκρός και ο επικεφαλής των Ενόπλων Δυνάμεων του Καντάφι, Αμπού Μπακρ Γιουνούς Τζαμπρ.

Νεκρός είναι και ο γιος του Καντάφι, Μοτασίμ, επιβεβαίωσαν αργότερα το βράδυ οι νέες λιβυκές Αρχές. Ο Μοτασίμ, όπως ανέφεραν, κρυβόταν με τον πατέρα του. Μετθηκαν ακόμη εικόνες του Μοτασίμ σε φορείο αλλά δεν ήταν σαφές πότε πάρθηκαν οι φωτογραφίες.

Ο άλλος γιος του και πιθανός διάδοχός του, ο Σαΐφ αλ Ισλάμ, φέρεται να είναι τραυματίας στο νοσοκομείο.

Κρατείται ο πρώην εκπρόσωπος του κανταφικού καθεστώτος, Ιμπραήμ Μούσα.

Ο γιος και «φωνή» του Καντάφι, Σαΐφ αλ Ισλάμ, πιστεύεται ότι βρίσκεται σε αυτοκινητοπομπή που εγκαταλείπει τη Σύρτη και δέχεται επίθεση από τις δυνάμεις του Εθνικού Συμβουλίου.

«Σκοτώθηκε στα χέρια της επανάστασης»

«Ανακοινώνουμε στον κόσμο ότι ο Καντάφι σκοτώθηκε στα χέρια της επανάστασης. Είναι μία ιστορική στιγμή. Είναι το τέλος της τυραννίας και της δικτατορίας. Ο Καντάφι συνάντησε τη μοίρα του» δήλωσε ο αντιπρόεδρος του Εθνικού Μεταβατικού Συμβουλίου της Λιβύης Αμπντέλ Χαφέζ Γκόγκα σε συνέντευξη Τύπου στη Βεγγάζη.

Ακολούθησε και η επιβεβαίωση διά στόματος του ντε φάκτο πρωθυπουργού του Συμβουλίου Μαχμούντ Τζιμπρίλ, o ο οποίος τόνισε ότι έχει έλθει η ώρα για μία νέα, ενωμένη Λιβύη.

«Επιβεβαιώνουμε ότι όλα τα κακά, περιλαμβανομένου του Καντάφι, εξαφανίστηκαν από την αγαπημένη αυτή χώρα. Οι Λίβυοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι πρέπει να ξεκινήσουμε μία νέα Λιβύη, μία ενωμένη Λιβύη, για ένα λαό και ένα μέλλον».

Εντός των προσεχών ωρών ή το αργότερο έως την Παρασκευή ο επικεφαλής του Εθνικού Μεταβατικού Συμβουλίου Μουσταφά Αμπντέλ Τζαλίλ πρόκειται να ανακοινώσει συμβολικά την «απελευθέρωση» της Λιβύης, αρχίζοντας τη διαδικασία μετάβασης στο βορειοαφρικανικό κράτος που κυβέρνησε ο συνταγματάρχης Καντάφι επί 42 ολόκληρα χρόνια.

Το «θρίλερ» με την τύχη του Καντάφι ξεκίνησε το μεσημέρι της Πέμπτης με τον στρατιωτικό διοικητή του Εθνικού Μεταβατικού Συμβουλίου Αμπντέλ Ματζίντ να δηλώνει στο πρακτορείο Reuters ότι ο Καντάφι συνελήφθη και τραυματίστηκε κοντά στη Σύρτη το πρωί της Πέμπτης.

Ενώ η γενέτειρά του έπεφτε στα χέρια των δυνάμεων του Εθνικού Συμβουλίου, ο Λίβυος συνταγματάρχης επιχείρησε -κατά τον διοικητή- να διαφύγει από την πόλη με κονβόι που δέχθηκε επίθεση από μαχητικά αεροσκάφη του ΝΑΤΟ.

Το ΝΑΤΟ επιβεβαίωσε ότι αεροσκάφη του χτύπησαν δύο οχήματα κανταφικών κοντά στη Σύρτη, αλλά δεν φαίνεται να προκύπτει κάποια διασύνδεση. Από το Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο επισημάνθηκε ότι ο Καντάφι πέθανε στα χέρια των στρατιωτών του του και όχι από το ΝΑΤΟ, σημειώνει το Al Arabiya.

Πάντως πηγές από το γαλλικό υπουργείο Άμυνας ανέφεραν ότι γαλλικά αεροσκάφη ήταν αυτά που σταμάτησαν το κομβόι του Καντάφι το οποίο προσπαθούσε να διαφύγει από τη Σύρτη.

Λίγο αργότερα και ενώ η είδηση της σύλληψης έκανε το γύρο του κόσμου, ο Αμπντέλ Μαζίντ δήλωσε στο Reuters ότι ο Μουαμάρ Καντάφι υπέκυψε στα τραύματά του -είχε τραυματιστεί στα δύο πόδια και το κεφάλι, όπως δήλωνε ο ίδιος νωρίτερα.

Ανακοίνωση για το θάνατο του Μουαμάρ Καντάφι μετέδωσε εν συνεχεία η λιβυκή τηλεόραση.

Νεκρός έπεσε στη μάχη και ο επικεφαλής των Ενόπλων Δυνάμεων του Λίβυου συνταγματάρχη, Αμπού Μπακρ Γιουνούς Τζαμπρ. Το δίκτυο Al Jazeera μετέδωσε φωτογραφία ενός άνδρα που ανέφερε ότι είναι ο πρώην υπουργός Άμυνας Αμπού Μπακρ Γιουνούς· απεικονίζεται ένας άνδρας με γένια και μία τρύπα από σφαίρα στο στήθος.

Το ΝΑΤΟ είχε δηλώσει νωρίτερα διά αξιωματούχου του ότι ελέγχει τις πληροφορίες για τη σύλληψη του Μουαμάρ Καντάφι, επισημαίνοντας ότι η «επιβεβαίωση θα χρειαστεί χρόνο». «Σαφώς αυτές είναι πολύ σημαντικές εξελίξεις, που θα χρειαστεί χρόνο για να επιβεβαιωθούν. Εάν είναι αλήθεια, τότε αυτή είναι μία ιστορική ημέρα» ανέφερε ο αξιωματούχος της Συμμαχίας.

Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ δεν επιβεβαίωσε αρχικά τις πληροφορίες για την τύχη του Καντάφι. Λίγες ώρες αργότερα ανακοινώθηκε πως οι Ηνωμένες Πολιτείες ενημερώθηκαν επίσημα για το θάνατο του συνταγματάρχη.

Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο είχε εκδώσει ένταλμα σύλληψης σε βάρος του Μουαμάρ Καντάφι για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Μετά τις πρώτες πληροφορίες περί σύλληψης του Καντάφι ο Ρώσος πρόεδρος Ντιμίτρι Μεντβέντεφ είχε δηλώσει ότι ο λιβυκός λαός θα πρέπει να αποφασίσει την τύχη του Καντάφι.

Πηγή
Διαβάστε περισσότερα "Νεκρός ο Μουαμάρ Καντάφι μετά την πτώση της Σύρτης"

Μικροί προϊστορικοί καλλιτέχνες πίσω από βραχογραφίες σε σπήλαιο στη Γαλλία

Οι προϊστορικές βραχογραφίες που βρέθηκαν σε σπήλαιο στη Γαλλία είναι έργο παιδιών τριών ετών και πάνω, αναφέρει έρευνα. Οι ραβδώσεις βρέθηκαν στο Σπήλαιο των Εκατό Μαμούθ στη Ρουφινιάκ, δίπλα σε προϊστορικές βραχογραφίες που χρονολογούνται πριν από 13.000 χρόνια.

Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ ανακάλυψαν τρόπο να καθορίζουν το φύλο και την ηλικία των «καλλιτεχνών».

Φαίνεται ότι μικρά παιδιά έσερναν τα δάχτυλά τους στις μαλακές επιφάνειες της σπηλιάς, δημιουργώντας τις ραβδώσεις αυτές. Η πιο «παραγωγική» δημιουργός ήταν ένα κοριτσάκι πέντε ετών.

«Ραβδώσεις από παιδιά εμφανίζονται σε κάθε θάλαμο του σπηλαίου» αναφέρει η αρχαιολόγος Τζες Κούνεϊ.

Τις ραβδώσεις έκαναν παιδιά ηλικίας 3 έως 7 ετών. Οι αρχαιολόγοι κατάφεραν να συνδέσουν τα «έργα» με τέσσερα παιδιά.

«Μία από τις σπηλιές είναι τόσο γεμάτη με ραβδώσεις από παιδιά, γεγονός που δείχνει ότι πρέπει να αποτελούσε ειδικό χώρο για αυτά. Ωστόσο, είναι αδύνατο να πούμε εάν επρόκειτο για παιχνίδι ή για κάποια ιεροτελεστία» δήλωσε η Κούνεϊ.

«Δεν ξέρουμε γιατί τις έκαναν» προσθέτει, λέγοντας ότι μπορεί να επρόκειτο για «τελετή μύησης» ή απλά «για μία ενασχόληση για τις βροχερές ημέρες».

Κάθε χρόνο, χιλιάδες άτομα συρρέουν στα σπήλαια στην περιοχή Ντορντόν στη δυτική Γαλλία για να θαυμάσουν τοιχογραφίες που απεικονίζουν μαμούθ, ρινόκερους, άλογα, ανθρώπους και παράξενα τέρατα με μεγάλα ρύγχη.

Πηγή
Διαβάστε περισσότερα "Μικροί προϊστορικοί καλλιτέχνες πίσω από βραχογραφίες σε σπήλαιο στη Γαλλία"

Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

Ο Καραγκιόζης… στο διαδίκτυο!

Το παραδοσιακό  θέατρο σκιών εκσυγχρονίζεται χάρη σε μία ομάδα  φοιτητών του Τμήματος Πληροφοριακών Συστημάτων και Εφαρμογών του Πολυτεχνείου Κρήτης, που αποφάσισαν να φέρουν τον Καραγκιόζη στην εποχή του διαδικτύου.

Ο Μάριος Χριστοδουλάκης και ο Ανδρέας Πιτσιλάδης, δύο μεταπτυχιακοί φοιτητές του τμήματος, μετέφεραν τον Καραγκιόζη και την παρέα του στις οθόνες των υπολογιστών, δίνοντας παράλληλα τη δυνατότητα στους χρήστες του διαδικτύου να σταθούν πίσω από το «μπερντέ» και να πάρουν στα χέρια τους τις φιγούρες του θεάτρου σκιών.

«Αυτό που κάναμε είναι μία διαδραστική παράσταση Καραγκιόζη μέσω Διαδικτύου. Κι αυτό που καταφέραμε είναι να μικρύνουμε τις αποστάσεις. Ετσι, μπορούμε πλέον να έχουμε μία παράσταση, στην οποία ο ένας καραγκιοζοπαίκτης μπορεί να βρίσκεται στην Ελλάδα και ο άλλος στην Αμερική», τονίζει ο Μάριος Χριστουλάκης.

«Το δύσκολο σε όλη αυτή την προσπάθεια ήταν οι λεπτομέρειες. Τα σκηνικά και οι φιγούρες δεν μας προβλημάτισαν. Εκείνο το σημείο που ήθελε αρκετή δουλειά ήταν το πώς θα κάνουμε τη φιγούρα να κάνει τις πραγματικές κινήσεις του Καραγκιόζη, τις φυσικές κινήσεις που όλοι ξέρουμε. Εχουμε καταφέρει να προσομοιώσουμε πολλές από αυτές, όχι όμως όλες, καθώς το μοντέλο που δουλεύουμε χρειάζεται δουλειά ακόμα»,σημειώνει ο Ανδρέας Πιτσιλάδης.

Η ιδέα για τη δημιουργία ενός «διαδικτυακού  Καραγκιόζη» ανήκει στο Νεκτάριο Μουμουτζή, επιστημονικό συνεργάτη του εργαστηρίου, ο οποίος σημειώνει πως στόχος αυτής της προσπάθειας είναι η διατήρηση της παραδοσιακής τέχνης. Από την πλευρά του, ο Σταύρος Χριστοδουλάκης, υπεύθυνος καθηγητής του εργαστηρίου, τονίζει πως ο σύγχρονος Καραγκιόζης «δεν απευθύνεται μόνο σε παιδιά». «Άλλωστε, τον Καραγκιόζη γνωρίζει ο παππούς και ο πατέρας και το όλο πρότζεκτ θα μπορούσε να ενισχύσει την επικοινωνία μεταξύ ανθρώπων διαφορετικών γενιών», προσθέτει.

