Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2020

Πέθανε ο ηθοποιός Νίκος Φιλιππόπουλος!



Σε ηλικία 92 ετών έφυγε από τη ζωή ο ηθοποιός Νίκος Φιλιππόπουλος.

Την είδηση του θανάτου, έκανε γνωστή με ανάρτησή του στο Facebook, ο Σπύρος Μπιμπίλας.

Ο Νίκος Φιλιππόπουλος γεννήθηκε στον Βόλο το 1928 και σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Σπούδασε, επίσης, ραδιοσκηνοθεσία, αλλά και βυζαντινή και ευρωπαϊκή μουσική.

Συμμετείχε στην παιδική εκπομπή «Η ώρα του παιδιού» και παράλληλα στο θέατρο της Αντιγόνης Μεταξά.

Αργότερα έλαβε μέρος σε πολυάριθμες ραδιοφωνικές εκπομπές. Ανέπτυξε εκτεταμένη σκηνοθετική δραστηριότητα: σκηνοθέτησε πολλά θεατρικά έργα ελληνικού και ξένου δραματολογίου, ιστορικά και λαογραφικά χρονικά, εκπομπές συνέχειας με θρησκευτικά θέματα κ. ά.

Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1945. Από τότε και έως το 1982, έλαβε μέρος σε 62 παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου. Η πιο γνωστή παρουσία του στον κινηματογράφο ήταν η ερμηνεία του Θεμιστοκλή (αδελφού της Μάρως Κοντού), στην ταινία «Η γυνή να φοβήται τον άντρα». Ήταν σύζυγος της ηθοποιού Λευκής Βεντουράτου.

Πηγή

Διαβάστε περισσότερα "Πέθανε ο ηθοποιός Νίκος Φιλιππόπουλος!"

Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2020

Πέθανε ο ηθοποιός Σπύρος Μισθός!



Θλίψη στον καλλιτεχνικό κόσμο, σκόρπισε η είδηση του θανάτου τη νύχτα, του ηθοποιού Σπύρου Μισθού.

Ο γνωστός ηθοποιός ο οποίος, μεταξύ άλλων, πρωταγωνίστησε σε σειρές του Νίκου Φώσκολου, έφυγε από τη ζωή έπειτα από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο. Η εξόδιος ακολουθία θα γίνει στα Γιάννενα.





Ο Σπύρος Μισθός έγινε ιδιαίτερα γνωστός μέσα από την τηλεοπτική σειρά «Καλημέρα Ζωή» του Νίκου Φώσκολου, στην οποία υποδυόταν το ρόλο του αστυνόμου Βεργίτση. Την είδηση του θανάτου του, έκανε γνωστή με ανάρτησή του στο facebook, ο πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, Σπύρος Μπιμπίλας:


«Με ένα πολύ άσχημο νέο ξεκινάει η Κυριακή. Τη νύχτα έφυγε από κοντά μας ο καλός μας συνάδελφος που τόσο πολύ είχαμε δουλέψει μαζί μετά από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο, ο εκ των πρωταγωνιστών του Νίκου Φώσκολου ο Σπύρος Μισθός. Πληροφορούμαστε ότι η εξόδιος ακολουθία θα γίνει στα Γιάννενα. Καλό ταξίδι Σπυράκο μας».


Μερικές από τις τηλεοπτικές σειρές στις οποίες είχε συμμετάσχει: «Ουράνιο τόξο», (1983-ΕΡΤ), «Καπνισμένος ουρανός» (1985-ΕΡΤ2), «Τρεις και ο Κούκος» (ΕΡΤ- 1986), «Απόδραση» (1987-ΕΡΤ), «Η Κυρία μας» (1987-ΕΡΤ), «Φάκελος Αμαζών» (1991- ΑΝΤ1), «Στη σκιά του χρήματος» (1990-ΑΝΤ1), «Καλημέρα Ζωή» (1993-ΑΝΤ1).

Πηγή

Διαβάστε περισσότερα "Πέθανε ο ηθοποιός Σπύρος Μισθός!"

Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2020

Πέθανε ο Ντιέγκο Μαραντόνα, σε ηλικία 60 ετών!


Ο θρύλος του ποδοσφαίρου δεν είναι πια εδώ. Ο Ντιέγκο Μαραντόνα έφυγε από τη ζωή πριν από λίγο σκορπώντας τη θλίψη παγκοσμίως.

Η είδηση του θανάτου του θρύλου του αργεντίνικου ποδοσφαίρου προκάλεσε σοκ σε όλο τον κόσμο καθώς ο θρυλικός Μαραντόνα, υπήρξε μια εμβληματική μορφή του παγκόσμιου ποδοσφαίρου κι ένας από τους κορυφαίους παίκτες στην ιστορία του αθλήματος.

Για πολλούς ήταν ο κορυφαίος και αγαπήθηκε όσο λίγοι, σε κάθε γωνιά του κόσμου. Ο τεράστιος Ντέγκο Μαραντόνα, το θρυλικό 10άρι της Εθνικής ομάδας της Αργεντινής και της Νάπολι «έφυγε» τόσο νωρίς, σε ηλικία μόλις εξήντα ετών.

Την είδηση του θανάτου του Μαραντόνα, μετέδωσαν η clarin και η Ole, δύο από τις πιο έγκυρες εφημερίδες της Αργεντινής, με το ρεπορτάζ ν’ αναφέρει πως αιτία θανάτου ήταν η καρδιακή ανακοπή.

Πάντα με βάση τα όσα μεταδίδουν τα αργεντίνικα μέσα ενημέρωσης, ο Ντιέγκο Μαραντόνα υπέστη καρδιακή ανακοπή στο σπίτι του και αυτή την φορά δεν κατάφερε να βγει νικητής.

Η μέρα που ο Μαραντόνα «συστήθηκε» στο ποδόσφαιρο

Πριν από έναν μήνα συμπληρώθηκαν 44 χρόνια από την πρώτη… γνωριμία του Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα με το ποδόσφαιρο.

Στις 20 Οκτωβρίου 1976, ο διάσημος Αργεντινός «συστήθηκε» στο ποδόσφαιρο.

Μόλις δέκα ημέρες πριν από τα 16α γενέθλιά του, ο «Pibe de Oro», έκανε το ντεμπούτο του με τη φανέλα του Αρχεντίνος Τζούνιορς, στην εντός έδρας αναμέτρηση με την Ταγιέρες.

Αγωνίστηκε με την φανέλα Νο 16 και εντυπωσίασε με το σπουδαίο ταλέντο του. Προπονητής του, ήταν ο Χουάν Κάρλος Μόντες.

Αυτός ο αγώνας, που ολοκληρώθηκε με νίκη (0-1) της Ταγιέρες, ήταν ο πρώτος από τους 688 επίσημους στην διάρκεια της καριέρας του Μαραντόνα, σε συλλογικό και επίπεδο εθνικών ομάδων.

Ο άνθρωπος που έκανε το ποδόσφαιρο να χορέψει… τανγκό

«Ελάτε ρε μ@λ@κες να με αγκαλιάσετε, αλλιώς ο διαιτητής θα το πάρει χαμπάρι και δεν θα το μετρήσει!»

Αυτή ήταν η φράση του ποδοσφαιριστή που σκόραρε στα προημιτελικά του Μουντιάλ του 1986 στο Μεξικό.

Ένα γκολ που έδωσε στην Αργεντινή την πρόκριση στην επόμενη φάση, άφησε την Αγγλία με το παράπονο και γέννησε την έκφραση «το χέρι του Θεού».

Ο Ντιέγκο Μαραντόνα είχε γεννηθεί στις 30 Οκτωβρίου 1960, και το άθλημα ήταν έτοιμο να αλλάξει, μια για πάντα.

Διαβάστε περισσότερα "Πέθανε ο Ντιέγκο Μαραντόνα, σε ηλικία 60 ετών!"

Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2020

Πέθανε ο ηθοποιός Χρήστος Ζορμπάς!



Την τελευταία του πνοή σε ηλικία 82 χρόνων άφησε ο ηθοποιός Χρήστος Ζορμπάς σκορπώντας θλίψη στον καλλιτεχνικό, και όχι μόνο, κόσμο.

Ο ηθοποιός «έσβησε» σήμερα, Τρίτη, και τη δυσάρεστη είδηση έκαναν γνωστή, η σύζυγος του και η κόρη του μέσω των προφίλ τους στο Facebook. «Έφυγε σήμερα, τόσο ξαφνικά, ο Χρήστος Ζορμπάς, Καλό ταξίδι αγαπημένε μας!!» έγραψε η σύζυγός του, επίσης ηθοποιός, Κική Διόγου, η οποία έριξε «μαύρο» στο προφίλ της. Τα καλλιτεχνικά βήματα του πατέρα της ακολουθεί η κόρη του Χρήστου Ζορμπά, Σόνια.

Ο Χρήστος Ζορμπάς είχε στο ενεργητικό του πάνω από 50 ταινίες, πολλές από τις οποίες απέσπασαν βραβεία. Μεταξύ αυτών και «Οι σιλουέτες» του Κωστή Ζώη, «Ανοιχτή επιστολή» του Γιώργου Σταμπουλόττουλου, «Το κορίτσι του 17»»του Πέτρου Λύκα, η «Ορέστεια» του Βασίλη Φωτόπουλου, «Βυζαντινή Ραψωδία» του Γιώργου Σκαλενάκη, «Η Ευδοκία» του Αλέξη Δαμιανού αλλά και η «Κάθοδος των 9» του Χρήστου Σιοπαχά που βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ της Μόσχας.

Πήρε, επίσης, μέρος σε πολλές σε θεατρικές παραστάσεις που άφησαν εποχή όπως οι «Άνθρωποι και ποντίκια», «Τσάι και συμπάθεια», «Οιδίποδας τύραννος» ενώ έβαλε την σφραγίδα του και σε επιτυχημένες τηλεοπτικές παραγωγές όπως οι «Μεθοριακός σταθμός», «Η Γειτονιά μας», «Ανατολικός Άνεμος», «Ο θάνατος του Τιμόθεου Κώνστα» κ.ά. .

Ο ίδιος, πάντως, είχε δηλώσει πως η καλύτερη παράσταση που είχε παίξει ήταν η «Όπερα της πεντάρας» του Μπρεχτ, που παρουσιάστηκε το 1975 στο θέατρο «Κάππα», σε σκηνοθεσία Ζυλ Ντασέν, με πρωταγωνιστές την Μελίνα Μερκούρη και τον Νίκο Κούρκουλο.

