Σάββατο 30 Ιουλίου 2011

Αστρονόμοι εντόπισαν το πιο απομακρυσμένο και παλιό κβάζαρ

Ευρωπαίοι αστρονόμοι εντόπισαν φως από το πιο μακρινό «κβάζαρ» στο νηπιακό σύμπαν που έχει ποτέ βρεθεί, δηλαδή από ένα αρχαίο γαλαξία με μια τερατώδη μαύρη τρύπα στο κέντρο του, που περιβάλλεται από ένα πολύ φωτεινό νέφος αερίων και λάμπει με τη φωτεινότητα 63 τρισεκατομμυρίων ήλιων.

Μέχρι τώρα, το πιο απομακρυσμένο στο χωρόχρονο κβάζαρ που είχε ανακαλυφθεί, υπολογίζεται ότι είχε εκπέμψει την ακτινοβολία του 870 εκατ. χρόνια μετά την αρχική «Μεγάλη Έκρηξη», η οποία εκτιμάται ότι συνέβη πριν από περίπου 13,75 δισεκατομμύρια χρόνια. Το νέο αντικείμενο δημιουργεί ένα νέο ρεκόρ, καθώς το φως του εκπέμφθηκε 770 εκατ. χρόνια μετά το «Μπιγκ Μπανγκ», είναι δηλαδή αρχαιότερο κατά 100 εκατ. χρόνια από το προηγούμενο ρεκόρ και βρίσκεται σε απόσταση 12,9 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη.



Οι επιστήμονες έχουν βρει στο σύμπαν ακόμα πιο μακρινά αστροφυσικά αντικείμενα, δηλαδή πιο πρώιμα, όπως μια έκρηξη ακτίνων-γάμα και ένα αρχαίο γαλαξία σε απόσταση μεγαλύτερη των 13 δισ. ετών φωτός, όμως το νέο κβάζαρ είναι εκατοντάδες φορές πιο φωτεινό από αυτά. Ανάμεσα στα αντικείμενα που είναι αρκετά φωτεινά για να μπορέσουν να τα μελετήσουν οι αστρονόμοι, το συγκεκριμένο κβάζαρ είναι -με διαφορά- το πιο μακρινό.

Η ανακάλυψη, που πραγματοποιήθηκε μετά από πέντε χρόνια ερευνών και παρουσιάστηκε στο περιοδικό “Nature”, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, το “Science” και το “Scientific American”, έγινε από ερευνητές με επικεφαλής τους αστροφυσικούς Στέφεν Γουόρεν και Ντάνιελ Μόρτλοκ του Imperial College του Λονδίνου, με τη βοήθεια του Πολύ Μεγάλου Τηλεσκοπίου του Ευρωπαϊκού Νοτίου Παρατηρητηρίου στην Χιλή και ενός υπέρυθρου τηλεσκοπίου στη Χαβάη.

Ο εντοπισμός του κβάζαρ (με την κωδική ονομασία ULAS J1120+0641) βοηθά στην μελέτη του πρώιμου σύμπαντος. «Είναι ένα πολύ σπάνιο αντικείμενο, που θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε πώς οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες μεγάλωσαν τόσο, λίγες μόλις εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια μετά την Μεγάλη Έκρηξη», δήλωσε ο Γουόρεν.

Η μαύρη τρύπα του κβάζαρ έχει μάζα περίπου δύο δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου μας και 500 φορές μεγαλύτερη από την μαύρη τρύπα στο κέντρο του γαλαξία μας, ένα τεράστιο μέγεθος που είναι δύσκολο να εξηγηθεί με βάση τις υπάρχουσες θεωρίες. Τόσο μεγάλες μαύρες τρύπες υποτίθεται ότι χρειάζονται δισεκατομμύρια χρόνια μέχρι να σχηματισθούν μέσω βαθμιαίας απορρόφησης ύλης από το περιβάλλον τους. Έτσι, ο σχηματισμός ενός τόσου μεγάλου αντικειμένου στο τόσο νεαρό σύμπαν αποτελεί ένα αίνιγμα και μια θεωρητική πρόκληση πρώτου μεγέθους.

Το συγκεκριμένο κβάζαρ δημιουργήθηκε στη λεγόμενη «εποχή του επαναϊονισμού», όταν το διάχυτο «πέπλο» του προηγουμένως ηλεκτρικά ουδέτερου αερίου υδρογόνου διαλύθηκε από την υπεριώδη ακτινοβολία που εξέπεμψαν τα πρώτα άστρα του σύμπαντος (τα άτομα του υδρογόνου απογυμνώθηκαν σχεδόν τελείως από την ηλιακή ακτινοβολία, με συνέπεια να μετατραπούν σε ιόντα).

Η εκτυφλωτική λάμψη του κβάζαρ δημιουργείται, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των επιστημόνων, όταν τα περιβάλλοντα αέρια πέφτουν μέσα στη γιγάντια μαύρη τρύπα, θερμαίνονται και μετά εκτινάσσονται προς τα έξω με την μορφή ακτινοβολίας.

Πηγή
Διαβάστε περισσότερα "Αστρονόμοι εντόπισαν το πιο απομακρυσμένο και παλιό κβάζαρ"

Δευτέρα 25 Ιουλίου 2011

«Έφυγε» σε ηλικία 89 ετών ο Μιχάλης Κακογιάννης

«Έφυγε» σε ηλικία 89 ετών ο Μιχάλης Κακογιάννης. O μεγάλος Έλληνας σκηνοθέτης άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός», όπου είχε εισαχθεί πριν δέκα ημέρες με αναπνευστικά και καρδιολογικά προβλήματα.

Ο γεννημένος Κύπριος αλλά αυτοπροσδιοριζόμενος Φιλέλλην, ο πατέρας του διασημότερου Έλληνα, του Ζορμπά, και της διασημότερης Ελληνίδας, της Στέλλας, μα περισσότερο, ο σκηνοθέτης που «έβαλε» τον Ευριπίδη στην οθόνη και ταυτόχρονα την Ελλάδα στην παγκόσμια ιστορία του κινηματογράφου έφυγε σήμερα, 25 Ιουλίου 2011.



Ο Μιχάλης Κακογιάννης γεννήθηκε στη Λεμεσό της Κύπρου, στις 11 Ιουνίου του 1921, και σπούδασε Νομική, Δραματικές Τέχνες και σκηνοθεσία στο Λονδίνο. Σχεδόν ολόκληρο το διάστημα που βρισκόταν στο Λονδίνο, εργάστηκε στην ελληνική υπηρεσία του BBC, στην αρχή ως μεταφραστής και εκφωνητής, και αργότερα, σε ηλικία μόλις 22 χρόνων, ανέλαβε τη διεύθυνση της «Κυπριακής Ώρας».

Το 1947, ξεκίνησε την καριέρα του στο Θέατρο της Αγγλίας ως ηθοποιός, γρήγορα όμως τον κέρδισε η σκηνοθεσία και το 1953 ήρθε στην Ελλάδα. Το 1954, με την κινηματογραφική ταινία «Κυριακάτικο Ξύπνημα», ο Μιχάλης Κακογιάννης έκανε την αρχή της διεθνούς σκηνοθετικής του καριέρας. Η «Στέλλα», το «Κορίτσι με τα μαύρα», το «Τελευταίο ψέμα» η τριλογία του: «Ηλέκτρα», «Τρωάδες» και «Ιφιγένεια» και ο «Ζορμπάς» είναι μερικές μόνο από τις ταινίες του που διαγωνίστηκαν και προβλήθηκαν στα εγκυρότερα φεστιβάλ παγκοσμίως και απέσπασαν πολλά βραβεία και τιμητικές διακρίσεις. Στις ταινίες του συνεργάστηκε με μεγάλους Έλληνες ηθοποιούς, αλλά και με γνωστούς και καταξιωμένους ηθοποιούς της Αμερικής και της Ευρώπης.

Πέρα από τη σκηνοθεσία στον κινηματογράφο, σε εγχώριες αλλά και διεθνείς συμπαραγωγές, ο Μιχάλης Κακογιάννης σκηνοθέτησε πολλές θεατρικές παραστάσεις και παραστάσεις όπερας στην Ελλάδα, τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Έχει, επίσης, γράψει και έχουν εκδοθεί σενάρια και μεταφράσεις κινηματογραφικών και θεατρικών έργων, ενώ έγραψε και στίχους γνωστών ελληνικών τραγουδιών.

Έργο του Μιχάλη Κακογιάννη είναι και ο νυχτερινός φωτισμός των μνημείων της Ακροπόλεως, τον οποίο εκείνος πρώτος οραματίσθηκε και για την επίτευξη του οποίου ίδρυσε το σύλλογο «Οι Φίλοι της Αθήνας», εξασφαλίζοντας τις υπηρεσίες του διάσημου Γάλλου φωτιστή Pierre Bideau και αναλαμβάνοντας τη χρηματοδότηση όλων των απαραίτητων μελετών.

Το 2004, ο Μιχάλης Κακογιάννης συνέστησε το κοινωφελές ίδρυμα με την επωνυμία «Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης» με σκοπό τη μελέτη, υποστήριξη και διάδοση των τεχνών του θεάτρου και του κινηματογράφου, καθώς και την καταγραφή και διαφύλαξη των δημιουργημάτων των τεχνών αυτών, ενώ το φθινόπωρο του 2009 αναμένεται η έναρξη λειτουργίας του Πολιτιστικού Κέντρου του Ιδρύματος που βρίσκεται στην οδό Πειραιώς 206, στον Ταύρο.

Για την προσφορά και το έργο του, ο Μιχάλης Κακογιάννης τιμήθηκε με πολλές διακρίσεις στην Ελλάδα, την Κύπρο και το εξωτερικό. Έχει τιμηθεί με τον Ταξιάρχη του Χρυσού Φοίνικα (Ελλάδα), τον Ταξιάρχη των Γραμμάτων και Τεχνών (Γαλλία), τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Μακαρίου του Γ’ (Κύπρος) και το Special Grand Prix of the Americas (Μόντρεαλ).

Βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για την προσφορά του στο έθνος, από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για το συνολικό έργο του, για έργο ζωής στα Ιεροσόλυμα, για έργο ζωής από το American Hellenic Institute στην Ουάσιγκτον και στο Κάιρο. Ανακηρύχθηκε Επίτιμος Δημότης στη Λεμεσό, στο Montpellier (Γαλλία) και στο Ντάλας και αναγορεύτηκε Διδάκτωρ Τεχνών στο Columbia College, Επίτιμος Διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο Πανεπιστήμιο Κύπρου καθώς και στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Πηγή
Διαβάστε περισσότερα "«Έφυγε» σε ηλικία 89 ετών ο Μιχάλης Κακογιάννης"

Κυριακή 24 Ιουλίου 2011

Λεξικό του Θεσσαλικού Κάμπου (ανεπανάληπτο!)