Επόμενος στόχος για τους δύο μεταπτυχιακούς φοιτητές είναι να βελτιώσουν το εγχείρημα τους, τόσο με τη προσθήκη περισσότερων φιγούρων και κινήσεων, όσο και με τη δημιουργία σεναρίων-ιστοριών.

Πηγή
Διαβάστε περισσότερα "Ο Καραγκιόζης… στο διαδίκτυο!"

«Ξαναχτίζεται» η οικία του Ελ. Βενιζέλου στη Χαλέπα, με χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ

Ένα σημαντικό «λιθάρι» στην ιστορία της Κρήτης, βάζει η απόφαση για την αποκατάσταση της οικίας του Ελευθερίου Βενιζέλου στη Χαλέπα Χανίων, καθώς, όπως ανακοινώθηκε, την 1η Νοεμβρίου θα πραγματοποιηθεί ο δημόσιος ανοιχτός διαγωνισμός που προκήρυξε ο ΕΟΤ για την αποκατάστασή της.

Το έργο θα έχει συνολικό προϋπολογισμό 2,5 εκατ. ευρώ.

Ενδεικτικό της αναγκαιότητας του έργου, είναι ότι -όπως αναφέρεται και στην προκήρυξη της δημοπρασίας- «η σημερινή κατάσταση της οικίας δεν είναι καθόλου ικανοποιητική. Υπάρχουν πολλά σημάδια 'κόπωσης' και έχει ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση της αντοχής του κτιρίου (ρωγμές, διάβρωση, φθορά αντικειμένων)».

>>> Περιήγηση στην οικία

Το έργο έχει ενταχθεί στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Ανταγωνιστικότητα και Επιχειρηματικότητα», για την περίοδο 2007-2013 του ΕΣΠΑ και συγχρηματοδοτείται κατά 85% από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης και κατά 15% από το Ελληνικό Δημόσιο.

Η αποκατάσταση της οικίας του Ελευθερίου Βενιζέλου πρέπει να έχει ολοκληρωθεί σε δύο χρόνια από την υπογραφή της σύμβασης με τον ανάδοχο του έργου.

Πηγή
Διαβάστε περισσότερα "«Ξαναχτίζεται» η οικία του Ελ. Βενιζέλου στη Χαλέπα, με χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ"

Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011

Aνακαλύφθηκε άγαλμα της ρωμαϊκής εποχής στην Επίδαυρο

Το μαρμάρινο άγαλμα ενός άνδρα ήρθε στο φως στις 4 Οκτωβρίου στο Μικρό Θέατρο της αρχαίας Επιδαύρου κατά τις εργασίες που γίνονται για την ανάδειξη του περιβάλλοντος χώρου του μνημείου. Πρόκειται για τον κορμό αγάλματος της ρωμαϊκής εποχής, που βρέθηκε εντοιχισμένο σε ένα πρόχειρο κτίσμα και παριστάνει έναν όρθιο, γυμνό άνδρα που έχει ριγμένο πάνω από τον αριστερό του ώμο ένα ιμάτιο, το οποίο τυλίγεται και γύρω από το βραχίονά του.

Το μέγεθός του είναι ελαφρά πάνω από το φυσικό και ήδη οι αρχαιολόγοι της Επιτροπής Συντήρησης Μνημείων Επιδαύρου του υπουργείου Πολιτισμού που πραγματοποιούν το έργο στην περιοχή θεωρούν, ότι είναι ένα πολύ καλής ποιότητας αντίγραφο πρωιμότερου έργου του 4ου π. Χ. αιώνα, εμπνευσμένου από την παράδοση του μεγάλου αργείου γλύπτη Πολυκλείτου. Το έργο εκείνο παρίστανε τον θεό Ερμή σε νεαρή ηλικία και είχε αποτελέσει ένα από τα πιο αγαπητά πρότυπα για τις μεταγενέστερες αντιγραφές ή μεταπλάσεις.

Το εντυπωσιακό άγαλμα της Επιδαύρου με τη μαλακή διάπλαση του σώματος αλλά και με τη χαρακτηριστική υπερβολή της ρωμαϊκής τέχνης ως προς την καθαρότητα της δομής αλλά και στο φούσκωμα των μυών, εκτιμούν οι ειδικοί ότι φιλοτεχνήθηκε στους αυτοκρατορικούς ρωμαϊκούς χρόνους. Ισως μάλιστα κατά τον 2ο μ. Χ. αιώνα, την εποχή που έγινε η επίσκεψη του Αυτοκράτορα Αδριανού στην Επίδαυρο δημιουργώντας ευνοϊκές συνθήκες στην πόλη. Το εύρημα δεν επιτρέπει προς το παρόν να γνωρίζουμε αν το άγαλμα παρίστανε τον θεό, ή όπως συμβαίνει με πολλά άλλα αντίγραφα του ίδιου τύπου με την προσαρμογή της κεφαλής και του προσώπου αποτελούσε το πορτραίτο ενός σημαντικού αξιωματούχου της εποχής.

Η περιοχή στην οποία βρέθηκε και στην οποία άλλωστε εντάσσεται και το θέατρο πρέπει να περιελάμβανε την αγορά της αρχαίας πόλης. Το κτίσμα πάντως, στο οποίο είχε εντοιχιστεί το γλυπτό είναι μεταγενέστερο και χρονολογείται το νωρίτερο τον 4ο μ. Χ. αιώνα. Βρίσκεται όμως κοντά σε παλαιότερα οικοδομήματα, που επί του παρόντος εικάζεται ότι ανήκουν στο ευρύτερο χώρο της αρχαίας αγοράς της πόλης. Ο νέος έχει μεταφερθεί ήδη στο Μουσείο του Ασκληπιείου Επιδαύρου για καθαρισμό και συντήρηση.

Πηγή
Διαβάστε περισσότερα "Aνακαλύφθηκε άγαλμα της ρωμαϊκής εποχής στην Επίδαυρο"

Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

Angry Greeks VS Angry Birds

Δείτε το :)


Διαβάστε περισσότερα "Angry Greeks VS Angry Birds"

Και «στόκοι» και άσχετοι;

Έγραψα τις προάλλες ένα άρθρο σε σχέση με την «τσαπατσουλιά» που χαρακτηρίζει τη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η οποία μέσα στο γενικότερο μπάχαλο, και στην μανία της να δείξει έργο στην τρόικα, αποφάσισε να κόψει και ένα (σημαντικό) επίδομα που παίρνουν οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, μαζί με  ένα σαφώς μικρότερο που παίρνουν όλοι οι υπόλοιποι δημόσιοι υπάλληλοι της ΥΠΑ,

(http://www.antinews.gr/2011/10/10/126557/).

Το κλου της υπόθεσης είναι ότι με την κατάργηση αυτού του επιδόματος, δεν κερδίζει κανείς. Απεναντίας , η χώρα χάνει σημαντικά έσοδα, ενώ παράλληλα οδηγεί σε χαοτικές καταστάσεις  την λειτουργία των αεροδρομίων και της εναέριας κυκλοφορίας.

Επειδή λοιπόν, στο συγκεκριμένο άρθρο έσπευσαν να σχολιάσουν σχετικοί και άσχετοι, κοινωνικοί αυτοματιστές και μη, το έψαξα λίγο παραπάνω, και έμαθα ακόμη περισσότερα, επιβαρυντικά πάντα για τους «στόκους» που μας κυβερνάνε.

Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Αρκεί να τα αντιληφτούν οι αρμόδιοι υπουργοί, δηλαδή ο κος Ραγκούσης και ο κος Βενιζέλος. Ο δεύτερος μάλιστα, ως ιδιαίτερα ευφυής, όπως πλασάρεται, θα έπρεπε ήδη να το έχει καταλάβει.

Το συγκεκριμένο  λοιπόν επίδομα που κόβεται, ΔΕΝ προέρχεται από τον κρατικό κορβανά.

Έτσι απλά.

Προέρχεται από ανταποδοτικά τέλη που πληρώνουν οι ξένες αεροπορικές εταιρίες μέσω του Eurocontrol.

Πιο συγκεκριμένα, το 65% της τακτικής και έκτακτης (υπερωρίες) μισθοδοσίας της ΥΠΑ, καθώς και το 100% του συγκεκριμένου επιδόματος, προέρχονται από χρήματα που καταβάλλουν οι ξένες αεροπορικές εταιρίες μέσω του  Eurocontrol.

Τα χρήματα αυτά προορίζονται για την συντήρηση και την αναβάθμιση των συστημάτων αεροναυτιλίας (ραντάρ, ραδιοβοηθήματα, κλπ), και την μετεωρολογική ενημέρωση, που παρέχει η χώρα μας.

Παράλληλα συμβάλλουν καθοριστικά και στην μισθοδοσία της δημόσιας ΥΠΑ.

Συνεπώς, το κράτος γλιτώνει ουκ ολίγα, εισπράττοντας και μόνο αυτά τα χρήματα, χωρίς να κάνει τίποτα άλλο.

Μέχρι σήμερα. Διότι από τώρα, αυτό παύει να ισχύει.

Έτσι, χωρίς λόγο!

Ας μας πούνε λοιπόν οι αρμόδιοι, ποιος  ο λόγος να αρνηθεί η χώρα να εισπράττει αυτά τα χρήματα; Και μάλιστα να επιβαρύνεται πλέον το δημόσιο με το συνολικό κόστος της μισθοδοσίας των υπαλλήλων της ΥΠΑ;

Υπάρχει άραγε κάποια λογική εξήγηση;

Και σαν να μην έφτανε αυτό, έμαθα πως τον Νοέμβριο που η χώρα μας θα υποβάλλει στο Eurocontrol το κόστος της αεροναυτιλίας για την επόμενη τριετία, αυτό θα πέσει (εξαιτίας των περικοπών που λέγαμε) στις 17 μονάδες από τις 35 που είναι σήμερα. Ο μέσος όρος στην ΕΕ είναι 55 μονάδες!

Αν στα παραπάνω συνδυάσουμε και την κατάργηση των διάφορων (πάμφθηνων σε σχέση με την ΕΕ, αλλά και με το  ιδιωτικό Ελ. Βενιζέλος) τελών, που πληρώνουν όλα τα αεροπλάνα (ξένα και μη) για να προσγειωθούν και να χρησιμοποιήσουν τα κρατικά μας αεροδρόμια, κάτι που έγινε για λόγους προσέλκυσης (!) τουρισμού, τότε βλέπουμε πως μια αμιγώς κερδοφόρα για το κράτος υπηρεσία, όπως είναι η ΥΠΑ, κατάντησε να λειτουργεί με ελλείμματα, εξαιτίας κάποιων «ανεγκέφαλων» που την ελέγχουν πολιτικά, και που απλά θέλουν να δείξουν καλό πρόσωπο στην τρόικα, χωρίς όμως καμία οικονομοτεχνική ή δημοσιονομική λογική.

Η τρόικα άραγε γνωρίζει τα παραπάνω; Και αν τα μάθει, τι θα τους πει;

Την ώρα που υποτίθεται ότι το κράτος προσπαθεί να συμμαζέψει τα οικονομικά του, και να κερδίσει έσοδα, απεμπολεί χρήματα που του προσφέρονται στο πιάτο, τα οποία όμως θα αναγκαστεί να καλύψει πλέον το ίδιο, επιβαρύνοντας τον προϋπολογισμό, τον οποίο ευαγγελίζεται πως θα μειώσει! Φαύλος κύκλος δηλαδή. Ήμαρτον.

Χώρια η ατελείωτη ταλαιπωρία που επικρατεί στις πτήσεις και στα αεροδρόμια, εξαιτίας της (δικαιολογημένης) αγανάκτησης και αντίδρασης των εργαζομένων.

Μα είναι στα αλήθεια τόσο άσχετοι;

Εν κατακλείδι, πρόκειται για ένα ζήτημα που αγγίζει τα όρια της εθνικής ξεφτίλας, για να μην πως τίποτα βαρύτερο, και καλά θα έκανε η Ν.Δ να τοποθετηθεί.

Μάλιστα, ένας από τους στενούς συνεργάτες του Α. Σαμαρά, που διετέλεσε με μεγάλη επιτυχία  διοικητής της ΥΠΑ, μάλλον γνωρίζει το εν λόγω ζήτημα καλύτερα από τον καθένα.