Φιλμογραφία

Όταν χορέψουμε μαζί (2003)
Τα δελφινάκια του Αμβρακικού (1993) (καπετάν Μελέτης)
Δέσποινα (1990) (Θόδωρος)
Γρανίτα από χιόνι (1986) (Βαγγέλης)
Ο Γιάννης που έγινε Τζώννης (1986)
Παράξενη συνάντηση (1986)
Η κάθοδος των εννιά (1985)
Ο ρεπόρτερ (1982)
Ο παλαβός κόσμος του Θανάση (1979)
Ο ήλιος του θανάτου (1978)
Συνομωσία στη Μεσόγειο (1975)
Οι βάσεις και η Βασούλα (1974) (Μεμάς)
Ευδοκία (1970) (νταβατζής)Ο μεγάλος ένοχος (1970) (Μεμάς Γαλιάτσος)
Η ζούγκλα των πόλεων (1970) (αφεντικό χαρτοπαικτικής λέσχης)
Ο Θανάσης η Ιουλιέττα και τα λουκάνικα (1970)
Το κορίτσι του 17 (1969)
Τρικυμία μιας καρδιάς (1969)
Ο ναύτης του Αιγαίου (1968)
Ανοιχτή επιστολή (1968)
Βυζαντινή ραψωδία (1968)
Νύχτα γάμου (1967)
Σιλουέτες (1967)
Συντρίμμια τα όνειρα μας (1967)
Κορόιδο γαμπρέ (1962) (Μηνάς Διαμαντόπουλος)
Τρικυμία μιας καρδιάς (1969)

Πηγή
Διαβάστε περισσότερα "Πέθανε ο ηθοποιός Χρήστος Ζορμπάς!"

Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2020

Πέθανε ο Σον Κόνερι, σε ηλικία 90 ετών :-(

Ο εμβληματικό Σκωτσέζος ηθοποιός Σον Κόνερι, ο πρώτος, και κατά πολλούς ο καλύτερος Τζέιμς Μποντ, πέθανε σε ηλικία 90 ετών.

Όπως ανακοίνωσε η οικογένειά του, ο θρυλικός ηθοποιός απεβίωσε στον ύπνο του, ενώ ήταν στις Μπαχάμες. Εδώ και αρκετό καιρό δεν αισθανόταν καλά.


Ο Σερ Τόμας Σον Κόνερι γεννήθηκε στις 25 Αυγούστου 1930 στη Σκωτία. Ήταν πολυβραβευμένος ηθοποιός και παραγωγός ταινιών κινηματογράφου. Έγινε ευρύτερα γνωστός ως ο πρώτος επίσημος ηθοποιός που υποδύθηκε τον Τζέιμς Μποντ.

Πρωταγωνίστησε σε επτά συνολικά ταινίες Μποντ. Κατείχε πληθώρα βραβείων και διακρίσεων, ανάμεσά τους Όσκαρ από την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών, Χρυσή Σφαίρα και BAFTA. Το 1987 κέρδισε το Όσκαρ Β' Ανδρικού ρόλου στην ταινία Οι Αδιάφθοροι (The Untouchables). Τον Ιούλιο του 2000 χρίστηκε ιππότης από τη βασίλισσα Ελισάβετ Β'.

Γεννήθηκε στο Φάουντενμπριτζ (Fountainbridge) στο Εδιμβούργο. Ήταν γιος της Έφη ΜακΜπέιν, καθαρίστριας, και του Τζόζεφ Κόνερι, εργάτη σε εργοστάσιο και οδηγού φορτηγού. Ο πατέρας του ήταν Καθολικός με ιρλανδο-σκωτική καταγωγή, ενώ η μητέρα του ήταν Σκωτσέζα Προτεστάντισσα. Ο ίδιος υποστήριζε ότι τον αποκαλούσαν Σον, το μεσαίο του όνομα, πολύ πριν γίνει ηθοποιός.

Το πρώτο του επάγγελμα ήταν γαλατάς στο Εδιμβούργο. Ακολούθως κατατάχθηκε στο Βασιλικό Ναυτικό, αλλά απολύθηκε λόγω προβλημάτων υγείας και επέστρεψε στην παλιά του δουλειά κάνοντας διάφορες εργασίες όπως οδηγός λεωφορείου, εργάτης, μοντέλο για το κολλέγιο Καλών Τεχνών του Εδιμβούργου, στιλβωτής φερέτρων και μπόντι μπίλντερ.

Η εντυπωσιακή άνοδος του Κόνερι έγινε με τον ρόλο του μυστικού πράκτορα Τζέιμς Μποντ. Συνολικά πήρε μέρος σε επτά ταινίες Μποντ. Οι έξι ήταν παραγωγής της EON και μία ήταν ανεπίσημη αναπαραγωγή του Thunderball από την Warner Bros.

Οι ταινίες αυτές είναι:
  • Τζέιμς Μποντ, πράκτωρ 007, εναντίον Δόκτορος Νο (Dr No., 1962)
  • Τζέιμς Μποντ, πράκτωρ 007: Από τη Ρωσία με αγάπη (From Russia with love, 1963)
  • Τζέιμς Μποντ, Πράκτωρ 007 εναντίον Χρυσοδάκτυλου (Goldfinger, 1964)
  • Επιχείρηση Κεραυνός (Thunderball, 1965)
  • Ζεις μονάχα δυο φορές (You only live twice, 1967)
  • Τα Διαμάντια είναι παντοτινά (Diamonds are forever, 1971)
  • Ποτέ μην ξαναπείς ποτέ (Never say never again, 1983)
Ο εντυπωσιακός αλλά και αεικίνητος, «αεράτος», ηθοποιός πρωτοανακαλύφθηκε από τους Χάρι Σάλτζμαν και Άλμπερτ Μπρόκολι, μετά την άρνηση άλλων υποψήφιων ηθοποιών για το ρόλο του Μποντ, μεταξύ των οποίων ο Ντέιβιντ Νίβεν (ο οποίος αργότερα έπαιξε τον Μποντ στην παρωδία του 1967 Casino Royale), ο Κάρι Γκραντ και ο Τζέιμς Μέισον. Ο χαμηλός προϋπολογισμός ανάγκασε τους παραγωγούς να προσλάβουν έναν άγνωστο ηθοποιό.

Ο δημιουργός του Τζέιμς Μποντ, Ίαν Φλέμινγκ, δεν ήταν ευχαριστημένος με την επιλογή του ηθοποιού για την ενσάρκωση του ήρωά του, καθώς θεωρούσε ότι λόγω της φυσικής του διάπλασης και του παρουσιαστικού του δεν θα φαινόταν τόσο εκλεπτυσμένος. Ωστόσο, άλλαξε γνώμη μετά την πρεμιέρα της πρώτης ταινίας, Τζέιμς Μποντ εναντίον Δρος Νο, και εντυπωσιάστηκε τόσο που εμπνεύστηκε μια σκωτο-ελβετική καταγωγή για τον Τζέιμς Μποντ που ξεπηδούσε από τις σελίδες των επόμενων μυθιστορημάτων του.

Η ερμηνεία του Κόνερι ως Μποντ και το στυλ που προσέδωσε στο χαρακτήρα αυτό οφείλεται στην καθοδήγηση του σκηνοθέτη των ταινιών Τέρενς Γιανγκ, ο οποίος τον πήρε υπό την προστασία του και «εξευγένισε» το φυσικό παρουσιαστικό του.

Πηγή

Διαβάστε περισσότερα "Πέθανε ο Σον Κόνερι, σε ηλικία 90 ετών :-("

Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2020

Έφυγε από τη ζωή η ηθοποιός Γοργώ Χρέλια!



Έφυγε από τη ζωή η ηθοποιός Γοργώ Χρέλια. Την είδηση του θανάτου της έκανε γνωστή ο Σπύρος Μπιμπίλας γράφοντας στη σελίδα του στο Facebook: «Η Γοργώ Χρέλια , της μεγάλης οικογένειας των μπουλουκτζήδων των Χρελήδων, η όμορφη και μπριόζα ηθοποιός που άφησε την σφραγίδα της στον ελληνικό κινηματογράφο του 60».

Η ηθοποιός, γεννήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 1942. Κόρη του ηθοποιού Ρολάνδου Χρέλια, που ήταν θρυλική “φιγούρα” των μπουλουκιών και ξαδέλφη του Κώστα Χρέλια. Η Γοργώ Χρέλια είχε συμμετάσχει σε γνωστές ταινίες όπως «Ο Θησαυρός Του Μακαρίτη», «Το Ξύλο Βγήκε Από Τον Παράδεισο», «Ο Κλέαρχος», «Η Μαρίνα Και Ο Κοντός» και «Δουλειές Του Ποδαριού».

Πηγή
Διαβάστε περισσότερα "Έφυγε από τη ζωή η ηθοποιός Γοργώ Χρέλια!"

Τετάρτη 26 Αυγούστου 2020

Πέθανε ο αγαπημένος τραγουδιστής Γιάννης Πουλόπουλος!


Πέθανε, σε ηλικία 79 ετών, ο Γιάννης Πουλόπουλος, ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες ερμηνευτές και μια φωνή που έχει ταυτιστεί με ορισμένες από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της ελληνικής δισκογραφίας. 

Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, ο Γιάννης Πουλόπουλος κατέληξε σε ιδιωτικό θεραπευτήριο χθες το βράδυ, μετά από σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε το τελευταίο διάστημα.

Ο Γιάννης Πουλόπουλος γεννήθηκε στις 29 Ιουνίου του 1941 στην Καρδαμύλη Μεσσηνίας, στην περιοχή της Μάνης. Οι γονείς του, μεσσηνιακής καταγωγής, κατοικούσαν στην Αθήνα, στην περιοχή του Μεταξουργείου και ύστερα μετακόμισαν στο Περιστέρι και συγκεκριμένα στην περιοχή της Αγίας Τριάδας. Σε ηλικία 5 ετών μένει ορφανός από μητέρα και μεγαλώνει με τον πατέρα του Γιώργο και τον μικρό αδερφό του Βασίλη.