Οι ρόκερ του θεσσαλικού κάμπου δεν πίνουν φρέντο στη Σκουφά μιλώντας φλώρικα αθηναίικα. Οι ρόκερ στη Λαριζόνα πίνουν φράπα στην πλατεία Ταχυδρομείου και, για να κάτσεις δίπλα τους, πρέπει να μάθεις να μιλάς σωστά τη διάλεκτό τους. Γίδι, ε γίδι!



Έι, φίλος! = Τσκςςς, τσκςςς!

Yo man! = Πού συσύ, ε;

Αφταράς = Φτίκας / Φτάρλας
Ψηλός και άχαρος = Στλιάρας
Μπαγλαμάς = Χλιάρας
Βλάκας = Σιούτος
Πανύβλακας = Σιούρδος / Χάπας
Βλάκας με περικεφαλαία = Γκιζντάνι / Γκίζας
Γκάου = Κτουκ'
Γκάου μπίου = Γκαΐν'
Ούφο = Ταγάρας
Κουκουρούκου = Γκαγκάς
Σιωπηλός τύπος = Μούγκαβος
Φευγάτος / Στην κοσμάρα του = Το 'χει αντάρα
Καμένος = Φουρτακιασμένος
Έκαψε φλάντζα = Παρατόρσε
Χοντρούλης με σφιχτό κορμί = Τσουπωτός

Ακούραστος εραστής = Βαρβατσέλ'

Παθητικός γκέι = Σφουρλιάγκος / Ροζοχτύπς
Ενεργητικός γκέι = Κωλοφάγος
Είναι τραβεστί = Έχει γκαργκαλιάνγκο (καρωτίδα)
Skinhead = Γούλης
Κορίτσι με λεπτές γάμπες = Κλιτσινάρω
Κορίτσι με χοντρές γάμπες = Νταμτζάνα
Μαλακισμένη = Γίδα
Εύκολη γκόμενα = Βαζένκο
Πεταμένη = Μπάζο
Τι νέα, ψιψίνα; = Έι, γατούλ'!
Μωρό μου = Ζγούρι μου (εκ του ζυγούρι = προβατίνα)
Ψιλόλιγνη, μυταρού, άσχημη = Γκαλιαμάνα
Το μωρό με κάνει ό,τι θέλει = Είμαι χλιάμπουρας
Την είδε και καλά γκόμενα = Τσουτσουλώθκε
Έγινε φάση = Έγινε μουχαμπέτ'
Φασωθήκαμε = Μαρκαλώθκαμε
Καύλα, λύσσα, έλλειψη σεξ = Γκαργκάνα / Φουρτάκα
Γλείψε μου το στήθος = Ματσάλαμ' τα βζά
Τον ήπια = Με έφαγε η χαρχάλα
Έφαγα ήττα = Κατάπια γκουστέρα / Κατάπια μπακακάκια
Μη μου λες μαλακίες = Άι κατούρα τα ποδάριασ'
Έπεσα πάνω στην γκόμενα τυχαία = Ντηνμπλιάτσιαξα
Κατσικώθηκε σπίτι μου = Μπαστακώθκε / Βούνιασε
Είμαι too busy, έχω σύσκεψη = Τρώω χαμάλα
Είμαι down, δεν έχω κέφι = Ζαπακιάσκα
Βγες έξω επιτέλους = Ξεμπούχνιασε!

Φρέντο γλυκό με σιρόπι = Φρέντο γλυκό χωρίς να κρατσανάει η ζάχαρ'

Κους κους, μπίρι μπίρι σε καφετέρια = Μασλάτι
Στο beach bar με βάρεσε ο ήλιος κατακέφαλα = Λιβακώθκα
Δίψασα = Γκάρλιαξα / Στέγνωσε η καταπιόνα μου
Πάμε μπαρότσαρκα; = Φουρλατάμε; Σοκακεύουμε;
Το κλαμπ έχει ουρά για να μπεις = Βαράει στρούγκα
Γίνεται χαμός = Γίνεται σύστριχο
Περνάμε τέλεια, ουάου! = Την περνάμε κοτσάν'!
Γαμάτο track = Κλαίει το κλαρίνο
Μπες στη φάση = Καβάλα το γαλίκ'


Ο dj έπαιξε χάλια = Μας κλάρσε τ' αυτιά

Έντονο χασμουρητό, βαρεμάρα = Ξετσαούλιασμα
Μεθυσμένος, ζάντα = Κρούπ'
Μου την είπε = Με χαντάκωσε
Μου έπεσε λίγο βαρύ το σκηνικό, με χάλασε το σκηνικό = Γκαργκάνιασα
Έγινε μπάχαλο = Έγινε μάχ' / Έγινε μπερδεψιό
Έγινε τσαμπουκάς = Έπεσε ματσούκι / Έπεσε στλιάρωμα
Την άκουσα = Ζαβλακώθκα
Την άκουσα μέχρι λιποθυμίας = Μ' ήρθε αχάμνα / Ζακάτησα
Έχω hangover = Αντραλίσκα
Hangover = Αντράλα
Διαβάστε περισσότερα "Λεξικό του Θεσσαλικού Κάμπου (ανεπανάληπτο!)"

Τα επτά μεγάλα επιτεύγματα της διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ

1. Η χώρα διασώζεται κάθε εξάμηνο

Η χώρα παρά την τάση της προς την αυτοκαταστροφή, διασώζεται κάθε εξάμηνο. Την τελευταία τεράστια διάσωση κάποιοι ανθέλληνες την ονομάζουν και χρεοκοπία. Ελεγχόμενη, επιβαλλόμενη, επιλεκτική, βελούδινη, προγραμματισμένη, βραχύβια, «γλυκιά», προσωρινή: όποιον επιθετικό προσδιορισμό κι αν χρησιμοποιήσουμε, η αλήθεια είναι ότι τελούμε υπό χρεοκοπία…

2. Μόνο μισό εκατομμύριο Έλληνες εγκατέλειψαν τη χώρα

Mισό εκατομμύριο λιγότεροι είναι οι Έλληνες που κατοικούν στην χώρα, σε σχέση με τον υπολογισμό που είχε κάνει η Ελληνική Στατιστική Αρχή το 2009 ενώ λιγότεροι κατά 200.000 είμαστε και σε σχέση με την προηγούμενη απογραφή του 2001, Αυτήν την εικόνα δείχνουν τα προσωρινά στοιχεία της πρόσφατης απογραφής που ανακοίνωσε η Ελληνική Στατιστική Αρχή…

Πρόκειται για άλλη μία κυβερνητική επιτυχία. Μέσα σε 21 μήνες διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, μόνο μισό εκατομμύριο Έλληνες εγκατέλειψαν τη χώρα. Αν εξαντλήσει την τετραετία η Κυβέρνηση θα έχουν μείνει καμιά δεκαριά χιλιάδες στην επικράτεια… Το ακόμη καλύτερο νέο είναι ότι οι γυναίκες είναι περισσότερες. Αρκεί να μη γερνάνε γρήγορα, απλά να «ωριμάζουν».



3. Λύση του κυκλοφοριακού

Η τρίτη μεγάλη κυβερνητική επιτυχία είναι η λύση του κυκλοφοριακού. Είναι τέτοια η ύφεση που κανείς δεν έχει να πάει σε κάποια δουλειά, δεν υπάρχουν εμπορεύματα να μεταφερθούν. Σε λίγο οι κάτοικοι των πόλεων θα παίζουν μπάλα στους κεντρικούς δρόμους. Παρακαλούνται να κάνουν την άκρη, όταν θα φαίνεται κάποιο ΙΧ ή φορτηγό στον ορίζοντα.

4. Αύξηση του θεματικού τουρισμού

Πήραν χαμπάρι οι κουτόφραγκοι ότι πεινάμε και ήρθαν να κάνουν τζάμπα διακοπές; Αν δεν είναι πρωταθλητές στα 3.000 μέτρα στιπλ, θα μαρτυρήσουν την ώρα και τη στιγμή που πάτησαν στη χώρα. Πολύς ποδαρόδρομος για τους τουρίστες που δεν είχαν ενημερωθεί για τα καλλιστεία αδιαλλαξίας που παίζουν στην Κυβέρνηση.

5. Ουδείς διανοείται να ζητήσει αύξηση

Η πέμπτη αλλά ίσως πιο σημαντική επιτυχία της Κυβέρνησης, είναι ότι ουδείς διανοείται να ζητήσει αύξηση από τον εργοδότη του. Συνήθως ο εργαζόμενος αποδέχεται την εξαμηνιαία μείωση με βαθιά ανακούφιση και με μία ελαφριά κάμψη της μέσης: δεν ξεχνά ότι ανήκει στην προνομιούχα τάξη, των αμειβόμενων με ψιχία μεν, εργαζόμενων δε…

6. Όλοι κάνουμε υγιεινή ζωή

Η έκτη συνδυάζει την υγεία και τον αθλητισμό. Οι Έλληνες τρώνε λιγότερο, τρέχουν περισσότερο, κόψανε το τσιγάρο και το αλκοόλ γιατί ξέρουν ότι με τόσες περικοπές στα νοσοκομεία, όχι κρεβάτι, ούτε ορό δεν πρόκειται να βρουν…

7. Όλα τζάμπα

Η έβδομη είναι ότι έχουν φθηνύνει σημαντικά τα σπίτια και κυρίως τα αυτοκίνητα. Λεφτά δεν υπάρχουν βέβαια και ούτε οι τράπεζες δίνουν δάνεια, αλλά όλοι μένουμε με το στόμα ανοιχτό: τζιπ με 18 χιλιάρικα, Πόρσε με 15, διαμέρισμα 120 τ.μ. με 180 χιλιάρικα, μεζονέτα με 200. Αν δεν ήμασταν «μυρμήγκια» τις καλές εποχές φταίει η καλή κι αγαθή μας Κυβέρνηση;

Μικρός Οδυσσέας

Πηγή
Διαβάστε περισσότερα "Τα επτά μεγάλα επιτεύγματα της διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ"

Εθνικισμός: η ισχυρότερη δύναμη στον σημερινό κόσμο

Του Stephen M. Walt, καθηγητ στο Harvard University’s Kennedy School of Government


Ποια είναι η ισχυρότερη πολιτική δύναμη στο κόσμο; Κάποιοι θα απαντήσουν πως είναι οι χρηματοπιστωτικές αγορές. Άλλοι θα προτείνουν την ανάκαμψη της θρησκείας, την πρόοδο της δημοκρατίας, ή τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ίσως να είναι η ψηφιακή τεχνολογία την οποία συμβολίζει το διαδίκτυο και όλα τα παρεπόμενά του. Ή ίσως τα πυρηνικά όπλα και οι επιπτώσεις που έχουν στη στάση των κρατών απέναντι στην ασφάλεια και στη χρήση βίας.


Όλα τα παραπάνω είναι καλές προτάσεις, αλλά η προσωπική μου επιλογή για την ισχυρότερη δύναμη στο κόσμο είναι ο εθνικισμός.