Περιμένουμε….

Strange Attractor

Πηγή
Διαβάστε περισσότερα "Και «στόκοι» και άσχετοι;"

Γιορτή για τα 150 χρόνια του ελληνικού γραμματόσημου

Τα εκατόν πενήντα χρόνια από την έκδοση του πρώτου ελληνικού γραμματοσήμου, γιόρτασαν τα Ελληνικά Ταχυδρομεία, σε ειδική εκδήλωση που έγινε στο Ζάππειο Μέγαρο, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια.

Στο πλαίσιο της εκδήλωσης, πραγματοποιήθηκε έκθεση με σπάνια ντοκουμέντα από το Ταχυδρομικό Μουσείο των ΕΛΤΑ, που για πρώτη φορά εκτίθενται στο κοινό.

Ο κ. Παπούλιας περιηγήθηκε, επί περίπου 20 λεπτά στο χώρο της έκθεσης και ενημερώθηκε από τους υπευθύνους των ΕΛΤΑ για την ιστορία και τη σημασία των εκθεμάτων. Εδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα εκθέματα, συνεχάρη τα Ελληνικά Ταχυδρομεία για την έκθεση και αποχώρησε χωρίς να κάνει δηλώσεις.

Στην εκδήλωση παρέστησαν επίσης πρέσβεις ξένων χωρών, ο υφυπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων Γιάννης Μαγκριώτης, ο οποίος εκπροσώπησε την κυβέρνηση, βουλευτές και άλλοι επίσημοι.

Πηγή
Διαβάστε περισσότερα "Γιορτή για τα 150 χρόνια του ελληνικού γραμματόσημου"

Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2011

Εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Οδυσσέα Ελύτη

Στην Οδησσό ξεκινά την Πέμπτη (13/10) ο εορτασμός της επετείου των εκατό χρόνων από τη γέννηση του νομπελίστα ποιητή Οδυσσέα Ελύτη με ψηφιακή έκθεση φωτογραφίας και κειμένων για τη ζωή του.

Τα ποιήματα "Άξιον Εστί", τη "Μαρία Νεφέλη" και τα "Ελεγεία της Οξώπορτας" θα εμπλουτίσουν ακουστικά την έκθεση με αντιπροσωπευτικά αντίγραφα των κολάζ και υδατογραφιών του Ελύτη ενώ ο επισκέπτης θα βρει υλικό στη γλώσσα της κάθε χώρας (ρωσικά, σερβοκροατικά, βουλγαρικά, αλβανικά, γερμανικά, ιταλικά κα).

Στον κατάλογο που συνοδεύει το αφιέρωμα δημοσιεύονται, μεταξύ άλλων, και κείμενα κριτικών λογοτεχνίας και νεοελληνιστών για το έργο του Οδυσσέα Ελύτη.

Μετά την Οδησσό η έκθεση θα παρουσιαστεί και σε άλλες πόλεις της Ουκρανίας.

Τον Οκτώβριο η έκθεση θα "ταξιδέψει" στο Βελιγράδι (20/10), ενώ το Νοέμβριο θα την "φιλοξενήσουν" τα Παραρτήματα Βερολίνου και Αλεξανδρείας και οι Εστίες στη Σόφια, το Βουκουρέστι, τα Τίρανα, τα οποία επέλεξαν να εγκαινιάσουν το αφιέρωμα στις 2 Νοεμβρίου - ημέρα γενεθλίων του ποιητή.

Ο κύκλος θα ολοκληρωθεί τον Δεκέμβριο με την παρουσίαση στην Τεργέστη.

Όλες οι εκδηλώσεις θα έχουν καταληκτική ημερομηνία την 7η Νοεμβρίου.

Πηγή
Διαβάστε περισσότερα "Εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Οδυσσέα Ελύτη"

Το Μπιγκ Μπεν γερνάει και... γέρνει περισσότερο

Αυξημένη κλίση έχει πάρει το Μπιγκ Μπεν, το «έμβλημα» της πόλης του Λονδίνου, γέρνοντας προς τα βορειοδυτικά με ρυθμό που έχει ενισχυθεί σε σύγκριση με τα τελευταία χρόνια, σύμφωνα με έρευνα για λογαριασμό της εταιρείας του υπόγειου σιδηρόδρομου και του οργανισμού για τα κτίρια του Κοινοβουλίου.

Ο πύργος έχει πάρει κλίση προς τα βορειοδυτικά με ρυθμό αυξημένο στα 0,9 χιλιοστά το χρόνο, από τα 0,65 χιλ. που ήταν το 2003 -κάτι που μεταφράζεται σε γωνία 0,26 μοιρών. Η απόκλιση έχει ως αποτέλεσμα, σύμφωνα με την έρευνα, το υψηλότερο σημείο του να έχει μετακινηθεί κατά κάτι λιγότερο από μισό μέτρο από την αρχική του θέση.

Τα επίπεδα αυτά, αν και αυξημένα, δεν προκαλούν ανησυχία για την ευστάθεια του Πύργου. Η κλίση πάντως, σύμφωνα με την έκθεση, ευθύνεται και για μικρές ρωγμές που παρουσιάστηκαν σε ταβάνια σε αίθουσες του Κοινοβουλίου (Μπιγκ Μπεν και Βουλή αποτελούν ενιαίο κτιριακό συγκρότημα).

Ορισμένοι υποστηρίζουν μάλιστα πως η κλίση είναι πλέον σχεδόν ορατή και με γυμνό μάτι. «Αν κοιτάξει κανείς από την Πλατεία Κοινοβουλίου προς το ποτάμι, στα ανατολικά, η κλίση σχεδόν φαίνεται» υποστήριξε στην Sunday Telegraph ο καθηγητής στο Imperial College Τζον Μπάρλαντ.

Το τι προκαλεί την κλίση δεν είναι εντελώς ξεκάθαρο. Μία θεωρία ρίχνει την ευθύνη στις εργασίες για την κατασκευή της γραμμής Jubilee του λονδρέζικου μετρό, ενώ άλλες υποστηρίζουν πως οφείλεται στη φυσική υποχώρηση του εδάφους κάτω από τον πύργο.

Πηγή
Διαβάστε περισσότερα "Το Μπιγκ Μπεν γερνάει και... γέρνει περισσότερο"

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

Το Μουσείο Γκετί, επιστρέφει, δύο αρχαία κομμάτια στην Ελλάδα

Το Μουσείο Γκετί στο Λος Άντζελες ανακοίνωσε σήμερα ότι θα επιστρέψει στην Ελλάδα δύο αρχαιότητες που απέκτησε τη δεκαετία του 70, στο πλαίσιο μιας συμφωνίας συνεργασίας με το Ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού

Τα δύο αντικείμενα είναι τμήματα ενός επιτύμβιου αναγλύφου και μιας ενεπίγραφης στήλης, διευκρινίζει το πολιτιστικό ίδρυμα στην ανακοίνωσή του.

Το θραύσμα του επιτύμβιου αναγλύφου, που απεικονίζει μια γυναίκα που κάθεται δίπλα στη δούλη της, χρονολογείται στο τέλος του 5ου π.Χ. αιώνα και δεν έχει ποτέ εκτεθεί από το μουσείο. Το κυρίως μέρος του επιτύμβιου αναγλύφου από το οποίο προέρχεται εκτίθεται στο Μουσείο Κανελλοπούλου στην Αθήνα.

Το θραύσμα από την ενεπίγραφη στήλη, που εκτίθεται στο Μουσείο-Βίλα Γκετί στο Μάλιμπου, φέρει επιγραφή, 65 γραμμές, και στις τρεις πλευρές της που αναφέρεται στις θυσίες και τους εορτασμούς που γίνονταν στο Θορικό Αττικής. Τοποθετείται χρονικά στην περίοδο 430-420 π.Χ., και αποκτήθηκε από το μουσείο το 1979.

Αυτή η στήλη θα παραμείνει στη Βίλα Γκετί, με τη μορφή δανείου από το ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού, αναφέρει το μουσείο.

"Η απόφαση του Γκετί να επιστρέψει δύο αντικείμενα (στην Ελλάδα) είναι ιδιαίτερα ευπρόσδεκτη και είναι ένα παράδειγμα των προσπαθειών του υπουργείου για τον επαναπατρισμό και την έκθεση ελληνικών αρχαιοτήτων στη χώρα προέλευσης τους", αναφέρει ο Έλληνας Υπουργός Πολιτισμού, Παύλος Γερουλάνος, σε ανακοινωσή του.

Το Μουσείο Γκετί και οι ελληνικές αρχές έχουν επίσης υπογράψει μια συμφωνία συνεργασίας στους τομείς της επιστημονικής έρευνας, των ανταλλαγών πολιτιστικών αγαθών και της προώθησης της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς.

"Η συμφωνία επιβεβαιώνει τη δέσμευση των δύο μερών για την καταπολέμηση της παράνομης διακίνησης αρχαιοτήτων", διευκρινίζεται στην ανακοίνωση.

"Το Γκετί έχει δεσμευτεί για τη διατήρηση της παγκόσμιας καλλιτεχνικής κληρονομιάς και αυτή η συμφωνία με την Ελλάδα αποδεικνύει την προσπάθειά μας", δήλωσε ο Τζέιμς Κάνο, Πρόεδρος του Μουσείου.

Πηγή
Διαβάστε περισσότερα "Το Μουσείο Γκετί, επιστρέφει, δύο αρχαία κομμάτια στην Ελλάδα"

Μια συγκλονιστική μαρτυρία για τις εκτελέσεις των Γερμανών στους Ταξιάρχες της Εύβοιας

Ο κ. Νίκος Κάτσος αφηγείται την εκτέλεση των συγχωριανών του από τους Γερμανούς στους Ταξιάρχες στην Εύβοια.

Νίκος Κάτσος (ΚΑ): Εγώ τότε ήμουν δέκα πέντε χρόνων. Το 40 βάλτε και άλλα, πίσω, έντεκα χρόνων. Πήγαινα στο σχολείο δηλαδή. Στο χωριό Ταξιάρχη ήμουν. Όταν κηρύχθηκε ο πόλεμος επικρατούσε φόβος, τρόμος. Μικρά παιδιά εμείς φοβόμασταν, οι μανάδες μας το ίδιο και κάνανε αγώνα δηλαδή για να μπορέσουμε να ζήσουμε. Φτιάχνανε και καλάθια στο χωριό τότε εκείνα τα χρόνια και πηγαίνανε και τα πουλούσαν. Παίρνανε καλάθια και δίναμε λάδι, είχαμε λάδι πολύ και παίρναμε σιτάρι και κάτι τέτοια.

Δημοσιογράφος (Δ): Θυμάστε πως ήταν στο χωριό η κατάσταση;

ΚΑ : Όλοι είχαμε τρομοκρατηθεί. Ο  κόσμος έτρεμε όλος. Πηγαίναμε στις μανάδες μας κοντά θυμάμαι. Υπήρχε μια μεγάλη τρομοκρατία. Ένας φόβος. Τον  καιρό που ήρθαν οι Γερμανοί στην περιοχή αρχίσανε οι αντάρτες να σκοτώνουν . Σκότωσαν έναν Γερμανό ο οποίος ήταν φύλακας  στη Γέφυρα της Σκοτεινής. Εγώ τότε θυμάμαι τρέχω και λέω στον μακαρίτη τον πατέρα μου, μπαμπά οι αντάρτες σκοτώσανε τον Γερμανό στη γέφυρα, τι κάθεσαι; Πρέπει να πας να κρυφτείς. Εμένα τι να μου κάνουν μου λέει; Εγώ δεν είμαι μπλεγμένος πουθενά. Όπως και πράγματι δεν ήταν. Και οι άλλοι ήταν όλοι αθώοι. Για αυτό δεν φύγανε κιόλας, παραμείνανε μέσα στα σπίτια τους.