Ο Γιάννης Πουλόπουλος από μικρός είχε κλίση στο τραγούδι. Παρακινημένος από τους φίλους του, που τον άκουγαν να τραγουδάει, αλλά και έχοντας ο ίδιος μεγάλη πίστη στις φωνητικές του ικανότητες, πήγαινε στην εταιρεία Columbia το 1962 κάνοντας προσπάθειες για να πει κάποια τραγούδια που γίνονταν τότε ακροάσεις, ζητώντας να τον ακούσουν, αλλά κανείς δεν του έκλεισε κάποιο ραντεβού. Ο Γιάννης Πουλόπουλος συνέχιζε να ζητάει ακρόαση σχεδόν καθημερινά, παρ' όλα τα μεροκάματα που έχανε αφού δούλευε τότε σαν ελαιοχρωματιστής και οικοδόμος, ενώ παράλληλα έπαιζε ποδόσφαιρο στον Άγιο Ιερόθεο και στον Ατρόμητο. Την ίδια χρονική περίοδο φοιτούσε στη νυχτερινή σχολή ΝΤΗΖΕΛ, με ειδικότητα ηλεκτρολόγου. Έτσι μπαίνει στο στούντιο για να ηχογραφήσει το πρώτο του τραγούδι, σε μουσική και στίχους του Μπάμπη Δαλιάνη, με τον τίτλο «Κορμί μου πονεμένο».

Στην πίσω πλευρά του δίσκου 45 στροφών θα έμπαινε το τραγούδι «Στο άδειο προσκεφάλι», που όμως τελικά το πήρε επί πληρωμή ο Στέλιος Καζαντζίδης από τον συνθέτη. Τελικά το τραγούδι δεν κυκλοφορεί και μένει ως δείγμα στην Columbia. Ένας επιπλέον λόγος ήταν ότι ο Πουλόπουλος ακόμα ήταν ανήλικος και απαγορευόταν να εκδοθεί δίσκος με το αναγραφόμενο τραγούδι. Το δεύτερο τραγούδι ήταν ένα συρτοτσιφτετέλι του Πάνου Πετσά με τίτλο «Δως μου την καρδιά μου πίσω». Κυκλοφορεί σε 45άρι και στην πίσω πλευρά είχε ένα «μπαγιό» του ίδιου του συνθέτη με την Πόλυ Πάνου και τη Βούλα Γκίκα, με τίτλο «Γεννήθηκα να σε αγαπώ».

«Βάπτισμα πυρός» με τον Μίκη Θεοδωράκη

Εκείνη την περίοδο η Columbia, έχοντας στο δυναμικό της μεγάλο αριθμό άγνωστων και ανερχόμενων τραγουδιστών, αποφασίζει να κάνει εκκαθάριση και να κάνει νέες ακροάσεις, από τις οποίες θα κρατούσε 50 άτομα.

Την επιτροπή ακροάσεων αποτελούσαν ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Απόστολος Καλδάρας, ο Βασίλης Τσιτσάνης και ο Γιάννης Παπαϊωάννου. Τότε ο Γιάννης Πουλόπουλος διάλεξε να πει δύο δύσκολα τραγούδια: το «Μάνα μου και Παναγιά» και το «Παράπονο».

Μόλις τελείωσε, τον πλησίασε ο Μίκης Θεοδωράκης λέγοντας:«Αυτόν εγώ θα τον κάνω τραγουδιστή», και τελικά ήταν ο μόνος που πέρασε από αυτή την ακρόαση.

Ο Μίκης Θεοδωράκης του δίνει να πει τρία τραγούδια στο θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη Η γειτονιά των αγγέλων, που εκείνη τη χρονιά (1963) ανεβαίνει στο θέατρο Ρεξ από τον θίασο Τζένης Καρέζη–Νίκου Κούρκουλου. Τα τραγούδια αυτά ήταν τα "Στρώσε το στρώμα σου για δυο", "Δόξα τω Θεώ" και "Το ψωμί είναι στο τραπέζι". Αυτά είναι και τα πρώτα τραγούδια που ηχογραφεί σε δίσκο ο Πουλόπουλος, τα οποία αργότερα θα δισκογραφήσει στην ίδια εταιρεία και ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης. Εκείνη την περίοδο ηχογραφεί το ένα και μοναδικό τραγούδι με τον Σταύρο Ξαρχάκο, το "Πρωινό τραγούδι", σε στίχους Νίκου Γκάτσου, το οποίο επίσης δεν κυκλοφορεί και μένει ως δείγμα και το 1963 συμπεριλαμβάνεται στο διπλό LP Χρυσές επιτυχίες του Σταύρου Ξαρχάκου. Ο χειμώνας του 1963 τον βρίσκει να τραγουδά στο κέντρο Ξημερώματα, στα Άνω Πατήσια, μαζί με την Καίτη Γκρέυ, τον Γιάννη Αγγέλου στο μπουζούκι και τον Γιάννη Μπουρνέλη ως κονφερασιέ. Στην συνέχεια, απομακρύνεται από την Columbia, εξαιτίας του Γρήγορη Μπιθικώτση, ο οποίος έθεσε βέτο στην εταιρεία και στους αδελφούς Λαμπρόπουλους, ότι αυτόν δεν τον ήθελε εκεί. Το 1964 κατατάσσεται φαντάρος και απολύεται το 1966.

Η συνέχεια βρίσκει τον Γιάννη Πουλόπουλο να τραγουδάει σε αρκετές μπουάτ στην Πλάκα (Το στέκι του Γιάννη, Ταβάνια, κ.ά.) Στη Λύρα ηχογραφεί ξανά τα τρία τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη και άλλα δώδεκα του ίδιου συνθέτη, όπως τα "Βράχο βράχο τον καημό μου", "Βρέχει στη φτωχογειτονιά", "Καημός" κ.ά.

Το 1965 τραγουδάει τέσσερα τραγούδια του τότε πρωτοεμφανιζόμενου Μάνου Λοΐζου, ενώ το 1966 θα τραγουδήσει σε πρώτη εκτέλεση το "Ακορντεόν", στην ταινία μικρού μήκους Αθήνα, πόλη χαμόγελο, σε σκηνοθεσία του Λάμπρου Λιαρόπουλου για το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Σχεδόν παράλληλα κάνει μεγάλη επιτυχία με το "Μη μου θυμώνεις μάτια μου", του επίσης τότε πρωτοεμφανιζόμενου Σταύρου Κουγιουμτζή.

Το 1966 τραγουδά σε συναυλία του Μίκη Θεοδωράκη στο γήπεδο της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια, μαζί με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση, τη Μαρία Φαραντούρη και τον πρωτοεμφανιζόμενο Δημήτρη Μητροπάνο. Την ίδια χρονιά μπαίνει για τα καλά στη δισκογραφία. Τα 45άρια δισκάκια του κυκλοφορούν σωρηδόν και εμφανίζεται για πρώτη φορά στις κινηματογραφικές ταινίες: Οι στιγματισμένοι (1966), με τον Γιώργο Φούντα και τη Μάρω Κοντού, όπου τραγουδάει μαζί με την Ελένη Κλάδη το "Πολύ αργά" και το "Σ' αγαπώ"· Ο τετραπέρατος (1966), με τον Κώστα Χατζηχρήστο, όπου ερμηνεύει το τραγούδι του Γιώργου Κατσαρού "Στον Πειραιά, στον Πειραιά"· Εκείνος κι εκείνη (1966), με τη Τζένη Καρέζη και τον Φαίδωνα Γεωργίτση, όπου τραγουδάει τη σύνθεση του Γιάννη Μαρκόπουλου "Ξεγυμνώστε τα σπαθιά".

Η εποχή του Νέου Κύματος

Είναι όμως η εποχή του Νέου Κύματος, το οποίο ο Γιάννης Πουλόπουλος ακολουθεί. Γράφει και συνθέτει δικά του τραγούδια, όπως το "Θά 'θελα νά 'χα", που γνωρίζει μεγάλη επιτυχία. Στη συνέχεια συνεργάζεται με τον Γιάννη Σπανό (συμμετέχει στην Ανθολογία και στην Ανθολογία Β', ερμηνεύοντας αριστουργηματικά το "Παιδί μου ώρα σου καλή" σε ποίηση Γεώργιου Βιζυηνού), με τον Δήμο Μούτση ("Το κορίτσι μου στ' άστρα"), με τον Κυριάκο Σφέτσα και με τον Νίκο Μαμαγκάκη ("Άνθη" και "Πέτρινα λουλούδια", σε στίχους Βασίλη Βασιλικού).

Η συνεργασία με τον Μίμη Πλέσσα

Το 1966 έρχεται σε επαφή με τον Μίμη Πλέσσα, μια συνεργασία που άφησε εποχή στο χώρο του ελληνικού τραγουδιού. Αφορμή η ταινία μιούζικαλ Οι θαλασσιές οι χάντρες (1966). Ακολούθησαν οι ταινίες: Κάτι κουρασμένα παλικάρια (1967), Μια κυρία στα μπουζούκια (1968), Ο ψεύτης (1968), Γοργόνες και μάγκες (1968), Ο μικρός δραπέτης (1968), Η Παριζιάνα (1969), Η ωραία του κουρέα (1969), Η θεία μου η χίπισσα (1970) κ.ά.

Το 1967 εμφανίστηκε στο Χρυσό Βαρέλι, στις Τζιτζιφιές, πλάι στη Μαρινέλλα, τον Τόλη Βοσκόπουλο, τη Δούκισσα, τον Στράτο Διονυσίου και τη Μπέμπα Μπλανς. Κατόπιν, αποφάσισε με την Μαρινέλλα να εμφανιστούν στη Νεράιδα, για τις επόμενες δύο σεζόν (1968–1969) με εκπληκτική επιτυχία. Το 1968 διοργανώνεται στην Αθήνα η 1η Ολυμπιάς Τραγουδιού, όπου ερμηνεύει το τραγούδι "Μα τώρα, αγάπη μου", του Μίμη Πλέσσα.

«Ο δρόμος»

Το 1969 είναι μια σημαδιακή χρονιά. Ο δρόμος, άλμπουμ των Μίμη Πλέσσα και Λευτέρη Παπαδόπουλου, όπου ο Γιάννης Πουλόπουλος ερμηνεύει δέκα από τα δώδεκα τραγούδια, θα γίνει αμέσως ο πρώτος ελληνικός χρυσός δίσκος—παρά την απαγόρευση μετάδοσής του από το τότε μονοπώλιο του ΕΙΡ/ΕΙΡΤ—και στα χρόνια που θα ακολουθήσουν θα γίνει το πιο επιτυχημένο σε πωλήσεις άλμπουμ στην ιστορία της ελληνικής δισκογραφίας, φτάνοντας τα 3.000.000 αντίτυπα, ρεκόρ που μέχρι σήμερα κανείς άλλος ελληνικός δίσκος δεν έχει πλησιάσει. Την ίδια χρονιά, συμμετέχει στον δίσκο Οι ώρες, των Λίνου Κόκοτου και Άκου Δασκαλόπουλου.