Η πίστη στο ότι η ανθρωπότητα αποτελείται από διαφορετικούς πολιτισμούς, ομάδες που μοιράζονται μια κοινή γλώσσα, σύμβολα, και ιστορία, και πως αυτές οι ομάδες θα πρέπει να έχουν τα δικά τους κράτη, είναι η δύναμη που καθόρισε τους τελευταίους δυο αιώνες της ανθρώπινης ιστορίας.


Ο εθνικισμός θεμελίωσε τις περισσότερες ευρωπαϊκές δυνάμεις της σύγχρονης εποχής, μετατρέποντάς τις από δυναστείες σε έθνη κράτη. Ο εθνικισμός ήταν αυτός που βοήθησε να διαλυθούν οι διάφορες αυτοκρατορίες (βρετανική, ολλανδική, οθωμανική, Αυστροουγγρική, σοβιετική, κλπ.). Χάριν του εθνικισμού, ο ΟΗΕ απέκτησε 51 μέλη με την ίδρυσή του το 1945, και έχει περίπου 200 σήμερα.



Ο εθνικισμός είναι αυτός που ώθησε τους Σιωνιστές να επιδιώξουν να αποκτήσουν δικό τους κράτος, και που ωθεί σήμερα τους Παλαιστίνιους, τους Τσετσένους, και τους Κούρδους για τον ίδιο λόγο.. Επέτρεψε στους Βιετναμέζους να νικήσουν τόσο τους Γάλλους όσο και τους Αμερικανούς, και ωθεί τους Σκωτσέζους να επιζητούν περισσότερη αυτονομία μέσα στο Ηνωμένο Βασίλειο. Στον εθνικισμό οφείλεται η πρόσφατη δημιουργία της δημοκρατίας του Νότιου Σουδάν.

Αν κατανοήσουμε την ισχύ του εθνικισμού, μπορούμε να κατανοήσουμε και αυτά που συμβαίνουν σήμερα στην ΕΕ. Στη διάρκεια του ψυχρού πολέμου, η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση βοηθήθηκε από την παρουσία της αμερικανικής προστασίας. Σήμερα όμως, που οι ΗΠΑ δεν δείχνουν ενδιαφέρον για την ασφάλεια της Ευρώπης, οι Ευρωπαίοι δεν αντιμετωπίζουν εξωτερικούς κινδύνους, και η ΕΕ επέκτεινε τις δραστηριότητες της συστήνοντας μια ελλιπή νομισματική ένωση. Άρα, αυτό που βλέπουμε σήμερα είναι μια σταδιακή επιστροφή του εθνικισμού στην ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική, τροφοδοτούμενη από οικονομικές προτιμήσεις, και απειλές εναντίον των διάφορων εθνικών ταυτοτήτων. Όταν βλέπουμε τους Δανούς να ανησυχούν για το Ισλάμ, τους Καταλανούς να απαιτούν ανεξαρτησία, τους Γερμανούς να αρνούνται να διασώσουν τους Έλληνες, και κανέναν να μη θέλει την Τουρκία στην ΕΕ, τότε βλέπουμε τον εθνικισμό σε πλήρη δράση.

Τα έθνη, επειδή λειτουργούν σε έναν ανταγωνιστικό και πολλές φορές επικίνδυνο κόσμο, προσπαθούν να διατηρήσουν την ταυτότητά τους και τις πολιτιστικές τους αξίες. Για αυτό και επιζητούν να έχουν το δικό τους κράτος, επειδή οι εθνικές ομάδες που δεν διαθέτουν κρατική υπόσταση, είναι πολύ πιο ευάλωτες απέναντι στην αφομοίωση, και στη κατάκτηση.

Για τον ίδιο λόγο, τα σύγχρονα κράτη έχουν ένα ισχυρό κίνητρο για να προωθήσουν την εθνική τους ενότητα, με άλλα λόγια να καλλιεργήσουν τον εθνικισμό, επειδή αν υπάρχει ένας πληθυσμός πρόθυμος να θυσιαστεί για το κράτος, αυτό αυξάνει την ισχύ του, και τη δυνατότητά του να αντιμετωπίσει τις όποιες εξωτερικές απειλές. Στον ανταγωνιστικό κόσμο των διεθνών σχέσεων, τα έθνη έχουν κίνητρο να συστήσουν κράτη, και τα κράτη να προωθήσουν την ανάπτυξη εθνικής ταυτότητας. Αυτοί οι δυο παράγοντες δημιουργούν μια μακροπρόθεσμη τάση για όλο και περισσότερα ανεξάρτητα έθνη κράτη.

Πολλές φορές κάποια έθνη δεν πετυχαίνουν την ανεξαρτησία τους, και κάποια κράτη δεν καταφέρνουν να δομήσουν μια εθνική ταυτότητα. Εξάλλου, δεν είναι όλες οι εθνικές και άλλες ομάδες που επιθυμούν να θεωρούνται ως έθνος, ή που θέλουν την ανεξαρτησία τους. Παρόλα αυτά, τα τελευταία εκατό χρόνια, υπάρχει μεγάλη αύξηση στον αριθμό των ανεξάρτητων κρατών, και στα εθνικά κινήματα. Τα εθνικά κράτη, παρόλες τις αδυναμίες τους, αποτελούν τη σημαντικότερη πολιτική οντότητα στο κόσμο.

Επειδή η αμερικανική εθνική ταυτότητα δίνει έμφαση στη πολιτική διάσταση (βασισμένη στις ατομικές ελευθερίες, κλπ) και όχι στην ιστορική ή στην πολιτισμική, οι Αμερικανοί ηγέτες συνήθως υποτιμούν τη δύναμη του τοπικισμού, και των φυλετικών ή εδαφικών δεσμών. Στη διάρκεια του ψυχρού πολέμου, η Αμερική υπερεκτίμησε τη δύναμη των διεθνών ιδεολογιών όπως είναι ο κομμουνισμός, και υποτίμησε τον βαθμό της υπονόμευσης που ο εθνικισμός θα προκαλούσε εντός του σοβιετικού κόσμου.

Το ίδιο πίστευε και ο Osama bin Laden, κάνοντας το λάθος να θεωρεί ότι οι τρομοκρατικές επιθέσεις θα βοηθούσαν στο να δημιουργηθεί ένα παγκόσμιο ισλαμικό χαλιφάτο. Και όποιος θεωρεί ότι η αναδυόμενη Κίνα θα υποκύψει στις αμερικανικές ή δυτικές απόψεις για το πώς πρέπει να λειτουργεί ο κόσμος, δεν λαμβάνει υπόψη το πόσο ο εθνικισμός αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της κινεζικής κοσμοθέασης, και είναι πολύ πιο σημαντικός από τον κομμουνισμό.

Εν ολίγοις, αν δεν εκτιμήσουμε σωστά την δύναμη του εθνικισμού, θα κάνουμε πολλά λάθη όσον αφορά το πώς βλέπουμε τη σύγχρονη πολιτική ζωή. Ο εθνικισμός είναι η ισχυρότερη δύναμη του κόσμου, και όποιος την αγνοεί, κινδυνεύει.

S.A.-Foreign Policy

http://www.foreignpolicy.com/articles/2011/07/15/the_enduring_power_of_nationalism?page=0,1

Πηγή
Διαβάστε περισσότερα "Εθνικισμός: η ισχυρότερη δύναμη στον σημερινό κόσμο"

Ποιος ήταν ο John Moody; Τι σημαίνει το όνομά του; H ιστορία του οίκου Moody’s.

γράφει ο Γιώργος Δαμιανός


Η λέξη Moody’s έχει μπει, πλέον στην καθημερινότητα μας. Στο ελληνικό λεξιλόγιο πριν ή μετά τη λ. Moody’s υπάρχει η λέξη υποβάθμιση. Το όνομα είναι βαρύγδουπο και προβάλλεται ως “έγκυρο” από τα ελληνικά και ξένα Μ.Μ.Ε. Οι εκθέσεις το οίκου Moody’s ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις και υποθηκεύουν το σήμερα και το αύριο του πλανήτη, αφού καθορίζουν το αν θα δανειστεί, και με ποιους όρους, μια χώρα. Υποθηκεύει το μέλλον του πλανήτη, γιατί ως γνωστόν, τα δανεικά αυτά θα τα πληρώσουν και οι μελλοντικές γενιές.



Τα πρώτα βήματα του John Moody/ Τζον Μούντι

Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι η επωνυμία Moody’s προέρχεται από το επώνυμο ενός, μάλλον, αποτυχημένου δημοσιογράφου / οικονομικού αναλυτή, που έδρασε στις ΗΠΑ στις αρχές του 20ου αιώνα. Το πλήρες όνομα του ήταν Τζον Μούντι (John Moody, 1868 – 1958) και στα Ελληνικά θα μπορούσαμε να το αποδώσουμε ως Γιάννης Τσαντίλας.

Ο Γιαννάκης, λοιπόν, ξεκίνησε ως δημοσιογράφος, δίχως πανεπιστημιακές γνώσεις (στα γεράματα θα του δώσουν onoris causa, πτυχίο στη Νομική) και κάπου στο μεσοστράτι της ζωής του (το 1909) αποφάσισε να ασχοληθεί με ένα μεσιτικό/ χρηματοοικονομικό γραφείο στη Νέα Υόρκη. Ήταν έξυπνο παιδί, παιδί της πιάτσας και καθώς το μάτι του έκοβε, όπως κόβει σε όλα τα λαμόγια (τα μυωπικά τους ματάκια βλέπουν τα κοντινά αλλά χάνουν τα μακρινά) αποφάσισε να εισάγει για πρώτη φορά έναν πίνακα αξιολόγησης στις επενδύσεις των σιδηροδρόμων. Ο Τζον Μούντι (ή Γιάννης Τσαντίλας) υπεραπλουστεύοντας κάθε έννοια οικονομίας φτιάχνει έναν κατάλογο (ανάλογο με την αξιολόγηση των κινηματογραφικών ταινιών σε ένα σημερινό έντυπο) και με γράμματα (ΑΑΑ, ΑΑ, Α…) αντί για αστερίσκους βαθμολογεί τις επενδύσεις στους σιδηροδρόμους των Η.Π.Α. Η απλότητα του θέματος άρεσε στους επενδυτές και το όνομα του Γιαννάκη ξεχωρίζει. Πολύ γρήγορα o “Γιαννάκης Τσαντίλας” αυτοαναβαθμίζει το γραφειάκι του και από μεσίτης αυτοανακηρύσσεται πραγματογνώμονας επιχειρήσεων. Βγάζει χρήματα, δηλαδή, πουλώντας πληροφορίες για τη βιωσιμότητα των εταιρειών και αξιολογεί, με τον τρόπο που αξιολογούν τα λαμόγια τη βιωσιμότητα άλλων επιχειρήσεων αλλά και την εμπορευσιμότητα των μετοχών. Η αμοιβή του είναι υψηλή (σήμερα, για κάτι αντίστοιχο παίρνει, περίπου, 150.000 ευρώ καθώς και ποσοστά από τις αγοροπωλησίες των μετοχών) αλλά ας όψεται η ανασφάλεια του κοσμάκη, καθώς ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος βρίσκεται σε εξέλιξη και κανένας δεν ξέρει (ούτε και ο ίδιος ο Μούντι, ο Τσαντίλας, πως θα καταλήξει). Η ανασφάλεια του κοσμάκη αυξάνεται όλο και περισσότερο, γιατί μετά τον πόλεμο και τις κοινωνικά άστοχες συμβουλές του Γιαννάκη (που συμπυκνώνονται στο “βαθυστόχαστο” δόγμα “αρπάξτε, ξεσκίστε, τελειώσατε”) η Αμερική θα οδηγηθεί το 1929 στο χρηματιστηριακό κραχ με παγκόσμιες επιπτώσεις. Κατά ορισμένους ο Γιαννάκης, ο Μούντι, δεν είχε πάρει είδηση για το επερχόμενο κραχ και γι αυτό δεν ενημέρωσε τους πελάτες του (είπαμε ότι τα λαμόγια πάσχουν από μυωπία, αλλά ο Γιαννάκης, μάλλον, είχε και πρεσβυωπία). Μάλιστα, οι κακές γλώσσες λένε ότι οι συμβουλές/αρπαχτές του Γιαννάκη είχαν σημαντικό μερίδιο στο να οδηγηθούν οι Η.Π.Α. στο κραχ.