Του έλεγε και η μακαρίτισσα η μάνα μου φεύγα, δεν έφευγε. Εν τω μεταξύ οι Γερμανοί μετά από καμία ώρα, μιάμιση περίπου μπαίνουν μέσα, καταλαμβάνουν το χωριό όλο, το κυκλώνουν από άκρη σε άκρη. Αρχίσανε να καίνε σπίτια, να σκοτώνουν αθώους ανθρώπους, ακόμη και παιδιά. Ένα παιδί συνομήλικο μου ακόμη και αυτό το σκοτώσανε, το εκτελέσανε. Κατόπιν μπήκανε μέσα στα σπίτια και έπαιρναν όλους τους ανθρώπους που έβρισκαν, εισέβαλαν δηλαδή μέσα στα σπίτια και έπαιρναν τους ανθρώπους ασχέτως τι ηλικία, εάν ήταν τριάντα ή σαράντα ή πενήντα, και τους έβαζαν, τους συγκέντρωναν στη μέση του χωριού με σκοπό να τους εκτελέσουν.

Δ: Υπήρχε  κάποια διαταγή για αυτό;

ΚΑ : Πήρανε μια  εντολή από ένα Γερμανό και κάνανε αυτά τα οποία κάνανε. Τους  βάλανε όλους εκεί, τους συγκεντρώσανε  στο χωριό στη μέση για να τους εκτελέσουν. Εγώ τότε, παιδί όπως είπα δέκα πέντε χρόνων γύριζα στην γειτονιά, πήγαινα και στο σπίτι, βλέπω τον Γερμανό στρατιώτη  με το όπλο, δεν θυμάμαι τώρα τι όπλο, να επιτίθεται στον μακαρίτη τον πατέρα μου ο οποίος ήταν άρρωστος στο κρεβάτι, και του λέει come - come. Εν συνεχεία με σημαδεύει με το όπλο και λέει στον μακαρίτη τον πατέρα μου piccolo μπαμ - μπαμ. Σαν να έλεγε δηλαδή ότι θα σκοτώσουμε εσένα και το παιδί σου. Τότε ο μακαρίτης ο  πατέρας μου τρομαγμένος σηκώνεται πάνω από το κρεβάτι με τρεμάμενα χέρια και πόδια ντύνεται και άρχισε να ακολουθεί τον Γερμανό στρατιώτη μέσα στο σπίτι. Πριν ακόμη βγουν έξω από την πόρτα του σπιτιού θυμάμαι που γύρισε προς τα πίσω ο μακαρίτης ο πατέρας μου με δακρυσμένα τα μάτια, κούνησε το κεφάλι δυο, τρεις φορές σαν να μας έλεγε εγώ δεν πρόκειται να σας ξανά δω πια. Κατάλαβε ότι θα τον εκτελέσουν. Το κατάλαβε αυτό το πράγμα. Κατόπιν τον πήγαν εκεί που είπα πρωτίστως που τους είχαν συγκεντρωμένους όλους και τον αφήσανε εκεί πέρα.

Δ: Μαζί με τους Γερμανούς  που μπαίνανε σε σπίτια ήταν και  Έλληνες;

ΚΑ : Κοντά στο σπίτι μου έμενε κάποιος Ζέρβας. Άκουσα να φωνάζουν στα ελληνικά «ο Ζέρβας, ο Ζέρβας είναι ρίξτε του». Άρχισαν να του ρίχνουν. Αρχικά γλύτωσε, αλλά λίγο πιο κάτω ήταν άλλοι και τον σκότωσαν. Ήταν αυτοί που τους λέγαμε τότε εμείς «ράνηδες». Τώρα από ποιο μέρος ήταν, τι ήταν, δεν ξέρω. Αλλά  ήταν ελληνική φωνή. «Ο Ζέρβας ρίξτε του».

Δ: Στην πλατεία, που τους είχαν μαζέψει όλους, τι έγινε;

ΚΑ : Μετά  από καμιά ώρα, μιάμιση δεμένους χέρι - χέρι  τους πήγαν για εκτέλεση. Οι περισσότεροι ήταν από το χωριό μας, τους Ταξιάρχες, Κακολοίρι, όπως το λέω εγώ. Θυμάμαι πως κάποιος γυρίζει και λέει στον Γερμανό διερμηνέα «εγώ δεν είμαι από το Κακολοίρι, είμαι από τους Γιάννηδες», ένα χωριό πάνω από εμάς. Ο διερμηνέας τον κοίταξε. Με αυτό που είπε δεν τον πείραξαν. Γλίτωσε.

Δ: Γιατί;

ΚΑ : Στο Κακολοίρι ήταν πολλοί αντάρτες. Δεν είμαι εγώ λέει από το Κακολοίρι και γλιτώνει. Τους έστησαν. Σε αυτόν που ήταν από τους Γιάννηδες ο διερμηνέας του λέει: «να πας στο χωριό σου να φωνάξεις κόσμο και να έρθετε γρήγορα κάτω να ανοίξετε ένα λάκκο και να τους θάψετε». Τι να κάνει και αυτός; Με τη ψυχή στο στόμα, δεν μπορούσε να μιλήσει, πάει στο χωριό του και τους λέει αυτό και αυτό συμβαίνει, πρέπει να έθετε κάτω αλλιώς αν δεν τους ανοίξετε λάκκο θα σας κάψουν το χωριό από άκρη σε άκρη. Τελικά τους εκτέλεσαν και τους έδωσαν και τη χαριστική βολή. Μπορείτε να δείτε και τις τρύπες από τις σφαίρες στο οστεοφυλάκιο.

Δ: Ο πατέρας σας εκτελέστηκε;

ΚΑ : Εκτελέστηκε, βεβαίως. Τον εκτέλεσαν.

Δ: Πόσο χρόνων ήταν;

ΚΑ : Γύρω στα  πενήντα, εκεί μέσα.

Δ: Μετά  τι έγινε; Ήρθαν οι άλλοι από τους Γιάννηδες κάτω;

ΚΑ : Ήρθαν. Έσκαψαν τους λάκκους και τους θάψανε. Εγώ εκείνο που θυμάμαι και συγκινούμαι ήταν οι γυναίκες. Οι γυναίκες που είχαν συγκεντρωθεί να ακούσουν τους ανθρώπους  τους, να μάθουν κανέναν νέο. Ήμουν και εγώ με την μακαρίτισσα τη μάνα μου μαζί, παιδί τώρα εγώ να ακούσουμε τι γίνεται. Είχαμε μάθει ότι θα τους εκτελέσουν, θέλαμε να μάθουμε. Και ξαφνικά ακούμε ριπές πολυβόλου. Εκεί  έζησα δραματικές στιγμές σαν παιδί. Έβλεπα γυναίκες να τραβούν τα μαλλιά τους,, άλλες να κλαίνε απαρηγόρητα, άλλες γυναίκες να μοιρολογούν και άλλες να πέφτουν κάτω, λιποθυμούσαν. Εγώ ζαλίστηκα. Έκλαιγα και εγώ. Είχα τη μητέρα μου, μου έλεγε μην κλαις. Κανένας δεν πλησίασε στον τόπο της εκτέλεσης. Φοβόμασταν ότι θα σκοτώσουν και εμάς. Πήγαμε στο σημείο μόλις μάθαμε πως έφυγαν οι Γερμανοί. Αλλά ήταν αργά τους είχαν θάψει νομίζω.

Δ: Πότε έκαψαν το χωριό;

ΚΑ:Μετά από δυο ώρες. Αφού εκτέλεσαν τους άνδρες στη συνέχεια άρχισαν να καίνε τα σπίτια. Σκοτώνανε ανθρώπους, παιδιά ότι έβρισκαν μπροστά τους. Ακόμα και τα ζώα, κάτι γαϊδουράκια. Τόση βαρβαρότητα. Τα εκτελούσαν και αυτά εν ψυχρώ. Σε κάθε γωνιά του χωριού δεν άκουγες τίποτα άλλο πέρα από κλάματα, μοιρολόγια. Σε κάθε γειτονιά τα δια. Και από γειτονιά σε γειτονιά θρήνους και μοιρολόγια. Τα είδα όλα από κοντά. Τα βίωσα, είναι χαραγμένα βαθιά στη μνήμη μου. Και όλα αυτά που λέω βγαίνουν από τα βάθη της ψυχής μου. Δεν πρόκειται ποτέ να τα ξεχάσω. Τις γυναίκες που τραβούσαν τα μαλλιά τους, τους θρήνους και όλα αυτά. Ήταν δραματικές καταστάσεις.

Πηγή
Διαβάστε περισσότερα "Μια συγκλονιστική μαρτυρία για τις εκτελέσεις των Γερμανών στους Ταξιάρχες της Εύβοιας"

Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011

Καλά θα κάνει η Μέρκελ, να διαβάσει λίγο ιστορία!

Του Robert Skidelsky, μέλους της Βουλής των Λόρδων, και καθηγητού πολιτικής οικονομίας στο Warwick University.

Η Γερμανία ηγείται της εναντίωσης, εντός της ΕΕ,  στη μείωση του χρέους των ταλαιπωρημένων κρατών. Αντί για σβήσιμο μέρους του χρέους, αυτό που θέλει είναι η δημιουργία μηχανισμών στήριξης, που μπορούν να δανείζουν έως και €500 δις, σε συνδυασμό με άλλα €250 δις από πλευράς του ΔΝΤ.

Πρόκειται στην ουσία για μηχανισμούς αναχρηματοδότησης. Τα κράτη μέλη μπορούν να δανείζονται με σχετικά χαμηλά επιτόκια, εφόσον όμως συμφωνούν στην εφαρμογή αυστηρών μέτρων λιτότητας.

Τα κεφάλαια και οι τόκοι στα χρωστούμενα παραμένουν άθικτα. Έτσι, οι πιστωτές (κυρίως οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες) δεν υφίστανται απώλειες στα υπάρχοντα δάνεια, ενώ οι δανειζόμενοι κερδίζουν χρόνο ώστε να βάλουν τα δημοσιονομικά τους σε τάξη. Αυτά στη θεωρία.

Μέχρι στιγμής, τρία κράτη (Ελλάδα, Ιρλανδία, και Πορτογαλία) έχουν εκμεταλλευτεί αυτούς τους μηχανισμούς. Τον Ιούλιο που μας πέρασε, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας έφτανε τα €350 δις ή  το160% του ΑΕΠ της. Σήμερα, η Ελλάδα πρέπει να πληρώνει 25% για τα δεκαετή ομόλογά της, τα οποία πωλούνται με έκπτωση 50% στις δευτερογενείς αγορές.

Με άλλα λόγια, οι επενδυτές αναμένεται να εισπράξουν μόλις το μισό των όσων τους οφείλονται. Η ελπίδα είναι πως η μείωση το κόστος δανεισμού στα νέα δάνεια, μαζί με τα προγράμματα λιτότητας για τα οποία δεσμεύτηκαν οι κυβερνήσεις, θα επιτρέψουν στα ομόλογα να επανέλθουν στις κανονικές τους αξίες, χωρίς οι πιστώτριες τράπεζες να υποστούν απώλειες.

Πρόκειται περί ουτοπίας. Αν δεν σβηστεί σημαντικό μέρος του χρέους της, η Ελλάδα αποκλείεται να αποκτήσει φερεγγυότητα. Μάλιστα, αναμένεται να χρεοκοπήσει. Το ίδιο ισχύει ως ένα βαθμό,  και για τις άλλες καταχρεωμένες χώρες.

Οποιοδήποτε αξιόπιστο σχέδιο διάσωσης, θα πρέπει να απαιτεί από τους πιστωτές να αποδεχτούν την απώλεια των μισών χρημάτων τους. Στην Αμερική, το πετυχημένο σχέδιο Brady Bond του 1989, οι οφειλέτριες χώρες (Μεξικό, Αργεντινή, και Βραζιλία) συμφώνησαν να αποπληρώσουν όσα μπορούσαν. Οι τράπεζες που τις είχαν δανείσει χρήματα, αντικατέστησαν το παλιό χρέος με νέα ομόλογα σε μισή περίπου αξία από τα παλιά, και η αμερικανική κυβέρνηση πρόσφερε κάποια «δωράκια».

Το σβήσιμο χρέους και οι υποτιμήσεις είναι που επέτρεψαν να επανέλθουν στα φυσιολογικά τους οι αξίες των ομολόγων, και όχι κάποια προγράμματα λιτότητας. Στη περίπτωση της Ελλάδας, οι πιστωτές αρνούνται μέχρι στιγμής το σβήσιμο χρέους, ενώ καμία ευρωπαϊκή κυβέρνηση δε τους πρόσφερε κάποιο κίνητρο για να το κάνουν.