Μετά την ανεπανάληπτη επιτυχία του Δρόμου, ο Πουλόπουλος, μέσα από τα τραγούδια και τις κινηματογραφικές του εμφανίσεις, γίνεται το μεγαλύτερο όνομα του ελληνικού τραγουδιού, ο "χρυσός ερμηνευτής", χαρακτηρισμό που αποδεικνύει και μια δημοσκόπηση του 1970 σε περιοδικό της εποχής, σχετική με τη δημοσιότητα και απήχηση των τραγουδιστών, στην οποία κατατάχθηκε πρώτος ανάμεσα σε πολλά άλλα μεγάλα ονόματα.

Ενώ άλλες δισκογραφικές εταιρείες προσπαθούν να τον προσελκύσουν, ο Αλέκος Πατσιφάς βρίσκει τρόπο να τον κρατήσει στη Λύρα. Ξέροντας την επιθυμία του τραγουδιστή να βρίσκεται συνέχεια στο στούντιο, τον βάζει να ηχογραφεί διαρκώς τραγούδια.

Είναι χαρακτηριστικό ότι την περίοδο 1969–71 ο Γιάννης Πουλόπουλος τραγουδά σε δέκα μεγάλους δίσκους 33 στροφών και σε αρκετούς μικρούς 45 στροφών. Όταν, σε συνέντευξή του το 1987, ρωτήθηκε αν έχει κάνει λάθη στην καριέρα του, θα αναφέρει την έκδοση των δέκα δίσκων που κυκλοφόρησαν μέσα σε δύο χρόνια, υπογραμμίζοντας όμως ότι περιέχουν μερικά από τα "κλασσικά" (όπως τα χαρακτήρισε) τραγούδια του.

Στους δέκα αυτούς δίσκους υπάρχουν εξαίσια δείγματα της φωνής του και υπέροχες ερμηνείες τραγουδιών βασισμένων σε στίχους ποιημάτων του Λόρκα και του Νερούδα (Εμιλιάνο Ζαπάτα), του Γιάννη Γλέζου, στην Ερωφίλη του Νίκου Μαμαγκάκη, στη "Γύφτισσα μέρα" του Γιώργου Κοντογιώργου και στη "Μαρία" του Νίκου Σκέμπρη (Λαβράνου) και την επόμενη χρονιά κυκλοφορεί δίσκο με τον επιστήθιο φίλο του τον Γιώργο Ζαμπέτα, το "Μουσικόραμα".

Κατά την περίοδο 1971-73, συνεργάζεται με τον σκηνοθέτη Όμηρο Ευστρατιάδη, ντύνοντας κάποιες ταινίες του με μουσική και στίχο. Επίσης, αξίζει να αναφερθεί ότι αυτή την περίοδο δίνει 1 τραγούδι στην Ελένη Ανουσάκη με τίτλο «Μη μου ζητάς» για τις ανάγκες της ταινίας «Αδιέξοδο» (1971), καθώς και 1 τραγούδι στην Ελένη Ροδά και 2 στην Καίτη Χωματά. Στις αρχές της δεκαετίας του '70, καλεσμένος στην εκπομπή του Νίκου Μαστοράκη, τραγουδά το «It was a very good year» του Frank Sinatra, ηχογράφηση η οποία δεν κυκλοφόρησε. Λίγο πριν την έκδοση αυτού του δίσκου, μόλις πρόλαβε την σύλληψη από τα όργανα της χούντας, μιας και το τραγούδι των Γιώργου Κατσαρού - Πυθαγόρα "Πάμε για ύπνο Κατερίνα", θεωρήθηκε αντιστασιακό. Κατέφυγε τότε σε χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Βέβαια προϋπήρχε και ο δίσκος "Μίλα μου για τη λευτεριά" των Μίμη Πλέσσα - Λευτέρη Παπαδόπουλου, που όλα τα τραγούδια - εκτός από ένα - είχαν απαγορευτεί από το καθεστώς της επταετίας.

Το 1973 τραγουδάει σε στίχους Κώστα Βίρβου και μουσική Μίμη Πλέσσα στο "Θάλασσα πικροθάλασσα" και το 1975 ερμηνεύει τα "12 ρεμπέτικα", ένα είδος τραγουδιού που αποδεικνύει πια πως ο Γιάννης Πουλόπουλος είναι ένας τραγουδιστής μοναδικός, που άνετα μπορεί να κινηθεί σε όλα τα είδη του Ελληνικού τραγουδιού. Αυτός ήταν και ο τελευταίος δίσκος του στη Λύρα.

Μετά την αποχώρησή του από τη Λύρα, ηχογραφεί κάποιους δίσκους στη Μίνως- οι οποίοι γίνονται αμέσως χρυσοί- με ελαφρολαϊκά και με διασκευασμένες ξένες επιτυχίες, όπως το "Αγάπα με".

Όλα αυτά τα χρόνια η Λύρα δεν έπαψε να επανεκδίδει τραγούδια που είχε πει, κυρίως τραγούδια που είχαν κυκλοφορήσει σε δίσκους 45 στροφών. Στο διάστημα 1977-89 συνεργάζεται και πάλι με τον Μίμη Πλέσσα, τον Γιάννη Σπανό, τον Γιώργο Κριμιζάκη, ενώ το 1982 σε ένα δίσκο που έγινε χρυσός, τραγούδησε με το δικό του ξεχωριστό τρόπο τραγούδια του "Νέου Κύματος" σε δεύτερη εκτέλεση (πιάνο -επιμέλεια ορχήστρας ο Γιάννης Σπανός).

Στην εταιρία Μίνως μένει ως το 1989, έχοντας 11 χρυσούς δίσκους στο ενεργητικό του εκεί. Την εποχή εκείνη, ο χρυσός αντιστοιχούσε σε 60.000 πωλήσεις και ο πλατινένιος σε 100.000. Μάλιστα, οι τρεις τελευταίοι δίσκοι έγιναν πλατινένιοι μετά την αποχώρησή του από τη Μίνως. Το 1983 κυκλοφορεί τη δεύτερη ποιητική του συλλογή με τίτλο «Ταξίδι Στο Κέντρο Της Γης», ενώ δεν σταματά να ασχολείται και με τη ζωγραφική, που όπως είχε δηλώσει, ήταν κάτι που τον ξεκούραζε. Την ίδια χρονιά γνωρίζεται με τη μέλλουσα γυναίκα του Μπέττυ και το 1985 γίνεται ο γάμος τους. Στις 15 Μαΐου 1991 γεννιέται η κόρη του, Αλεξάνδρα.

Η τελευταία του δουλειά και η αποχώρηση από το τραγούδι

Το 1997 ο Πουλόπουλος αρχίζει μια καινούργια συνεργασία με τη Λύρα, μετά από 22 χρόνια, με το δίσκο "Του τραγουδιού το βλέμμα", σε μουσική Αντώνη Στεφανίδη. Δίσκος που γνωρίζει αμέσως μεγάλη επιτυχία. Στο δίσκο αυτό για τους φανατικούς - και είναι πολλοί - ακροατές του, υπάρχει και μια μεγάλη έκπληξη. Ο Γιάννης Πουλόπουλος "ξέθαψε" δύο δικά του τραγούδια από τα τέσσερα συνολικά που είπε σε κινηματογραφικές ταινίες γύρω στα 1972 - 1973 και ήταν άγνωστα, αλλά και δεν είχαν μέχρι σήμερα κυκλοφορήσει.

Τα τραγούδια αυτά το "Πάλι μεθυσμένος" και το "Αφού μου έφυγες εσύ", ξανατραγουδάει στον καινούργιο του δίσκο. Το 1998, κυκλοφορεί σε cd η ζωντανή του εμφάνιση στην Πύλη Αξιού –πρόκειται για την μόνη του δισκογραφική δουλειά με περιεχόμενο από εμφάνισή του-, εμφάνιση η οποία γνώρισε μεγάλη επιτυχία και αποτελεί και την τελευταία του. Το 1999 κυκλοφορεί ο δίσκος με τίτλο «Στα Όνειρά Μου Περπατώ», με τον οποίο αποφασίζει να απομακρυνθεί από τα μουσικά δρώμενα. Σε ορισμένες συνεντεύξεις της εποχής δηλώνει πως η νύχτα, έτσι όπως έχει ευτελιστεί, δεν είναι πια γι’ αυτόν και δηλώνει την απομάκρυνση του από τις βραδινές εμφανίσεις και, εν γένει, τα μουσικά δρώμενα. Το 2005 κυκλοφορεί σε περιορισμένες εκδόσεις ένας δίσκος 10 ιντσών, με τίτλο «ΤΑ ΧΡΥΣΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΑ» με 10 τραγούδια, ενώ στο διάστημα αυτό οι επανεκδόσεις τραγουδιών, και από τη Lyra και από τη Minos, διαδέχονται η μία την άλλη.

Πηγή
Διαβάστε περισσότερα "Πέθανε ο αγαπημένος τραγουδιστής Γιάννης Πουλόπουλος!"

Κυριακή 12 Ιουλίου 2020

Πέθανε ο πολυβραβευμένος Ιταλός συνθέτης Ένιο Μορικόνε


Πέθανε σε ηλικία 91 ετών ο διάσημος Ιταλός συνθέτης και ενορχηστρωτής Ένιο Μορικόνε, ο οποίος «έντυσε» με τη μουσική του μερικά από τα πλέον εμβληματικά έργα της έβδομης τέχνης. 

Την είδηση του θανάτου του μετέδωσε το ιταλικό πρακτορείο ειδήσεων ANSA. 

Ο βραβευμένος συνθέτης πέθανε τις πρώτες πρωινές ώρες της Δευτέρας σε κλινική της Ρώμης. Τις τελευταίες ημέρες νοσηλευόταν με κάταγμα στο ισχίο.

Γεννημένος το 1928, ο Ιταλός συνθέτης, ενορχηστρωτής, μαέστρος και πρώην τρομπετίστας έχει γράψει μουσική για περισσότερες από 500 ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, καθώς και σύγχρονα έργα κλασσικής μουσικής.