Αυτοανακηρύσσεται αξιολογητής των κρατικών ομολόγων

Μετά το Β’ παγκόσμιο πόλεμο λόγω της παγκόσμιας πρωτοκαθεδρίας τους, οι Η.Π.Α. δανείζουν ανεξέλεγκτα τις χώρες που ελέγχουν και το ίδιο κάνουν και τα χρηματοπιστωτικά της ιδρύματα. Η ευθυνοφοβία ή η ανικανότητα, όμως, των κρατικών υπαλλήλων δημιουργεί την ανάγκη για τη γνωμοδότηση ενός εμπειρογνώμονα, ο οποίος θα γνωματεύει, αν η τάδε χώρα είναι και φερέγγυος για να τη δανείσουν. Ο Αμερικανός υπάλληλος που διαχειρίζεται το αποθεματικό “του δείνα” σωματείου φορτηγατζήδων θέλει να επενδύσει τα χρήματα των ασφαλισμένων αλλά, δυστυχώς, δεν έχει ξανακούσει τις μισές χώρες του πλανήτη. Πως θα δανείσει μια χώρα που δεν ξέρει την ύπαρξη της;

Τη λύση αναλαμβάνει να τη δώσει ο Γιαννάκης, ο Τσαντίλας. Από μεσίτης και εμπειρογνώμονας επιχειρήσεων αυτοανακηρύσσεται “αξιολογητής” των κρατικών ομολόγων και βαθμολογεί την πιστοληπτική ικανότητα όλων των κρατών του πλανήτη. Προσλαμβάνει μια φουρνιά 25χρονων αριστούχων των καλύτερων πανεπιστημίων της υφηλίου (τσοχλανοπαρέα αριστούχων) και χωρίς πρότυπα, δίχως οικονομετρικά κριτήρια αλλά με προσωπικές εκτιμήσεις κάποιων υπαλληλίσκων, που οι ίδιοι αυτοχαρακτηρίζονται “σαΐνια με ένστικτο” αποφασίζουν ότι η τάδε χώρα πρέπει να πληρώσει ένα συγκεκριμένο επιτόκιο, αν ζητήσει δανεικά, η άλλη χώρα ένα υψηλότερο, ενώ η τρίτη δεν πρέπει να δανειστεί καθόλου, γιατί είναι αναξιόπιστη. Αυτοί οι έγκυροι οικονομικοί αναλυτές, όπως αυτάρεσκα αυτοαποκαλούνται, εξανεμίζουν τον ιδρώτα των εργαζομένων και υποθηκεύουν το μέλλον γενεών και γενεών.

Τη δόξα της τσοχλανοπαρέας του Γιαννάκη ζήλεψαν και άλλοι παρόμοιοι “οίκοι”, όπως οι: Standard and Poors, Fitch, που αν και φαίνονται ως ανταγωνιστές έχουν ένα κοινό στοιχείο: την αδιαφάνεια. Κανένας δε δημοσιοποιεί τα στοιχεία αξιολόγησης και θεωρούν απόρρητο τις πηγές στις οποίες στηρίζονται οι “πληροφορίες τους”, για το αν μια χώρα μετά από 30 χρόνια θα είναι ικανή να αποπληρώσει τα δανεικά που πήρε (τι να σου κάνει το Χάρβαρντ, αυτό δεν το γνωρίζει ούτε η Κατίνα, η Σμυρνιά, που έχει και κληρονομικό χάρισμα!!!).

Ο Γιαννάκης ο Τσαντίλας δεν μπορούσε να φανταστεί ότι το μαγαζάκι του που στηριζόταν, το 1909, στην προσωπική λαμογιά, ενός αγράμματου και είχε σκοπό να κάνει καμιά αρπαχτή, θα διοικείται, σήμερα, από ανέραστα μαθητούδια και θα ελέγχει τον πλανήτη. Βλέπετε, δεν μπορούσε να προβλέψει ότι θα εξαφανιστούν οι πολιτικοί από τον πλανήτη. Και δε μιλάμε για την Ελλάδα ή την Πορτογαλία (ποιος νοιάζεται, άλλωστε;) αλλά μιλάμε για τον τρόμο στα μάτια του Ομπάμα και της Μέρκελ, όταν αναμένουν την έκθεση του οίκου Moody’s.

Και ενώ η κήνσωρ Μέρκελ δεν κουράζεται να προσβάλλει και να “νουθετεί” τους Έλληνες, δε λέει κουβέντα για όλους αυτούς τους ανεξέλεγκτους “οίκους”, που καταλύουν κάθε έννοια πολιτικής. Μόνο τις προάλλες σαν να ξύπνησε από τρομερό εφιάλτη η κυρία Μέρκελ ψέλλισε: “Δε θα επιτρέψουμε στους οίκους να μας στερήσουν την ελευθερία μας να αποφασίσουμε”. Το είπε, ήπιε λίγο νερό και ξανακοιμήθηκε ονειρευόμενη ότι κάποτε θα γίνει πολιτικός.

Πηγή
Διαβάστε περισσότερα "Ποιος ήταν ο John Moody; Τι σημαίνει το όνομά του; H ιστορία του οίκου Moody’s."

Σάββατο 23 Ιουλίου 2011

Θρήνος, οδύνη και γιατί για τα θύματα της διπλής επίθεσης-σοκ στη Νορβηγία

Σε βαρύ πένθος έχει βυθιστεί η Νορβηγία μετά τη διπλή δολοφονική επίθεση που άφησε τη χώρα σε κατάσταση σοκ, σπέρνοντας ανασφάλεια και φόβο. Ο Νορβηγός πρωθυπουργός Γενς Στόλτενμπεργκ, συντετριμμένος από την τραγωδία, συναντήθηκε το Σάββατο στο νησί Ουτόγια με επιζήσαντες της δολοφονικής μανίας του 32χρονου δράστη -που σκιαγραφείται ως ακροδεξιός, φονταμενταλιστής, εχθρός του Ισλάμ-, λέγοντας ότι η κυβέρνηση συνεργάζεται με ξένες υπηρεσίες πληροφοριών για να διαπιστωθεί εάν υπήρξε οποιαδήποτε διεθνής ανάμειξη στις επιθέσεις.

Ο απολογισμός είναι βαρύτατος, συνολικά 92 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους εν μέσω σκηνών αλλοφροσύνης στη Νορβηγία.

Η αστυνομία ανέβασε το απόγευμα του Σαββάτου σε 85 τον αριθμό των νεκρών από τους πυροβολισμούς στο νησί Ουτόγια, χωρίς να αποκλείεται δυστυχώς ο τελικός απολογισμός να είναι ακόμη βαρύτερος, καθώς βρίσκονται ακόμη σε εξέλιξη έρευνες για θύματα στα νερά της λίμνης. Η πρωτοφανής βομβιστική επίθεση που προηγήθηκε στο Όσλο προκάλεσε το θάνατο επτά ατόμων.

«Ολόκληρος ο κόσμος σκέφτεται τα θύματα των επιθέσεων» δήλωσε ο Νορβηγός πρωθυπουργός έπειτα από συνάντηση που είχε σε ξενοδοχείο του νησιού Ουτόγια με επιζήσαντες, αλλά και συγγενείς των 85 θυμάτων του μακελειού, εκφράζοντας ένα μεγάλο «ευχαριστώ» προς τις ξένες κυβερνήσεις για την αλληλεγγύη τους προς τη Νορβηγία.

Ο Στόλτενμπεργκ, εμφανώς συντετριμμένος, δήλωσε ότι γνώριζε προσωπικά πολλούς από τους νεκρούς στο νησί, όπου εκτυλίχθηκαν δραματικές σκηνές με τον δράστη, ντυμένο αστυνομικό, να κυνηγά επί μία ώρα τα θύματά του και να πυροβολεί μάλιστα από δύο φορές για να βεβαιωθεί πως οι σφαίρες του έβρισκαν στόχο.



«Ο παράδεισος των παιδικών του χρόνων μετατράπηκε σε κόλαση» δήλωσε ο Νορβηγός πρωθυπουργός, ο οποίος περνούσε τα καλοκαίρια του όταν ήταν παιδί στο συγκεκριμένο νησί, όπου λειτουργούν κατασκηνώσεις της νεολαίας του κυβερνώντος Εργατικού Κόμματος της Νορβηγίας.

Η μαζική δολοφονία είναι από τις χειρότερες στην ιστορία της Ευρώπης, με προηγούμενη την επίθεση στη Μαδρίτη, το 2004, όπου σκοτώθηκαν 191 άτομα.

Έρευνες για πιθανό ξένο «δάκτυλο» και δεύτερο δράστη

Μιλώντας από το νησί Ουτόγια ο Γενς Στόλτενσεν ανέφερε ότι Νορβηγοί αξιωματούχοι συνεργάζονται με ξένες υπηρεσίες πληροφοριών για να διακριβώσουν εάν υπάρχει οποιαδήποτε διεθνής ανάμειξη στη βομβιστική επίθεση στην έδρα της κυβέρνησης στο Όσλο και το μακελειό στο νησί.

«Έχουμε επαφή με τις Υπηρεσίες Πληροφοριών άλλων χωρών. Ήδη πραγματοποιείται έρευνα» ανέφερε για να προσθέσει ότι «ένα μέρος της αφορά προφανώς τη διερεύνηση εάν υπήρχαν οποιουδήποτε τύπου διεθνείς διασυνδέσεις».

Οι New York Times, καθώς και η νορβηγική εφημερίδα Expressen, ανέφεραν πως ομάδα με τον τίτλο «Υποστηρικτές της παγκόσμιας τζιχάντ» ανέλαβε την ευθύνη των επιθέσεων, με αποτέλεσμα να επικρατεί ακόμη μεγαλύτερη σύγχυση.