Η γερμανική αντίθεση στο σβήσιμο χρέους αποτελεί κακή οικονομική πολιτική, κακή πολιτική γενικά, και κακή γνώση της ιστορίας. Οι Γερμανοί θα πρέπει να ενθυμούνται το φιάσκο των πολεμικών αποζημιώσεων της δεκαετίας του 1920. Στη Συνθήκη των Βερσαλλιών, οι νικητές σύμμαχοι απαίτησαν από τη Γερμανία να πληρώσει το κόστος του πολέμου. Έκαναν τους λογαριασμούς τους, και το 1921 παρουσίασαν το τελικό ποσό στο Βερολίνο. Η Γερμανία χρωστούσε £6.6 δις. ή 85% του ΑΕΠ της, τα οποία θα έπρεπε να εξοφληθούν σε 30 ετήσιες δόσεις. Στη πράξη, αυτό σήμαινε πως η Γερμανία θα έπρεπε να πληρώνει σε ετήσια βάση το 8-10% του ΑΕΠ της ή αλλιώς το 65-70% των εξαγωγών της.

Μέσα σε ένα χρόνο η Γερμανία ζήτησε και πέτυχε ένα μορατόριουμ. Με το σχέδιο Dawes εκδόθηκαν νέα ομόλογα, και το 1924 σβήστηκε μεγάλο μέρος του συνολικού χρέους. Έτσι, η Γερμανία μπόρεσε να δανειστεί ώστε να αποπληρώσει τις δόσεις της. Δανείστηκε χρήματα από τις ΗΠΑ, ώστε να ξοφλήσει τη Βρετανία, τη Γαλλία, και το Βέλγιο. Η  Γαλλία και το Βέλγιο χρησιμοποίησαν αυτά τα χρήματα για να ξοφλήσουν την Βρετανία, και η Βρετανία για να ξοφλήσει την Αμερική.

Όλο αυτό το διαπλεκόμενο χρέος σβήστηκε ντε φάκτο και οριστικά το 1932, εν μέσω της τότε παγκόσμιας ύφεσης. Μέχρι όμως το 1980, η Γερμανία συνέχιζε να πληρώνει δόσεις για τα δάνεια που είχε πάρει ώστε να ανταποκριθεί στις πολεμικές αποζημιώσεις.

Από την αρχή ακόμη, ο οικονομολόγος John Maynard Keynes ήταν πολέμιος της πολιτικής αποζημιώσεων που είχε επιβληθεί στη Γερμανία. Όπως έλεγε, αν η Γερμανία ήταν να διατηρήσει ένα μέσο επίπεδο ζωής για τους πολίτες της, θα ήταν αδύνατο να ανταποκριθεί στα χρέη αυτά. Και αν εξαναγκάζονταν, θα εκδηλώνονταν επανάσταση. Και στο βαθμό που θα μπορούσε να αυξήσει τις εξαγωγές της για να πληρώσει τις αποζημιώσεις, αυτό θα γίνονταν εις βάρος των εξαγωγών των κρατών στα οποία χρωστούσε. Αυτό που χρειάζονταν να γίνει ήταν η  ακύρωση όλων των αποζημιώσεων και των διακρατικών πολεμικών χρεών, σε συνδυασμό με ένα μεγάλο πρόγραμμα αναδόμησης, που θα βοηθούσε την ευρωπαϊκή οικονομία να ανανήψει.

Το 1919, ο Keynes παρουσίασε ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο σβησίματος του χρέους, με νέα ομόλογα που θα είχαν την εγγύηση των συμμαχικών δυνάμεων, και τα έσοδα των οποίων θα πήγαιναν σε νικητές και ηττημένους επί ίσοις όροις. Οι Αμερικανοί όμως, που θα έπρεπε να χρηματοδοτήσουν το μεγαλύτερο μέρος αυτού του σχεδίου, άσκησαν βέτο.

Ο Keynes επέμενε πως η απαίτηση για αποζημιώσεις, και μάλιστα μακροχρόνια, θα είχε καταστροφικές κοινωνικές συνέπειες. Όπως είχε  γράψει, η ταπείνωση της Γερμανίας και η μετατροπή των κατοίκων της σε δούλους, θα είχε επαχθείς συνέπειες. «Μπορεί μάλιστα να σπείρει και τη διάβρωση ολόκληρου του ευρωπαϊκού πολιτισμού», είπε.

Η ιστορία ποτέ δεν επαναλαμβάνεται επακριβώς, αλλά αυτό τουλάχιστον το επεισόδιο έχει πολλά να μας διδάξει. Σίγουρα, οι σημερινοί Γερμανοί θα λένε πως τα χρέη της Ελλάδας  και άλλων μεσογειακών χωρών δεν είναι υποχρεωτικές αποζημιώσεις, αλλά πρόκειται για χρήματα που εισπράχτηκαν εθελοντικά. Εδώ όμως τίθεται ζήτημα δικαιοσύνης, παραβλέποντας τις οικονομικές συνέπειες της επιμονής στην αποπληρωμή αυτών των χρεών. Παράλληλα, υπάρχει και κάτι οξύμωρο: Αν υπάρχουν πολλοί πιστωτές, θα εξαθλιώσουν τους λαούς από τους οποίους εξαρτάται και η δική τους ευμάρεια.

Στη δεκαετία του 1920, η Γερμανία κατέληξε να πληρώνει μικρό μόνο μέρος των αποζημιώσεων, όμως ο χρόνος που χρειάστηκε μέχρι να γίνει ακόμη κι αυτό, απέτρεψε τη πλήρη ανάκαμψη της Ευρώπης, κατέστησε την ίδια το πιο μεγάλο θύμα της τότε οικονομικής κρίσης, και καλλιέργησε θυμό, ο οποίος οδήγησε σε τρομακτικές πολεμικές συνέπειες.

Καλά θα κάνει λοιπόν η Angela Merkel να διαβάσει λίγο ιστορία.

Project Syndicate

http://www.project-syndicate.org/commentary/skidelsky45/English

Απόδοση: S.A.

Πηγή
Διαβάστε περισσότερα "Καλά θα κάνει η Μέρκελ, να διαβάσει λίγο ιστορία!"

Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011

Τι δεν είναι ο Στρατός

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Ο Στρατός, οι Ένοπλες Δυνάμεις, έχουν αποστολή, πολύ συγκεκριμένη. Την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας, της τιμής, των ευρύτερων συμφερόντων του Έθνους. Και λέω του Έθνους, διότι έχουν καθήκοντα, έχουμε καθήκοντα, που φτάνουν στην Κύπρο, την Βόρειο Ήπειρο κι αλλού, ξεπερνώντας τα μικροελλαδικά σύνορα.

Οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν έχουν ως βασική αποστολή να κάνουν τον τροχονόμο στους πρόσφυγες που άλλοι δημιουργούν, ούτε να μαζεύουν τα μπάζα των βομβαρδισμών που άλλοι κάνουν. Δεν είναι φιλανθρωπική ΜΚΟ.

Ο Στρατός είναι πρωτίστως ιδεαλιστικός, γιατί βασική του αποστολή είναι κάτι φοβερό, συνυφασμένο με την ανθρώπινη φύση αλλά που ταυτόχρονα την ξεπερνά: ο Πόλεμος. Κι ο πόλεμος εμπεριέχει ως ενδεχόμενο τον θάνατο. Αυτό δεν είναι απλά ένας επαγγελματικός κίνδυνος. Το «επικρατέειν ή απόλλυσθαι» είναι βαθιά ηθικό καθήκον, όπου ο πολεμιστής καλείται να ξεπεράσει την ανθρώπινη φύση, το ένστικτο επιβίωσης, τον φόβο. Οι παραγωγικές σχολές των Ενόπλων Δυνάμεων, τα Σχολεία της Τιμής και του Αίματος, οι ίδιες οι μονάδες, με την επίσης βασική τους λειτουργία, που είναι η εκπαίδευση, πρέπει να παράγουν Πολεμιστές. Η θητεία και η υπηρεσία δεν είναι αγγαρεία ή «καριέρα». Το ενδεχόμενο να αγκαλιάσεις τον Χάροντα διαφοροποιεί τα πράγματα από την υπηρεσία στο ΙΚΑ, στα υπουργεία, στην παιδεία, τις ΔΕΚΟ κλπ. Όλοι άξιοι τιμής αλλά οι πολεμιστές πρώτοι τη τάξει. Έτσι ήταν στην παράδοση μας. Έτσι είναι στις σοβαρές χώρες.

Σήμερα όλα όσα συμβαίνουν με την κρίση και την κατάρρευση της μεταπολιτευτικής παράγκας δεν γίνονται εν κρυπτώ. Το μήνυμα της αδυναμίας που εκπέμπει η ιδεοληπτική κλίκα που κυβερνά δυστυχώς την γη των Ελλήνων, έχει πολλούς αποδέκτες, με σημαντικότερο την ισλαμοφασιστική Τουρκία.

Οι ανακυκλωμένοι διεθνιστές του τουρίστα κωπηλάτη έχουν απαξιώσει σε πολύ μεγάλο βαθμό τις Ένοπλες Δυνάμεις. Η εκμετάλλευση της ανάγκης για νέα οπλικά συστήματα αποτελούσε από παλιά λαμπρό πεδίο λαμογιάς και το ίδιο το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, χώρο για μαζικά ρουσφέτια, με προσωπικό που ποτέ δεν απεργεί κι είναι πειθαρχημένο. Όμως απέναντι στο προσωπικό, στα στελέχη, τηρούνταν κάποια στοιχειώδη προσχήματα σεβασμού, τιμής.

Η ιδεοληπτική παρέα που θα απέλθει μάλλον με μέσα της Αεροπορίας Στρατού, αν προλάβει, έχει πλέον περάσει σε άλλες συμπεριφορές. Πέραν των δραστικών περικοπών που έχουν πλήξει καίρια το ισοζύγιο δυνάμεων με την Τουρκία και δημιουργούν προβλήματα στην επιχειρησιακή ετοιμότητα υπάρχουν άλλα κατάπτυστα ζητήματα.

Η γελοία θητεία των εννέα (9) μηνών αποτελεί όνειδος και κίνδυνο για την άμυνα της χώρας, αφού φαλκιδεύει την αποστολή των Ενόπλων Δυνάμεων, μη επιτρέποντας σοβαρή εκπαίδευση και δημιουργώντας σοβαρά λειτουργικά προβλήματα στις μονάδες. Σε εννέα μήνες ο στρατιώτης δεν προλαβαίνει να ολοκληρώσει καν δυο πλήρεις κύκλους εκπαιδεύσεως, εαρινό, χειμερινό.Εδώ βέβαια η ευθύνη είναι διακομματική, αφού τα κόμματα και οι γραφειοκρατικές και απολιθωμένες νεολαίες τους έκαναν διαγωνισμό και διαγκωνισμό για την πρόταση της μικρότερης στρατιωτικής θητείας. Κανείς δεν τόλμησε να πει το αυτονόητο: η διάρκεια της στρατιωτικής θητείας πρέπει να καθορίζεται από της αμυντικές ανάγκες του Έθνους, χωρίς καμμία μικροπολιτική και κομματική σκοπιμότητα, και θα την προσδιορίσουν οι επαγγελματίες του Πολέμου, οι εκπαιδευτές στην ειρήνη και Ηγήτορες στη μάχη.

Το Ισραήλ, μια μικρή χώρα, περικυκλωμένη από εχθρούς, που έχει πολεμήσει νικηφόρα πολλές φορές, κερδίζοντας τον φόβο και σεβασμό όλων, έχει θητεία τρία χρόνια για τους άνδρες και δυο χρόνια για τις γυναίκες. Βασίζεται δε αποκλειστικά στην εφεδρεία του, την οποία εκπαιδεύει συνεχώς. Όλη η κοινωνία έχει συμμετοχή στην Άμυνα κι από αυτό τον παλλαϊκό στρατό , που στηρίζεται στους εφέδρους σε όλους τους βαθμούς, αντλούν ακόμη και την πολιτική τους ηγεσία, θεωρώντας ορθά, ότι ένας  πολίτης που διέπρεψε και ως οπλίτης, έχει ηθικά χαρίσματα χρήσιμα για την Πατρίδα.