Η καριέρα του περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα ειδών μουσικής σύνθεσης, καθιστώντας τον έναν από τους πιο πολύπλευρους, παραγωγικούς και με επιρροή συνθέτες μουσικής για ταινίες όλων των εποχών.

Η μουσική του Μορικόνε έχει χρησιμοποιηθεί σε περισσότερες από 60 βραβευμένες ταινίες.

Το 2007, ο Μορικόνε παρέλαβε το τιμητικό Όσκαρ «για την μαγευτική και πολυπρόσωπη συνεισφορά του στην τέχνη της μουσικής για ταινίες». Είχε προταθεί για άλλα πέντε Όσκαρ την περίοδο 1979-2001.

Επίσης παρέλαβε και το Όσκαρ Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής το 2016 για τη μουσική της ταινίας Μισητοί 8. Επίσης, Μορικόνε έχει κερδίσει τρία βραβεία Γκράμι, τρεις Χρυσές Σφαίρες, έξι BAFTA, δύο Βραβεία Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, ένα τιμητικό Χρυσό Λέοντα και ένα Πολικό Μουσικό Βραβείο.

Πηγή
Διαβάστε περισσότερα "Πέθανε ο πολυβραβευμένος Ιταλός συνθέτης Ένιο Μορικόνε"

Πέμπτη 25 Ιουνίου 2020

Πέθανε ο Νίκος Αλέφαντος! :(


Στο πένθος βυθίστηκε το ελληνικό ποδόσφαιρο, καθώς έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 81 ετών ο Νίκος Αλέφαντος.

Σύμφωνα με πληροφορίες, υπέστη καρδιακή προσβολή. Γεννήθηκε στις 3 Ιανουαρίου του 1939 στην Αθήνα και μεγάλωσε στα Εξάρχεια. Αγωνιζόταν στη θέση του μεσοκυνηγού και σε μικρή ηλικία ξεκίνησε το ποδόσφαιρο από τον Αστέρα Εξαρχείων της συνοικίας του. Στη συνέχεια μετακινήθηκε στις ΑΕ Χαλανδρίου, ΠΑΟ Ρουφ, Ολυμπιακό Πειραιώς (μετέχοντας σε έναν αγώνα πρωταθλήματος), Ατρόμητο Πειραιώς (Καμινίων), Ολυμπιακός Χαλκίδας (για τον οποίο σημείωσε τέρμα σε βάρος του αντίστοιχου του Πειραιά, όταν το 1963 επέστρεψε ως αντίπαλος στο Καραϊσκάκης), Παναιγιάλειο, Πανελευσινιακό και Βύζαντα Μεγάρων, όπου το 1969 τερμάτισε την καριέρα του.

Ο Αστέρας Εξαρχείων ήταν η πρώτη ομάδα που ανέλαβε ως προπονητής το 1969. Εργάσθηκε στους περισσότερους από τους πλέον δημοφιλείς ελληνικούς συλλόγους, με αποκορύφωμα τον Ολυμπιακό Πειραιώς στον οποίο εργάστηκε τρεις φορές (ανά μία δεκαετία: τέλη 1983, 1994 και 2004), αλλά και στους ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, ΑΕ Λάρισας, Ηρακλή, Πανιώνιο και Εθνικό Πειραιώς.

Στην Α' Εθνική προπόνησε και τους ΟΦΗ, Καστοριά, Παναχαϊκή, Ιωνικό, Δόξα Δράμας, Κόρινθο, Απόλλωνα Καλαμαριάς, Προοδευτική και Εθνικό Αστέρα.

Διαβάστε περισσότερα "Πέθανε ο Νίκος Αλέφαντος! :("

Σάββατο 21 Μαρτίου 2020

Πέθανε ο ηθοποιός Πάνος Χατζηκουτσέλης!


Ένας από τους πιο ταλαντούχους κωμικούς ηθοποιούς της γενιάς του αλλά και τους πλέον αγαπημένους του ελληνικού κοινού, ο Πάνος Χατζηκουτσέλης, έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 74 ετών, σκορπίζοντας θλίψη και συγκίνηση στον καλλιτεχνικό χώρο.

Ο Πάνος Χαζτηκουτσέλης γεννήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου του 1945 στα Εξάρχεια όπου και μεγάλωσε σε μια φτωχή, μεν, αλλά αγαπημένη οικογένεια, η οποία είχε πέντε παιδιά -τέσσερα αγόρια και ένα κορίτσι.
Μετά το τέλος της στρατιωτικής του θητείας γράφτηκε στη δραματική σχολή του Θεοδοσιάδη, όπου είχε την ευκαιρία να διδαχτεί την υποκριτική τέχνη στο πλευρό σπουδαίων ηθοποιών, μεταξύ των οποίων η Ελένη Χατζηαργύρη, ο Γρηγόρης Γρηγορίου, ο Κώστας Κροντηράς κ.ά.

Η πρώτη του τηλεοπτική εμφάνιση ήταν το 1978, στην τηλεοπτική σειρά της ΥΕΝΕΔ «Αναδυομένη» -διασκευή του ομώνυμου βιβλίου του Γρηγορίου Ξενόπουλου, για να συνεχίσει, τις επόμενες δεκαετίες, ενσαρκώνοντας εξαιρετικά δημοφιλείς τηλεοπτικούς χαρακτήρες, όπως ο αυτός του υπομονετικού υπηρέτη στην θρυλική «Μαντάμ Σουσού» αλλά και του δικηγόρου κυρίου Παπαπέτρου στο «Εκείνες κι Εγώ», όπου πρωταγωνιστούσε ο Γιάννης Μπέζος. Η παρουσία του στην τηλεόραση ήταν αδιάκοπη μέσα από συμμετοχές σε δεκάδες σειρές, μεταξύ των οποίων και οι «Το κανάλι της Βαγγελίτσας», «Ο χήρος, η χήρα και τα χειρότερα», «Εμείς κι εμείς», «Ντόλτσε Βίτα», «Στο Παρά Πέντε» κ.ά.

Παράλληλα, διέγραψε μια σημαντική διαδρομή στο θέατρο για περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες. Έγινε, αρχικά, γνωστός στους θεατρικούς κόλπους μέσα από τις συμμετοχές του στις θεατρικές παραστάσεις του Δημήτρη Ποταμίτη, με τον οποίο συνεργάστηκε επί μία επταετία, ενώ στη συνέχεια συνεργάστηκε με τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού θεάτρου -από την Αλίκη Βουγιουκλάκη και την Τζένη Καρέζη, μέχρι τον Λάμπρο Κωνσταντάρα και τον Κώστα Βουτσά. Αγαπημένο του είδος ήταν η επιθεώρηση, την οποία υπηρέτησε τόσο ως ηθοποιός όσο και ως συγγραφέας, γράφοντας ο ίδιος κάποια κωμικά νούμερα. Η ενασχόλησή του με τη συγγραφή θεατρικών έργων συνεχίστηκε μέχρι το τέλος της ζωής του . Από τις τελευταίες παραστάσεις στις οποίες συμμετείχε ως συγγραφέας ήταν η επιθεώρηση μετά μουσικής «Κάλλιο Πέντε και στο Χέρι», με πρωταγωνιστές τους Ελένη Γερασιμίδου και Αντώνη Ξένο, η οποία παρουσιαζόταν για δύο χρονιές, το 2017 και το 2018, στο Θέατρο «Λιθογραφείον».

Πηγή
Διαβάστε περισσότερα "Πέθανε ο ηθοποιός Πάνος Χατζηκουτσέλης!"

Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2020

Πέθανε ο Κώστας Βουτσάς: Ένας αειθαλής εραστής της σκηνής και της ζωής :'-(



«Έφυγε» σε ηλικία 88 ετών μετά από πολυήμερη νοσηλεία στο νοσοκομείο «Αττικόν» - Τα δύσκολα παιδικά χρόνια, οι πιο διάσημοι ρόλοι και οι γυναίκες της ζωής του - Το ιατρικό ανακοινωθέν για τον θάνατο του Κώστα Βουτσά!
Κοσμαγάπητος καλλιτέχνης επί δεκαετίες ολόκληρες, δημοφιλής πρωταγωνιστής της μεγάλης οθόνης, που σφράγισε ανεξίτηλα τους ρόλους που ερμήνευσε, χαρίζοντας άφθονο γέλιο, ηθοποιός με απίστευτο μπρίο και μεγάλες δυνατότητες στον αυτοσχεδιασμό, ευρηματικός ατακαδόρος που άφησε εποχή με τις αξέχαστες κινηματογραφικές ατάκες του -ποιος δεν θυμάται τα αμίμητα «έχω και κότερο, πάμε μια βόλτα;» ή το «Κάτινααα σαλαμάκι...»-, αθεράπευτος λάτρης των γυναικών στο πανί αλλά και στη ζωή. Μα πάνω απ' όλα εραστής της ίδιας ζωής την οποία φρόντισε να ρουφήξει μέχρι το μεδούλι...

Αυτός ήταν ο Κώστας Βουτσάς, που έφυγε από κοντά μας σήμερα, τα 88 του χρόνια, έχοντας δώσει σκληρή μάχη, επί πολλές μέρες, στη μονάδα εντατικής θεραπείας του νοσοκομείο «Αττικόν». Η καρδιά του, αυτή η μεγάλη καρδιά που χωρούσε μέσα της τόση αγάπη, δεν άντεξε. Λύγισε και σταμάτησε να χτυπά ρίχνοντας την αυλαία της ζωής ενός από τους μακροβιότερους, τους πλέον λαοφιλείς και ταλαντούχους ηθοποιούς αυτού του τόπου και σκορπίζοντας τεράστια συγκίνηση στους κόλπους του θεάτρου και του κινηματογράφου, που τόσο πιστά υπηρέτησε, αλλά στους αμέτρητους απλούς ανθρώπους που τον λάτρεψαν μέσα από τους ρόλους του. Γιατί ο Βουτσάς ήταν από τους τελευταίους ζωντανούς θρύλους της χρυσής εποχής του ελληνικού σινεμά και το φευγιό του, σηματοδοτεί, με έναν τρόπο, το τέλος της εποχής της αθωότητας!

Μιας αθωότητας που μάς χάρισε απλόχερα ο ίδιος, όμως, δεν είχε την ευκαιρία να την βιώσει ως παιδί. Γιατί οι συνθήκες κάτω από τις οποίες πέρασε τα πιο τρυφερά χρόνια της ζωής του ήταν δύσκολες, σκληρές. Ούτε καν κανονικό σπίτι δεν είχε η οικογένειά του όταν γεννήθηκε. Ζούσαν σ' ένα μικρό άδειο μαγαζί, στον Βύρωνα, κι είχαν καλύψει με χαρτιά τη βιτρίνα για να μην τούς βλέπουν. Ο πατέρας δούλευε σκληρά ως οδοποιός, η μητέρα στο σπίτι, τα χρήματα δεν επαρκούσαν ούτε για τα απαραίτητα. Γι΄ αυτό, κι όταν λίγα χρόνια αργότερα μετακόμισαν στη Θεσσαλονίκη, όλα τα παιδιά της οικογένειας βγήκαν στο δρόμο, κάνοντας διάφορες δουλειές του ποδαριού για να βοηθήσουν την κατάσταση.

Στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής ο 10χρονος τότε Κώστας γυρνούσε με τις ώρες στους κεντρικούς δρόμους της Θεσσαλονίκης, κρατώντας στα χέρια του ένα κασελάκι με τσιγάρα τα οποία πουλούσε στους περαστικούς. Επειδή όμως τα χρήματα ήταν λίγα και οι ανάγκες πολλές, ο πανέξυπνος πιτσιρικάς σκέφτηκε έναν τρόπο να αυξήσει τα έσοδά του. Αντάλλασσε τσιγάρα με τους Άγγλους αιχμαλώτους. Έδινε 100 ελληνικά έναντι πολύ λιγότερων αγγλικών καθώς τα εγχώρια ήταν κακής ποιότητας και φθηνά ενώ πουλώντας τα ξένα έβγαζε πολύ περισσότερα... Η ευστροφία, η αξιοσύνη, το πείσμα, η αποφασιστικότητα τον χαρακτήριζαν από τότε. Δεν το έβαζε κάτω, όσες δυσκολίες κι αν έβρισκε μπροστά του. Φαινόταν πως αυτό το παιδί θα την βρει την άκρη στη ζωή του.

Η αλλαγή ονόματος

Το πραγματικό όνομα του Κώστα Βουτσά ήταν Κώστας Σαββόπουλος. Λίγο πριν μπει επισήμως στον χώρο του θεάτρου και του κινηματογράφου όμως ένας παραγωγός τού εξήγησε ότι έπρεπε να αλλάξει το επίθετό του και τού πρότεινε το Βέσελης. Εκείνος δεν φάνηκε να ικανοποιείται και επέλεξε αντ' αυτού το παρατσούκλι του παππού του που τον φώναζαν Βουτσά επειδή ήταν βαρελοποιός. Με αυτό το επώνυμο έμελλε να γράψει λαμπρή ιστορία.

Από τους πρώτους ρόλους μέχρι την εκτόξευση

Τούς πρώτους του ρόλους τούς έπαιξε στη Θεσσαλονίκη, σε τοπικές σκηνές της πόλης. Στην Αθήνα ήρθε σε ηλικία 21 ετών. Συμμετείχε αρχικά σε κάποιες παραστάσεις του θεάτρου «Ακροπόλ». Λίγο αργότερα μπήκε στη ζωή του ο κινηματογράφος. Έκανε την παρθενική του εμφάνιση το 1953 στην ταινία «Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται» για να ακολουθήσουν, το 1961, οι συμμετοχές του στις ταινίες της ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜ «Η Αλίκη στο Ναυτικό» του Αλέκου Σακελλάριου και «Ο Σκληρός Άνδρας» του Γιάννη Δαλιανίδη. Ο τελευταία διακρίνει το ταλέντο του και τού εμπιστεύεται έναν απαιτητικό δραματικό ρόλο στην ταινία του «Κατήφορος».

Κάπου εκεί ξεκινά η απογειωτική του πορεία και έρχονται οι μεγάλοι πρωταγωνιστικοί ρόλοι, εκείνοι που τον καθιέρωσαν ως έναν από τους κορυφαίους και πιο δημοφιλείς ηθοποιούς της γενιάς του. Ποιο ρόλο του να πρωτοθυμηθεί κανείς από τις 70 συνολικά ταινίες στις οποίες έπαιξε; Τον μικροαστό στο «Ανθρωπάκι» που προσπαθούσε να ισορροπήσει μεταξύ γυναίκας και μάνας, τον νιόπαντρο μαμάκια στη «Νύχτα Γάμου», τον ποδοσφαιριστή Μασούρο στο «Μια κυρία στα μπουζούκια», τον ψεύτικο κύριο Ράμογλου στο «Κορίτσια για φίλημα», τον τεμπέλη γιο στη «Χαρτοπαίχτρα», τον Άραβα – γιαλαντζί στον «Ξυπόλητο Πρίγκηπα» ή τον μπουζουκσή Κώστα Πίττουρα στις «Θαλασσιές τις Χάντρες»…

Μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα ο Κώστας Βουτσάς συνεργάστηκε με τα μεγαλύτερα αστέρια του ελληνικού κινηματογράφου, από την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τη Ζωή Λάσκαρη μέχρι τον Νίκο Κούρκουλο και τη Ρένα Βλαχοπούλου. Στο μυαλό και στις καρδιές του περισσότερου κόσμου, ωστόσο, καταγράφηκε ως ιδανικό ζευγάρι με την Μάρθα Καραγιάννη με την οποία συμπρωταγωνίστησε σε έναν μεγάλο αριθμό ταινιών.

Με την παρακμή του ελληνικού κινηματογράφου συνέχισε παίζοντας σε αρκετές βιντεοταινίες των οποίων η ποιότητα μπορεί να μην ήταν καλή οι ερμηνείες του, ωστόσο παρέμεναν χαρακτηριστικές. Ανάμεσά τους και οι «Είναι γάτα ο γιατρός», «Ο ιππότης της λακούβας», «Η ζωή αρχίζει στα 40», « Ο υπαλληλάκος πάει στον παράδεισο» κ.α.

Στο Θέατρο και στην Τηλεόραση

Ο Κώστας Βουτσάς υπηρέτησε με επιτυχία και συνέπεια και το θέατρο παίζοντας ρόλους σε παραστάσεις διαφορετικών ειδών, από πρόζα μέχρι επιθεώρηση και μιούζικαλ. Ο πρώτος του πρωταγωνιστικός θεατρικός ρόλος ήταν το 1969 στο έργο του Τσιφόρου «Αγάπη μου παλιόγρια» το οποίο γυρίστηκε αργότερα και σε ταινία με τον ίδιο και την Ξένια Καλογεροπούλου. Ανάμεσα στις μεγαλύτερες θεατρικές του επιτυχίες συγκαταλέγονται η «Πούπσι», που ανέβασε το 1986 στο θέατρο «Γκλόρια», «Ο Αρχοντοχωριάτης» του Μολιέρου, «Οι Απάνω και οι Κάτω» των Τσιφόρου – Βασιλειάδη, «Η γλυκιά Ούτσι» κ.α. Η τελευταία φορά που πάτησε το θεατρικό σανίδι ήταν στην παράσταση «Η Σταχτοπούτα» που φιλοξενεί τον φετινό χειμώνα το θέατρο «Μπρόντγουαιη».

Άφησε όμως ανεξίτηλη τη σφραγίδα του και στην τηλεόραση συμμετέχοντας, μέχρι προσφάτως, σε κάποιες από τις πιο γνωστές τηλεοπτικές σειρές των τελευταίων 40 χρόνων. Στα μέσα της δεκαετίας του '80 άφησε εποχή παίζοντας στο κωμικό σίριαλ της ΕΡΤ «Ο Ηρακλής και τα λιοντάρια του» , πρόσθεσε το ιδιαίτερο ερμηνευτικό στίγμα του στον «Γιούγκερμαν», προκάλεσε άφθονο γέλιο με τη συμμετοχή τους στις σύγχρονες σειρές «Το κόκκινο δωμάτιο», «Η Πολυκατοικία», «Επτά θανάσιμες πεθέρες», «Το σόι σου» κ.α.

Οι γυναίκες της ζωής του

Ο Κώστας Βουτσάς είχε μεγάλη αδυναμία στις γυναίκες και αυτό ήταν κάτι το οποίο ο ίδιος δεν έκρυψε ποτέ. Ο έρωτας τον έτρεφε, τον ανανέωνε γι' αυτό κι εκείνος δεν αντιστεκόταν στα καλέσματά του. Ερωτεύτηκε και τον ερωτεύτηκαν με πάθος, παντρεύτηκε, χώρισε, αρκετές φορές, απέκτησε παιδιά….Το εντυπωσιακό ωστόσο ήταν πώς πάντα φρόντιζε τις πρώην συντρόφους του κι εκείνες μιλούσαν για αυτόν τα καλύτερα λόγια! Πώς τα κατάφερνε;

Ο ίδιος έδινε την παρακάτω χαρακτηριστική απάντηση: «Εγώ με τις γυναίκες ήμουν ο σκλάβος τους. Σκεφτόμουνα πάντα τι να κάνω για να την ευχαριστήσω χωρίς να το ξέρει. Και λέω πως με όλες μου τις γυναίκες είμαι πάρα πολύ αγαπημένος. Και όλες με αγαπάνε, όχι γιατί τις έκανα δώρα, αλλά γιατί τις πρόσεχα και τις θεωρούσα ιερό σημείο στην ζωή μου»

Από τις πρώτες σχέσεις του που έγιναν γνωστές ήταν αυτή με την ηθοποιό Αλέκα Στρατηγού η οποία, ωστόσο, έγινε παρελθόν από τη στιγμή που ο Κώστας Βουτσάς γνώρισε και ερωτεύτηκε παράφορα την πληθωρική Σπεράντζα Βρανά, το καλοκαίρι του 1959, στο Θέατρο Ακροπόλ. Η ίδια είχε εξομολογηθεί στην αυτοβιογραφία της πως αρχικά δεν ήταν ερωτευμένη μαζί του αλλά θέλησε να εκδικηθεί τη Στέλλα Στρατηγού επειδή υποψιαζόταν πως φλέρταρε με τον πρώην σύντροφό της. Η σχέση τους λοιπόν ξεκίνησε ως παράνομη αλλά ο Βουτσάς εγκατέλειψε την Στρατηγού και ζήτησε από τη Βρανά να τον παντρευτεί. Εκείνη δεν είχε πεισθεί πως την ήθελε πραγματικά και πως δεν την εκμεταλλευόταν για επαγγελματικούς λόγους. Ο έρωτάς τους υπήρξε εκρηκτικός, συνοδεύτηκε από μπόλικους καυγάδες και επισφραγίστηκε με αρραβώνα την άνοιξη του '61. Ούτε η επισημοποίηση όμως έφερε την ηρεμία. Οι σκηνές ζηλοτυπίες συνεχίζονταν ακάθεκτες και από τις δύο πλευρές, χώριζαν συνέχεια και λίγο μετά τα ξανάβρισκαν. Ένα βράδυ μάλιστα, λίγο μετά από έναν ακόμη μεγάλη καυγά, εκείνος πήγε μεθυσμένος έξω από το σπίτι της και την παρακαλούσε να τον δεχθεί πίσω. Οι ίδιες σκηνές επαναλαμβάνονταν επί 4,5 ολόκληρα χρόνια κι ενώ είχαν πλέον αποφασίσει να παντρευτούν η Σπεράντζα τα διάλυσε όλα καθώς δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να εγκαταλείψει το θέατρο όπως απαιτούσε ο αγαπημένος της.