Επ' αυτού ο Στόλτενμπεργκ είπε πως συμβαίνει αρκετές φορές οργανώσεις να αναλαμβάνουν την ευθύνη ανάλογων ενεργειών, «αλλά αυτό δεν σημαίνει πως όντως είναι και οι δράστες».

Η νορβηγική αστυνομία ερευνά ταυτόχρονα εάν δεύτερο πρόσωπο έλαβε μέρος στο μακελειό. Οι Αρχές αναφέρουν ότι δεν έχουν «συγκεκριμένες πληροφορίες» για δεύτερο ένοπλο στο νησί, ωστόσο δεν μπορούν να αποκλείσουν την πιθανότητα.

Σκηνές πανικού στην Ουτόγια περιγράφουν οι επιζήσαντες

Οι επιζήσαντες του μακελειού στην Ουτόγια αφηγούνται εφιαλτικές σκηνές κατά τη μισή ώρα που ο δράστης περιφερόταν ουσιαστικά ανενόχλητος στο μικρό νησί, σπέρνοντας το θάνατο: Κάποιοι από αυτούς γλίτωσαν πέφτοντας στο χώμα δίπλα σε σορούς, παριστάνοντας τους νεκρούς.

Άλλοι προσπάθησαν, μέσα στον πανικό τους, να πέσουν στη θάλασσα και να κολυμπήσουν μέχρι την απέναντι όχθη ή να κρυφτούν στο δάσος -τους οποίους ο δράστης, όταν το αντιλαμβανόταν, πυροβολούσε μέχρι να απομακρυνθούν.

Εντύπωση όμως προκαλεί η ψυχραιμία με την οποία, όπως περιγράφουν οι επιζήσαντες, ο δολοφόνος συνέχιζε το έργο του: «Τους διάλεγε έναν-έναν, ήταν κυρίως σιωπηλός και δεν φαινόταν να τον ενοχλεί το ό,τι συνέβαινε» ανέφερε στους δημοσιογράφους ένας από τους νεαρούς που γλίτωσαν από το νησί.

«Είσαι ασφαλής, βγες» έλεγε, σύμφωνα με άλλους μάρτυρες, σε όσους είχαν κρυφτεί σε μία σπηλιά που βρισκόταν στο νησί, και μετά τους πυροβολούσε. «Όταν άρχισε να πυροβολεί, ήμασταν περίπου 40 άτομα, όταν τελείωσε, είχαμε μείνει ζωντανοί μόνο έξι» ανέφερε άλλος επιζών της επίθεσης.

Ακροδεξιός, εχθρός του Ισλάμ ο δράστης

Τα νορβηγικά μέσα ενημέρωσης μετέδωσαν το Σάββατο πως ο ύποπτος που κρατείται για την επίθεση στην Ουτόγια ονομάζεται Άντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ και είναι ηλικίας 32 ετών. Κατά πληροφορίες, πρόκειται για ακροδεξιό, ο οποίος εξέφραζε ακραίες απόψεις στο Internet.

Εις βάρος του απαγγέλθηκαν κατηγορίες για τη διπλή τραγωδία. Σύμφωνα με την αστυνομία, ο συλληφθείς συνεργάζεται κατά την ανάκριση, χωρίς ωστόσο να δίνεται κάποια άλλη πληροφορία.

Ο συλληφθείς είχε ανοίξει έναν λογαριασμό στο Twitter πριν από λίγες μέρες και είχε ανεβάσει ένα και μοναδικό μήνυμα στις 17 Ιουλίου: «Ενας άνθρωπος που έχει άποψη ισούται με 100.000 ανθρώπους που έχουν μόνο ενδιαφέροντα».

Δημοσίευμα της εφημερίδας Verdens Gang επικαλείται φίλο του συλληφθέντος ο λέει ότι ο 32χρονος έγινε ακροδεξιός πριν από λίγα χρόνια, ότι εξέφραζε ακραίες εθνικιστικές απόψεις σε συζητήσεις στο Διαδίκτυο και ήταν πολέμιος της άποψης ότι άνθρωποι με διαφορετικό πολιτισμικό υπόβαθρο μπορούν να συνυπάρξουν.

Σε έρευνα που έγινε στη φάρμα του στην ανατολική Νορβηγία βρέθηκαν έξι τόννοι νιτρικής αμωνίας, υλικό που χρησιμοποιείται για την κατασκευή βομβών.

Επιστρέφουν οι νέοι στο νησί

Η νεολαία των Εργατικών θα επιστρέψει στο νησί δείχνοντας ότι δεν υποχωρεί στην τρομοκρατία, ανακοίνωσε το Σάββατο ο επικεφαλής της.

«Η νεολαία του Εργατικού Κόμματος δεν θα σιωπήσει. Απέναντι σε αυτήν την αδιανόητη και γεμάτη μίσος επίθεση, απευθύνουμε το εξής μήνυμα: η νεολαία και οι ιδέες της θα επιζήσουν όπως έκαναν πάντα» δήλωσε ο Έσκιλ Πέντερσεν, ο οποίος είναι ένας από τους επιζήσαντες στο νησί.

Ο Νορβηγός βασιλιάς Χάραλντ και η Βασίλισσα Σόνια μετέβησαν επίσης το Σάββατο στο ξενοδοχείο στο βορειοδυτικό Όσλο όπου βρίσκονται οι επιζήσαντες και οι συγγενείς της ασύλληπτης τραγωδίας στην Ουτόγια. «Παρών» και ο πρίγκιπας-διάδοχος του νορβηγικού θρόνου Χάακον.

Συνεχείς δηλώσεις αλληλεγγύης

Οι δύο αδιανόητες αυτές επιθέσεις είναι τα χειρότερα βίαια επεισόδια που έχουν σημειωθεί στη σύγχρονη νορβηγική Ιστορία, αναφέρει σε ανακοίνωσή του το Σάββατο ο Σουηδός πρωθυπουργός Φρέντρικ Ράινφελντ.

«Κάτι το αδιανόητο χτύπησε τους γείτονές μας στη Νορβηγία με το θάνατο περισσότερων από 90 ανθρώπων. Ένας μόνο δράστης συνελήφθη γι'αυτό που συνιστά όπως φαίνεται τα χειρότερα βίαια επεισόδια στη σύγχρονη νορβηγική Ιστορία» σημειώνει ο πρωθυπουργός της Σουηδίας.

Τα συλλυπητήριά του για τα θύματα και την αλληλεγγύη του προς τη Νορβηγία εξέφρασε παράλληλα το Σάββατο ο Ρώσος πρόεδρος Ντμίτρι Μεντβέντεφ. «Καταδικάζουμε με τους πλέον απερίφραστους όρους αυτά τα τερατώδη εγκλήματα, για τα οποία δεν μπορεί να υπάρξει καμία δικαιολογία» δηλώνει.

Τα συλλυπητήριά της εκφράζει και η βασίλισσα Ελισάβετ της Βρετανίας σε μήνυμά της προς τον Νορβηγό βασιλιά. «Είμαι βαθύτατα συντετριμμένη από την τραγική απώλεια τόσων ζωών στο νησί Οτόγια και στο Όσλο» αναφέρει η βασίλισσα στο μήνυμά της. «Οι σκέψεις και οι προσευχές μας απευθύνονται σε όλους αυτούς που επλήγησαν από αυτές τις ωμότητες» δηλώνει.

Σύσσωμη η διεθνής κοινότητα καταδίκασε την Παρασκευή τις πολύνεκρες επιθέσεις στη Νορβηγία, ενώ αρκετοί ξένοι ηγέτες δήλωσαν ότι είναι στη διάθεση της νορβηγικής κυβέρνησης για την παροχή βοήθειας.

Πηγή
Διαβάστε περισσότερα "Θρήνος, οδύνη και γιατί για τα θύματα της διπλής επίθεσης-σοκ στη Νορβηγία"

Νεκρή βρέθηκε η Βρετανίδα τραγουδίστρια Έιμι Γουάινχαουζ

Η Βρετανίδα τραγουδίστρια Έιμι Γουάινχαουζ εντοπίστηκε νεκρή το απόγευμα του Σαββάτου στο σπίτι της στο βόρειο Λονδίνο. Οι υπηρεσίες πρώτης βοήθειας δέχθηκαν κλήση να μεταβούν στο διαμέρισμα της 27χρονης Γουάινχαουζ στο Κάμντεν, ωστόσο δεν μπόρεσαν να την κρατήσουν στη ζωή.

Αδιευκρίνιστα είναι επί του παρόντος τα αίτια του θανάτου της ταλαντούχας και εξαιρετικά προβεβλημένης ερμηνεύτριας του Back to Black, η οποία αντιμετώπιζε προβλήματα με το αλκοόλ και τα ναρκωτικά καθ' όλη τη διάρκεια της επιτυχημένης καλλιτεχνικής πορείας της.

Η βρετανική αστυνομία επιβεβαίωσε το θάνατο της Έιμι Γουάινχαουζ λίγη ώρα αφότου η είδηση μεταδόθηκε από το δίκτυο Sky News, κάνοντας αστραπιαία το γύρο του κόσμου.



Η Υπηρεσία Πρώτων Βοηθειών κλήθηκε στο σπίτι της Έιμι Γουάινχαουζ λίγο πριν τις 18:00 (ώρα Ελλάδος) το απόγευμα του Σαββάτου, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός της και τα αίτια ερευνώνται.

Η 27χρονη Γουάινχαουζ είχε ακυρώσει όλες τις προγραμματισμένες συναυλίες της -περιλαμβανομένης αυτήν της 22ας Ιουνίου στην Αθήνα- έπειτα από σειρά εμφανίσεω ειδικά στο Βελιγράδι σε κατάσταση μέθης -ειδικά στο Βελιγράδι- που προκάλεσαν αρνητικό αντίκτυπο.

Καθ' όλη τη διάρκεια της πορείας της η Γουάινχαουζ αντιμετώπιζε προβλήματα με το αλκοόλ και ναρκωτικές ουσίες.

Το φαινόμενο Έιμι Γουάινχαουζ

Η Έιμι Γουάινχαουζ έχει χαρακτηριστεί ως μία από τις καλύτερες τραγουδίστριες της δεκαετίας. Με το ταλέντο της, αλλά και την πολυτάραχη ζωή της έχει απασχολήσει όσο λίγες το κοινό και τα μέσα ενημέρωσης.

Πολλά από τα τραγούδια της («Rehab», «You Know I'm No Good», «Back To Black», «Tears Dry On Their Own», «Love Is A Losing Game», «Stronger Than Me», «Take The Box», «In My Bed/You Sent Me Flying») έχουν σημειώσει τεράστια επιτυχία στο παγκόσμιο μουσικό στερέωμα.

Πολλοί μιλούσαν για μία πιο μεγάλες τραγουδίστριες στην ιστορία και την συνέκριναν με μύθους όπως η Μπίλι Χόλιντεϊ.