Το άλλο κατάπτυστο πρόβλημα είναι η άθλια και προσβλητική συμπεριφορά διαφόρων τυχάρπαστων κυβερνητικών με δηλώσεις και συμπεριφορές προσβλητικές κι απαξιωτικές για την τιμή των στελεχών και το κύρος των ίδιων των Ενόπλων Δυνάμεων, ως θεσμού που απολαμβάνει ακόμη δυσθεώρητα ύψη σεβασμού στα μάτια του λαού. Η απαξιωμένη πολιτική τάξη ούτε στον ύπνο της δεν θα μπορούσε να χαίρει της εκτίμησης που έχουν οι Έλληνες για τον Στρατό τους, το Πολεμικό Ναυτικό και την Αεροπορία τους. Κι αυτό, γιατί οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι θεσμός κατεξοχήν λαϊκός, μετέχουν σχεδόν όλοι οι άντρες, πλην των ταβλαδόρων του Κολωνακίου, ορισμένων κομματικών λεχριτών, της χολερικής ψευτοπροόδου και συνήθως των φλώρων της παρασιτικής τάξης που υποδύονται τους  «επιχειρηματίες». Αυτοί συνήθως αναζητούν και βρίσκουν τρόπο να μην υπηρετήσουν ή να υπηρετήσουν στην Γκομενοφυλακή του Κολωνακίου, φυλάσσοντας γερμανικό νούμερο στα κλαμπ της μόδας.

Για την απαξιωτική συμπεριφορά μέρους της ανάξιας πολιτικής ηγεσίας προς τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, τέκνα του Λαού, κατά κύριο λόγο αγροτικής και εργατικής καταγωγής, ευθύνη έχουν και όσοι εκ των συναδέλφων τους βρίσκονται στις κορυφές της Ιεραρχίας. Ρώτησα κάποτε άξιο πρώην Αρχηγό του ΓΕΣ, «Στρατηγέ, όταν ήσασταν άσσος στην Στρατιωτική Σχολή των Ευελπίδων ποιό ήταν το μεγαλύτερο όνειρο σας; Δεν ήταν το να ηγηθείτε μια μέρα του Ελληνικού Στρατού;», «Ναι», μου απάντησε συγκινημένος.

Συνέχισα, «τότε, όταν φτάσατε στην κορυφή του ονείρου σας, γιατί μια μέρα, όταν κάνει η πολιτική ηγεσία τις αθλιότητες που κάνει, δεν τους πετάξατε το πηλήκιο στα μούτρα και να παραιτηθείτε καταγγέλοντας τους, για να προστατεύσετε την τιμή των στελεχών σας και του Στρατού;». Του είπα γιατί δεν το έκανε αυτός κι άλλοι, πλην ελαχίστων και κατέβασε το κεφάλι. Διότι με την πάροδο των ετών ξεχνούν το όνειρο του «άσσου», του πρωτοετή της Σχολής του Παύλου Μελά. Μετά, λόγω του τρόπου των προαγωγών αρχίζουν να πολιτεύονται. Κι ο Αξιωματικός δεν πρέπει να πολιτεύεται. Δεν πρέπει να ξεχνά αυτό που δίδασκε πχ σε έναν ταπεινό ΔΕΑ, όπως εγώ: «Πρώτα η αποστολή σου και οι άνδρες σου». Κι οι άνδρες εκτός από μισθό, υγεία κλπ, έχουν  και Τιμή που χρήζει προστασίας από τον ηγήτορα. Κι όσο πλησιάζουν στην αποστρατεία, κάποιοι όχι μόνο ξεχνούν το όνειρο τους ως «άσσοι», όχι μόνο ξεχνούν την αποστολή και το προσωπικό τους αλλά κάνουν άλλα σχέδια για πολιτικές υποψηφιότητες και διευθυντικές θέσεις σε ΔΕΚΟ. Αυτό όμως πόση Τιμή έχει;

Οι Τούρκοι, αδέρφια, βλέπουν. Η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά ως πρώτιστο καθήκον θα έχει, μεταξύ άλλων πολλών κι αναγκαίων, την αποκατάσταση και του κύρους των Ενόπλων Δυνάμεων. Απονέμοντας τους την τιμή που οφείλει το Έθνος στο Ένοπλο χέρι του, στα ίδια του τα παιδιά, τα καλύτερα, τα πιο αφοσιωμένα σε μια αποστολή που εμπεριέχει ακόμη και τον θάνατο. Γιατί σε αυτή τη χώρα οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι απολύτως ταυτισμένες με το Λαό. Είναι ο ίδιος ο Λαός.

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Δημοκρατία»

Πηγή
Διαβάστε περισσότερα "Τι δεν είναι ο Στρατός"

Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2011

«Μείνε πεινασμένος. Κάνε την τρέλα σου»

Τον Ιούνιο του 2005, ο ιδρυτής της Apple που πέθανε χθες, είχε κάνει μια συγκλονιστική ομιλία κατά την τελετή αποφοίτησης στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ. Κατά τη διάρκειά της, οι περισσότεροι απόφοιτοι έκλαιγαν συνεχώς. Η ομιλία έχει διαβαστεί από εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο και αποτελεί ένα είδος αυτοβιογραφίας αλλά και την πνευματική κληρονομιά αυτού του ξεχωριστού ανθρώπου.

(το βίντεο της ομιλίας στο webtv του Tvxs)

Είναι τιμή μου που είμαι μαζί σας σήμερα στην τελετή αποφοίτησής σας από ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια στον κόσμο. Για να σας πω και την αλήθεια, αυτό είναι το πλησιέστερο που έχω φτάσει ποτέ σε τελετή αποφοίτησης. Σήμερα, θέλω να σας πω τρεις ιστορίες από τη ζωή μου. Αυτό, όλο κι όλο. Τίποτα σπουδαίο. Απλώς τρεις ιστορίες.

Η πρώτη έχει να κάνει με το πώς να ενώνεις σημεία.

Εγώ εγκατέλειψα τις σπουδές μου στο Κολέγιο Reed τους πρώτους 6 μήνες, αλλά παρέμεινα εκεί ως drop-in (σ.σ.: που είναι ο φοιτητής ο οποίος αντί για 4 χρόνια, επιλέγει να σπουδάσει μόνο για 2 χρόνια στο πανεπιστήμιο) για άλλους 18 μήνες, οπότε και τα παράτησα οριστικά. Γιατί το έκανα αυτό, λοιπόν;

Ολα άρχισαν προτού καν γεννηθώ. Η βιολογική μου μητέρα ήταν πολύ νέα, ανύπαντρη φοιτήτρια, και αποφάσισε να με δώσει για υιοθεσία. Πίστευε πολύ βαθιά ότι θα έπρεπε να υιοθετηθώ από απόφοιτους πανεπιστημίου, από μορφωμένους ανθρώπους δηλαδή, και έτσι όλα είχαν κανονιστεί ώστε μόλις γεννιόμουν να με υιοθετούσαν ένας δικηγόρος και η γυναίκα του. Μόνο που, μόλις βγήκα από τη κοιλιά της μητέρας μου, οι δύο αυτοί άνθρωποι αποφάσισαν την τελευταία στιγμή ότι ήθελαν κορίτσι. Ετσι, λοιπόν, οι σημερινοί μου γονείς, οι οποίοι ήσαν σε λίστα αναμονής τότε, έλαβαν ένα τηλεφώνημα στη μέση της νύχτας και άκουσαν κάποιον να τους λέει: «Εχουμε, αναπάντεχα, ένα νεογέννητο αγόρι. Το θέλετε;». Και είπαν: «Βεβαίως».

Η βιολογική μου μητέρα ανακάλυψε αργότερα ότι η θετή μου μητέρα ποτέ δεν είχε αποφοιτήσει από κανένα πανεπιστήμιο, και ότι ο θετός μου πατέρας δεν είχε αποφοιτήσει καν από γυμνάσιο. Ετσι, αρνήθηκε να υπογράψει τα έγγραφα στα οποία χρειαζόταν η συμφωνία της ώστε να οριστικοποιηθεί η υιοθεσία μου. Υποχώρησε, όμως, λίγους μήνες αργότερα, όταν οι θετοί μου γονείς υποσχέθηκαν ότι κάποια μέρα θα με έστελναν σε πανεπιστήμιο. Να μορφωθώ.

Πράγματι, 17 χρόνια μετά, πήγα για σπουδές σε πανεπιστήμιο. Αλλά πολύ αφελώς, επέλεξα ένα πανεπιστήμιο το οποίο ήταν σχεδόν όσο ακριβό είναι και το Στάνφορντ, και έτσι όλες οι οικονομίες των σκληρά εργαζομένων γονιών μου ξοδεύονταν για τα δίδακτρά μου. Επειτα από 6 μήνες, όμως, δεν είχα ειλικρινή απάντηση στο ερώτημα εάν άξιζε τον κόπο οι γονείς μου να ξοδεύουν τόσα χρήματα για να σπουδάζω εγώ. Δεν έβλεπα να είχε αξία αυτή η επένδυσή τους.

Δεν είχα ιδέα τι ήθελα να κάνω στη ζωή μου. Και δεν είχα ιδέα εάν η πανεπιστημιακή ζωή θα με βοηθούσε να βρω την απάντηση. Κι όμως, ήμουν εκεί, και σπούδαζα, ξοδεύοντας όλα τα χρήματα που οι γονείς μου είχαν εξοικονομήσει ολόκληρη ζωή.

Ετσι, λοιπόν, πήρα μια μέρα την απόφαση να εγκαταλείψω τις σπουδές, πιστεύοντας ειλικρινά ότι όλα θα τακτοποιηθούν και ότι θα βρω τελικά το δρόμο μου. Ηταν σχεδόν τρομακτικό, τότε, αυτό που έκανα, αλλά καθώς κοιτάζω πίσω τώρα, νομίζω πως ήταν μία από τις καλύτερες αποφάσεις που πήρα ποτέ. Τη στιγμή που εγκατέλειψα το κανονικό πρόγραμμα σπουδών, σταμάτησα να παρακολουθώ τα υποχρεωτικά μαθήματα που δεν με ενδιέφεραν και άρχισα να πηγαίνω σ' εκείνα που μου φαίνονταν πιο ενδιαφέροντα. Κατ' επιλογήν.

Δεν ήταν όλα ωραία, εύκολα και ρομαντικά τότε. Δεν είχα δικό μου δωμάτιο στη φοιτητική εστία, κοιμόμουν στο πάτωμα των δωματίων μερικών φίλων μου, πήγαινα σε σουπερμάρκετ και τους επέστρεφα γυάλινες μπουκάλες Κόκα Κόλα και έπαιρνα 5 σεντς τη μία και αγόραζα κάτι να φάω, και περπατούσα 7 μίλια από τη μία άκρη της πόλης στην άλλη κάθε Κυριακή βράδυ για να πάρω δωρεάν ένα πιάτο καλό φαγητό που μοίραζαν σε κάποιο ναό των Χάρε Κρίσνα. Κι όμως, τα λάτρευα όλ' αυτά. Και όσα πράγματα ανακάλυψα τυχαία, ακολουθώντας την περιέργεια και τη διαίσθησή μου, αργότερα αποδείχτηκαν ανεκτίμητα. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα:

Το Κολέγιο Reed, εκείνον τον καιρό, διέθετε την πιο καλή σχολή καλλιγραφίας σε όλη τη χώρα. Σε όλη τη πανεπιστημιούπολη, κάθε αφίσα, κάθε ταμπέλα σε κάθε ντουλάπα ή συρτάρι καθηγητή, λέκτορα ή φοιτητή ήταν γραμμένη στο χέρι με την πιο όμορφη καλλιγραφία. Εγώ, επειδή είχα παραιτηθεί από το κανονικό πρόγραμμα σπουδών και έτσι δεν ήμουν αναγκασμένος να παρακολουθώ τα υποχρεωτικά μαθήματα, αποφάσισα να πάρω το μάθημα της καλλιγραφίας και να μάθω και εγώ να γράφω έτσι ωραία.

Εμαθα, λοιπόν, για τις γραμματοσειρές serif και san serif, έμαθα να τροποποιώ το διάστημα μεταξύ διαφόρων συνδυασμών γραμμάτων και έμαθα τι είναι εκείνο που κάνει τη σπουδαία τυπογραφία πραγματικά σπουδαία. Ηταν υπέροχο, ήταν ιστορικό, ήταν καλλιτεχνικά διακριτικό με τρόπο που καμιά επιστήμη δεν μπορεί να συλλάβει, και εγώ το έβρισκα τόσο, μα τόσο συναρπαστικό.

