Γυναικεία συζήτηση:
Γυναίκα1: "Ω Θεέ μου, έκοψες τα μαλλιά σου! Καλέ πώς σου πάνε; Θαύμα!"
Γυναίκα2: "Λες; Εγώ δεν ήμουν της ίδιας άποψης όταν τα είδα στον καθρέφτη. Θέλω να πω δεν τα βρίσκεις υπερβολικά κατσαρά;"
Γυναίκα1: "Φυσικά, όχι! Είναι τέλεια. Κι εγώ θα ήθελα να τα κόψω σε αυτό το στυλ αλλά είμαι πολύ στρογγυλοπρόσωπη και δε θα μου πηγαίνουν. Μάλλον είναι καλύτερα να τ'αφήσω ως έχουν".
Γυναίκα2: "Μιλάς σοβαρά; Εγώ το πρόσωπό σου το βρίσκω αξιολάτρευτο. Και θα μπορούσες χωρίς πρόβλημα να κάνεις μία από αυτές τις νεανικές κομμώσεις που είναι αυτή την εποχή της μόδας. Θα είσαι υπέροχη! Θα'θελα κι εγώ να το κάνω αλλά φοβάμαι ότι θα φαίνεται ο λαιμός μου".
Γυναίκα1: "Μα τι λες χρυσή μου; Εγώ πολύ θα ήθελα να έχω ένα λαιμό σαν τον δικό σου. Και τι δε θα'κανα για να κρύψω τις ωμοπλάτες μου".
Γυναίκα2: "Καλέ τρελάθηκες; Ξέρω κοπέλες που θα έδιναν ό,τι είχαν και δεν είχαν για ν'αποκτήσουν ωμοπλάτες σαν τις δικές σου. Κοίτα τι ωραία που σου πηγαίνουν όλα τα ρούχα; Κοίτα τα δικά μου χέρια πόσο κοντά είναι; Αν είχα κι εγώ λίγο μεγαλύτερες ωμοπλάτες θα μπορούσα να φοράω ό,τι ρούχο γουστάρω".
Γυναίκα1: "Αχ μη λες σαχλαμάρες και με κάνεις και γελάω! Αφού όλοι οι άνδρες πέφτουν στα πόδια σου! Αχ, πέρασε η ώρα κι έχω αργήσει, πρέπει να σ'αφήσω, τσάο!"
Γυναίκα2: "Γεια σου χρυσή μου!"
Ανδρική συζήτηση:
Ανδρας1: "Κουρεύτηκες;"
Ανδρας2: "Ναι"
1 σχόλιο:
Γιώργη Χολιαστού
ΓΥΝΑΙΚΑ
Απ' τη στιγμή που βάθυνε η ανάρηχη ματιά σου-
απ' τη στιγμή το παιδικό που έπαψε τραγούδι-
απ' τη στιγμή που πλάτυνε-που θέριεψε η άγνοιά σου-
απ' τη στιγμή που ξάνθινε το βελουδένιο χνούδι'
απ' τη στιγμή που αρώτητα δηλώνεις: "έχω φίλο!"
ενώ ουτ' ανάσασμα αντρικό δε σ' έχει ακόμ' αγγίξει'
απ' τη στιγμή που τον Αδάμ ταυτίζεις με το μήλο,
το φόβο με το σκίρτημα, τον πόθο με την πλήξη'
απ' τη στιγμή που όταν κανείς τ' ωραίο σου κορμάκι
κυττάξει μ' ένα νόημα ως τότε άγνωστό σου,
εσύ μετέωρη στέκεσαι κι αμήχανη λιγάκι
πριν όλο ανίσχυρον θυμό κλειστείς στο δωμάτιό σου'
απ' τη στιγμή που έξαφνα το σπίτι μεγαλώνει
κι η μάνα είναι βαρετή και ξένος ο πατέρας'
απ' τη στιγμή που θα σκεφτείς το στήθος που αβγαταίνει
ότι δεν είναι κτήμα σου μα της αγάπης γέρας'
απ' τη στιγμή που προσμετράς γυμνή τα θέλγητρά σου
κι ενώ είναι είκοσι,εσύ τα βρίσκεις μόνο δέκα
αντίο τότε πες μικρή σ' όλα τα παιδικά σου
και σ' όλη την αξία σου-πια έγινες γυναίκα.
George Holiastos
Δημοσίευση σχολίου