Και όλα αυτά με μόλις δύο δίσκους: Το 2003, σε ηλικία μόλις 20 ετών, με το ντεμπούτο της Frank κατάφερε να σπάσει κάθε ρεκόρ πωλήσεων στη Βρετανία, να κερδίσει πολλές διακρίσεις, αλλά και να ξανακάνει μόδα την jazz μουσική.

Η επιτυχία της εκτινάχθηκε το 2007 με το δίσκο της δεκαετίας Back to Black, που έχει πουλήσει έως σήμερα πάνω από 10.000.000 αντίτυπα παγκοσμίως και έχει γίνει πλατινένιος σε δεκάδες χώρες. Ο δίσκος έμεινε για μήνες στις κορυφές των αμερικάνικων charts και κέρδισε πέντε βραβεία Grammy.

Πηγή
Διαβάστε περισσότερα "Νεκρή βρέθηκε η Βρετανίδα τραγουδίστρια Έιμι Γουάινχαουζ"

Πέμπτη 21 Ιουλίου 2011

Κώστας Καρυωτάκης: Ένας «Ιδανικός Αυτόχειρας»

Στις 21 Ιουλίου 1928, σε ηλικία μόλις 32 ετών, ο σημαντικότερος ποιητής της Γενιάς του ’20, ο «μεγάλος ποιητής» όπως τον αποκάλεσε ο άλλοτε αρνητής του Ανδρέας Εμπειρίκος, ο Κώστας Καρυωτάκης δίνει τέλος στη ζωή.

Ένα μικρό βιογραφικό

Ο Κώστας Καρυωτάκης γεννήθηκε στη Τρίπολη στις 30 Οκτωβρίου του 1896. Ο πατέρας του, Γεώργιος Καρυωτάκης, ήταν νομομηχανικός. Μητέρα του ήταν η Κατήγκω Σκαγιάννη. Ο Καρυωτάκης ήταν ο δευτερότοκος της οικογένειας, είχε μια μεγαλύτερη αδερφή τη Νίτσα και ένα μικρότερο αδερφό το Θάνο. Ο πατέρας του ήταν φιλομοναρχικός. Στη ταραγμένη περίοδο των πρώτων δεκαετιών του 20ου αιώνα ήταν πάγια πρακτική, η μετάθεση δημοσίων υπαλλήλων ανάλογα με τα πολιτικές τους θέσεις. Έτσι οι οικογένεια Καρυωτάκη άλλαζε συχνά τόπους διαμονής. Λευκάδα, Πάτρα, Λάρισα, Καλαμάτα, Αργοστόλι, Αθήνα και Χανιά ήταν οι πόλεις που ο Καρυωτάκης έζησε τα παιδικά του χρόνια. Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1917.

Αρχικά προσπάθησε να ιδιωτεύσει στη δικηγορία, όμως οι δουλειές δεν πήγαιναν καλά και έτσι οδηγήθηκε στη σιγουριά του δημοσίου, μια επιλογή που θα σημαδέψει τη ζωή του. Θεσσαλονίκη, Σύρος, Άρτα και Αθήνα ήταν η μετεφηβική και επαγγελματική του διαδρομή. Το 1928 αποσπάστηκε στη Πάτρα και λίγο αργότερα στη Πρέβεζα. Αυτός θα είναι και ο τελευταίος του σταθμός. Τον Ιούλιο του ίδιου έτους ο Καρυωτάκης γράφει τον επίλογο της ζωής του. Ο Καρυωτάκης πρόλαβε να εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές «Ο πόνος των ανθρώπων και των πραγμάτων» (1919), «Νηπενθή» (1921), «Ελεγεία και Σάτιρες» (1927) αλλά και αρκετά πεζά και μεταφράσεις.



Η μοιραία μέρα

Το 1928 ο Καρυωτάκης βρίσκεται σε μεγάλη απόγνωση. Ίσως να τον είχε επηρεάσει και το ότι έπασχε από σύφιλη. Η αλληλογραφία του με συγγενείς δείχνει την απέχθεια του προς την τοπική κοινωνία της Πρέβεζας και τον επαρχιώτικο τρόπο ζωής. Η απόφαση είχε παρθεί. Στις 21 Ιουλίου του 1928, αγόρασε ένα περίστροφο και επισκέφθηκε ένα τοπικό καφενείο. Πέρασε ώρες μόνος του, καπνίζοντας (Μια μέρα πριν, είχε επισκεφθεί το Μονολίθι και αποπειράθηκε, μάταια, επί 10 ώρες να πνιγεί). Φεύγει αποφασισμένος από το καφενείο και καταλήγει στη παρακείμενη παραλία του Άγιου Σπυρίδωνα. Κάθεται κάτω από έναν ευκάλυπτο και δίνει τέλος στη ζωή του. Στη τσέπη του βρέθηκε ένα σημείωμα που έγραφε:

«Είναι καιρός να φανερώσω την τραγωδία μου. Το μεγαλύτερο μου ελάττωμα στάθηκε η αχαλίνωτη περιέργειά μου, η νοσηρή φαντασία και η προσπάθειά μου να πληροφορηθώ για όλες τις συγκινήσεις, χωρίς τις περισσότερες, να μπορώ να τις αισθανθώ. Τη χυδαία όμως πράξη που μου αποδίδεται τη μισώ. Εζήτησα μόνο την ιδεατή ατμόσφαιρά της, την έσχατη πικρία. Ούτε είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για το επάγγελμα εκείνο. Ολόκληρο το παρελθόν μου πείθει γι' αυτό. Κάθε πραγματικότης μου ήταν αποκρουστική.

Είχα τον ίλιγγο του κινδύνου. Και τον κίνδυνο που ήρθε τον δέχομαι με πρόθυμη καρδιά. Πληρώνω για όσους, καθώς εγώ, δεν έβλεπαν κανένα ιδανικό στη ζωή τους, έμειναν πάντα έρμαια των δισταγμών τους, ή εθεώρησαν την ύπαρξη τους παιχνίδι χωρίς ουσία. Τους βλέπω να έρχονται ολοένα περισσότεροι μαζί με τους αιώνες. Σ' αυτούς απευθύνομαι. Αφού εδοκίμασα όλες τις χαρές!!! είμαι έτοιμος για έναν ατιμωτικό θάνατο. Λυπούμαι τους δυστυχισμένους γονείς μου, λυπούμαι τα αδέλφια μου. Αλλά φεύγω με το μέτωπο ψηλά. Ήμουν άρρωστος. Σας παρακαλώ να τηλεγραφήσετε, για να προδιαθέση την οικογένειά μου, στο θείο μου Δημοσθένη Καρυωτάκη, οδός Μονής Προδρόμου, πάροδος Αριστοτέλους, Αθήνας.

Κ.Γ.Κ.

[Υ.Γ.] Και για ν' αλλάξουμε τόνο. Συμβουλεύω όσους ξέρουν κολύμπι να μην επιχειρήσουνε ποτέ να αυτοκτονήσουν δια θαλάσσης. Ολη νύχτα απόψε επί δέκα ώρες, εδερνόμουν με τα κύματα. Ηπια άφθονο νερό, αλλά κάθε τόσο, χωρίς να καταλάβω πώς, το στόμα μου ανέβαινε στην επιφάνεια. Ωρισμένως, κάποτε, όταν μου δοθεί η ευκαιρία, θα γράψω τις εντυπώσεις ενός πνιγμένου.


Οι στίχοι του, κομμάτια της ζωής του

Στον Καρυωτάκη έχουν προσδώσει διάφορους χαρακτηρισμούς όπως μισάνθρωπος, πεσιμιστής και άλλα διόλου τιμητικά. Επιφανειακά και μόνο, κρύβεται μια αλήθεια σε αυτούς τους χαρακτηρισμούς.

Ο Καρυωτάκης σε αρκετές περιπτώσεις αποξενώθηκε, όχι όμως επειδή μίσησε τους ανθρώπους αλλά επειδή μίσησε την εποχή του. Ζητούσε την επανάσταση ακόμα και αν ήξερε πως «το λεύτερο που εσκέφτηκε τραγούδι ποτέ δε θα ειπωθεί». Η ζωή του ήταν μια συνεχής μάχη με την άρρωστη νοοτροπία εκείνης της περιόδου.

Βίωσε την Ελλάδα της «βρομιάς», του χαμηλού επιπέδου ζωής, των αξιοθρήνητων και οκνηρών δημοσίων υπαλλήλων που «παίρνουν κάστανα, σκέπτονται τους νόμους, σκέπτονται το συνάλλαγμα, τους ώμους σηκώνοντας οι καημένοι». Ο ίδιος υπήρξε δημόσιος υπάλληλος και αυτό τον τσάκισε.

Ο Καρυωτάκης ήθελε να αποτραβηχτεί από τη κοινωνία του, και αυτή συχνά του θύμιζε πως ζει μέσα της. Έπρεπε πρώτα να έρθει σε ρήξη με τον ίδιο του τον εαυτό. «Από χαρτί πλασμένα κι από δισταγμό, ανδρείκελα, στης Μοίρας τα τυφλά δυο χέρια χορεύουμε, δεχόμαστε τον εμπαιγμό, άτονα κοιτώντας, παθητικά, τ' αστέρια» γράφει στο ποίημα του Ανδρείκελα.

Δεν παραιτήθηκε από τη ζωή. Πάλεψε να γλεντήσει τη καθημερινότητα ακόμα και αν αυτή, φάνταζε οδυνηρή «Είναι το βράδυ απόψε θλιβερό κι εμείς θα το γλεντήσουμε το βράδυ,όσοι έχουμε το μάτι μας ογρό και μέσα μας τον άδη».

Ο έρωτας έπαιξε σημαντικό ρόλο στη ζωή του. Η πρώτη του αγάπη ήταν η Άννα Σκοδρύλη, την οποία γνώρισε ως έφηβος στα Χανιά. Η δεύτερη, και πιο γνωστή, ήταν η ποιήτρια Μαρία Πολυδούρη. Με τη τελευταία συνδέθηκε ενώ ακόμα δεν είχε ξεχάσει τη πρώτη. Η Πολυδούρη, σε μια απόδειξη απόλυτης αγάπης του ζητάει να παντρευτούν ενώ γνώριζε πως ο Καρυωτάκης έπασχε από σύφιλη. Υπήρχαν όμως και οι γυναίκες που του δημιουργούσαν αποστροφή «Ζωή σας όλη τα ωραία σας μάτια. Στα χείλη μόνο οι λέξεις των παθών. Ένα έχετ' όνειρο: τον αγαθόν άντρα σας και τα νόμιμα κρεβάτια».

Η ποίηση του σκοτεινή, καταραμένη, όπως των ποιητών που αγάπησε «των Πόε των δυστυχισμένων και των Μπωντλαίρ που εζήσανε νεκροί». «Φθονούσε» την αθανασία τους, πίστευε πως «μάταια στιχουργούσε» όμως ο Κώστας Καρυωτάκης άλλαξε μια για πάντα την Ελληνική ποίηση. Όσοι μέσα από τους στοίχους του ένιωσαν τι θα πει «νηπενθές» του έδωσαν μια θέση δίπλα στους ήρωές του..