Τίποτα απ' όλα αυτά δεν είχαν βέβαια καμία ελπίδα πρακτικής εφαρμογής στη ζωή μου. Αλλά δέκα χρόνια αργότερα, όταν σχεδιάζαμε τον πρώτο υπολογιστή Macintosh, όλα όσα έμαθα στο μάθημα της καλλιγραφίας μού ξανάρθαν πάλι. Και τα ενσωματώσαμε όλα στο Mac. Ηταν το πρώτο κομπιούτερ με πραγματικά υπέροχη τυπογραφία. Ετσι, εάν δεν είχα παρατήσει εκείνον τον κύκλο υποχρεωτικών μαθημάτων στο πρώτο έτος του πανεπιστημίου, το Mac δεν θα είχε ποτέ ούτε τις πολλαπλές γραμματοσειρές ούτε και τα fonts με αναλογικά διαστήματα.

Και μιας και τα Windows απλώς αντέγραψαν το Mac, είναι πολύ πιθανό, σήμερα που σας μιλάω, κανένα PC να μην είχε αυτές τις εφαρμογές. Εάν δεν είχα παρατήσει τότε τα υποχρεωτικά μαθήματα, δεν θα πήγαινα ποτέ σ' αυτές τις τάξεις καλλιγραφίας και οι προσωπικοί υπολογιστές μπορεί να μην είχαν την υπέροχη τυπογραφία που έχουν σήμερα.

Βεβαίως, ήταν αδύνατον να δω τόσο πολύ μακριά όταν σπούδαζα τότε στο πανεπιστήμιο και να συνδέσω τα σημεία. Αλλά δέκα χρόνια μετά, κοιτώντας πίσω, ήταν πλέον πολύ σαφές. Πάλι, δεν μπορείς να συνδέσεις τα σημεία κοιτώντας εμπρός. Μπορείς να το κάνεις μόνο εάν κοιτάξεις πίσω εκ των υστέρων. Ετσι, πρέπει να έχεις εμπιστοσύνη ότι τα σημεία αυτά (ή, τα σημάδια, αν θέλετε), με κάποιον τρόπο, στο μέλλον θα ενωθούν. Πρέπει σε κάτι να έχεις πίστη. Στη διαίσθησή σου, στη μοίρα σου, στη ζωή, στο κάρμα, σε οτιδήποτε. Αυτή η προσέγγιση δεν με πρόδωσε ποτέ, και έχει κάνει όλη τη διαφορά στη ζωή μου.

Η δεύτερή μου ιστορία είναι για την αγάπη και την απώλεια.

Ημουν τυχερός - πολύ νωρίς ανακάλυψα τι ήθελα να κάνω στη ζωή. Ο Woz κι εγώ ξεκινήσαμε την Apple στο γκαράζ του σπιτιού των δικών μου, όταν εγώ ήμουν 20 χρόνων. Δουλέψαμε σκληρά και σε 10 χρόνια η Apple είχε αναπτυχθεί από μια δουλειά που την κάνανε δύο άνθρωποι μέσα σε ένα γκαράζ σπιτιού σε μια εταιρεία αξίας 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων με περισσότερους από 4.000 υπαλλήλους.

Είχαμε μόλις βγάλει στην αγορά την καλύτερή μας δημιουργία -το Macintosh- έναν χρόνο νωρίτερα, κι εγώ μόλις είχα γίνει 30 ετών. Και τότε, με απέλυσαν. Πώς μπορείς να απολυθείς από μία εταιρεία που ξεκίνησες και έστησες εσύ; Ε, καθώς η Apple μεγάλωνε, προσλάβαμε κάποιον που εγώ νόμιζα ότι ήταν ταλαντούχος για να διοικεί την εταιρεία μαζί μου. Και για τον πρώτο σχεδόν χρόνο, τα πράγματα πήγαιναν καλά. Αλλά τότε, τα οράματα και τα σχέδιά μας για το μέλλον άρχισαν να αποκλίνουν, και τελικά είχαμε μία «έκρηξη», έναν μεγάλο καβγά μεταξύ μας. Οταν συνέβη αυτό, το διοικητικό συμβούλιο τάχθηκε με το μέρος αυτού του ανθρώπου που εμείς είχαμε προσλάβει για να μας ξαλαφρώσει στη διοίκηση της εταιρείας.

Ετσι λοιπόν, στα 30 μου χρόνια, με πέταξαν έξω. Και μάλιστα με τον πιο «δημόσιο», πιο ταπεινωτικό τρόπο. Ο,τι ήταν έως τότε το επίκεντρο της ενήλικης ζωής μου, γκρεμίστηκε. Και αυτό για μένα ήταν ολέθριο, καταστροφικό.

Για μερικούς μήνες μετά δεν ήξερα τι να κάνω. Πίστευα πως είχα απογοητεύσει φοβερά όλη την προηγούμενη γενιά των επιχειρηματιών - ότι μου έπεσε η σκυτάλη τη στιγμή που μου την έδιναν για να συνεχίσω.

Συναντήθηκα με τον David Packard και τον Bob Noyce και προσπάθησα να απολογηθώ και να τους εξηγήσω γιατί τα είχα κάνει τόσο σκατά. Σκέφτηκα ακόμα να φύγω εντελώς από την Σίλικον Βάλεϊ και να εξαφανιστώ από προσώπου γης.

Αλλά κάτι άρχισε σιγά σιγά να ρίχνει λίγο φως στη ζωή μου. Αυτό το «κάτι» ήταν ότι αγαπούσα πολύ αυτό που έκανα. Οσα είχαν συμβεί στην Apple, δεν είχαν καν αγγίξει, για μένα, αυτό το «κάτι». Είχα γευτεί την απόρριψη, αλλά ήμουν ακόμα ερωτευμένος.

Και έτσι, αποφάσισα να ξεκινήσω πάλι από την αρχή. Δεν το έβλεπα τότε, αλλά αποδείχτηκε ότι η απόλυσή μου από την Apple ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να μου είχε συμβεί. Το βάρος τού να είσαι επιτυχημένος αντικαταστάθηκε από την ελαφράδα τού να μπορείς και πάλι να είσαι πρωτάρης και να έχεις για όλα λιγότερη σιγουριά. Η απόλυσή μου με απελευθέρωσε και με βοήθησε να περάσω σε μία από τις πιο δημιουργικές περιόδους της ζωής μου.

Στα επόμενα πέντε χρόνια, ίδρυσα μια νέα εταιρεία, την NeXT, και ακόμα μία, την Pixar, και ερωτεύτηκα μια καταπληκτική γυναίκα που έμελλε να γίνει και σύζυγός μου. Η Pixar παρήγαγε την πρώτη στον κόσμο ταινία κινουμένων σχεδίων «φτιαγμένων» εξ ολοκλήρου στο κομπιούτερ, το «Toy Story», και είναι σήμερα το πιο επιτυχημένο στούντιο για παραγωγή τέτοιων ταινιών στον κόσμο.

Επίσης, σε μια συγκλονιστική ανατροπή των πραγμάτων, ή Apple εξαγόρασε την NeXT, εγώ επέστρεψα στην Apple και η τεχνολογία που αναπτύξαμε στην NeXT είναι σήμερα στην καρδιά της αναγέννησης της Apple. Και, μαζί με όλα αυτά, η Leurene και εγώ έχουμε μαζί μια θαυμάσια οικογένεια.

Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί εάν δεν είχα απολυθεί από την Apple. Ηταν ένα φάρμακο με απαίσια γεύση, αλλά νομίζω πως τελικά ο ασθενής το χρειαζότανε. Μερικές φορές η ζωή σε χτυπάει στο κεφάλι με ένα τούβλο. Μη χάνετε την πίστη σας. Είμαι πεπεισμένος ότι το μόνο πράγμα που με κράτησε όρθιο ήταν ότι αγαπούσα πολύ αυτό που έκανα.

Πρέπει λοιπόν και εσείς να ανακαλύψετε τι πραγματικά σας αρέσει. Και αυτό αφορά και τη δουλειά που θα κάνετε, και τον σύντροφο που θα επιλέξετε στη ζωή σας. Η εργασία θα γεμίσει ένα μεγάλο μέρος της ζωής σας, και ο μόνος τρόπος για να είστε πραγματικά ικανοποιημένοι είναι να κάνετε αυτό που εσείς πιστεύετε ότι είναι μια σπουδαία δουλειά. Και ο μόνος τρόπος για να κάνει κάποιος μια σπουδαία δουλειά είναι να την αγαπήσει. Εάν δεν την έχετε ανακαλύψει ακόμα, μην απογοητευθείτε. Συνεχίστε να ψάχνετε. Μην επαναπαυτείτε. Μην συμβιβαστείτε.

Οπως όλα τα «θέματα της καρδιάς», όταν το ανακαλύψετε, θα το αισθανθείτε, θα καταλάβετε ότι «αυτό είναι». Και θα δείτε τότε ότι, όπως κάθε σπουδαία σχέση, έτσι και αυτή, όσο θα περνούν τα χρόνια, θα γίνεται όλο και καλύτερη. Ετσι λοιπόν, συνεχίστε να ψάχνετε έως ότου βρείτε αυτό το «κάτι» που θα ξέρετε ότι είναι το «δικό σας». Μην επαναπαυτείτε.

Η Τρίτη ιστορία μου έχει να κάνει με το θάνατο.

Οταν ήμουν 17 ετών, διάβασα μια ρήση που έλεγε: «Εάν ζήσεις κάθε μέρα ωσάν να ήταν η τελευταία σου, κάποια μέρα είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα δικαιωθείς». Μου έκανε εντύπωση αυτή η ρήση, και έκτοτε, για τα τελευταία 33 χρόνια, κάθε πρωί κοιτάζομαι στον καθρέφτη και ρωτώ τον εαυτό μου: «Εάν η σημερινή μέρα ήταν η τελευταία της ζωής σου, θα ήθελα να κάνω αυτό που ετοιμάζομαι να κάνω σήμερα;». Και όποτε η απάντηση ήταν «όχι» για σειρά ημερών, ήξερα αμέσως ότι κάτι έπρεπε να αλλάξω.

Υπενθυμίζοντας στον εαυτό μου ότι «σύντομα θα πεθάνεις», βρήκα το πιο χρήσιμο εργαλείο ώστε να παίρνω τις σημαντικότερες αποφάσεις στη ζωή μου. Διότι σχεδόν όλα τα πράγματα -όλες οι εξωτερικές προσδοκίες, όλες οι υπερηφάνειες, όλοι οι φόβοι και οι όλες οι ντροπές για πιθανή αποτυχία- όλα αυτά απλώς γκρεμίζονται, εξαφανίζονται όταν βλέπεις μπροστά σου το θάνατο και μένουν μόνο εκείνα που είναι στ' αλήθεια σημαντικά.

Υπενθυμίζοντας στον εαυτό σου ότι μια μέρα θα πεθάνεις, είναι ο καλύτερος τρόπος για να αποφύγεις την παγίδα τού να σκέφτεσαι συνεχώς αυτά που θα χάσεις εάν πάρεις την «άλφα» ή «βήτα» απόφαση. Θυμήσου ότι είσαι ήδη γυμνός. Δεν υπάρχει κανένας λόγος, λοιπόν, να μην ακολουθήσεις αυτό που σου ζητάει η καρδιά σου.

Πριν από περίπου έναν χρόνο, μου ανακοίνωσαν οι γιατροί ότι έχω καρκίνο. Εκανα MRI (μαγνητική τομογραφία) στις 7.30 το πρωί και έδειξε ξεκάθαρα ότι είχα καρκίνο στο πάγκρεας. Τότε δεν ήξερα κάν τι είναι το πάγκρεας. Οι γιατροί μού είπαν ότι ο καρκίνος που είχα εγώ εκεί ήταν σχεδόν αθεράπευτος και ότι θα έπρεπε να αρχίσω να συνηθίζω στην ιδέα ότι δεν μου έμενε περισσότερη ζωή από τριών έως εννέα μηνών. Ο προσωπικός μου γιατρός με συμβούλευσε να επιστρέψω στο σπίτι και να αρχίσω αμέσως να τακτοποιώ τις «προσωπικές» μου υποθέσεις, μία φράση που χρησιμοποιούν ως κλισέ οι γιατροί αντί να σου πουν «προετοιμάσου να πεθάνεις».