Αμέσως μετά ήρθε στη ζωή του η πανέμορφη χορεύτρια και ηθοποιός Έρρικα Μπρόγιερ που υπήρξε και η πρώτη σύζυγός τους. Ο έρωτάς τους ολοκληρώθηκε με τη γέννηση της κόρης τους Σάντρας. Οι δυο τους παρέμεναν αγαπημένοι μέχρι το τέλος. Ακολούθησαν δύο ακόμη γάμοι, με την Θεανώ Παπασπύρου με την οποία απέκτησε δύο ακόμη κόρες, την Θεοδώρα και την Νικολέτα και με το πρώην μοντέλο - ηθοποιό Εύη Καραγιάννη της οποίας τον γιο, επίσης ηθοποιό, Άνθιμο μεγάλωσε σαν δικό του παιδί.

Το 2015 ο Κώστας Βουτσάς ερωτεύτηκε ξανά, μια γυναίκα πολύ νεώτερή του, την ηθοποιό Αλίκη Κατσαβού. Οι δυο τους παντρεύτηκαν το 2016 ενώ λίγους μήνες αργότερα υποδέχτηκαν στη ζωή τους τον μικρό Φοίβο με τον οποίο ο ηθοποιός ήταν πραγματικά ξετρελαμένος. Για χατίρι του εξάλλου, ήθελε να ζήσει όσο το δυνατόν περισσότερα χρόνια, για να τον δει να μεγαλώνει...

Το ιατρικό ανακοινωθέν για το θάνατο του Κώστα Βουτσά

Το νοσοκομείο «Αττικόν» εξέδωσε επίσημη ανακοίνωση για το θάνατο του αγαπημένου ηθοποιού Κώστα Βουτσά, που άφησε την τελευταία του πνοή τα ξημερώματα (26.02), μετά από 19 ημέρες νοσηλείας.

Ο Κώστας Βουτσάς εισήχθη στο Π.Γ.Ν. «ΑΤΤΙΚΟΝ» στις 7 Φεβρουαρίου 2020 με λοίμωξη του αναπνευστικού και σημαντική καρδιακή και αναπνευστική δυσλειτουργία, που οδήγησαν σε διασωλήνωση και εισαγωγή στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Ετέθη σε μηχανική υποστήριξη της αναπνοής και της νεφρικής λειτουργίας. Η κατάστασή του σταθεροποιήθηκε αρχικά αλλά την 24η Φεβρουάριου το βράδυ παρουσίασε σημαντική επιδείνωση, που εξελίχθηκε σε πολυοργανική ανεπάρκεια και κατέληξε πάρα τις γενόμενες θεραπευτικές παρεμβάσεις, στις 26/02/2020 στις 02:24.

Ο Διοικητής του Π.Γ.Ν. «ΑΤΤΙΚΟΝ»
Σπυρίδων Αποστολόπουλος

Πηγή
Διαβάστε περισσότερα "Πέθανε ο Κώστας Βουτσάς: Ένας αειθαλής εραστής της σκηνής και της ζωής :'-("

Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου 2020

Πέθανε ο σπουδαίος ηθοποιός Κερκ Ντάγκλας!

Πέθανε σε ηλικία 103 ετών ο σπουδαίος ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου, Κερκ Ντάγκλας, "παιδί" της Χρυσής Εποχής του Χόλιγουντ ο οποίος είχε επισκεφθεί επανειλημμένα την Ελλάδα.

Την είδηση του θανάτου του έκανε γνωστή ο γιος του και, επίσης, ηθοποιός του Χόλιγουντ, Μάικλ Ντάγκλας, με ανάρτησή του στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram.

"Με τεράστια θλίψη τα αδέλφια μου και εγώ ανακοινώνουμε ότι ο Κερκ Ντάγκλας μας άφησε σε ηλικία 103 ετών. Για τον κόσμο, ήταν ένας θρύλος, ένας ηθοποιός της χρυσής εποχής των κινηματογραφικών ταινιών, ένας ανθρωπιστής η δέσμευση του οποίου στη δικαιοσύνη και στις υποθέσεις στις οποίες πίστευε τον μετέτρεψαν σε πρότυπο και πηγή έμπνευσης για όλους μας", πάντως "για εμένα και τ’ αδέρφια μου, τον Τζόελ και τον Πίτερ, ήταν απλά ο μπαμπάς", ανέφερε ο Μάικλ Ντάγκλας.

O Κερκ Ντάγκλας ήταν Αμερικανός ηθοποιός, σκηνοθέτης, κινηματογραφικός παραγωγός και συγγραφέας. Στην 60χρονη καριέρα του, ο Κερκ Ντάγκλας εμφανίσθηκε σε περισσότερες από 90 ταινίες και αναδείχθηκε σ’ έναν από τους σπουδαιότερους ηθοποιούς που ανέδειξε το Χόλιγουντ. Διακρίθηκε σε δραματικούς ρόλους, κυρίως σε γουέστερν και πολεμικές ταινίες. Προοδευτικών αρχών, βοήθησε αρκετούς «μαυροπινακισμένους» καλλιτέχνες της Μακαρθικής περιόδου (δεκαετία του 1950), να επανέλθουν στην κανονικότητα και στο επάγγελμά τους. Γιος του είναι ο γνωστός ηθοποιός και παραγωγός Μάικλ Ντάγκλας.

Ο Ισούρ Ντανιέλοβιτς, όπως είναι το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 1916 στο Άμστερνταμ της πολιτείας της Νέας Υόρκης, από γονείς ιουδαϊκού θρησκεύματος και ρωσικής καταγωγής.

Παιδί πολυμελούς φτωχής οικογένειας μεταναστών (ο πατέρας του ήταν ρακοσυλλέκτης), έκανε σαράντα διαφορετικές δουλειές μέχρις ότου αναγνωρισθεί το ταλέντο του στην υποκριτική. Το 1941 κατετάγη στο Ναυτικό και πολέμησε στα μέτωπα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Τότε ήταν που άλλαξε το όνομά του σε Κερκ Ντάγκλας, το οποίο διατήρησε μέχρι σήμερα.

Το 1946, έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο στην ταινία «Αμαρτωλές γυναίκες» («The Strange Love of Mar­tha Ivers) του Λούις Μάιλστοουν κι έγινε διάσημος αρκετά γρήγορα, ερμηνεύοντας τον αδίστακτο πυγμάχο στην ταινία του Μαρκ Ρόμπσον «Φλογισμένα Πάθη» («Champion», 1949), ερμηνεία που του χάρισε την πρώτη του υποψηφιότητα για το Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου.

Το ταλέντο του επιβεβαιώθηκε στη συνέχεια σε πολλές ταινίες, ανάμεσά στις οποίες είναι: «Οι σταυροφόροι της Δύσης» («The Big Sky», 1952) του Χάουαρντ Χοκς, «Η ωραία και το κτήνος» («The Bad and the Beautiful») του Βινσέντε Μινέλι, όπου ήταν και πάλι υποψήφιος για Όσκαρ, «Χωρίς συρματοπλέγματα» («Man Without a Star», 1955) του Κινγκ Βίντορ, «Η ζωή ενός ανθρώπου» («Lust for Life», 1956) του Βινσέντε Μινέλι, όπου υποδύθηκε τον ζωγράφο Βαν Γκογκ και ήταν για τρίτη φορά υποψήφιος για Όσκαρ, «Ασύλληπτος επαναστάτης» («Lonely Are the Brave», 1962) του Ντέιβιντ Μίλερ, «Οι ακατανίκητοι» (The War Wagon, 1967) του Μπερτ Κένεντι, «Ο συμβιβασμός (The Arrangement, 1969) του Ηλία Καζάν, «Ήταν ένας παλιάνθρωπος («There Was a Crooked Man...»,1969) του Τζόζεφ Μάνκιεβιτς κ.ά.

Το 1955 δημιούργησε την εταιρεία κινηματογραφικών παραγωγών Bryna Productions. Ανάμεσα στις ταινίες που χρηματοδότησε και πρωταγωνίστησε ήταν το πολεμικό δράμα «Σταυροί στο Μέτωπο» («Paths of Glory», 1957) και το ιστορικό δράμα «Σπάρτακος» («Spartacus», 1960), που βοήθησαν στην ανάδειξη του Στάνλεϊ Κιούμπρικ σε σκηνοθέτη πρώτης γραμμής. Στον «Σπάρτακο», ο Ντάγκλας ως παραγωγός έσπασε τη λίστα του γερουσιαστή Μακάρθι με τους απαγορευμένους κινηματογραφιστές του Χόλιγουντ κι έβαλε το όνομα του σεναριογράφου Ντάλτον Τράμπο στους τίτλους της ταινίας.

Το 1963 έπαιξε στο Μπρόντγουεϊ στο θεατρικό έργο του Κεν Κέσεϊ «Στην Φωλιά του Κούκου» («One Flew Over the Cuckoo’s Nest»). Εντυπωσιάστηκε από τη δύναμη του έργου, ώστε αγόρασε τα δικαιώματά του, τα οποία αξιοποίησε το 1975 ο γιος του Μάικλ Ντάγκλας, μεταφέροντάς το στη μεγάλη οθόνη με σκηνοθέτη τον Μίλος Φόρμαν και πρωταγωνιστή τον Τζακ Νίκολσον. Η ταινία σημείωσε εξαιρετική επιτυχία και απέσπασε πέντε Όσκαρ.