Πηγή
Διαβάστε περισσότερα "Κώστας Καρυωτάκης: Ένας «Ιδανικός Αυτόχειρας»"

Τετάρτη 13 Ιουλίου 2011

Τα Voyager του 1977 στην εσχατιά του ηλιακού μας συστήματος

Τα μηχανήματα του ανθρώπου που έχουν καταφέρει να απομακρυνθούν περισσότερο από τον πλανήτη μας, οι ακαταπόνητοι ταξιδευτές της ανθρωπότητας, τα δύο διαστημικά οχήματα Voyager, περνάνε μέσα από μια απρόσμενη «θάλασσα» ισχυρών μαγνητικών αναταράξεων, καθώς βρίσκονται στα έσχατα όρια του ηλιακού μας συστήματος και επιχειρούν να περάσουν στο διαστρικό κενό για πρώτη φορά, σε κοσμοϊστορική στιγμή για το ανθρώπινο είδος.



Τα δύο μυθικά πλέον σκάφη της NASA, που εκτοξεύτηκαν το 1977, ήδη προσεγγίζουν το απώτατο όριο όπου φτάνει η επιρροή του ήλιου μας (η λεγόμενη "ηλιόσφαιρα" που ορίζει τα "σύνορα" του ηλιακού μας συστήματος), σε απόσταση άνω των 15 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη. Παρόλα αυτά συνεχίζουν με συνέπεια να επιτελούν το καθήκον τους και να στέλνουν πίσω στην "πατρίδα" επιστημονικά στοιχεία. Έχουν, έτσι, επιτρέψει στους επιστήμονες να διαμορφώσουν μια καλύτερη εικόνα για τις συνθήκες που επικρατούν στη συνοριακή ζώνη, όπου η ύλη που εκτοξεύεται από τον ήλιο μας, συναντά το διαστρικό μαγνητικό πεδίο και την ύλη που έχει εκτοξευτεί από άλλα άστρα του γαλαξία μας.

Τα τελευταία στοιχεία, που δημοσιεύονται στο περιοδικό αστροφυσικής "The Astrophysical Journal", δείχνουν ότι οι εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος μοιάζουν με ένα γιγάντιο και ταραγμένο "τζακούζι", όπως δήλωσε ο καθηγητής Γιουτζίν Πάρκερ του πανεπιστημίου του Σικάγο.

Η ανάλυση των δεδομένων των Voyager 1 και 2, με τη βοήθεια μοντέλων ηλεκτρονικών υπολογιστών, δείχνουν πως οι γραμμές του μαγνητικού πεδίου που μεταφέρονται με τον ηλιακό "άνεμο" της ύλης που εκπέμπει το μητρικό άστρο μας, συνεχώς διασπώνται και επανασυνδέονται υπό μεγάλη πίεση. Αυτή η διαδικασία δημιουργεί μέσα στον ηλιακό άνεμο γιγάντιες "φυσαλίδες" με πλάτος μέχρι 160 εκατομμυρίων χιλιομέτρων η κάθε μία. «Επειδή ο ήλιος περιστρέφεται με μεγάλη ταχύτητα, το μαγνητικό πεδίο του συστρέφεται και "ρυτιδιάζει", όπως η φούστα μιας μπαλαρίνας», πράγμα που εντείνεται όσο μεγαλώνει η απόσταση από τον ήλιο, δήλωσε χαρακτηριστικά ο αστρονόμος Μέραβ Όφερ του πανεπιστημίου της Βοστόνης.

Αυτή η διαπίστωση έχει σημασία, κατά τους επιστήμονες, για την κατανόηση της κοσμικής ακτινοβολίας των σωματιδίων υψηλής ενέργειας που πέφτουν πάνω στη Γη με προέλευση τα μακρινά άστρα που εκρήγνυνται, τις μαύρες τρύπες και άλλα "εξωτικά" φαινόμενα του σύμπαντος. «Οι μαγνητικές φυσαλίδες αποτελούν την πρώτη γραμμή άμυνάς μας ενάντια στις κοσμικές ακτίνες. Δεν έχουμε ακόμα καταλήξει αν αυτό είναι καλό πράγμα ή όχι», δήλωσε ο Όφερ. Είναι πιθανό η δημιουργία αυτών των ξεχωριστών μαγνητικών δομών με μορφή "φυσαλίδων" (σαν διαπερατή μεμβράνη) να κάνει το ηλιακό μας σύστημα πιο ευάλωτο και "πορώδες" στη διείσδυση των κοσμικών ακτίνων. Από την άλλη όμως, μπορεί οι κοσμικές ακτίνες να παγιδεύονται πιο αποτελεσματικά μέσα στις τεράστιες μαγνητικές "φυσαλίδες".

Οι επιστήμονες δήλωσαν έκπληκτοι από την μαγνητική αναταραχή που επικρατεί στα απώτατα όρια του ηλιακού μας συστήματος, τα οποία ανέμεναν να είναι πιο γαλήνια, καθώς ως τώρα πίστευαν ότι οι γραμμές του μαγνητικού πεδίου του ήλιου αφού έφταναν στην μέγιστη απόσταση (την "ηλιόπαυση") απλώς έκαναν μια ομαλή στροφή (σαν "αψίδα") και επέστρεφαν για να επανασυνδεθούν με το άστρο μας. Όπως όμως διαπιστώνεται τώρα χάρη στα Voyager επικρατεί μια πιο πολύπλοκη και ταραχώδης εικόνα, που θυμίζει αφρό από τζακούζι!

Τα Voyager ολοκλήρωσαν το 1989 τον αρχικό στόχο της αποστολής τους να μελετήσουν τους εξωτερικούς πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος Δία, Κρόνο, Ουρανό και Ποσειδώνα και, έκτοτε, έβαλαν πλώρη για το "βαθύ διάστημα", με γενική κατεύθυνση το κέντρο του γαλαξία μας. Τα όργανά τους συνεχίζουν να λειτουργούν με τη βοήθεια της ραδιενέργειας, αν και, λόγω της μεγάλης απόστασης που τα χωρίζει πλέον από τον πλανήτη μας, ένα ραδιομήνυμά τους πρέπει να ταξιδέψει περίπου 16 ώρες για να φτάσει στη Γη.

Κανένας επιστήμονας ακόμα δεν είναι απόλυτα σίγουρος για το πού ακριβώς τελειώνει το ηλιακό μας σύστημα και πού αρχίζει ο διαστρικός χώρος, πιστεύεται όμως ότι μέσα στα επόμενα τρία έως τέσσερα χρόνια τα Voyager θα καταφέρουν να περάσουν αυτό το έσχατο όριο. Έτσι επιτέλους οι αστρονόμοι θα ξέρουν πραγματικά μέχρι που φτάνει η "επικράτεια" του ήλιου μας και μια ανθρώπινη κατασκευή θα εισέλθει στο διαστρικό κενό για πρώτη φορά, μια πραγματικά κοσμοϊστορική στιγμή.

Πηγή
Διαβάστε περισσότερα "Τα Voyager του 1977 στην εσχατιά του ηλιακού μας συστήματος"

Έρευνα επιβεβαιώνει τον Στράβωνα: ο Πειραιάς ήταν νησί!

Πριν 6.000 χρόνια ο Πειραιάς ήταν... νησί, επιβεβαιώνει μια νέα ελληνο-γαλλική έρευνα που επαληθεύει τα γραπτά του αρχαίου Έλληνα ιστορικού και γεωγράφου Στράβωνα, ο οποίος είχε γράψει, κατά τον 1ο αιώνα μ.Χ., ότι ο Πειραιάς ήταν κατά το παρελθόν του νησί απέναντι από την ηπειρωτική Αττική.

Η νέα έρευνα Ελλήνων και Γάλλων γεωλόγων και αρχαιολόγων καταλήγει στο συμπέρασμα ότι πράγματι πριν από περίπου 6.000 χρόνια ο Πειραιάς χωριζόταν από την ξηρά με μια υδάτινη έκταση.

Οι επιστήμονες επιβεβαίωσαν την υπόθεση του Στράβωνα, συνδυάζοντας την ανάλυση ιστορικών και χαρτογραφικών δεδομένων με παλαιοπεριβαλλοντολογικά στοιχεία και χρονολόγηση με τη μέθοδο του ραδιενεργού άνθρακα των γεωλογικών δειγμάτων που ελήφθησαν από γεωτρήσεις στην περιοχή του Κηφισού, νοτιοδυτικά της Αθήνας.



Τα πορίσματα αυτής της διεπιστημονικής γεωαρχαιολογικής έρευνας δείχνουν ότι όντως ο Πειραιάς ήταν κάποτε νησί. Στην αρχή της Ολοκαίνου Εποχής, ο βραχώδης λόφος του Πειραιά συνδεόταν με την ξηρά της Αττικής με στενή λωρίδα γης με τη μορφή χερσονήσου. Στη διάρκεια της ύστερης Νεολιθικής Περιόδου (4850 - 3450 π.Χ.) ο Πειραιάς μετατράπηκε σε νησί, εξαιτίας μιας ανόδου των υδάτων. Μεταξύ των ετών 2850 και 1550 π.Χ., στην πρώιμη και μέση Εποχή του Χαλκού, ο Πειραιάς ήταν χωρισμένος από τη στεριά με μια όλο και πιο ρηχή λιμνοθάλασσα, καθώς οι συνεχείς προσχώσεις ιζημάτων από τα ποτάμια έκαναν ολοένα πιο αβαθή την υδάτινη περιοχή, ώσπου τελικά η περιοχή απέκτησε χαρακτηριστικά βάλτου.

Τον 5ο αι. π.Χ., ο Θεμιστοκλής, ο Κίμων και μετά ο Περικλής συνέδεσαν τον Πειραιά με την Αθήνα μέσω δύο "μακρών τειχών", τα οποία εν μέρει κατασκευάστηκαν πάνω στο παράκτιο έλος (αλίπεδο), το οποίο είχε απομείνει μετά την μερική απόσυρση των υδάτων.

Η μελέτη αποκαλύπτει, έτσι, ότι υπήρξε μια εντυπωσιακή εξέλιξη του τοπίου του Πειραιά στο παρελθόν, ενώ ερώτημα παραμένει πώς ο Στράβων υπέθεσε σωστά ότι κάποτε ήταν νησί.

Η μελέτη που δημοσιεύτηκε στο γεωλογικό περιοδικό «Geology», έγινε από τον Κοσμά Παυλόπουλο, αναπληρωτή καθηγητή Γεωμορφολογίας στο Τμήμα Γεωγραφίας του Χαροκόπειου Πανεπιστημίου, τη Μαρία Τριανταφύλλου, λέκτορα στο Τμήμα Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και τους Ζαν-Φιλίπ Γκουαράν, Ερίκ Φουάς και Ρολάν Ετιέν του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών της Γαλλίας (CNRS) και του Πανεπιστημίου του Παρισιού.