Η «τακτοποίηση προσωπικών υποθέσεων» είναι να προσπαθήσεις να πεις, σε ελάχιστους μήνες, στα παιδιά σου όσα νόμιζες ότι είχες άλλα τουλάχιστον δέκα χρόνια για να τους τα πεις. Είναι, επίσης, να μην αφήσεις πίσω σου, πεθαίνοντας, εκκρεμότητες που θα ταλαιπωρήσουν τους δικούς σου ανθρώπους που θα μείνουν πίσω. Σημαίνει, τέλος, αυτό το «τακτοποίηση προσωπικών υποθέσεων», να βρεις τον κατάλληλο χρόνο και τρόπο για να αποχαιρετίσεις τα αγαπημένα σου πρόσωπα.

Ζούσα με αυτήν την καταραμένη διάγνωση κάθε μέρα της ζωής μου. Το ίδιο βράδυ που ανακοίνωσαν οι γιατροί ότι είχα καρκίνο, μου έκαναν και βιοψία ενδοσκοπικά, μέσω του λαιμού μου, στο στομάχι και από εκεί στα έντερα, πέρασαν μία βελόνα στο πάγκρεας και πήραν μερικά κύτταρα από τον καρκίνο. Εγώ ήμουν σε καταστολή, αλλά η γυναίκα μου, που ήταν παρούσα, μου είπε ότι όταν είδα οι γιατροί τα κύτταρα κάτω από ένα μικροσκόπιο, άρχισαν να κλαίνε, διότι αποδείχτηκε ότι είχα μια πολύ σπάνια μορφή καρκίνου του παγκρέατος που είναι θεραπεύσιμη με εγχείρηση. Σχεδόν όλες οι άλλες μορφές τέτοιου καρκίνου είναι καταδικασμένες. Ετσι, λοιπόν, με βάλανε στο χειρουργείο, και σήμερα είμαι μια χαρά.

Αυτό ήταν το κοντινότερο που έχω φτάσει στο θάνατο. Και ελπίζω να είναι το κοντινότερο που θα φτάσω σε αυτόν για τις επόμενες δεκαετίες. Εχοντας ζήσει, λοιπόν, αυτήν την εμπειρία, νομίζω πως μπορώ, με μεγαλύτερη σιγουριά απ' ό,τι όταν ο θάνατος ήταν για μένα απλώς μία «φιλοσοφική ιδέα», να πω ότι:

Κανείς δεν θέλει να πεθάνει. Ακόμα και οι άνθρωποι που θέλουν να πάνε στον Παράδεισο, δεν θέλουν να πεθάνουν για να φτάσουν εκεί. Και όμως, ο θάνατος είναι ο προορισμός που όλοι μοιραζόμαστε. Κανείς, ποτέ, δεν έχει γλιτώσει από αυτόν. Ο Θάνατος είναι, ίσως, η καλύτερη ανακάλυψη της Ζωής. Και έτσι, μάλλον, πρέπει να είναι. Ο Θάνατος είναι ο ατζέντης, ο μεσίτης, που σε βοηθά να αλλάξεις τη Ζωή σου, προτού έρθει αυτός να σε πάρει. Ξεκαθαρίζει το παλιό, προετοιμάζοντας το έδαφος για να 'ρθει το καινούργιο. Αυτή την στιγμή που σας μιλάω, το καινούργιο είστε εσείς. Αλλά κάποια μέρα, όχι πολύ μακρινή από τώρα, και εσείς θα εξελιχθείτε σιγά σιγά σε «παλιό», και θα... ξεκαθαριστείτε. Συγχωρήστε με που γίνομαι τόσο δραματικός, αλλά αυτή είναι η απλή αλήθεια.

Ο χρόνος σας είναι περιορισμένος. Μην τον σπαταλάτε, λοιπόν, ζώντας τη ζωή κάποιου άλλου ανθρώπου. Μην παγιδευτείτε από το δόγμα τού να ζείτε από τα αγαθά της σκέψης ενός άλλου. Μην αφήστε το θόρυβο από την άποψη άλλων ανθρώπων να πνίξει την δική σας, εσωτερική φωνή. Και, το πιο σημαντικό απ' όλα, να έχετε πάντα το θάρρος να ακολουθείτε την καρδιά και το ένστικτό σας. Αυτά τα δύο, κάπως, πάντοτε, γνωρίζουν ήδη τι εσύ θέλεις πραγματικά να γίνεις. Είναι δευτερεύοντα.

Οταν ήμουν νέος, υπήρχε ένα καταπληκτικό δημοσίευμα που είχε τίτλο «The Whole Earth Catalog» («Ο κατάλογος όλου του κόσμου»), που ήταν μία από τις βίβλους της δικής μου γενιάς. Τον είχε συντάξει ένας τύπος ονόματι Stewart Brand, που ζούσε όχι μακριά από εδώ, στο Menlo Park, και το ζωντάνεψε με το ποιητικό του άγγιγμα. Αυτό συνέβη στα τέλη της δεκαετίας του '60, πριν από τους προσωπικούς υπολογιστές (personal computers) και το desktop publishing. Ολα τυπώνονταν με τη χρήση γραφομηχανών, ψαλιδιού, και φωτογραφιών από μηχανές Polaroid. Ηταν, ας πούμε, σαν να 'χαμε το Google σε έντυπη μορφή, 35 χρόνια πριν έρθει αυτό που ξέρουμε σήμερα σε ηλεκτρονική: ήταν ιδεαλιστικό και ξεχείλιζε από υπέροχες εφαρμογές και ιδέες.

Ο Στιούαρτ και η ομάδα του έβγαλαν πολλές εκδόσεις του «The Whole Earth Catalog», και τότε, όταν είχε κάνει τον κύκλο του, έβγαλαν και μία τελευταία έκδοση. Αυτό συνέβη στα μέσα της δεκαετίας του '70, και είχα τη δική σας ηλικία. Στο οπισθόφυλλο της τελευταίας αυτής έκδοσης υπήρχε μία φωτογραφία που απεικόνιζε το ξημέρωμα σε έναν επαρχιακό δρόμο, ένα δρόμο στον οποίο θα μπορούσατε να βρεθείτε και εσείς κάποια στιγμή, εάν είστε περιπετειώδεις τύποι, να κάνετε οτοστόπ. Κάτω από αυτήν τη φωτογραφία, υπήρχε μια λεζάντα με τα λόγια: «Stay hungry. Stay foolish». Δηλαδή, «Μείνε πεινασμένος. Κάνε την τρέλα σου». Ηταν το αποχαιρετιστήριο μήνυμα της ομάδας του Στιούαρτ, καθώς υπέγραφαν την τελευταία τους έκδοση.

Μείνε πεινασμένος. Κάνε την τρέλα σου. Αυτό ευχόμουν και εγώ πάντοτε για τον εαυτό μου. Και τώρα, καθώς αποφοιτάτε για να αρχίσετε μια καινούρια ζωή, εύχομαι και για σας το ίδιο, ακριβώς, πράγμα:

Μείνετε πεινασμένοι. Κάντε την τρέλα σας. Σας ευχαριστώ πολύ.

H μετάφραση από το site peri-planomenos

Πηγή
Διαβάστε περισσότερα "«Μείνε πεινασμένος. Κάνε την τρέλα σου»"

Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2011

Η βαθιά υποκρισία: Ζαχαριάδης, αλλά όχι Αρης

Το ΚΚΕ αποκαθιστά πολιτικά, αλλά όχι κομματικά τον Άρη Βελουχιώτη. Η άρνηση της κομματικής του αποκατάστασης (είχε διαγραφεί από το Κόμμα τον Απρίλη του ’45, αλλά η διαγραφή του ανακοινώθηκε επίσημα στο Ριζοσπάστη στις 16 Ιουνίου, τη μέρα της αυτοκτονίας του) γίνεται με το αιτιολογικό ότι παραβίασε το δημοκρατικό συγκεντρωτισμό, μη υπακούοντας στη Συμφωνία της Βάρκιζας και στη «Γραμμή» για την παράδοση των όπλων και το σταμάτημα της ένοπλης πάλης.

Το ορέον είναι ότι το Κόμμα σήμερα εκτιμά ότι πολιτικά ο Βελουχιώτης είχε δίκιο! Έπρεπε όμως να υπακούσει στη γραμμή του Κόμματος, έστω και αν αυτή ήταν λάθος!

Πρόκειται για μια εκπληκτική άσκηση σταλινικού ιησουιτισμού, η οποία ερμηνεύεται εύκολα, γιατί είναι τόσο διάφανη η εσωτερική της σκοπιμότητα: αλίμονο σ’ εκείνον που θα αμφισβητήσει έμπρακτα την κομματική γραμμή – δεν πρόκειται να αποκατασταθεί κομματικά στον αιώνα τον άπαντα, ακόμα κι αν είχε δίκιο!

Αλλά, αν ισχύει μια φορά η ετικέτα για την υποκρισία του Κόμματος σε ό,τι αφορά τον Βελουχιώτη, ισχύει πολλές φορές σε ό,τι αφορά την κομματική και πολιτική αποκατάσταση του Νίκου Ζαχαριάδη.

Ο Ζαχαριάδης καταστρατήγησε κατά συρροήν όχι το δημοκρατικό συγκεντρωτισμό, αλλά μιαν άλλη κομματική αρχή, την κομματική νομιμότητα. Συκοφάντησε, καταδίκασε και στην ουσία δολοφόνησε μια ολόκληρη σειρά συντρόφους του, ο πρώτος εκ των οποίων ήταν ο ίδιος ο Βελουχιώτης. Κι όμως, το ΚΚΕ κρίνει σήμερα ότι η κομματική νομιμότητα, η οποία τόσο βάναυσα παραβιάστηκε για μια δεκαετία από τον Ζαχαριάδη και την ηγετική ομάδα γύρω από αυτόν, δεν είναι επαρκής λόγος ώστε να μην πραγματοποιηθεί η πλήρης κομματική και πολιτική αποκατάσταση του αρχηγού, σε αντίθεση με την μίζερη δήθεν αποκατάσταση του Βελουχιώτη, ο οποίος έκανε το υπέρτατο έγκλημα να παραβιάσει το δημοκρατικό συγκεντρωτισμό! Άσχετα αν οι πολιτικές και κομματικές πρακτικές του Ζαχαριάδη υπήρξαν πολλαπλάσια επιζήμιες για το Κόμμα και το αριστερό κίνημα.

Αλλά, η υποκρισία του Κόμματος δεν σταματά εδώ. Αντίθετα, από εδώ αρχίζει. Γιατί η ουσία βρίσκεται στη μεγάλη επιχείρηση εργαλειακής χρήσης της Ιστορίας, μέσω της οποίας το ΚΚΕ επιζητεί πολιτικά ερείσματα και νομιμοποίηση για το μέλλον, αφού, πλέον, δεν έχει να πιαστεί από πουθενά αλλού.

Γι’ αυτό θυμήθηκε, τόσες δεκαετίες μετά, την πολιτική αποκατάσταση του Βελουχιώτη – η οποία, χωρίς την κομματική αποκατάσταση μοιάζει περισσότερο με νέα καταδίκη. Το ΚΚΕ θέλει να εκμεταλλευτεί το μύθο του Άρη, παραμένοντας το ίδιο ένα βαθύτατα σταλινικό κόμμα, το οποίο σκίζεται για το δημοκρατικό συγκεντρωτισμό, την ίδια ώρα που αδιαφορεί επιδεικτικά για τα κολοσσιαία πολιτικά εγκλήματα του Ζαχαριάδη, αλλά και του Στάλιν.

Φυσικά, υπό αυτές τις συνθήκες, δε μπορεί κανείς να περιμένει από το Κόμμα να αξιολογήσει κριτικά τα πραγματικά πολιτικά εγκλήματα του Βελουχιώτη, τον καιρό που ήταν ο Καπετάνιος του ΕΛΑΣ, και τα οποία συνέβαλαν καθοριστικά στην έναρξη και την εξάπλωση του Εμφυλίου: αυτά παραμένουν όχι απλά εκτός κριτικής, αλλά δοξολογούνται χωρίς επιφυλάξεις.

Είπαμε: το πραγματικό και ασυγχώρητο έγκλημα του Βελουχιώτη, κατά το ΚΚΕ, ήταν ότι αμφισβήτησε την κομματική γραμμή την άνοιξη του 1945, η οποία (κατά το Κόμμα, πάλι) ήταν λάθος! Όλα τα άλλα, καλώς καμωμένα…

Πηγή
Διαβάστε περισσότερα "Η βαθιά υποκρισία: Ζαχαριάδης, αλλά όχι Αρης"
Related Posts with Thumbnails