To 1973 σκηνοθέτησε την πρώτη του ταινία, την περιπέτεια «Skalawag», για να ακολουθήσει το γουέστερν «Posse» δύο χρόνια αργότερα. Από τη δεκαετία του 1980 ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία, γράφοντας βιβλία αναμνήσεων, βιβλία για παιδιά και μυθιστορήματα. Το 1996 τιμήθηκε με Όσκαρ για το σύνολο του έργου του στον κινηματογράφο.

Ο Κερκ Ντάγκλας νυμφεύτηκε δύο φορές. Από το 1943 έως το 1951 με τη συμμαθήτριά του στη Δραματική Σχολή της Νέας Υόρκης Νταϊάνα Ντιλ (1923-2015), με την οποία απέκτησε δύο αγόρια, τον ηθοποιό και παραγωγό Μάικλ Ντάγκλας (γ. 1944) και τον παραγωγό Τζόελ Ντάγκλας (γ. 1947). Από τον δεύτερο γάμο του με τη γερμανίδα Χανελόρε Μαρξ (γ.1919), που άντεξε στη διάρκεια του χρόνου, απέκτησε άλλα δύο αγόρια, τον παραγωγό Πίτερ Ντάγκλας (γ. 1955) και τον ηθοποιό Έρικ Ντάγκλας (1958-2004).

Πηγή
Διαβάστε περισσότερα "Πέθανε ο σπουδαίος ηθοποιός Κερκ Ντάγκλας!"

Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2020

Πέθανε ο ηθοποιός Γιώργος Κοτανίδης!

Έφυγε από τη ζωή ο ηθοποιός, σκηνοθέτης και συγγραφέας, Γιώργος Κοτανίδης, σε ηλικία 74 ετών.

Ο ηθοποιός, σκηνοθέτης και συγγραφέας βρισκόταν επί 15 ημέρες στην εντατική με ειλεό.

Γεννήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 1945 στη Θεσσαλονίκη.

Ο Γιώργος Κοτανίδης φοίτησε δύο χρόνια στην Κτηνιατρική Σχολή του ΑΠΘ, όπου μπήκε κατά λάθος, και ασχολήθηκε κυρίως με τη δημιουργία φοιτητικού θεάτρου και κινηματογραφικής λέσχης (ΦΟΘΚ).

Στην Αθήνα τελείωσε τη Δραματική Σχολή Εθνικού Θεάτρου το 1970 και αμέσως συμμετείχε στη δημιουργία του «Ελεύθερου Θεάτρου», όπου έμεινε ως το 1975. Από τότε συνεργάστηκε με πολλούς θιάσους και σκηνοθέτες, ερμηνεύοντας σημαντικούς ρόλους σε όλα τα θεατρικά είδη. Πολλούς ρόλους, επίσης είχε παίξει σε ελληνικές και διεθνείς κινηματογραφικές παραγωγές.

Στη διάρκεια της επταετίας συμμετείχε ενεργά στον αντιδικτατορικό αγώνα, ενταγμένος στην επαναστατική αριστερά. Βασανίστηκε και φυλακίστηκε επανειλημμένα.

Την περίοδο 1980-85 συμμετείχε στη δημιουργία του εκδοτικού οίκου «Ιθάκη» που εξέδωσε βιβλία για το θέατρο, τον κινηματογράφο και τη μουσική. Ο Γιώργος Κοτανίδης ασχολήθηκε και με τη συγγραφή, αφήνοντας πίσω του πλούσιο έργο.

«Δεν έχω φόβο. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε δεν φοβάμαι τίποτα. Προσπαθώ να συμφιλιωθώ με το θάνατο. Αυτό είναι φυσιολογικό για έναν άνθρωπο που έχει μεγαλώσει, όπως εγώ. Δεν είμαι πια νέος, είναι βέβαιο. Η ψυχή μου, όμως, έχει κάτι πια από τα νιάτα μου. Με γοητεύει πάντα αυτή η φράση του Καζαντζάκη "Δεν φοβάμαι τίποτα, δεν πιστεύω τίποτα, είμαι ελεύθερος". Αν μπορούσα να διαλέξω μια μόνο συμβουλή από αυτές που λέω στην κόρη μου είναι μία: «Να βάζεις δυσκολίες στον εαυτό σου. Να πολεμάς τις ευκολίες σου. Να "πολεμάς" το ταλέντο σου για να το μεγαλώσεις», είχε πει σε πρόσφατη συνέντευξή του.

Πηγή
Διαβάστε περισσότερα "Πέθανε ο ηθοποιός Γιώργος Κοτανίδης!"

Δευτέρα 6 Ιανουαρίου 2020

Πέθανε η ηθοποιός και χορεύτρια Έρρικα Μπρόγιερ! :(

Πέθανε σήμερα σε ηλικία 77 ετών η αγαπημένη χορεύτρια, ηθοποιός και τραγουδίστρια Έρρικα Μπρόγιερ, μετά από μάχη με τον καρκίνο. 

Στις αρχές Δεκεμβρίου η Έρρικα Μπρόγιερ αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την παράσταση «Η Παριζιάνα», στην οποία εμφανιζόταν, μετά από προβλήματα υγείας.

Σύμφωνα με πληροφορίες, το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, σε θεραπευτήριο της Αθήνας.

Στο πλευρό της βρέθηκαν από την πρώτη στιγμή η κόρη της Σάντρα Βουτσά, η αδελφή της Μαργαρίτα και άτομα του στενού οικογενειακού της περιβάλλοντος.

Ποια ήταν η Έρρικα Μπρόγιερ

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1942 από Έλληνα πατέρα και μητέρα με καταγωγή από την Αυστρία. Παιδί του ηθοποιού Τέλη Ανθίδη (Αριστοτέλης Μαστραπάς), τόσο η ίδια όσο και η αδελφή της Μαργαρίτα, κράτησαν το επίθετο της μητέρας τους για την καριέρα τους.

Η Έρρικα Μπρόγιερ μεσουράνησε στο χώρο του ελληνικού κινηματογράφου, ως ντουέτο με την αδελφή της, αλλά και αργότερα μόνη της.

Το 1961, οι δύο αδελφές έκαναν το ντεμπούτο τους ως δίδυμο στο τραγούδι και το χορό ενώ μόλις ένα χρόνο αργότερα έκαναν την εμφάνισή τους στην ταινία «Όταν λείπει η γάτα» του Αλέκου Σακελλάριου.

Τραγουδούσε, χόρευε και έπαιζε σε πολλές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου. Μεταξύ των έργων στα οποία έχει συμμετάσχει είναι τα: «Τα 201 καναρίνια» (1964), «Ο ανήφορος» (1964), «Ο ανεμοστρόβιλος» (1964), «Η Παριζιάνα» (1969), «Πίσω μου σ’ έχω σατανά» (1971), «Αγάπησα μια πολυθρόνα» (1971), «17 σφαίρες για έναν άγγελο, η αληθινή ιστορία της Ηρώς Κωνσταντοπούλου» (1981), «Οι απέναντι» (1981).

Στην ταινία «Τα 201 καναρίνια» γνωρίστηκε με τον ηθοποιό Κώστα Βουτσά. Έπειτα από δύο χρόνια παντρεύτηκαν και απέκτησαν την κόρη τους, Σάντρα. Ωστόσο, ο γάμος τους δεν κράτησε πολύ. Μερικά χρόνια αργότερα χώρισαν και από τότε διατηρούσαν άριστες σχέσεις. 

Σε πρόσφατη συνέντευξή της είχε δηλώσει για τον πρώην άνδρα της: «Τον λατρεύω τον Κώστα, τον αγαπάω, πιο πολύ τώρα από τότε. Δεν θέλω να ακούσω κάτι για τον Κώστα, προτιμώ να πουν για μένα. Είχα στεναχωρηθεί όταν χωρίσαμε. Και η Σάντρα δεν το κατάλαβε καθόλου. Περάσαμε και εκείνος και εγώ δύσκολα, αλλά το βρήκαμε».

Αργότερα ξαναπαντρεύτηκε με τον Γιάννη Μαρινάκη. Καθώς ο δεύτερος σύζυγός της δεν ανήκε στο χώρο του θεάματος, ο γάμος τους έγινε σε πολύ στενό κύκλο: «Ήταν ένας άνθρωπος που δούλευε σε υπουργείο και δεν σκεφτήκαμε να το δημοσιοποιήσουμε. Πήγαμε με δύο μάρτυρες φίλους μας και κανέναν καλεσμένο. Ούτε η μητέρα μου, ούτε η Σάντρα ήταν, ούτε η αδελφή μου. Πήγαμε στο δημαρχείο, αλλά κάποια στιγμή θέλαμε με τον Γιάννη Μαρινάκη να κάνουμε και έναν θρησκευτικό ή και ένα μεγάλο τραπέζι, αλλά δεν έγινε, γιατί έφυγε από τη ζωή.Ήταν κάτι που μου στοίχισε πολύ. Ήταν ξαφνικό και έπαθα σοκ, απέκτησα φοβίες που δεν τις είχα πριν φύγει ο Γιάννης. Δεν μπορούσα να οδηγήσω, πάθαινα κρίσεις πανικού. Ήταν ένας έρωτας που ήθελα να τον ζήσω μακριά από τη δημοσιότητα. Ήθελα να τον κρατήσω για μένα».

Επιστροφή στο σανίδι μετά από είκοσι χρόνια

Η πολυτάλαντη Έρρικα Μπρόγιερ που απείχε για δύο περίπου δεκαετίες από την σκηνή, επέστρεψε σε αυτή και συγκεκριμένα στην «Παριζιάνα» που ανέβηκε στο θέατρο Broadway βασισμένη στη θρυλική ταινία των Δαλιανίδη-Πλέσσα. Πριν από 50 χρόνια είχε ξεχωρίσει στην κινηματογραφική εκδοχή της.

Η Έρρικα Μπρόγιερ, στην ταινία του ’69 εντυπωσίαζε στο ρόλο της Ελένης Καραμπουμπούνα-αδελφή της βασικής ηρωίδας της Πελαγίας που ερμήνευε με οίστρο η σπουδαία Ρένα Βλαχοπούλου.

Πηγή
Διαβάστε περισσότερα "Πέθανε η ηθοποιός και χορεύτρια Έρρικα Μπρόγιερ! :("
Related Posts with Thumbnails