Πηγή
Διαβάστε περισσότερα "Έρευνα επιβεβαιώνει τον Στράβωνα: ο Πειραιάς ήταν νησί!"

Τρίτη 12 Ιουλίου 2011

Γιατί μερικοί άντρες έχουν σκύλο και όχι σύζυγο!

1. Όσο πιο πολύ αργήσεις να γυρίσεις σπίτι, τόσο πιο ενθουσιασμένος είναι ο σκύλος όταν σε βλέπει.
2. Τα σκυλιά δεν παρεξηγιούνται αν τα φωνάξεις με το όνομα άλλου σκύλου.
3. Στα σκυλιά αρέσει να αφήνεις πεταμένα πράγματα στο πάτωμα.
4. Οι γονείς του σκύλου δεν έρχονται ποτέ επίσκεψη.



5. Τα σκυλιά συμφωνούν ότι για να τα κάνεις να καταλάβουν τι λες πρέπει να τους υψώσεις την φωνή.
6. Δεν χρειάζεται ποτέ να περιμένεις τον σκύλο σου να ετοιμαστεί, για να βγεις έξω. Είναι έτοιμος 24 ώρες το 24ωρο.
7. Τα σκυλιά νομίζουν ότι έχει πλάκα όταν είσαι μεθυσμένος.
8. Στα σκυλιά αρέσει το κυνήγι και το ψάρεμα.
9. Ο σκύλος δεν πρόκειται ποτέ να σε ξυπνήσει μες στη νύχτα για να σε ρωτήσει, "Αν πέθαινα, θα έπαιρνες άλλο σκύλο?"
10. Αν το σκυλί σου γεννήσει, απλά βάζεις μια αγγελία στην εφημερίδα και τα δίνεις.
11. Ο σκύλος θα σε αφήσει να του βάλεις κολάρο με καρφιά, χωρίς να σε χαρακτηρίσει ως διεστραμμένο.
12. Αν ο σκύλος σου μυρίσει επάνω σου την μυρωδιά άλλου σκύλου, δεν τρελαίνεται. Απλώς του φαίνεται ενδιαφέρον.
13. Στα σκυλιά αρέσει να κάνουν βόλτες στην καρότσα του φορτηγού.
14. Αν ο σκύλος σου φύγει, δεν παίρνει τα μισά σου υπάρχοντα.

Και για να κάνετε την δοκιμή :

Κλείδωσε στο πορτμπαγκαζ την γυναίκα σου και τον σκύλο σου, για μια
ώρα. Άνοιξε και δες ποιος είναι πιο χαρούμενος όταν σε δει.
Διαβάστε περισσότερα "Γιατί μερικοί άντρες έχουν σκύλο και όχι σύζυγο!"

Παρασκευή 1 Ιουλίου 2011

Πρέπει η Ελλάδα να πληρώσει το χρέος της;

Του Jean Pisani-Ferry, καθηγητή οικονομικών στο Université Paris-Dauphine, και συμβούλου του πρωθυπουργού της Γαλλίας.

Εδώ και μήνες υπάρχει μια μεγάλη διαμάχη μεταξύ αυτών που επιμένουν ότι η Ελλάδα πρέπει να πληρώσει τα χρέη της, και όσων θεωρούν πως το χρέος της θα πρέπει να σβηστεί κατά ένα μέρος του. Και αυτό οδηγεί τις αγορές σε αναστάτωση. Επικρατεί η σύγχιση, ενώ χρειάζεται διαύγεια.

Το πρώτο ερώτημα είναι αν η Ελλάδα είναι ακόμη φερέγγυα. Αυτό είναι δύσκολο να διευκρινιστεί, και δεν συγκρίνεται με τη φερεγγυότητα μιας επιχείρησης, επειδή ένα κράτος έχει το όπλο της φορολόγησης. Θεωρητικά, το μόνο που χρειάζεται για να ξεχρεώσει, είναι να αυξήσει τους φόρους και να μειώσει τις δαπάνες.



Η φορολόγηση όμως δεν είναι ανεξάντλητη. Μια κυβέρνηση που είναι αποφασισμένη να πληρώσει τα χρέη της συχνά καταλήγει να βάζει φορολογικά βάρη που είναι δυσανάλογα μεγάλα σε σχέση με τις υπηρεσίες που παρέχει. Σε κάποια φάση, αυτό γίνεται κοινωνικά και πολιτικά αβάσταχτο.

Ακόμη κι αν η ελληνική κυβέρνηση μπορούσε σύντομα να σταθεροποιήσει την αναλογία χρέους με ΑΕΠ (σε λίγο θα φτάσει το 150%), και πάλι αυτό θα ήταν πολύ μεγάλο, με αποτέλεσμα οι πιστωτές να διστάζουν να δανείζουν. Η χώρα θα πρέπει να μειώσει αυτή την αναλογία δραστικά, αν θέλει να επιστρέψει στις κεφαλαιαγορές. Αυτό σημαίνει (πολύ αισιόδοξα) να υπάρχει θετικό πλεόνασμα της τάξης του 8% του ΑΕΠ και πλέον. Μεταξύ των αναπτυγμένων χωρών, καμία εκτός από τη πλούσια, λόγω πετρελαίου Νορβηγία, δεν μπόρεσε να πετύχει ένα ανθεκτικό πρωτεύον πλεόνασμα (έσοδα μείον δαπάνες) πέραν του 6% του ΑΕΠ.

Αυτό είναι κάτι πολύ δύσκολο για μια δημοκρατική χώρα, ειδικά μια χώρα όπου το φορολογικό βάρος κατανέμεται ανισομερώς. Στη πραγματικότητα η Ελλάδα είναι ήδη χρεοκοπημένη.

Το δεύτερο ερώτημα είναι, το πόσο σοβαρό ζήτημα αποτελεί η μη εξόφληση των χρεών. Κάποιοι λένε πως εδώ και δεκαετίες, κανένα αναπτυγμένο κράτος δεν έχει τολμήσει να κάνει κάτι τέτοιο, και για αυτό διατηρούν το καλό τους όνομα. Ακόμη και αν μία μόνο χώρα της ευρωζώνης αθετούσε τις υποχρεώσεις της, όλες οι υπόλοιπες θα αντιμετωπίζονταν με υποψία. Σε κάθε περίπτωση, σύμφωνα με αυτή την άποψη, τα συμβόλαια θα πρέπει να τιμώνται, ανεξαρτήτως κόστους.

Από την άλλη, υπάρχουν αυτοί που θέλουν τους πιστωτές που πυροδότησαν το υπερβολικό χρέος να τιμωρηθούν για τις πράξεις τους. Οι δανειστές πρέπει να υποστούν τη ζημιά, έτσι ώστε στο μέλλον να εκτιμούν τα ρίσκα δανεισμού σε κράτη πιο σωστά, και να χρεώνουν στις άστατες κυβερνήσεις υψηλότερα επιτόκια.

Και οι δυο απόψεις έχουν κάποια βάση. Στη πραγματικότητα όμως, καμία χώρα που επαναδιαπραγματεύθηκε το χρέος της δεν κατέληξε σε χειρότερη κατάσταση απ αυτήν που ήταν. Αντιθέτως, όχι μόνο δεν απομονώθηκαν από τις αγορές ομολόγων, αλλά σε γενικές γραμμές επανήλθαν, και μάλιστα σύντομα!

Οι επενδυτές δείχνουν μεγαλύτερη αδυναμία σε κάποιον αμαρτωλό που επιστρέφει στην αξιοπιστία, παρά σε κάποιον πρότυπο αρετής, που όμως κοντεύει να γονατίσει. Πριν από 20 χρόνια, η Πολωνία διαπραγματεύτηκε τη μείωση του χρέους της, και εξελίχτηκε πολύ καλύτερα από την Ουγγαρία, η οποία έκανε τα πάντα για να διατηρήσει το καλό της όνομα. Η μείωση του χρέους δεν είναι κάτι το μοιραίο.

Ένα τρίτο ερώτημα είναι αν μια ελληνική χρεοκοπία θα αποτελούσε οικονομική καταστροφή, και το πότε θα πρέπει να γίνει. Εδώ υπάρχουν δυο παράμετροι: Μια εσωτερική και μια εξωτερική. Πρώτον, τα κρατικά ομόλογα αποτελούν σημεία αναφοράς για τις τράπεζες και τους ασφαλιστές. Επειδή ανταλλάσσονται εύκολα και εξασφαλίζουν ρευστότητα. Προφανώς, οποιαδήποτε αμφισβήτηση της αξίας τους προκαλεί αναστάτωση. Η αξιοπιστία του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, και η πρόσβασή του σε κεφάλαια θα πλήττονταν σκληρά.

Στο εξωτερικό, θα επηρεάζονταν πολλές ευρωπαϊκές τράπεζες. Πιο πολύ θα επηρεάζονταν τα υπόλοιπα ταλαιπωρημένα κράτη (Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία), τα οποία θα έπεφταν θύματα της μεταδοτικότητας της κρίσης.

Η κατάσταση είναι σοβαρή. Αυτό όμως δεν εξηγεί τη στάση της ΕΚΤ, η οποία θα έπρεπε να ανησυχεί. Αντί να ψάχνει τρόπους να απαλύνει τις συνέπειες ενός τέτοιου σοκ, η ΕΚΤ απορρίπτει κάθε συζήτηση επαναδιαπραγμάτευσης. Μάλιστα επιδεινώνει τη κατάσταση, θυμίζοντας τη κατάρρευση της Lehman Brothers του 2008, και απειλώντας να τιμωρήσει οποιαδήποτε επαναδιαπραγμάτευση, κόβοντας τη πρόσβαση των τραπεζών στη ρευστότητα.

Αν η Ελλάδα δεν πληρώσει το χρέος της, ή θα πρέπει η ΕΕ να αναλάβει τα χρέη, ή τα χρέη να επικρέμονται ως Δαμόκλειος σπάθη. Αρνούμενη μια σχεδιασμένη και οργανωμένη αναδιαπραγμάτευση, η ευρωζώνη εκθέτει τον εαυτό της στο ρίσκο μιας άστατης χρεοκοπίας.

Η Ευρώπη δεν χρειάζεται να επιλέξει μεταξύ της καταστροφής και της μοιρασιάς του χρέους. Υπάρχει και μια άλλη (στενή) οδός. Να τονωθεί η χρηματοδότηση της Ελλάδας, η οποία δεν μπορεί να χρηματοδοτηθεί από τις αγορές, πείθοντας παράλληλα τους ιδιώτες επενδυτές να συμμετάσχουν.

Αυτό προσπαθούν κάποιοι. Αλλά αυτό δεν πρέπει να είναι απλά μια κίνηση για να κερδηθεί λίγος χρόνος. Θα πρέπει να βοηθήσει στην οργανωμένη αναδιαπραγμάτευση του χρέους της Ελλάδας.

Πηγή: Από email

Διαβάστε περισσότερα "Πρέπει η Ελλάδα να πληρώσει το χρέος της;"
Related Posts with Thumbnails