Σύμφωνα με το έθιμο της περιοχής του Βόλου, το Σάββατο του Λαζάρου τα κοριτσάκια γύριζαν από σπίτι σε σπίτι κρατώντας καλαθάκια στολισμένα με λουλούδια και τραγουδούσαν τον Λάζαρο:
Ήρθε ο Λάζαρος, ήρθαν τα βάγια,
ήρθε η Κυριακή που τρώνε τα ψάρια.
Σήκω, Λάζαρε, και μην κοιμάσαι,
ήρθε η μάνα σου από την πόλη,
σού'φερνε χαρτί και κομπολόι.
Οι κοτίτσες αβγά γεννάνε,
οι φωλίτσες δεν τα χωράνε.
Δώστε και εμάς να χαρούμε!
Στην νησωτική Ελλάδα, στην προκειμένη περίπτωση στην Κύθνο, τα πράγματα αγριεύουν με το έθιμο της κούνιας. Την Κυριακή του Πάσχα, στην πλατεία του νησιού στήνεται μια κούνια. Εκεί κουνιούνται αγόρια και κορίτσια ντυμένα με παραδοσιακές στολές και τότε αρχίζουν τα δύσκολα. Αυτός ή αυτή που θα κουνήσει κάποιον, δεσμεύεται ενώπιον Θεού και ανθρώπων για γάμο με τον/την κουνόμενο/η!
Τώρα μερικά σημειολογικά προκειμένου να ξέρουμε και τι συμβολίζουν όλα αυτά τα πασχαλινά που μας περιβάλλουν κάθε χρόνο. Σύμφωνα με τις λαϊκές δοξασίες, τα βάγια έχουν γονιμοποιό δύναμη, το τσουρέκι ζυμώνεταιγια το καλό, οι κροτίδες και τα βεγγαλικά διώχνουν τα δαιμονικά και τα μιάσματα, το φως έχει ανανεωτική και καθαρτήρια δύναμη, το λαμπροκέρι αποδιώχνει το κακό και το πασχαλινό φιλί της αγάπης είναι το προανάκρουσμα της Δεύτερης Ανάστασης, που λέγεται Αγάπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου